ik laat de mijne soms wel even huilen.. max 15 min en dan slaapt ie. als ie dan niet slaapt dan pak ik em wel op en 9 van de 10 keer zat er dan een boertje vast. laat je kindje iig niet te lang huilen ik had dat wel een keer gedaan omdat iedereen zei..ach laat maar huilen valt vanzelf wel inslaap nou niet dus hij bleef maar huilen en gillen toen wsa ik het zat en dacht van jullie kunnen mn rug op met je laat maar huilen.. nou ik pakte em op hij was helemaal rood van het huilen en hees en kort daarna spuugde hij me helemaal onder alles kwam eruit. was zooo zielig!!!! dus laat je kindje niet te lang huilen en als je het te moeilijk vind hou je hem/haar gewoon lekker bij je want tjah hij/zij is nog maar zo een klein mensje
Lees hier net iets over de supermarkt en huilen. Nou dan ben je vast mij tegengekomen.. Ik ben absoluut tegen laten huilen, laat ik dat voorop stellen. Helaas huilde mijn zoontje de eerste 4 maanden van zijn leventje de hele dag! In een draagdoek/zak, in mijn armen, op schoot, in bed, in de wandelwagen, overal! Dus ook in de supermarkt. Makkelijk te oordelen dat als je een moeder met een huilend kind ziet in de supermarkt dat de moeder het kindje dan 'laat huilen'. Mijn zoontje was niet stil te krijgen, thuis niet en ergens anders al helemaal niet. Wat kan je dan nog?
Wij hebben isa ook laten huilen, vanaf 2 weken ofzo. ze kon gewoon niet in slaap komen. Toen deden we het alleen 's avonds laat na de late fles. Vanaf 4 weken gingen we inbakeren en toen lieten we haar bij elke slaapbeurt zichzelf in slaap huilen. Dat kon ze heel lang en heel hard, maar echt regelmaat bieden en inbakeren en dus laten huilen, en dan kon ze slapen. Ze is nu ruim 10 maanden en kan nog steeds heel zielig doen als ze gaat slapen, maar het hoort erbij. Bij haar dus. Ik ging "vroeger" (haha) onder de douche als zij lag te huilen, want ik kon het niet aanhoren. Maar goed, ze sliep wel en had meteen een mooi ritme te pakken... We gingen wel echt in haar ritme mee, dus slapen als ze moe is en voeden als ze honger had... Liefss en succes, Taliaa
Ik ga gewoon boodschappen doen hoor, en dan neem ik die kleine gewoon mee. Ik ga niet de hele dag thuis zitten omdat hij misschien weleens zou kunnen gaan huilen in de supermarkt. Baby's huilen nou eenmaal regelmatig. Ik zou dus nooit weggaan en Vigo dan thuis laten. Stel dat er iets met mij gebeurt onderweg? Dan ligt hij daar alleen thuis.. Moet er niet aan denken!
Moet er toch ook even op reageren. Keana houd er absoluut niet van om boodschappen te gaan doen. In de stad, supermarkt enz... Meeste kindjes vinden wandelen fijn, zij vind het niets aan. Ze ligt in de bak en kan niets zien maar is nog te jong voor de zit van de wandelwagen. Haar in de maxi-cosi zetten de hele tijd is slecht. Ik heb nu een draagzak, maar dan wil ze van zich af kijken en niet naar mij toe ook daar is ze nog te jong voor ivm nekje. Gevolg, ze jengelt dan veel... Maar wat moet ik dan doen??? Mezelf opsluiten tot half oktober omdat mijn kind niet stil is??? Sorry hoor, maar dat werkt absoluut niet of je moet willen dat alle moeders gek worden. Het is niet erg als je kundje huilt tijdens boodschappen. Natuurlijk troost je je kleintje, maar het is heus niet nodig om de ukkepuk de hele tijd op te pakken. Want ik ben dus van mening dat je ze wel kunt GEwennen. Ik laat Keana dus gewoon jegelen, als ze heel hard gaat huilen pak ik haar op, zodra het over is, leg ik haar dan ook gewoon weer terug. De kleine meid moet er ook aan wennen. De geluiden, de felle lampen waar ze in kijken enz... Vaak helpt het ook om een doek over de kap te leggen. Meestal na een tijdje jengelen, valt ze wel in slaap Het is jammer dat er mensen zijn die meteen VEROORDELEN omdat een moeder boodschappen gaat doen en de kleine huilt. Kijk eens verder dan je neus lang is en denk misschien eens na over hoe het zal komen ipv altijd maar een mening klaar te hebben
hm, had het topic nog niet helemaal maar ik vind dat keiko een punt heeft hoor. Isa hield ook niet van winkelen, heeft een fase gehad dat ze zodra we de appie inliepen ze begon te huilen. Een tijdje lang heb ik dus met haar op de arm gelopen in de appie, met mn andere arm de wagen geduwd en kon nog niet een zak brood tussen mn tanden klemmen. Maar daar ben ik mee opgehouden hoor! Ik vond het toch echt hartverscheurend als ze dan nog steeds huilde... Dus toen zijn we een paar maanden op afhaalmaaltijden gaan leven! Ideaal! Zo kon ik de hele dag met mijn kindje zijn en me helemaal aanpassen aan haar wensen: de hele dag bij mams hangen.. *zucht*.... Nee dus he... Tuurlijk heel zielig als zij zich niet fijn voelt in de wagen of wat dan ook, maar soms is het boodschappentijd, of slaaptijd. En aangezien mams er ook nog is,gebeuren er dus dingen die zij niet leuk vindt. Tja en dan maar even huilen hoor. Ook in de appie en ook als ik een meter verderop sta. Laatst nog: we waren aan het winkelen en isa moest slapen, tja mams wil ook wel eens shoppen, dus Isa moest mee. En isa huilt zichzelf nu eenmaal in slaap, tenminste heel vaak. Dus wij in de Zara, zij brullen en mn vriendin en ik gewoon beppen en winkelen. Nou wat een commentaar ik (indirect natuurlijk...) kreeg... Ik geloof dat we de Zara uitgekeken werden, niet normaal... Tuurlijk is het irritant, maar kinderen huilen nu eenmaal, de mijne iig wel. En ik kan gewoon niet de hele tijd haar sussen. Ik hoor prima wanneer er iets aan de hand is en bij MIJN kind kan er dus prima wel eens NIETS aan de hand zijn waarbij mama hard nodig is... Dusssss
Ook ik heb mijn zoontje laten huilen, en nog. geloof dat er een aantaal vergeten dat ieder kind uniek is in zijn soort, dat de ouders 9 van de 10 keer hun kind prima aanvoelen en wat te doen. Je kan natuurlijk wel je hele leven omgooien voor je kind, maar soms zijn er gewoon dingen die er moeten gebeuren, is niet anders. Daar zal een kind ook aan moeten wennen, dus ook boodschappen doen dus. Mijn zoontje heeft ook een periode gehad dat hij huilde als hij naar bed ging, en ja hij was echt moe, en nee hij moest niet van mij naar bed maar omdat hij dus moe was, hij bepaalde zijn ritme. Dus sja, zo is onze kleine man eenmaal!
ik heb besloten Ties niet te laten huilen. hij huilt alleen als er iets aan de hand is, dus als hij moet spugen maar het lukt niet, als hij honger heeft enz. meestal gaat het nu met inslapen wel goed, ik zet een muziekdoosje aan, baker hem in en geef hem zijn speentje. ik loop nog 1 of 2x terug om zijn speen terug te geven en dan is het klaar. dit werkt voor ons het beste. overigens ben ik ook geen voorstander van niet de deur uit gaan omdat je kind huilt, ik vind de wereld momenteel al klein genoeg zo in mijn verlof.
Eigenlijk het enige moment op de dag dat ik Kyra in bed laat liggen, zelfs als ze huilt, is als wij gaan eten. Ik vind het niet erg om Kyra heel de dag bij me te hebben en te troosten als dat moet, maar onder het avond eten wil ik altijd even rust, dus leg ik haar in bed
Weet je wat ik eigenlijk zielig vind? Een kind dat gewoon NIET mag huilen, constant opgepakt wordt bij het eerste beste kreuntje, dat vind ik echt zielig. Wat geef je je kind mee daarmee? Dat hij of zij later nooit verdrietig mag zijn? Een kind mag best huilen hoor. Je hoort echt wel wanneer het echt pijn is of gewoon een beetje mopperen. Trouwens, volgens mij, als je je kind constant oppakt als het huilt, heb je een erg aanhankelijke peuter later, die constant opgepakt wilt worden. En iedere baby huilt, ik vind het zo vervelend als moeders zeggen; 'nou, die van mij huilt nooit en als 'ie huilt pak ik 'm gelijk op.' Ik geloof er werkelijk niets van. Jij hebt toch ook wel eens je handen vol? Waarom moeten sommige moeders die hun baby's even laten huilen, gelijk het gevoel geven dat ze een slechte moeder zijn? Ik snap dat niet hoor.
@marieke, fijn dat je je kindje al zo goed kent! jij weet het t beste! dus dan niet laten huilen. Ik zie dat je al inbakert, dat geeft al een hoop rust! En zo zie je, je leert je kindje heel snel kennen en je gaat huiltjes herkennen! @prrrsam: idd, dat is precies het gevoel dat mensen me geven. Ja, ze jankt, ik ben niet doof en gewoon in staat haar op te pakken, maar ik kies ervoor haar te laten huilen, omdat ZIJ dat nodig heeft.Maar k krijg dan vaak het gevoel dat ik me moet verdedigen...
eerst vond ik het ook zielig, maar ik herken haar huilen nu steeds beter... Het klinkt bij haar meer als gemopper dan als echt huilen... Als ze echt schreeuwt ga ik ff kijken, zeg niets, geef haar aai over de bol en ga weer weg... soms is ze keihard aan het gillen en dan kom in aanrennen en lig madam te lachen.. is een leuk spelletje geworden... Als ze echt ontroostbaar is dan mag ze bij me liggen, maar ik vind dat ze best ff mag huilen, wordt ze vaak ook helemaal ontspannen van! paar keer schreeuwen en dan gaat ze zuchten en vallen haar oogjes dicht.. x
Bij mij is de super om de hoek....... dat vind ik wat anders dan als je verder van huis gaat. Kijk er kan morgen wel een atoombom ontploffen.. als we daar over na moeten gaan denken dan is het einde zoek.... Maar ik pak mijn kind niet op bij het eerste huiltje. Pas na 5 min. Aan zijn manier van huilen kan ik ook precies horen wanneer het menens is en wanneer het 'zeuren' is.
Waar baseer je deze wijsheid op? Mijn oudste is inmiddels 11, en ik kan je garanderen dat geen van de oudere kinderen een overdreven aanhankelijke peuter is geweest. En al waren ze dat wel, wat is daar mis mee? Een kind mag best huilen, maar tijdens dat huilen wil ik hem geborgenheid bieden en troosten. Ieder zijn mening, dat jij het gevoel krijgt dat andere mensen denken dat jij een slechte moeder bent, ligt aan jezelf denk ik. Als jij achter jouw motieven staat om je kind te laten huilen, is er toch niets aan de hand? Wat maakt het dan uit wat anderen denken?
@prrrsam: ik ben het volkomen met je eens. Ik heb tijdens het lezen van dit topic ook vaak gedacht dat het eigenlijk gewoon zielig is dat het mondje van de babie eigenlijk gewoon gesnoerd wordt, want zo zie ik het soms wel. Ze mogen absoluut niet, onder geen beding huilen! Ik weet niet wat ik zieliger vind. Ik denk dit laatste. Tjah, ik ben benieuwd of jij ook nog zo'n makkelijk en rustig kindje hebt als je na een tijd van alleen maar bij je te houden besluit om haar alleen op de kamer te leggen. Kans is niet zo groot.
Waar baseer je dat op? Jarenlange ervaring? Studie naar verricht? Toevallig heb ik hier ook ervaring in. Mijn kinderen hebben namelijk altijd bij mij op de kamer geslapen, tot 1,5 / 2 jaar. Daarna zijn ze naar een eigen kamer gegaan, zonder problemen. Ze gaan iedere avond ook zonder problemen naar bed. Toeval? Misschien wel, maar net zoals Assi, heb ik hele makkelijke kinderen. Ik vind jouw post een beetje naar overkomen Kiwi1.
Ik kan de kleine hier ook echt niet laten huilen...echt huilen. Vaak word er wel een hoop gemopperd en geprutteld in bed maar dat laat ik lekker doen. Als hij echt huilt is er 9 van de 10 keer ook wat, en dan mag hij lekker even bij mama zitten.
Angelina, inmiddels is het heel duidelijk dat jouw kindjes ondanks het feit dat je zo NOOIT hebt laten huilen en ALTIJD bij je hebt gehouden voorbeeldige kinderen zijn. Dat hoef je in ieder geval niet meer te benadrukken. Dat is luid en duidelijk. Ik baseer het inderdaad op de ervaring. Ik zie dat veel te veel om me heen. Ik heb ook volgens mij nergens gezegd dat het altijd maar zo hoeft te zijn, maar de kans is redelijke groot. Dat is wat ik zie om me heen. En daar baseer ik het op. Ik ben in ieder geval heel blij met de keuzes die ik heb gemaakt (en die zijn niet zo schokkend), want het resultaat mag er zijn. Ieder zijn ding, is het toverwoord van dit forum, geloof ik
Ervaring, ik zie het ook om mij heen bij vrienden. Niets, het is jouw kind, dat moet jij weten. Maar ik ben alleenstaand en ik ga haar gewoon niet oppakken bij elk kikje, nu niet en later ook niet. Tuurlijk als ze echt huilt en echt verdriet heeft pak ik haar gelijk op en mag ze bij mama blijven tot alles weer goed is. Ook als ze een beetje aan het mopperen is, geef ik d'r wel een aai over d'r hoofd, maar ze komt niet uit bed. Nee, niet bijzonder veel. Maar elke moeder is wel eens onzeker over of ze het wel goed doet, toch? Er zijn weinig moeders die nooit last hebbeb van wat andere moeders denken, dan wel niet zeggen. En dan komen sommige dingen die hier gezegd worden best wel hard over.