ik heb mijn beide kinderen ook echt wel laten huilen, ze moeten ook leren zichzelf te troosten en ik moet zeggen, ondanks dat ik ze dus wel alleen in hun sop heb laten gaarkoken (ik ben wel altijd in de buurt en doe zoals de meesten het her zeggen, even luisteren wat voor huil en bij krijsen kijken wat er aan de hand is), ik heb ook voorbeeldige kinderen die gewoon gaan slapen als het bedtijd is. Het ligt dus echt niet aan of je ze nou nooit of altijd hebt laten huilen.....
Kiwi1, fijn dat dát in ieder geval duidelijk is dan Prrrsam, ik begrijp heel goed dat je onzeker kan zijn over de keuzes die je maakt hoor, en dan helpt het commentaar van anderen niet echt, maar als jij achter de keuzes staat die jij maakt, is het toch goed? Iedere moeder doet gewoon haar best voor haar kinderen, andere mensen hebben altijd wel wat te mauwen. Klavertjevier: Waar het mij om gaat is dat het niet laten huilen, HIER werkt. Bij jouw gezin werkt weer wat anders met hetzelfde resultaat. Prima toch?
ja, huilen bij babies is een gevoelig onderwerp, zo merk ik uit alle reacties. het is ook moeilijk, de een heeft meer geduld dan de ander, het ene kind huilt meer of minder dan de ander. Als je kind enorm veel huilt, dan moet je je kind wel eens laten huilen, anders word je zelf helemaal gek, weet ik uit ervaring...mensen die geen huilbaby hebben of een baby hebben die nauwelijks huilt, nemen hun kind sneller en vaker bij zich omdat het gewoon makkelijk en snel te kalmeren is, maar een echte huilbaby, I tell you, houdt gewoon niet op met krijsen wat je ook doet, bij je dragen, wiegen, wandelen, voeden, etc etc, en dan denk je na een tijd "zak er maar ff in". Is niks mis mee, en ja, elke baby heeft het recht de dag eruit te huilen, sommige doen het gewoon vaker dan andere. Mijn kinderen waren/zijn echte krijsers geweest, tot het wanhopige toe, nu is mijn oudtste een engel waarvan ik niet meer herken hoe lastig ze als baby is. mijn jongste is nog een baby en is nog "lastig" maar ik kan er nu beter mee omgaan en leer het een ritme aan, daar wordt ze zelf ook (iets) rustiger van. Groeten, K4
Ja, je kunt helemaal gelijk hebben K4, ik weet het niet, ik heb er namelijk helemaal geen ervaring mee, ik kan er daarom ook niet over oordelen vind ik. Mijn motto is altijd: Iedereen moet doen waar zij zich het beste bij voelt, en wat het beste bij haar gezin past. Opvoeden is persoonlijk vind ik, wie bepaald wat goed of fout is? Zo lang je het beste voor hebt met je kinderen, kan er weinig mis gaan toch?
Ik vind wel dat er een groot verschil zit op welke leeftijd je een kind laat huilen. Bij baby's onder de 8 weken zou ik het zelf niet zo snel doen. Naar mate ze groter worden ga je ook de huiltjes herkennen en weet je zelf heel goed of je moet gaan troosten of niet. Sommige kinderen hebben echt even een paar minuten mopperen nodig om in slaap te vallen. Door ze direct te gaan troosten, zorg je er eerder voor dat ze op den duur oververmoeid raken, lijkt mij? Ik heb onze dochter een korte periode wel laten huilen. Ze wilde namelijk alleen nog maar bij ons slapen. Overdag in de draagdoek, vanaf 5 uur 's middags tot 11 uur 's avonds bij mij of mijn vriend op de borst. Tot 11 weken hebben we dat vol gehouden, toen hebben we besloten om haar te laten wennen aan haar bedje (met huilen tot gevolg). Waarom? Ik moest helaas bijna weer gaan werken, we konden niks meer overdag en 's avonds, onze dochter ging ook s nachts steeds moeilijker slapen in haar wiegje en ik had ook het idee dat het haarzelf uitputte. Dus toen hebben we de rust en regelmaat (wel volgens haar ritme) ingevoerd en haar consequent als ze moe was in haar bedje gelegd, met huilen tot gevolg. Ik heb haar nooit over haar toeren laten gaan (daar ligt voor mij persoonlijk de grens), maar ze heeft echt wel gehuild en soms ook wel 20 minuten. Dat heeft een dag of 4 geduurd en sindsdien slaapt ze perfect. Maar een commentaar dat we kregen van vrienden dat we haar in haar bedje lieten huilen!! Niet normaal, alsof we asociale ouders waren. Ja denk ik dan, wacht maar tot je zelf kinderen hebt en al 11 weken lang 's avonds niet meer normaal hebt kunnen eten vanwege een slapende baby op je borst en amper nog de deur uit komt. Ze is nu overigens bijna 20 maanden en een hele makkelijke slaper. Overigens was het in de jaren '70 heel normaal om een baby te laten huilen 's nachts en daar hebben we toch ook geen massaal trauma aan over gehouden? Ik zeg niet dat ik dat goed vind hoor, zoals ze toen baby's van 12 uur 's avonds tot 6 uur 's ochtends gewoon lieten liggen, dat was het andere uiterste. Maar je kan de gevolgen van even laten huilen ook overdrijven.
je herkent vanzelf de echt huil en de "dwingende huil" of zeurende huil... ik ben van het laten huilen en beide kids slieper snel voor, overdag aandacht vragen is prima, snachts nope dat kan je ze al vanaf dag 1 leren, ik kan streng zijn want ben er toch heel de dag voor ze dus voel me niet schuldig erom ofzo, ze hebben er meer aan als ze een goed slaapritme leren als dat ze steeds zichzelf wakker maken om zo mama's aandacht te krijgen.. babies zijn slimmer als wij denken...
Jill heeft de eerste 3/4 maanden redelijk veel gehuild en sliep toen ook slecht in. Heb haar toen bij me gehouden in de draagzak en ben gaan inbakeren en begonnen met ritme en regelmaat.. Ik heb haar toen 2 avonden een uur laten huilen omdat we het gewoon niet meer wisten. Ik vond dit echt een hel en heb hier achteraf erg veel spijt van. Inmiddels is ze 8,5 maand en huilt ze soms nog wel eens voor het slapen gaan, dit duurt dan ongeveer een half uurtje. Ik ga, zodra ze echt begint te huilen, bij haar kijken leg haar recht geef speentje en ruik of ze geen poepbroek heeft en dan ga ik weg en kom niet meer terug. Dan weet ik op z'n minst dat er niets loos is en ze tevreden zou kunnen gaan slapen. Mevrouwtje kan dan echt enorm gillen (mensen schrikken hier nog wel eens van als ze op visite komen) maar TADAA na een poosje slaapt ze heerlijk. ik kan hier nu beter mee om gaan dan toen ze nog 3 maanden was, toen was het zo'n babytje maar nu is het al een dametje met pit en een eigen willetje. en kan ik het meer los laten. we hebben avonden gehad (en die zijn nog kort geleden) dat we tot half 11 savonds met haar bezig waren, elke keer naar haar toe gingen of naast haar bedje zitten, dit werkte enorm averecht en ze ging alleen maar later en later slapen, totaal oververmoeid werd ze dan omdat ze niet ging slapen. Toen ben ik de knop om gaan zetten en laat haar daarom echt huilen. Dit werkt hier dus het beste, maar ik zou bij een volgend kindje nooit meer onder de 3/4maanden zo laten huilen, daar heb ik nu wel weer van geleerd
ja maar draagzak en inbakeren zijn twee heel verschillende opvoed visies die NIET samengaan, bij inbakeren hoort het kindje steeds in haar eigen bedje en juist niet teveel actie (waaronder dus geen draagzak) en draagzak is juist de theorie dat je het altijd bij je hebt dus je hebt volgens mij twee dingen door mekaar gebruikt en dan werkt het niet nee.. dan geef je twee signalen af naar je kindje en dat is verwarrend.. duidelijkheid is de beste manier, dat kan je streng vinden maar een goed slaapritme is enorm belangrijk... en je doet je kindje geen plezier door het dat niet te leren... inbakeren betekend (als je het volledige effect ervan wilt bereiken) verschonen, spelen, eten, knuffelen/spelen (max 30 minuten in het begin) en bij de eerste beste tekenen van slaap HUP naar het eigen bedje en slapen (ingebakerd) als je gaat wandelen of een draagzak gebruikt verstoor je heel deze theorie en werkt ie dus niet...
@ isademi: sorry dat ik het zeg, maar ik geloof vrij weinig van wat je hierboven zegt Volgens wie? Ik vraag me af of dit uberhaupt ooit eens is onderzocht. Een theorie wil nog niet zeggen dat het ook de waarheid is.
Mootjen: dat is inderdaad erg tegenstrijdig (draagzak en inbakeren). Kan mij goed voorstellen dat dit niet werkte. Wij hebben ons zoontje ingebakerd vanaf week 2. Hij heeft nooit veel gehuild, maar kon erg moeilijk in slaap komen toen hij net geboren was. Resultaat: een zwaar oververmoeid kind. Al na een paar dagen inbakeren en eventjes laten huilen hadden we een compleet ander kind. Na 2 weken heeft hij echt nooit meer gehuild voor het slapen gaan. Het was zo'n enorm verschil. Ik had ineens een uitgeslapen en vrolijk kind. Inbakeren en regelmaat heeft hier echt wonderen gedaan. Hij heeft sindsdien altijd geweldig geslapen. Huilen voor het slapen gaan en moeilijk slapen heb ik na de eerste 2 weken van zijn leventjes nooit meer gekend. Dus jullie kunnen jullie voorstellen waarom ik zo'n voorstander ben van inbakeren, regelmaat en daar hoort ook even laten huilen bij.
Volgens Ria Blom maar heb ook al twee kindjes opgevoed (die nooit huilen snachts) en heb bij de tweede ook ingebakerd (ook al vond ik dit zelf niet prettig het was wat zij nodig had) ik zou zeggen google even ria blom en / of inbakertechnieken, het zijn gewoon doorgewinterde technieken die je wel goed moet toepassen anders werken ze niet..
Ik vind het maar lastig hoor.. ik wil mijn lieve meisje niet laten huilen, maar soms kan het eventjes niet anders. Soms sta ik onder de douche. Of ben ik het eten aan het klaarmaken. Of moet ik zelf echt even iets eten of drinken. Of zit ik even aan de telefoon. Dan kan ze niet direct mijn volledige aandacht krijgen - tenzij het écht nodig is natuurlijk want als ze helemaal overstuur is ga ik echt naar haar toe hoor! Inbakeren.. ik vind het eng. Eerlijk waar. Heb een Puckababy, maar ik schrok me een ongeluk van mijn eigen reactie én die van mijn dochter toen we haar in het ding ingepakt hadden. Het gaat zó tegen mijn gevoel in, en blijkbaar ook tegen dat van mijn dochtertje.
Ohooo als mijn reaktie 'mening opdringen heet' terwijl ik alleen maar reageer op andermans opgedrongen mening dan houd ik me er verder maar buiten. Alleen 1 ding nog: ik moet zeggen dat ik het in supermarkten niet zo meemaak hoor. Waar ik het meemaak is juist in de winkels waar vrouwen relaxed aan het sjoppen zijn, in de IKEA en Prenatal enzo, staan ze te staren naar een lampje of sokje en niks geen handen vol of haast of wat ook. Terwijl een meter verderop hun pasgeboren baby ligt te huilen, huilen, huilen. En daar kan ik dus met m'n kop niet bij.
Gaat ook tegen mijn gevoel in. Mijn kleintje HAAT het echt als ze ingepakt is! Dan slaapt ze JUIST niet.. Vind zo een puckababy er ook akelig uitzien, maar dat is mijn mening. Neemt niet weg dat anderen er waarschijnlijk veel baat bij hebben
Ja Keiko, het zijn vast massa's vrouwen die dit doen. Probeer je nu je gelijk te halen door vrouwen aan te halen die hun baby laten huilen in een winkel? Heeft dat uberhaupt nog met dit topic te maken? Jij bent van mening dat laten huilen nooit goed is. Daar zijn een heel aantal dames het niet mee eens. Maar dat wil nog niet zeggen dat iedere situatie goed te keuren is, dat is ook niet wat er wordt gezegd.
puckababy is niet echt inbakeren eigenlijk het kan net het stapje zijn tussen los slapen en echt inbakeren, inbakeren is veel strakker , puckababy helpt bij onze beeb ook niet, echter inbakeren wel... zit wel een aardig verschil tussen eigenlijk.. Ik zie trouwens nooit vrouwen die hun beebjes laten huilen terwijl ze shoppen maar goed misschien ben ik blind
Ik wou dat ik wat makkelijker Nica kan laten huilen!! ( ze is 8 maanden) Ik laat haar eigenlijk haast niet huilen. Als ze overdag in haar box ligt te mekkeren kan ik dat wel even laten gaan, ik moet ook mijn eigen ding wel eens doen. Maar 's nachts kan ik er meerdere keren uit omdat ze huilt en ik er dan een speen in doe. Heel vaak neem ik me voor om haar op z'n minst een paar minuten te laten huilen, maar ik kan het niet. Lig dan helemaal gestressed in bed. (Vaak is het maar goed dat ik gelijk ga kijken want dan ligt ze op haar buik in bed en kan niet terug rollen) Maar ik reageer op elk geluidje! Ik sta vaak al met mijn slaperige kop naast haar bed en dan ligt zij al gewoon verder te slapen. Het gaat gewoon automatisch. En ik geloof dat er best huiltjes bij zijn waarbij ze na een x aantal minuten gewoon door zal slapen, maar ik vind het zo moeilijk!! Ach even die speen erin en ze slaapt weer verder...6x per nacht...Maar als ik het niet doe slaap ik ook niet goed, want ik ben echt gestressed. Toch blijf ik het me voornemen om haar vannacht te laten huilen. Heus niet alle keren, en ik mag ook best even gaan kijken,maar ze hoeft heus niet elke huil een speen. En misschien dat ze na een paar dagen zoiezo niet meer huilt 's nachts. ( ze sliep trouwens perfect door vanaf 8 weken tot 4 maanden en daarna was het afgelopen..) Hier heeft mamma zelf dus een probleem met het niet even kunnen laten huilen. Bar
kom op zeg met 8 maanden moet ze echt wel kunnen terugrollen hoor, ze vraagt gewoon je aandacht that's all, die kleintjes bewerken je enorm goed.. Waar is je man? je moet elkaar steunen, als ik het moeilijk had in het begin steunde hij mij door het vol te houden en andersom... Zoiezo die speen eruit werken zou ik zeggen, rotdingen... ze hebben een duim gekregen die zit er altijd aan vast.. Maar effe serieus NU zal het vele malen moeilijker zijn als dat je in het begin had gedaan ze heeft nu immers door dat haar gedrag werkt en ja als iets werkt waarom zou je het dan veranderen, je kan het zo bekijken (en dat bedoel ik echt niet verkeerd) JIJ houd haar wakker snachts, JIJ hebt haar geen goed slaapritme aangeleerd, doordat jij haar niet even kan laten tobben is ze nu steeds wakker want ze wil haar mama (das logisch kindergedrag) wat werkt doen ze en dit werkt prima voor haar.. Ben je niet doodop meid, zo vaak nog eruit moeten? Het scheelt ik MOET streng zijn voor mezelf )ik heb een chronische ziekte en kan me geeneens veroorloven om voor elk wissewasje uit bed te moeten, TUURLIJK als het echt overstuur is dan ga ik ook kijken maar als het op haar buikje ligt en ze wil terug bekijkt ze het maar lekker (dat klinkt keihard) maar ze doet het zichzelf aan, dan moet je maar op je rug blijven liggen.. Sommige van jullie zie ik nu denkenl wat een gemeen w*f maar hun krijgen wel ALLE rust en slapen van 19 tot 9-9.30 uur zoals dat hoort.. en hierdoor hebben ze overdag genoeg energie om normaal te leren en functioneren, je kan je dus afvragen wat zieliger is, laten huilen en dan ze snel doorhebben hoe je moet leren slapen of niet laten huilen en maandenlang slecht laten slapen... En denk maar niet dat ik dat makkelijk vond hoor, ik zat ook wel eens in het begin huilend in mijn bed, 5 minuten lijkt wel 5 uur in de nacht!! en dan met al die hormonen van net bevallen maar het is voor HUN bestwil en was eigenlijk met 3-4 keer over (na een paar weken proberen ze dan weer eens en zo gaat dat verder)
Wie weet heb je gelijk. Nu is ze 's nachts niet eens echt wakker, huilt in haar slaap en is stil zodra die speen erin zit. Ik wou dat ik niet zo'n watje was! En de humor is dat ik in het dagelijks leven best wel hard kan zijn. Heb 5 honden gehad die heel goed opgevoed waren en geen loopje met me konden nemen. Stom dat je dan met je baby zo anders reageert. Als het een hond was geweest had ze pech gehad, dan piep je maar, morgen ben je de eerste. Man lief gaat er ook wel uit hoor! Maar die moet erg vroeg op en hoort haar niet zo vaak als ik. Als ik er dan weer uit ben gegaan voor een lullig huiltje van haar voor ik er erg in heb gehad, baal ik weer van mijn gedrag. ok, ik ga moed verzamelen en het vannacht weer eens proberen. Maar ik heb al weer een excuus, ze is verkouden, dus zielig.... bar
Ik liet Sterre de eerste 3 maanden nooit huilen. Wel een beetje jengelen af en toe, maar niet echt huilen. Dan nam ik dr gewoon bij me en dan mocht ze bij mij natuurlijk wel verder huilen, zo'n kleine heeft dat ook een beetje nodig geloof ik. Maar ik deed er dan geen speen in. Toen ze 3 maanden was zijn we begonnen met haar af en toe wel eens 5 minuten te laten huilen. En nu is ze 8 maanden, en ze moet altijd huilen voor ze gaat slapen. Meestal 10 minuten. Het is dan zo'n jengelig huiltje. Ik denk dat dat haar manier van in slaap komen is. Als ze echt krijst sta ik meteen naast haar, want dat doet ze alleen als er echt wat is. Soms ligt ze op haar armen en kan ze niet meer terugdraaien naar dr rug (en ja, mijne is ook al 8 maanden maar draait niet terug als ze op dr armen ligt), of ze is misselijk. Dus wij laten haar wel even huilen maar niet krijsen. Ik denk dat je gewoon je gevoel moet volgen.