Hier dus ook. Onze oudste kreeg pas buisjes met 19 maanden en daarna was de ellende dus over eindelijk, (nouja, nog even 2 kiezenrondes, 6e ziekte en waterpokken, maar de echte onrust was toen al wel weg). Met die ervaring op zak heb ik bij onze jongste een paar weken terug dus gewoon doorgezet bij de kinderarts. Caitlyn had 'maar een klein beetje vocht achter de oortjes'. Dat kon het probleem niet zijn. Even uitgelegd wat er destijds met onze oudste gebeurde en dat ik op basis van die ervaringen toch echt niet akkoord ging met opname volgens huilbaby-protocol voordat alles goed onderzocht was. KNO constateerde idd niet al te veel vocht achter de oortjes, maar kon met z'n veel betere apparatuur wel zien dat er daardoor wel een enorme spanning al op de trommelvliezen stond, dus op basis van onze ervaringen met de oudste en de hartritmestoornis van de jongste maar direct buisjes. En tada: kind rustiger! Er wordt ZOOOOO vaak gezegd dat er niets is, terwijl er gewoon niet onderzocht is of dat zo is. En dan brandt de reguliere geneeskunde de alternatieve hoek af, omdat die niet genoeg onderzoek doen. Nee, de gemiddelde reguliere arts doet echt geweldig onderzoek.... :x GROM.
Ik geef het op dames! Jullie mogen mij de meest slechte moeder vinden die hier op de aardbol rondloopt, hoor. Ik vind mezelf een prima moeder en mijn omgeving ook dus.. Ik heb mijn dochter laten huilen, en ze is er niks slechter van geworden en de moeder dochter band ook niet. Ik zeg ook niet dat iedereen dit zou moeten doen, maar ik vind ook dat jullie veel te hard oordelen over moeders die dit wel doen.
Oh, ik wil nog wel even zeggen dat de dag dat ik me laat vertellen dat ik een cursus ontwikkelingspsychologie moet gaan doen door een meiske dat haar eerste kind nog moet krijgen, nog moet komen.
Ik mocht mijn dochter geen minuut laten huilen (vanwege haar hartafwijking). Na de operatie wel. Vanaf 6 maanden zijn wij de 10 minuten regel gaan toepassen. Werkte prima hier. Merk ook geen trauma bij m'n kind. Kleine baby's zou ik ook niet laten huilen. Tenzij je zit te poepen ofzo.. Even wachten is echt niet erg. Zelfs niet voor een baby. Tenzij ze blauw worden binnen 10 sec. Mijn dochter moest ik letterlijk overal mee naar toe nemen. Vind dat sommige mama's wel heel dramatisch doen trouwens.. Over het algemeen weten mama's prima wat goed is voor hun kinderen.
Ja dat kan zeker wel! Wel eens van Pavlov gehoord? Hij had de test dat als een hond een lekker stuk vlees kreeg voorgeschoteld, hij een stroomschok kreeg.. Iedere keer.. Op een gegeven moment zag die hond weer dat stuk vlees en hij ging meteen janken van de pijn omdst hij het vlees koppelt aan pijn... Zo is dat ook met baby's! Als een kind telkens pijn heeft in zijn bedje, dan koppelt hij het bedje aan iets negatiefs.. En zodra hij mama ziet die hem eruit haalt, dan is het goed.. Zolamg je een bepaalde gewoonte blijft aan houden beklijft dat echt bij een kind... Inderdaad de gewoonte doorbreken dat het niet meer eng is in het bedje en dat je kind er geen pijn meer in hoeft te hebben is heel moeiljk! Misschien kun je het boek Baby in een droomritme eens lezen.. Gaat niet alleen over oververmoeide kinderen maar ook over kinderen die huilend maar bed gaan.. Niks geen 'zoveel-minuten-manier' maar wel een soort slaaptraining.. En ja, dat is even heel vermoeiend.. Je kunt dan ook beter die week even geen afspraken maken.. Maar helpt erg goed!
Hier ook! We kunnen allemaal zoveel roepen als we nog zwanger zijn, en in de boekjes weet iedereen heel goed hoe een kind zich ontwikkelt, maar in de praktijk is het nog altijd heel anders!!
Beetje overdreven, de beginpost Ik ben ook absoluut geen voorstander van laten huilen en heb mijn kinderen de eerste 2/3 maanden daarom ook veel bij me gehouden en veel gedragen in een draagdoek. Ze hadden/hebben beide reflux en plat liggen was hierdoor geen optie. Ik ben een moeder die inderdaad eerst zoekt naar een medische reden, maar ze huilen echt wel even hoor soms! Bij Mira was het 'makkelijker' haar niet te laten huilen, maar Ediz moet soms helaas even wachten. Soms heb ik Ediz net een flesje gegeven, in bedje gelegd en gewacht tot ie slaapt om vervolgens Mira te gaan wassen, dan staat ze net in de badkamer en wordt Ediz wakker.. Ja dan kan ik moeilijk Mira daar laten staan. Natuurlijk doe ik dan wat sneller! Dit is een voorbeeldje, met een tweede kindje ben je in het algemeen gewoon wat drukker en ja mijn hart breekt als hij eventjes moet huilen, maar het is soms gewoon niet anders. Laten huilen omdat ik geen zin in ze heb, zelf rust wil, wil dat ze doorslapen, rekken voor een voeding etc etc etc zou hier in ieder geval nooit voorkomen.
Eigenlijk ben ik wel benieuwd naar de vraag of er hier moeders zijn die hun kind standaard (dagelijks) echt lang laten huilen (meer als een uur). Want volgens mij zegt iedereen hier namelijk hetzelfde en zitten zelfs de twee kampen redelijk op een lijn. Over het algemeen zo snel mogelijk naar baby toe. Wanneer echter medische zaken zijn uitgesloten is even laten huilen bij het naar bed gaan best oké. Ook komt het voor dat je even met je handen vol staat en baby even moet huilen, ook niks aan te doen. Dan is er natuurlijk nog de discussie over wel/geen slaaptraining ( al laat volgens mij ook Tijdens slaaptraining niemand zijn kind hysterisch krijsen en gaat dat over gecontroleerd huilen), maar dat terzijde gelaten. Toch de vraag: Zijn er moeders die hun kind bewust een lange tijd laten krijsen? En dan van voornamelijk moeders die in dit topic worden aangevallen omdat ze hun kinderen wel eens laten huilen ( zoals ikzelf). Ik ben namelijk ook van het af en toe even laten huilen, maar altijd gecontroleerd en als ik zeker weet dat er even niks is, maar hij bijv. Uit de box wil. Zou dit ook nooit doen als hij echt overstuur is of gaat krijsen alleen krijgt hij simpelweg niet altijd direct aandacht...zou hem nooit echt lange tijd laten krijsen en ik denk echt dat geen enkele moeder dit doet
Ik laat mijn zoon nog steeds niet huilen in bed, als hij huilt en het duurt langer dan een minuut dan ga ik meteen naar hem toe. Ik kan goed genoeg ook aan zijn huiltje horen of hij getroost moet worden. Meestal valt hij uit zichzelf bijna meteen weer in slaap, als we dan zouden gaan troosten dan zou hij enkel overprikkeld raken. Hij huilt niet vaak in bed trouwens dus daarom weet ik dat als hij huilt het wel menens is. Hij trapt liever lol in bed, luid roepen en lachen.
Hier heef ze gisteren 20 minuten liggen huilen/jengelen omdat ze in de auto lag te krijsen omdat ze zo moe was (had de hele dag al slecht geslapen) toen ik uiteindelijk voor de zoveelste keer naar boven liep en weer een lachend kind zag (lachen doet ze ook als ze echt moe is) heb ik haar eruit gehaald, in doomoo gelegd, zelf gegeten, fles gegeven en toen naar bed gebracht, toen weer even 5 minuten gehuild en toen tot 8 uur geslapen vanochtend... Dus ja, ik laat mijn kind best wel eens huilen, maar toen ze nog jonger was, wachtte ik het veel korter en liet ik haar vaak in mn armen indoezelen... Nu kan ze dat bijna niet meer... Alsik haar nu in mn armen hou, gaat ze met mn haar spelen...
Ik laat en liet haar geen uren krijsen, nee dat niet. Maar ik ging/ga ook niet direct naar haar toe als ze even een klein hysterisch geluid maakt. Het is ook niet 'geen zin hebben', je hebt er zelf voor gekozen om moeder te worden en troosten hoort daar ook bij. Het kwam wel eens voor dat ze (zoals je inderdaad zegt) wel een half uur gecontroleerd huilde, soms iets langer. Ik vind het ook goed om je kind te leren dat je soms even iets anders aan het doen bent of iets dergelijks. Het bedje is ook een veilige plek als je kindje er toch in lag terwijl je iets anders tussendoor aan het doen was. Ik ben ervan overtuigd dat de meeste moeders instinctief aanvoelen of het menens is of niet.
alle baby's huilen, het zijn baby's dus wat wil je dat veel baby's even huilen bij het slapen gaan om de dag te verwerken kan ik heel goed begrijpen dat je een baby soms even laat huilen omdat je bezig bent kan ik ook begrijpen het enige wat ik niet kan begrijpen zijn die zogenaamde slaaptrainingen en daar ging het topic voornamelijk over. het advies van "laat een baby maar huilen, ook al is het een uur" dat kan ik niet begrijpen, dat vind ik zielig en dat is ook gevaarlijk voor de toekomstige psychische gezondheid, voor het vertrouwen van kind naar moeder/vader, een baby moet weten dat mama of papa komen als er iets is dus een baby even laten huilen vind ik niet erg maar een baby bewust een uur laten huilen omdat ie maar moet leren slapen of doorslapen dit kan ik niet begrijpen zijn die moeders die dat doen slechte moeders? neen dat vind ik niet, hun volgen ook maar goedbedoelde adviezen op van meestal de oudere generaties of cb's die je kind ook maar als een nummertje zien 5 of 10 minuutjes laten huilen is normaal, veel kleintjes hebben dat nodig maar een dik halfuur tot een uur laten huilen is niet goed, dat is zelfs wetenschappelijk bewezen alleen aan de ouders die hun baby toch een half uur tot een uur alleen laten huilen in een andere kamer dan waar de ouders zijn wil ik toch bij aanraden om een babyfoon met beeld te kopen, stel het kleintje spuugt en huilt en jij ziet dit niet en gaat niet kijken dan kan je dat tenminste op de babyfoon zien wat ik hier enkele keren heb gelezen is over oorpijn, ligt de baby in bedje word de oorpijn feller, neem je hem op dan is de baby tevreden en lijkt het alsof er niks is dus soms kan je het onmogelijk weten
Het gaat altijd maar over NIET SLECHTER OP GEWORDEN ! Intereseert het de mensen dat niet hoe een kind zich op DAT moment voelt ? Maar alleen wat ze er aan over houden ? Ik kan ook wel dagen met kiespijn lopen zonder me tand te laten trekken , want tjah ik wordt er niet slechter op toch . En dat ik op dat moment sterf van de pijn .. Tjah ! Als een kind zich zo ontzettend verdrietig en eenzaam voelt of eventueel pijn heeft , heeft dat kind je op dat moment nodig . En dat heeft even niet veel (buiten de gevolgen) met later te maken. Lekker makkelijk in het heden leven . Doen we met ze alle lekker niks meer merken we toch niks van over 100 jaar zijn we er toch allemaal niet meer .
En ik vind het topic goed !! Goed geschreven ! En over haar kindje dat die het misschien bijna niet gered heeft. Heel erg en erg aangrijpend ! Goed dat ze daar hier haar hart over kan luchten , het lijkt me iets dat lang bij je blijft . Het is erg genoeg , en vind het belachelijk dat het als bang maken wordt gezien. Het forum is toch om je ei kwijt te kunnen . Als je in het vlinder topic leest , lopen de tranen over je wangen . Zo erg voor die mensen echt verschrikkelijk ! En ook elke moeder wordt er een klein beetje bang van . Maar dat vind ik respect loos om dan alleen over je eigen angst verder te gaan . Net zoals bij Sydney die bijna haar kindje was VERLOREN . Bijna je kindje VERLOREN , dat is toch heftig ! En zei hoeft ons totaal niet te waarschuwen die plicht heeft zei niet , maar toch doet ze het . Bedankt daarvoor , en de gebruikbare tips .
ik wil anderen ook geen angst aanjagen,zeker niet bij wat jengelen of enkele minuutjes huilen, elk kindje doet dat en bij 999 van de 1000 keer is er niks aan de hand maar toch is een ongelukje snel gebeurd, het kan vanalles zijn ook al heeft je kindje net een zuivere luier aan, het babytje kan elk moment poepen en dat kan ook vreselijk pijn doen, vooral als er tandjes komen kleintje kan spugen, pijn hebben, zich eenzaam voelen, gewoon niet willen slapen, een nachtmerrie hebben, wie weet zelfs gevoelig zijn voor paranormale piep haha, je weet het niet
Tuurlijk, alle baby's huilen en ze zullen ook weleens moeten wachten. Maar het gaat hier om heel jonge baby',s waarvan je als moeder niet direct weet waarom hij huilt. Reflux of KMA of andere oorzaken kun je niet altijd direct weten. Soms duurt het zelfs maanden. En bijna alle baby's hebben last van krampjes. Ik moet er echt niet aan denken dat ik mijn dochter maar in bed had laten liggen terwijl ze zulke krampjes had, dat ik het had geinterpreteerd als inslaaphuil. Maar sommigen doen hier net alsof je het kind direct overprikkeld als je hem troost ofzo. Of dat huilen in bed normaal is en dat je er maar bij weg moet lopen. Of dat je met een verwende kleuter gaat zitten als je een baby door zijn verlatingsangst fase wil helpen. Dat vind ik ontzettend overdreven en het is ook gewoon niet waar. Het gaat ook niet om 'niet slechter van geworden'. Het gaat om je kind veiligheid te bieden en hem goed te laten hechten. Ik geloof dat wij allemaal de opvoeding zo goed als mogelijk willen doen. Iedereen wil het beste voor zijn/haar kind. Daar passen geen zinnen bij als 'ach hij wordt er niet slechter van'.
Ik heb mijn kind niet bijna verloren, ik ben hem kwijt, 11 uur na de geboorte overleden. Dus onze baby's hebben allemaal op een matras geslapen dat een alarm afgeeft als ze stoppen met ademen. De meeste ouders hebben dat niet, maar door mijn ervaring is mijn beleving gekleurd, dus ja dat Sidney meteen gaat kijken als haar kind huilt snap ik heel goed. Maar dat is haar reactie door haar ervaring... En goddank heeft niet iedereen die ervaring en dus (hoop ik voor ze) minder stress...Ik laat mijn kinderen geen uren huilen, maar heb wel de 10 min. regel toegepast, zo weet ze dat ik er ben, maar dat ze ook in hun bed blijven als ik vind dat dat nodig is. En dat er gezegd wordt dat huilen kans op verslaving en depressie vergroot... Sja mijn dochter is te vroeg ze heeft daarom een verhoogde kans op gedragsproblemen volgens de studies... Krijgt ze meteen met haar geboorte al een excuus mee voor als ze later vervelend wordt.. Heb in het zkh ook even heel zwart/wit gesteld; ja lekker makkelijk, misschien was het zonder vroeggeboorte ook wel een enorm vervelend kind geweest... Heb gezegd dat als ik haar in een glazen kastje zou zetten door wat we hebben meegemaakt ik natuurlijk een vervelend kind zou krijgen, lijkt me niet zo raar ook. Werd wel bevestigd door de arts.. En voor wat betreft verslaving, dat draait (vaak) om directe behoeftebevrediging... Meteen op je kind afstappen is ook directe beoeftebevrediging... Je zou het dus ook om kunnen draaien, doordat een kind gewend is altijd meteen de zin te krijgen ontwikkeld het verslavingen, ze hebben nooit geleerd te wachten... Ieder voed op op de eigen manier, in de meeste gevallen met de beste bedoelingen en ja daar zullen 'fouten' gemaakt worden, zolang een kind merkt dat er veel van hem/haar gehouden wordt kan er volgens mij weinig mis gaan. Huilen of niet laten huilen, hou gewoon van je kind en je bent een heel end... En de 2 kampen hier; leven en laten leven, je hoeft een ander niet van jouw gelijk en jouw mening te overtuigen, die is toch veelal gekleurd door jouw ervaringen en die zijn persoonlijk en voor iedereen verschillend dus ook de manier van omgaan met kinderen.....
Sandra , ons meningen verschillen maar daar ga ik nu even niet op in ! Heel erg wat je mee heb gemaakt , verschrikkelijk . Hoelang het ook geleden is (dat weet ik namelijk niet) als nog sterkte .
Ik kan me niet voorstellen dat er moeders zijn die hun baby'tje met opzet langere tijd hysterisch laten krijsen. Er is een verschil tussen huilen en krijsen. Onze baby heeft ook weleens langer liggen huilen wat uiteindelijk ook krijsen werd.Ik stond onder de douche en had het wschl niet helemaal meegekregen.Uiteindelijk hoorde ik haar krijsen maar ik kan dan niet halsoverkop de douche uit rennen.Als ik uitglijd dan heb ik een groter probleem. De jongste is nu 9 maanden en die laat ik nu weleens huilen wanneer ze naar bed gaat.Ik laat haar niet overstuur worden maar ze valt wel in slaap. Ik ga niet bij ieder huiltje aan het bed staan want ze heeft allang door dat wanneer ze huilt er iemand komt. Ik vind het een tikkeltje overdreven en ook wel soft allemaal.Ik ben er helemaal geen voorstander van maar soms gebeurt het weleens een enkele keer en daar krijgt een baby geen trauma van.Het zijn meer de moeders die het erger maken dan dat het is.