Hoi, Ons zoontje is nu 3,5 jaar en altijd een goeie slaper geweest zonder problemen. Nu wordt hij weleens s'nachts wakker. Vannacht ook om 3:30 uur en roept ons dan. Ik ga direct naar hem toe en hij zegt "ik ben wakker ik ga niet meer slapen". Ik zeg dan rustig tegen hem dan het nog midden in de nacht is en donker buiten (even gordijn opzij geschoven) en hij lekker moet gaan slapen anders kunnen we de volgende ochtend geen leuke dingen doen omdat je moe bent. Ik stop hem lekker in (lees soms kort boekje voor) maar zodra ik weg wil gaan is het drama. Huilen/krijsen dat hij bang is, honger heeft etc. lijkt wel te willen tijdrekken. Na 1 uur bezig te zijn geweest hem maar tussen ons in gelegd (ook bang dat de jongste wakker werd) en we waren kapot van de vorige gebroken nachten. Zelf lig ik helemaal niet meer lekker en amper geslapen. Ik vind het echt niet prettig een kind bij ons in bed. S'ochtends prima maar s'nachts lekker in zijn eigen bed. Tips, trucs alles is welkom om meneertje weer lekker verder te laten slapen in zijn EIGEN BED en ALLEEN. Het ligt mag van ons gedimd aanblijven maar ook dat werkt niet. Ook nog herkenning? Alvast bedankt. groetjes vruchtje24
Nee sorry, geen herkenning maar wel de tip om niet op te geven. Blijf maar heen en weer lopen (maak goeie afspraken met je partner) en alleen bij ziekte, onweer of vergelijkbaar tussen je in nemen. Er zijn mensen die vast anders redeneren en vinden dat je kind het nodig heeft, dat zie ik zelf niet zo. Maar dat is natuurlijk aan jou... het is persoonlijk. Dus... OF go with the flow... OF doorzetten en hem steeds terug naar zijn kamer brengen en kort troosten. Een beloningssysteem wil nog wel eens helpen.
Ik ga zeker voor de optie "niet opgeven" maar zou zo vervelend zijn als dochtertje ervan wakker wordt (ligt kamer ernaast). Maar mocht het vannacht weer gebeuren gaan we zeker consquent kort troosten en weer weg. Hij kan nu alleen erg goed zelf zijn bed/kamer uitkomen wat het ook lastiger maakt. Ik hoop alleen niet dat ik hem dan tekort doe omdat hij bijv. echt bang is?!
Hij zegt dat er een spook in zijn kamer zit. Ook zegt hij dat zijn lamp een spooklicht heeft. Uiteraard gezegd laten zien dat er niets aan de hand is. Maar daarna gaat hij over op ander onderwerp bijv. ik heb honger wil broodje of dorst dus drinken etc. daarom denk ik soms ook tijdrekken ofzo
Heb je het idee dat hij echt bang is, de eerste keer dat hij wakker wordt (is hij is paniek?) Wat hier altijd goed werkt is een beloningssysteem. Kalender maken met 10 cijfers, iedere ochtend als ze van 20-8 in dr eigen bed/kamer is gebleven (ze mag wel roepen als er echt iets is), mag ze een kruisje zetten. Na 10 kruisjes een klein cadeautje.
Mijn dochter is een tijdje echt bang geweest voor schaduwen. Ik zou zn angst dus wel serieus nemen. Misschien dat ie met al die vragen eigenlijk wil dat jij niet weggaat omdat ie bang is?
Onze dochter is jonger maar wordt de laatste anderhalve week ook midden in de nacht wakker ondat ze gedroomd heeft en wil niet meer alleen slapen. Wij laten haar op haar kamer en gaan er naast liggen (extra matras op de grond), ik probeer wel te gaan voor ze slaapt maar val zelf ook regelmatig in slaap (veel slaaptekort)
Hier precies hetzelfde...... En nu ben ik dus klaarwakker.... Ons zoontje durft zn bed niet uit maar roept wel. Hij is bang en vervolgens wil hij spelen, eten, naar beneden enz. Soms zegt hij 's ochtends dat hij het zich niet meer kan herinneren als we er naar vragen... Pfff vermoeiend is het wel! Dus als er nog meer mensen met tips zijn?? Graag!
Wat Cygnet en adi al zeggen, erken de angst door bv het spook weg te jagen. Mijn dochtertje was een tijd lang bang dat Swieber de Vos van Dora in haar kamer zat. Dan riepen we met zijn tweetjes: Swieber niet stelen! En dan was ze niet meer bang. Maar wel consequent volhouden. Soms wordt mijn zoontje wakker door de herrie die mijn dochter maakt. Dan benoem ik dat naar haar, dat door haar geschreeuw haar broertje nu ook wakker is. Met 3,5 (dat is zij ook namelijk) zijn ze echt wel oud genoeg om gevolgen te leren van hun acties. Dus ik zeg ook dat met dat geschreeuw papa en mama en broertje wakker worden en dat we daar allemaal heel verdrietig en moe van worden. Maar ze gaat er niet uit hoor! Consequent volhouden, je hebt een nacht of 2 de boel op de kop staan maar dan gaat het wel weer.
Ik heb voor mijn vroege vogel een slaapwekker. Het is een klok met een aapje (Momo) erop. Deze kun je samen zetten. Momo heeft grote ogen en als je hem zet dan gaan zijn ogen dicht, als het dan tijd is dan gaan zijn ogen open. Mijn dochter heeft deze wekker vanaf dat ze net drie jaar is en hij is ons heel goed bevallen. Zeker aan het begin zijn we heel consequent geweest en mocht ze er pas uit als Momo zijn ogen open had. Groetjes Senna
Ik zie dat ik niet helemaal duidelijk was vannacht toen ikmhet schreef... Hij roept 's nachts dat hij bang is en soms is dat ook zo als hij gedroomd heeft. Hij ligt dan echt te rillen van angst en valt bij ons direct in slaap, dan leggen we hem terug en slaapt hij tot een uur of 7. Maar de laatste weken wordt hij wakker een aantal keer per nacht, zegt dat hij bang is en zodra je de angst wil wegnemen komt er vanalles bij, de angst is ineens weg (kan vanalles zijn) maar wil dan eten, tv kijken enz. Overdag gaat hij sinds een tijdje niet meer rusten, maar heeft het eigenlijk wel nodig.... Dus je zou denken dat hij dan wel door zou slapen. Nu is hij bv al huilerig, dat was normaal nooit. Ook nachtlampje enz geprobeerd. Misschien is die wekker idd een optie. En misschien dat hij 's nachts moet plassen maar dit niet thuis kan brengen? Hij is overdag sinds hij 2,5 is zindelijk maar 's nachts nog niet. Vannacht ga ik hem maar eens laten plassen als hij roept.
Bij angst heeft dochter een eenhoorn op haar bedrand staan die haar beschermd. Ook van een Dora verhaal (unicorn); dan gaan we stampen en gaan de enge dingen/wezens weg. Of ze doet het zelf. Maar ik herken t wel dat wanneer de angst weg is, ze wil dat je blijft of dat ze zegt dat ze bang is, terwijl ze niet echt zo overkomt. Best lastig, want er zal best nog wat angst zijn, maar ik ben ook van mening dat ze dan wel moet leren daar zelf mee om te gaan. Ik ga haar niet bij me in bed nemen, haar naar beneden halen of uren bij haar bivakkeren, dat ze daar aan went (want daar heeft ze nogal een handje van). Wij gebruiken dus (naast natuurlijk troosten bij echte paniek/huilen en het wegjagen) bij ieder slaapprobleem een beloningssysteem en een wekker. Gewoon een digitale met de laatste 2 cijfers afgeplakt.
Hoe laat gaat hij slapen (dus niet: ligt hij erin) en slaapt hij 's middags nog? Spook op de kamer is een reden om niet verder te kunnen slapen, maar wat is de reden van het wakker worden? Waarom zou dat geen honger of dorst kunnen zijn? Mijn zoontje gaat vanzelf wat verzinnen als je doorvraagt wat er nu toch is. Mijn zoontje wordt alleen wakker van droom of dorst, maar slaapt dan meteen weer door. In bed nemen nooit gedaan en gaan we ook nooit doen.
Zogelukkig: Hij slaapt s middags al een jaar niet meer. Slaapt van 19:30/20:00 tot gemiddeld 6:30/7:30 Dorst honger zou misschien kunnen maar dan zou hij daar toch wel gelijk over beginnen lijkt mij en niet pas na halfuur. Bij ons in bed of wij daarnaast begin ik niet aan want hem kennende moet dat dan iedere nacht. Met spook wegjagen geef je je kind toch het idee dat ze bestaan ? Ik zeg altijd spoken joh die bestaan niet echt. Alleen in boekjes of filmpjes. Geen idee of ik dat goed aanpak. Het voelt in ieder geval wel goed.
Alles bestaat in de ogen van een kind... Erkennen van de gevoelens (of ze nou verzonnen zijn of niet) werkt vaak echt het beste. Door te zeggen dat iets niet bestaat, kan het ook overkomen als 'wat je zegt is onzin..' Niet iets wat we als mens graag horen...
Het kan zijn dat hij idd wel even wil plassen of dorst heeft (en daardoor wakker is geworden), maar dit niet helemaal thuis kan brengen als ie eenmaal wakker is. Ik zou idd vragen of hij wil plassen en/of drinken, dan even troosten en terug in bed leggen. Ik zou ook niet zomaar zeggen dat spoken niet bestaan. Dat kun je beter overdag uitleggen als hij goed wakker is, maar s nachts zijn gevoel erkennen en vragen waar hij een spook ziet en wat mama moet doen om hem weg te jagen (dit kunnen de meest vreemde acties zijn, maar ze helpen meestal wel).
Aan een kind dat in de nacht niet verder wil slapen omdat het bang is voor spoken, zou ik absoluut niet vertellen dat spoken WEL bestaan. Ontkennen is misschien het andere uiterste. Ik zou er denk ik luchtig over doen, zoiets als: "Waar zit ie, help eens zoeken? Achter de deur? Nee! Onder je bed? Nee! Laten we eens kijken onder papa's en mama's bed? Nee, ook niet! Ik denk dat hij op vakantie is gegaan. Gordijn open: kijk daar gaat ie, we zwaaien hem uit; dáaaaaag lief spookje, fijne vakantie!".
Daar hebben ze toch ook een Nijntje variant van ,zon klokje?? Mis wel handig als onze man wat ouder is later.. zo t lezen werkt dat wel en lees ik het vaker dat die klokjes wel werken.... En in bed slapen , wij hebben altijd zoiets van als ze dat straks voor een handje hebben, dan willen we ook niet toegeven, want dat is idd zo gewend, ik zie het wel bij me schoonzus, die heeft een zoon van bijna 6 en een dochter van 8, en die hebben dat ook voor t handje ,en dan ligt papa vaak in zn kids zn bed.. en dat is al zeekr een paar jaar zo...