Tja, blijkbaar niet... ik kan het echt niet aan om haar een uur te laten huilen zonder er heen te gaan. Wat ze echt zal doen als ik de deur achter me dicht zal trekken. Ze huilt nu ook in haar bedje. Maar max 10 a 15 minuten en dan begint ons ritueel weer.
Ik heb inderdaad expres het woordje structureel geplaatst Extreme slaaptrainingen zijn niet goed voor kinderen, denk dat hier de meesten het daar wel over eens zijn. Maar ben het zeker met je eens dat baby's wel eens huilen en dat ze van een keer krijsen echt geen trauma oplopen. Ik hoop dat mensen zich verdiepen in de betekenis van het woord trauma voordat ze anderen hiervan beschuldigen. Het zal in het midden liggen. Ik denk dat het niet nodig is om een baby bij elke zucht op te tillen maar ik ben zeker tegen het alleen laten huilen van een kind. Een kind loopt niet zomaar een trauma op maar kan zich wel erg alleen voelen op het moment van huilen. Verder heeft ieder kind een karakter, al vanaf de geboorte. Baby's verschillen van elkaar en er bestaat niet 1 goede aanpak. Als ouder zul je moeten zoeken naar de juiste manier voor jouw kind, daar is iedereen bij gebaat. Als laatste de onderzoeken die steeds worden aangehaald: ik denk dat veel hier zich wat verder moeten verdiepen in die onderzoeken en niet zomaar wat moeten roepen.
Onze aanpak verschilt dan wel. Ik liet mijn dochter niet alleen huilen in bed. Ik was er altijd bij, tastbaar zeg maar. Een hand op haar ogen, of ik hield haar vast. Maar eruit halen had geen zin bij haar daarom deed ik het zo.
Als ik trouwens echt op ieder huiltje moest reageren kon ik wel een paar kinderen de deur uit doen dan had ik pas echt een probleem De tweede week van onze jongste, had zij honger en een vieze luier, zoon van anderhalf ook een flinke vuile luier, het was 14.00 en ik had nog geen tijd gehad om wat te eten en zelf even naar toilet te gaan en dochter van bijna 6 wilde ook even aandacht... Ehm... ik heb even gezocht en vond maar 2 handen Dus eerst beide ukkies een schone luier. Fles voor kleinste moest even wachten ivm zelf ook even wat moeten eten en naar toilet te moeten en oook even de 5-ajrige een stevige knuffel geven en ja, toen heeft ze wel even gekrijst... Bedoel maar de situatie van alle dag is soms anders dan je zou willen. En hier huilen ze nooit lang, niet zozeer omdat ik vind dat ik er meteen op af moet, maar doordat ik niet goed tegen gehuil kan, met als gevolg dat ik soms idd een overprikkeld kind nog overprikkelder maak en we beide wel kunnen krijsen
Je ziet in dit topic ook een verschil in reacties van ouders met 1 kind en ouders met meerdere kinderen. Je kunt simpelweg niet toveren. Maar ik denk dat ze bedoelen dat je een baby niet bewust een lange tijd laat huilen omdat je vindt dat ze dan leren om alleen in slaap te vallen.
Denk idd dat dat verschil maakt, maar denk ook dat niemand hun baby lange tijd alleen laat huilen, al kan je discussieren wat lang is, maar het langste dat ik tot nog tot heb gelezen is een kwartiertje dat vind ik meevallen. Al zullen anderen daar anders over denken.... En dat niet kunnen goochelen zou soms wel makkelijk zijn als dat wel kon
Misschien is het allemaal wel heel simpel; alles met 'te' erin is niet goed; teveel laten huilen, teveel er naartoe gaan, teveel eten, te weinig aandacht, teveel ruzie, teveel aandacht , gewoon niks 'te' doen dus.... (zou willen dat ik niks TE doen had... )
Ga mij nou niet vertellen dat jij zeker weet hoe mijn kind in slaap te krijgen was/is.... Sorry maar het is mijn kind. Een kind dat anderhalf jaar lang bij ons op de slaapkamer heeft geslapen. Dat kind is mijn kind en ik weet precies hoe ik dat kindje in slaap krijg. Geen kind is hetzelfde.
Jammer dat je suggereerd dat ik niet naar een oorzaak heb gezocht, heus wel. Maar hier kwam niet iets duidelijk uit. En als daarna blijkt dat hij na deze 'Training' ging slapen en goed slapen, klokje rond, daaruit blijkt ook dat er niks aan de hand was enkel moeheid en overprikkeld. En mijn aanwezigheid hielp gewoon niet, ook niet als ik naast zijn bedje ging zitten, heb dat echt allemaal geprobeerd. En ter info het huilen/overstuur zijn zorgt voor opbouw stresshormoon, mijn aanwezigheid heeft hier niks mee te maken want ook al was ik erbij hij bleef huilen....
Ik kan het niet beter verwoorden. ( en nee, wij hebben nu geen strontvervelende kleuters die niet kunnen wachten. Ze wachten juist heel vaak, en dat hebben we ze geleerd. Door met ze te communiceren, en niet door ze te negeren.)
Ik heb mijn meisje ook wel regelmatig even laten huilen waarna ze vredig in slaap viel. Ze is nu een heel tevreden meisje die de nachten altijd doorslaapt en ook overdag fijn in slaap valt wanneer ze moe is. Altijd in haar eigen bedje. Ik denk dat als je een baby altijd maar oppakt, altijd maar gaat lopen of bij je neemt, het niet snel zal leren zelf in slaap te vallen. Het is nou eenmaal fijn bij papa of mama, maar het moet toch leren dat dat niet altijd kan? Ik vind het bericht van TS overdreven. Ja het is wel eens zielig om ze te horen huilen maar een baby huilt nou eenmaal af en toe. Zo verwerken ze indrukken van de dag. Je laat een baby natuurlijk niet te lang huilen zodat het overstuur raakt ofzo maar even laten huilen worden ze echt niet minder van.
ik hoor in dit topic heel vaak: wat wordt je kindje er slechter op als het eventjes huilt??? Tja, kan die vraag ook om draaien: wat wordt jij er als ouders slechter op als je die 5 of 10 min even bij je kindje blijft??? En even voor wie vroeg waarom het cb dat adviseert...tja... Ik heb nu een dijk van een cb, maar in het dorp waar ik eerst woonde werd toen mijn dochter 2 maanden was geadviseerd om bv te gaan geven vanwege het eczeem
hier kan dat in principe wel altijd en ik heb en mijn dochter en mijn zoon nu nooit laten huilen en kunnen nu prima zelf in slaap vallen hoor, geen problemen mee
Hier precies hetzelfde. Ze kan perfect in haar eentje inslapen, overal ook. Maar dit is op haar tempo gegaan, niet op dat van mij. En natuurlijk begrijp ik ook dat je met meer kindjes meer onmacht Zult hebben af en toe, maar ook dan denk ik dus dat alleen huilen kan worden vermeden, zo veel mogelijk dan. Mooi omgedraaid ook tuc. En adi, jij hebt het met drie kids van dezelfde leeftijd gedaan, dat sterkt mij altijd zo in mijn gevoel!
Aanwezigheid van een vertrouwensfiguur (mama of papa) zorgt voor een buffer tegen cortisolniveau. Het huilen veroorzaakt stress, maar de aanwezigheid van mama of papa doet die stress niet de pan uitrijzen. Het is juist het alleen huilen dat het stressniveau doet stijgen. En wat ook is gebleken, elk kind geeft het op op een gegeven moment. Dan zijn ze wel stil en huilen ze niet langer, maar het cortisolniveau blijft onverminderd hoog. Daarom is het gevaarlijk.
ja dat moet ik ook, naar de wc gaan heb ik prima onder controle, dus als hij net in bed gelegd is wacht ik tot hij slaapt, dan kan ik rustig gaan. Douchen doe ik s avonds als mijn man thuis is en als dat niet kan staat hij in de wipper in de badkamer en met koken ligt hij rustig in de box te spelen, of in een wipper zodat hij mij kan zien. Ik sta ook niet constant boven mn pannen, dus als hij opgepakt wil worden kan dat.
En hier ook precies hetzelfde. Ik heb mijn dochter de tijd gegeven en haar laten bepalen wanneer ze wakker in bed ging en dus zelf in ging slapen. Dat was met 3,5 maand. Sindsdien nooit problemen gehad met inslapen en slapen en ze heeft ook nooit hoeven huilen. Ik ben toch van mening dat het echt loont als je je kind volgt hierin en niet uitgaat van allerlei standaardregeltjes: "oh, hij is 10 weken, hij MOET nu zelf in slaap vallen, hij doet het niet, ik ga slaaptraining toepassen."