Onze dochter is altijd erg verlegen geweest en ze heeft vorig jaar toen ze in groep 4 zat logopedie gehad om wat te doen met zinsbouw en spreekdurf. Dat heeft haar wel wat geholpen. Sinds een half jaar begint ze echter meer en meer te stotteren. Iemand hier ervaring met logopedie of juist niet? De logopediste gaf aan dat ze er niet veel mee kan. Dat ademhalingstechnieken ed nog lastig onder de knie te krijgen zijn en ook vergeten worden op momenten van spanning. Ik wil het ook niet te groot maken. Ze is goed zoals ze is, maar ze geeft zelf aan dat ze het vervelend vindt
Als het echt stotteren is en niet hakkelen dan kun je beter naar een stottertherapeut gaan, een logopedist is nl niet voor stotteren.
Precies, ik werd met mijn dochter van toen 4 van de logopedist naar een stottertherapeut doorverwezen. Is wel belangrijk hoor.
Hier noemen de logopedisten zich ook stottertherapeuten. Weet niet goed of ik er dan goed aan doe om deze op te zoeken.
Hmm oke. Wij zijn dus voor hakkelen bij de logopedist geweest en die zei duidelijk dat ze ons door had verwezen als het stotteren was geweest. Maar goed misschien kun je ook beide zijn. Ik zou er iig wel iemand voor opzoeken die eens goed kijkt of ze haar kunnen helpen. In groep 5 worden kinderen toch allemaal wat kritischer op elkaar.
Het is echt stotteren door verlegenheid. Ben niet zo bang voor haar positie in de groep. Ze vinden Puck allemaal erg lief, maar ze vindt het zelf erg vervelend. Ben dus meteen op een zijspoor gezet door de logopediste, dus twijfel of ik daar wel naartoe terug moet. En in mijn omgeving ken ik best wel wat mensen die logopedie/therapie hebben gehad en nog steeds stotteren. De logopediste zei tegen me dat het voor kinderen erg belangrijk is om er niet teveel nadruk op te leggen en ze tijd te geven om uit te spreken en zelf ook wat foutjes te maken. Ik denk dat er verschil is tussen kinderen die bij de start van het praten beginnen met stotteren en op latere leeftijd gaan stotteren. Ik ben dus echt op zoek naar mensen met een positieve ervaring.
Mijn zoon ging op 5-jarige leeftijd van de een op de andere dag stotteren. Zo dat hij echt niet uit zijn woorden kwam. Hij vond dat heel frustrerend. We hebben hem thuis aangeleerd de zin te zingen als het niet lukte om te zeggen. Dat ging heel goed. Na een aantal weken nam het wat af maar raadde de juf wel logo aan om spreekangst te voorkomen. De logopedist waar we geweest zijn deed ook stottertherapie, maar ik heb me keer op keer afgevraagd wat we er deden... Naar mijn idee is het vanzelf overgegaan. Nu struikelt hij nog weleens over zijn woorden, maar meestal omdat hij sneller wil praten dan zijn hersens kunnen bijhouden.