Mijn kleine meid wilde ook vaak niet slapen, KON ook vaak niet slapen omdat ze zo onrustig was en lag te maaien met haar armpjes.. Met gevolg huile, huilen, huilen en zeeeeer moe.. Mama en papa ook trouwens...Nu heb ik gisteren de puckababy ontvangen, eerst niet aangedaan vanwege de warmte. Gisteravond wilde ze weer niet slapen, veel huilen en maaien met dr armpjes.. Toen toch maar de puckababy aangedaan alleen in een rompertje. 5 minuten huilen en ze heeft geslapen van gisteravond 21.00 tot vanmorgen 6 uur! Daarna weer de puckababy aan en ze slaapt weer als een roos.. Nu maar hopen dat het zo blijft
haha ja raar he hoe he normaal anders kan zijn, ik vind het wel anders als ze ziek zijn hoor, dan ga ik ook gewoon kijken , dat is ook een goede reden maar op je buik liggen, speentje, zeuren e.d. niet.. Wat je zegt is een raar vergelijk maar wel waarm, de reactie van honden is redelijk gelijk aan de opvoeding, duidelijk werkt het beste en inconsequentie is chaotisch.. wat dat betreft zou je het idd moeten kunnen maarja je kindje is toch een ander gevoel, snap ik helemaal, ik was juist weer wat een wattebol met onze hond, die eb ik de eerste paar maanden in bed laten slapen (was een opvangertje met zware emotionele en sociale problemen maar heb er spijt van gekregen en heb er heel wat werk aan gehad omhet weer normaal te krijgen... hahaha we zijn allemaal wel eens niet perfect hoor, en wie zegt wat perfect is...? @pioen; wat fijn dat de puckababy zo goed helpt!! nu hopen dat het zo blijft
Mijn zoon kon pas terug rollen toen hij 11 maanden was, dus volgens jou had ik hem gewoon moeten laten liggen? Niet ieder kind is hetzelfde. Wat doet het er toe wat anderen denken. Jouw manier van opvoeden is duidelijk niet de mijne in ieder geval. Ik geloof er niet in dat kindjes onder een jaar hun ouders ' bewerken '. Ik vraag me af hoe je dat dan ziet. Een baby kan alleen maar communiceren door te huilen. Als de speen uitvalt, dan wil zij die terug, dat kan ze niet zelf, dus huilt ze om hulp. Een baby is gewoon een mini-mens, met gevoel en wensen en behoeftes, die geheel afhankelijk is van haar ouders! Ik heb een uitzonderlijke visie blijkbaar
@angelina: ik ben het met je eens hoor. Mijn zoontje slaapt nu trouwens prima (even afkloppen natuurlijk). Van 19.00 uur tot 7.15 uur en we hebben hem nooit laten huilen. Naar mijn idee gaat een kindje doorslapen als hij/zij eraan toe is en niet omdat je het hebt laten huilen. Ze kunnen alleen maar huilen om dat dan als ouder te gaan negeren, vind ik persoonlijk keihard.
@ suus1983: een beetje begrip voor een andere situatie zou niet misstaan. Voor sommige kinderen werkt het gewoon averechts als je ze bij ieder kikje dat ze in bed geven, komt troosten. Voordat ik had besloten hem te laten huilen, ging hij juist steeds slechter slapen. Hij kwam niet in slaap, hooguit als ik een half uur met hem bezig was om hem in slaap te krijgen, en ging ook steeds korter slapen. Ging toen vervolgens 's nachts ook slechter slapen, werd weer vaker wakker, etc. Het werkt echt niet altijd in je voordeel om je kind altijd maar te troosten zodra het een kik geeft. En het zal vast voor een ander kind weer wel werken. De college van mijn man heeft zijn oudste zoon altijd getroost en die slaapt nu slecht. Bij hun dochter hebben ze de regelmaat en laten huilen methode van Ria Blom toegepast en die slaapt als een roosje. Het kan toeval zijn, maar het laat wel zien dat jouw regel, noch mijn regel, voor ieder kind op gaat. Dus wat inlevingsvermogen van jouw kant zou fijn zijn.
@merijn: ik heb zeker wel begrip voor je hoor! Sorry als dat niet uit mijn stukje naar voren komt. Sommige kindjes hebben het echt nodig om even voor het slapen te gaan te huilen. Nu ik het teruglees komt het idd wat onaardig en eenzijdig over, maar zo is het niet bedoeld. Ik doelde eerlijk gezegd meer op mensen die hun kindjes laten huilen omdat ze er op dat moment even geen zin in hebben of omdat het dan eerder zou doorslape, niet omdat het beter zou zijn voor hun kindjes. Ik geloof namelijk niet dat je een klein kind zou kunnen verwennen oid. Verder ben ik het met je eens hoor, ieder kind heeft zijn eigen ding nodig en wat voor de een wel werkt werkt voor de ander niet. Nog even een kleine toevoeging: in de Ria Blom methode geloof ik persoonlijk helemaal niet. Heb het toen Jesper klein was een week geprobeerd en daar werden we beiden heel ongelukkig van. Naar mijn idee huilt een kleine niet zonder reden en het druist helemaal tegen mijn gevoel in om zo'n klein kindje een half uur te laten huilen. Ik geloof wel in rust en regelmaat, daar heeft mijn zoontje ook echt belang bij, maar niet op de manier van Ria Blom.
Merijn, ik begrijp dat iedere situatie anders is, maar ik ben het met Suus eens: Ik vind het ook keihard voor mijn gevoel, en IK zou het niet kunnen.( = mijn mening, ik heb de wijsheid niet in pacht uiteraard, ik kan niet bij een ander binnen kijken ) Als ik lees dat 'kindjes hun ouders bewerken' dan krijg ik daar een beetje kriebeltjes van ja. Een kindje 'bewerkt' niet bewust haar ouders, een kindje wil gewoon haar behoeftes kenbaar maken doormiddel van huilen. Logisch dat een kindje lacht als je de slaapkamer binnen komt na een krijspartij, hij is blij dat er iemand komt, maar in plaats dat zo te zien, vatten de ouders dat op als: Oh, hij is blij, hij houdt mij voor de gek " Tja, ik vind dat apart. Maar: Dit is mijn mening hé, ik heb een zeer uitgesproken mening misschien, maar het blijft gewoon een mening, geen feit.
Heb wederom met veel verbazing dit topic zitten lezen... Ben het volledig eens met Angelina overigens! Maar laten we voor de grap eens ontopic blijven moet je een baby van 2 weken laten huilen?! Nou sorry hoor maar dat doe je toch niet
Ik heb onze dochter nooit laten huilen en dat doe ik nog steeds niet. Een kind huilt niet voor niks en zeker zo'n kleine baby niet! Ik heb haar altijd bij me genomen en getroost als ze huilde en het is een heel makkelijk kind. Zelfs nu ze 's nachts niet meer zo goed slaapt en vaker huilt, ik kan het niet aanhoren, voel het in mijn hele lijf als ze huilt. Misschien doe ik het wel helemaal niet goed, maar ik troost haar nu, geef haar wat te drinken, aai over haar bol en dan slaapt ze weer. Laat ik haar krijsen, dan is ze helemaal overstuur, slapen mijn man en ik allebei niet en het brengt je verder niks. Dus volg je eigen gevoel zou ik zeggen, kun je het niet aanhoren, neem hem lekker bij je en troost hem, hij is nog zo vreselijk klein!
Tja, ik denk dat je er lang en kort over kunt discussieren, maar het verschilt gewoon per kind... Algemene stellingen van: je moet je kind inbakeren als het onrustig slaapt, of juist: laat het huilen, of juist: pak het altijd op... zo werkt het gewoon niet. Ik heb hier in de loop van de tijd verschillende methoden toegepast, steeds toegespitst op Thirza en hoe ze in haar velletje zat. Anderen hebben daar van alles over geroepen, zeker toen ze maar steeds niet door ging slapen. Ik zou haar 's nachts moeten laten huilen enzo. Tja... al die anderen zijn er niet bij om te horen HOE ze huilt (krijst) en kennen haar niet zoals wij haar kennen. Hier is het uiteindelijk een waarschijnlijke KMA die roet in het eten heeft gegooid en ik ben zoooooo blij dat ik al die lui heb laten l*llen al die tijd! Wat had ik me schuldig gevoeld als ik haar wel had laten brullen en er nu achter was gekomen dat ze echt ergens last van had... Wat mijn nummer 1 tip in alle situaties dus is, is om in de eerste plaats heel goed naar je kind te kijken en luisteren en naar je eigen intuitie. Zorg dat je goede info hebt over allerlei mogelijkheden die er zijn om op het gehuil van je kleintje te reageren (niet reageren daarmee ook bedoeld als reactie) en kies dan vanuit je kennen van je kindje en je intuitie. Ik denk dat moeders in het overgrote deel van de situaties dan de juiste keuze zullen maken En mocht je toch mis zitten, kun je daarna een andere mogelijkheid kiezen
En oja, on-topic (thanks DK ): een kind van 2 weken ga je niet laten huilen. Echt niet. Een kind van 2 weken heeft iets nodig als het huilt. Of dat nou melk is, een schone luier, hulp bij in slaap komen of enkel jouw nabijheid, (nouja.... enkel: volgens zeer onethisch onderzoek aan het begin van de vorige eeuw overlijden kinderen eerder door afwezigheid van de ouders dan door afwezigheid van eten...). Een kindje heeft je dan nodig. En het is jouw rol als moeder om daar op te reageren. Dat is echt niet altijd leuk, (hier een huilbaby destijds), maar he: je hebt er voor gekozen om moeder te worden toch?
Ik geloof ook niet in het "bewerken van de ouders door te huilen" van een baby. Want we hebben het hier over een baby, niet over een puber met bewustzijn. Maar ik geloof ook niet in het oppakken bij elke kik die een baby geeft. En ook niet in het uren laten huilen. Er is ergens een tussenweg en die lijkt me voor iedere baby en voor iedere ouder anders. Ik zou overdag mijn kleine eerder wat langer laten huilen als ik weet dat alles verder goed met haar is. Maar 's nachts ben ik wat strenger (of chagrijniger dat kan ook, haha!) en als ze dan niet goed slaapt, doe ik haar in de Puckababy (wat een uitvinding trouwens) en krijgt ze een speen tot het etenstijd is. Maar ik moet eerlijk zeggen: tot nu toe is mijn meisje superzoet en huilt ze bijna niet, alleen als ik haar flesje aan het klaarmaken ben en het gaat madam niet snel genoeg. Dan laat ik haar lekker huilen, de troost komt eraan! Hoop dat het zo blijft, maar dat weten we nooit he?
Een goed advies wat ik heb gehad toen ik nét mama was: "Kijk naar de persoon van wie JIJ denkt DAT is een goede moeder.. neem de gewoontes over van haar waarvan jij denkt dat het goed is & je zult tevreden zijn"
Ja vond ik ook Niemand weet wat nu precies het beste is voor die kleintjes... zou handig zijn als dat wél zo was...
Poeh, wat een discussie hier. Mijn dochter is 'pas' 7 weken, maar ik ben alle fases met het huilen al doorgegaan geloof ik: laten huilen, oppakken, troosten etc. Ik heb er SPIJT van dat ik mijn lieve kleine meid heb laten huilen. Na anderhalve dag zat ik telkens zélf met tranen in mijn ogen op de bank en besloot ik dat het genoeg was. En dat alle mensen met de laten-huilen-adviezen de p*t op konden. Ik ben toen regelmatig gaan kijken als mijn dochter huilde. Vaak was er dan iets: gespuugd, geplast, zat een boertje dwars, had darmkrampjes.. En soms was er niets aanwijsbaars. Op dit moment ben ik de Puckababy aan het uitproberen. Het ding staat me best wel tegen eerlijk gezegd, maar als dit is wat mijn meisje nodig heeft om minder te huilen, dan moet het maar. Als ze nu huilt, ga ik naar haar toe en ga ik haar troosten, maar ik neem haar niet zomaar mee naar beneden. In eerste instantie blijft ze in haar bedje, als het nodig is (luier verschonen, oppakken voor boertje) gaat ze er eventjes uit. Dit in combinatie met de rust en regelmaat - ik ben zelf ook nogal van de rust en regelmaat, als ik die voor mezelf niet toepas schiet ik in de stress
Danabelle dit ben ik nu ook aan het doen, ze mag van mij best even huilen, maar als het te gek wordt ga ik erheen en probeer haar te troosten. Oppakken doe ik alleen als ze echt overstuur raakt, wat gelukkig nog niet is gebeurd in de puckababy. Ik gebruik m sinds gisteravond, het ging tot vanmorgen heel goed, toen werd ze steeds af en toe wakker en huilt dan eventjes. Dan is het weer stil dus kijk ik stiekem even.. Ze ligt dan gewoon tevreden te kijken of ze slaapt. Ik probeer dit gewoon een paar dagen vol te houden, kijken of het effect heeft...
Tjah wat is het beste....geloof niet dat er een standaard iets is wat befteft huilen, je moet doen wat jou gevoel je aangeeft. Het ene kindje ligt graag bij de ouders en valt daar graag in slaap, als je dat als ouder geen probleem vind gewoon doen, ik vind dat met nog een dochtertje van 5 gewoon erg lastig en ik heb ook twee damens die ik aangeleerd heb dat slapentijd slapen betekend, huilen of niet als het bedtijd is gaan we slapen. Bij een heel klein babytje werkt dat niet ben ik van mening, die weten nog niet eens het verschil tussen dag en nachtritme, ze zullen dus echt niet huilen omdat ze moeten slapen maar meer om andere factoren, honger, krampjes, ineens de stilte als ze in hun bedje liggen, het ineens donker zijn van de ruimte waar ze van schrikken, ik heb altijd aangehouden ook toen mn meiden nog heen klein waren, 10 minuten huilen is niet erg, na 10 minuten weten ze meestal wel ok ik lig in bed en ik moet gaan slapen, na 10 nog huilen ging ik altijd even kijken en pakte ik ze eruit, hielden ze dan op met huilen maar kwam er na een paar minuten geen boer of iets en gingen ze ook niet door met huilen dan is er volgens mij niet zoveel aan de hand....en legde ik ze terug in bed en liet ik ze huilen tot ze sliepen.... Let wel een hoop kinderen huilen omdat ze TE moe zijn, je kind er dan steeds uit halen, troosten, wiegen enz maakt het dat je kind juist nog vermoeider wordt waardoor hij nog veeeeeeel harder gaat huilen! tenminste dat is mijn ervaring, en dan komt er geen eind aan, alleen een heel overstuur kindje. Isabella huilt vaak 5 minuten voor het slapen gaan is eigenlijk standaard, en dan slaapt ze heerlijk, als ik haar eruit haal en blijf omtutten omdat huilen zo zielig is is ze kapot en huilt ze door, dat vind ik pas zielig. denk dat je als moeder 'voelt' wanneer je kindje huilt omdat het moe is of om wat anders....ik herken haar huiltjes en weet nu na 5 maanden hoe te handelen bij welk huiltje, het is een kwestie van goed luisteren en kijken naar je kindje....en het leren kennen....
Luister, we kunnen naar elkaar gaan roepen dat we 'ons gelijk' willen hebben of weet ik veel wat... daar komen we toch nooit uit hoor?!