de test: * jij hebt pijn maar neemt geen pijnstiller Heel verstandig, jij, en zeker een baby niet, moet niet accuut pijn gaan bestrijden. * ga in bed liggen, in een pikdonkere kamer! babys zien niet goed dus jij moet in een pikdonkere kamer liggen, zo blijft het eerlijk Wat een rust, zonder prikkels. * geen klok! geen!!! babys kunnen ook geen klok lezen ooh wat lijkt me dat heerlijk, gewoon liggen,rustig tot rust komen. Dignen verwerken die ik heb meegemaakt. * blijf wakker! baby's slapen de eerste keren ook niet als jij dat bij hun doet! nee ze zijn dingen aan het verwerken, zich aan het bedenken wat er verwacht word. het zijn kindjes, die moet je leren hoe de wereld draait. * af en toe mag je man eens komen zonder iets te zeggen, aait je op je bol en gaat weer weg. leuk ? als je baby rustig ligt, in een donkere kamer, hoef je er niet heen. * blijf zo 5u liggen, jij hebt geen klok dus je man komt je na 5u wel halen voor baby's is reageren niet ingeprogrammeerd, op het moment dat jij erbij bent, of weer iets doet moeten ze dat ook weer verwerken. Ik heb een fantastisch vrolijk meisje dat heel goed slaapt. Wij hebben haar laten huilen. Het huiltje ga ik niet specificeren, of iets dergelijks. en ik ga dit topic ook niet volgen. ik vind het erg overdreven wat je schrijft, en nogal veroordelend. Voed je eigen kind op zoals jij het verstandig vind. Maar dring niet je mening op aan anderen.
volgens mij is het de verantwoordelijkheid van elke ouder wat de aanpak is. En elk kind is anders en heeft een andere behandeling nodig. Volgens mij is het goed om elkaar in de waarde te laten. We zijn vaak al onzeker genoeg als moeders en we voelen ons zo snel aangesproken op de manier waarop we moeder zijn. Laten we van onze kleintjes houden en genieten en uiteindelijk weet je zelf wat je kindje nodig heeft en ook zullen we vaak genoeg fouten maken.
Vind het ook iets overdreven. Heb mijn kinderen ook niet laten huilen hoor kon ik zelf niet tegen. Maar kon ook wel eens zeggen van zo jij wil je zin door drijven en dat doen ze al heel jong.... Dat heeft niks met huilen te maken. En ze vragen al heel jong speciale aandacht gewoon gegeven maar ben echt geen moeder die haar kind 24 op haar buik of nek had of wilde dan werd ik zelf gillend gek.( ben ik toch al dat scheelt) Vind juist vaak dat de ouders die wat meer ritme in het huilen willen brengen het goed doen. Beter dan ik met altijd maar op pakken. Ach zo heeft iedereen zijn mening. Van vijf minuten huilen krijg je kind niks hoor ja hoog uit dat het boos gaat huilen van waar blijft mama( boos bedoel ja hoe bedoel ik het haha goed in elk geval. Kan me ook voorstellen als je een baby peuter en kleuter hebt je wel eens de baby laat wachten want wat sommige ook zeggen peuters en kleuters hebben juist vaak nog minder geduld dan de baby...
Ik heb heel veel meegelezen en wat betreft meer dan 1kindje.. Ik heb onze zoon ook nooit laten huilen,ik vond/vind het verschrikkelijk om te horen. Ik ben er tijd heen gegaan als hij niet slapen kon enz. Nu is hij net drie geworden en het is een perfecte slaper: hij gaat tussen 18:30-19:30 zn bed in en de volgende morgen tussen 6 en 7 is hij weer wakker. Natuurlijk zijn er periodes (geweest) dat het slapen minder ging maar dan was er altijd iets. En nu heeft hij soms nog periodes dat hij even niet zo lekker in zn vel zit en dus 's nachts hier in bed kruipt. Ik vind het prima: slaap lekker lieverd en een kus en hij slaapt weer. Onze dochter heeft de eerste vier maanden van haar leven in de draagdoek gewoond! Ze was onrustig, vond haar bed helemaal niks en wilde alleen mama. Nou prima toch? Deed dochterlief in de draagdoek en kon mn gewone dingen blijven doen: huishouden, met zoonlief erop uit (handig zo'n doek als je lekker naar de speeltuin wilt zonder je kinderwagen in de gaten moet houden als je van de glijbaan glijdt of aan het schommelen bent ) Als ze diep genoeg sliep legde ik haar in dr bedje. En soms lukte dat niet,nouka geen prbleem,blijf je toch wat langer "hangen" bij mama. Douchen doe ik nog steeds 's avonds. 's Ochtends spring ik onder de douche en ben er gauw weer onderuit simpelweg omdat ik het niet relaxd vind om twee "spring-in-het-veld-kleintjes" om me heen te hebben als ik douche. Ben dan voornamelijk bezig met hun dan met mezelf. Dus 's avonds voordat ik naar bed ga douche ik lekker uitgebreid,was mn haar enz enz. Mn zoon slaalt al maaaaanden niet meer 's middags en dochter slaapt zo'n beetje 1,5-2uur. Die tijd is helemaal voor hem. We doen dan dingen die niet zo handig zijn met een nieuwsgierige baby om ons heen. 's Ochtends doe ik huishouden en vermaken de kids zichzelf en na de middagslaap van de jongste ga ik met ze naar buiten. En dan tijdens eten koken moeten ze ook zihzelf vermaken. Lukt dat niet,gaan ze in de kinderstoel in de keuken mama helpen,stukjes komkommer eten enz. Maar hier ook geen gehuil dan. Zoon is vaak zo moe dat hij lekker op de bank ligt met zn knuffelschaap met de tv aan.
ja, heb wel eens van Pavlov gehoord...(tijdens mijn studies veel psychologie lessen gevolgd) Dat ze haar bedje associeert met pijn, denk ik niet, want smiddags slaapt ze prima en het savonds naar bed gaan en gaan slapen gaat ook goed, maar op de een of andere manier verloopt haar slaapcyclus savonds anders dan overdag. Savonds gaan de eerste drie kwartier goed, maar slaapt ze daarna niet meer door en gaat huilen. Vanavond ging het trouwens weer goed, ze is gaan slapen en slaapt nog steeds ( fingers crossed). Soms zitten er een paar dagen tussen dat het goed gaat en denken we dat het patroon doorbroken is, maar dan gebeurt het toch weer een week of langer achterelkaar. Maargoed, ik was ook niet echt op zoek naar een oplossing hoor, wilde meer een voorbeeld geven van wanneer je besluit om een kindje te laten huilen.
Ik heb nog niet alles gelezen, maar wil toch even zeggen dat het niet zo zwart wit is... Ik heb mijn zoontje al vanaf klein laten huilen, in de zin van de minutenregel. Hoe kleiner hij was, hoe korter en met een maximum van een kwartiertje. Mijn zoontje had een liesbreuk kwamen we na 9 weken achter, een verkorte nekspier en was daarbij snel overprikkeld, dat laatste was mede het gevolg van mijn stressvolle zwangerschap ivm met mijn eerdere overleden kindjes. Gevolg was dus een huilbaby. Maar het probleem hier was... Hij was moe, ik legde hem in bed en het was brullen. Als ik naast hem ging zitten met mijn hand op zijn buikje ging hij nog harder brullen. Slapend wegleggen ging vanaf dag 1 al niet, zodra hij zijn bed raakte was hij weer wakker, samen in ons bed sliep hij niet, probeerde ik hem op schoot te laten slapen was hij bij elk geluidje zo weer wakker, draagdoek vond hij niets en was daardoor snel aan het zweten, want hij is een heel warmbloedig kind. Geloof me, ik heb alles geprobeerd om het zonder het laten huilen te doen, maar hier was er gewoon geen andere oplossing. Sliep hij eenmaal dan sliep hij ook lang door. Ik heb echt wel huilend op de bank gezeten omdat ik het zielig vond en niet wist wat ik ermee moest, en ook omdat ik wist dat het huilen niet goed voor hem was ivm zijn liesbreukje. Gelukkig was het na een maand of 3 over. Als ik hem dan weglegde ging hij nig een beetje 'spelen' en hoorde ik hem lachen en vanzelf in slaap vallen en dat doet hij nu nog steeds. Dus leuk zo een testje, maar soms kun je gewoon niet anders, ik had het liever ook anders gedaan! Het leek me heerlijk om met baby in bed samen te slapen of heerlijk hele dagen met mijn kindje in de draagdoek samen te zijn, maar helaas, hij accepteerde het niet!
Ik heb echt niet alles gelezen en ga dat ook niet doen. Er zullen altijd verschillende meningen blijven en maar goed ook. Alleen laat elkaar lekker in hun waarde en veroordeel iemand niet! Word er een beetje simpel van dat mensen altijd maar een oordeel klaar hebben. Doe gewoon je eigen ding en als iemand anders het anders doet dan fijn je oordeel voor jezelf houden.
Wat ik zo erg vindt in zulke topic is dat er erg zwart/wit wordt gedacht! Waar is het gezonde verstand gebleven? Waar is het leren kennen van je kind gebleven? Waar is het leren luisteren naar de verschillende huiltjes gebleven en dan reageren op dat type huiltje naar de behoeften van je kind? Waar is het leren kennen van je kind dus gebleven? Nee... we gooien ze liever gewoon op de grote hoop. Puur uit onzekerheid. Als je je kind kent (leeftijd, karakter enz) dan weet je wanneer je: - acuut naar je kind moet gaan - wanneer je kindje wel eventjes kort kan wachten voordat je er heen gaat (omdat je net iets aan het doen bent) - wanneer je je kind beter even met rust kunt laten En ja... dat leer je met vallen en opstaan. Soms maak je een verkeerde keuze, maar daar heeft je kind niet acuut een trauma van. Geen ouder is perfect.
Ik ben het ook eens met Sandana. Hier is laten huilen geen optie, omdat hij gelijk hysterisch werd. We zijn dus nu (na het jaar) rustig aan het oefenen met rustig en ontspannen zijn in zijn bedje en dat gaat beter. Maar ieder slaapje is weer anders en helemaal zelf in slaap vallen lukt bij hem nog niet. Dat komt wel. Waar ik wel van schrik is dat ik in mijn omgeving mensen ken die zeggen: - ik kan hem niet troosten, dus dan huilt hij/zij maar alleen - ik weet dat hij pijn heeft door tandjes, maar hij/zij moet toch slapen, dus laat ik maar huilen Dit doet mij pijn, plaatsvervangend voor die kindjes. Nee, ze zullen er niet gelijk psychopathisch van worden, maar ik denk wel dat ze er erg veel onrust en ongemak aan ondervinden, die niet nodig is.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik kan me trouwens ook nog een post herinneren van iemand (dat heb ik gewoon onthouden dus) die zei dat ze 'geen zin' had om elke nacht de speen terug te geven aan haar zoon van 3 maanden en dus die speen gewoon had afgenomen en had laten huilen. De volgende nacht huilde hij helemaal niet meer. Nee, vind je het gek.
Ben het zo ontzettend met je eens!!!!!!!!!! T.s ik vind jou post eigenlijk een groot drama!!!! Zal hem zo invullen. Voor je.
Er zijn wel meer mensen die met deze punten komen en toch blijf jij steeds mij opzoeken. En ja, suggereren dat ik gewoon wat Google en die dingen hier plaats om mensen alleen maar 'dwars te zitten' vind ik denigrerend. Het is ook niet de eerste keer dat je zo reageert op zulke topics. Als jij helemaal achter jouw methode staat hoef je ook niet zo onzeker te worden en stekelig te reageren op mensen die iets anders vinden. En dat doe je wel steeds. Mijn laatste reactie op jou was dat ik het begreep dat je zoontje in bed zich in slaap huilde, maar dat ik niet begreep waarom hij dat alleen moest doen met 4 maanden oud. En dat ik me niet kan vinden in de mentaliteit dat hij er 'een leuk spelletje' van maakt. Daar is hij volgens mij gewoon te jong voor. Vind jij dat niet, prima toch. Toen ging het over de opbouw van cortisol en er is bewezen dat aanwezigheid van een troostpersoon, die misschien het huilen niet kan laten stoppen, werkt als buffer tegen cortisol. Dat is niet mijn mening, dat is onderzocht.
Mee eens, maar het leren kennen van je kind heeft er volgens mij mee te maken dat je die eerste weken of zelfs maanden hem/haar heeeeel goed observeert en dus wel reageert op huiltjes. Juist om zo de verschillende huiltjes te leren kennen en te onderscheiden. Toch lees ik hier vaak dat mensen bang zijn een baby van 4 weken te verwennen als ze hem meteen oppakken als hij huilt of dat ze niet weten waarom hij huilt (en dat kan dus alles zijn, zelfs pijn) en hem daarom maar laten huilen op aanraden van een oma of het CB.
de test: * jij hebt pijn maar neemt geen pijnstillerOok niet altijd meteen. * ga in bed liggen, in een pikdonkere kamer! babys zien niet goed dus jij moet in een pikdonkere kamer liggen, zo blijft het eerlijk[COLOR="red"Als je slaapt merk je daar niks van.[/COLOR] * geen klok! geen!!! babys kunnen ook geen klok lezen[COLOR="red"]Heerlijk nog geen klok kijken komt van zelf wel.[/COLOR] * blijf wakker! baby's slapen de eerste keren ook niet als jij dat bij hun doet!snap deze zin helemaal niet. * af en toe mag je man eens komen zonder iets te zeggen, aait je op je bol en gaat weer weg. leuk ?belachelijk gedacht * blijf zo 5u liggen, jij hebt geen klok dus je man komt je na 5u wel halennog belachelijker vond je het leuk? het enige wat je wou was een pijnstiller (een knuffel, troost) maar die kreeg je nietJe doet als of hier een kind zwaar verwaarloost woord echt te belachelijk voor woorden wat jij hier schrijft heet kinderen mishandeling en denk dat 99 procent hier daar niet aandoet. Heb je test in gevuld maar het wekte heel veel irritatie bij mij Heb zelf mijn kinderen ook nooit laten huilen ( uitzonderingen daar gelaten) ze waren vaak bij me lagen bij me op de kamer of bij me in bed. Maar niet ten kosten van alles...