Ik ben het volledig met Rozemarijke eens en haar houding in dit topic. Sommige dames zijn blind voor het feit dat het niet overal hetzelfde is. En stellen dus dat laten huilen pertinent kwalijk is of dat nooit laten huilen zielig is. Jammer dat er niet wordt ingezien dat ieder kind anders reageert en dat sowieso niet ieder geval te vergelijken is. Niet ieder kind huilt om hetzelfde. Zoals Rozemarijke al vanaf het begin aanvoelde dat er wat met haar dochter aan de hand was wanneer ze huilde, voel ik aan dat er helemaal niets met mijn zoontje aan de hand is als ie in bed huilt (behalve dan dat ie moeite heeft om in slaap te vallen). De keren dat ik wel hoorde dat het anders was, er wat met hem is, heb ik hem wel bij me genomen. Maar ik ken een moeder die een kindje had die voor haar om onverklaarbare redenen veel huilde en zij heeft hem vooral veel bij zich genomen. En dat is precies zoals ik dat dan ook had gedaan. Maar dat is een totaal andere situatie en gevoel. Overigens kan ik me ook goed voorstellen dat als je echt een huilbaby hebt, het onmogelijk is om ALTIJD je kind bij je te dragen. Dat je als ouder dan soms niet anders kan dan je kleine even te laten huilen, apart bij jou vandaan. Ik kan me erg goed voorstellen dat het loei zwaar is om een huilbaby te hebben en je soms gewoon even niet meer weet wat te doen.
Overigens wordt er door sommige mensen aangepraat dat je je kind moet laten huilen in bed. Maar er wordt ook aangepraat dat laten huilen slecht slecht slecht is. Dat laatste is ook irritant. Vooral omdat deze mening door mensen wordt geroepen die het baseren op een theorie en niet op de wetenschap.
Amen! Enne kiwi.. jammer dat je alleen mij tegen het 'zielige' aannoemt, terwijl héél veel mensen het met me eens zijn hier hoor?! Zoals ik een aantal posts hiervoor al zei, je moet doen wat JIJ denkt dat het beste voor je kind is en hoe JIJ je kids wil opvoeden... dat is voor iedereen anders, maar om nou te zeggen dat je je kids geen opvoeding geeft als je ze niet laat huilen?! Come on zeg... ik schilder haar toch ook niet af als iemand die niet voor dr kinderen zorgt omdat ze na 19.00 er klaar mee is volgens haar!
@Merijn, klopt. mijn broertje heeft adhd en huilde de eerste 9 maanden van zijn leven 18 uur per dag. nou mijn moeder heeft hem echt weleens op zolder of in de garage gelegd, puur omdat ze helemaal uitgeput was... @all, kunnen we het wat vriendelijker houden hier? daarvoor had ik het topic niet geopend...
Heb het allemaal een beetje doorgelezen en ben ook van mening dat iedere moeder eigenlijk zelf wel weet of ze haar kind moet/wil/mag laten huilen of niet. Ik zou zelf een baby onder de 4/5 maanden niet hard laten liggen huilen. Ik vind dat ze tot die leeftijd absoluut nog niet in staat zijn om bewust een situatie te manipuleren met gehuil. In mijn ogen willen ze dan gewoon bij je zijn. En tuurlijk, ik kan mijn kindje waarschijnlijk ook een week elke nacht keihard laten brullen en dan slaapt hij misschien door. Wil ik dat? Nee. Ik haal mijn kindje er liever uit en geef hem te eten en hou hem even tegen me aan. Dan voelt hij zich weer goed en weet dat ik er voor hem ben. En ik ben een beetje moe de volgende dag, maar dat heb ik er graag voor over. ´ En als hij nou beter en liever met een speentje slaapt, dan loop ik ook zonder problemen nog een paar keer op en neer om hem terug te stoppen. Kijk, als hij er op een gegeven moment een spelletje van gaat maken en hem expres gaat uitspugen, dan ben ik er ook meteen klaar mee. Maar verder zie ik niet waarom ik mijn ventje zijn speentje zou ontnemen als dat uit kan lopen op urenlang gebrul... Ik ben absoluut niet zo een moeder die bij elke kik naar haar kind toe rent, ik laat hem rustig een half uurtje mekkeren met in slaap vallen, maar echt laten huilen is gewoon niet mijn ding. Dan is het nog een heel ander verhaal als je echt een huilbaby hebt, ik weet niet wat ik dan zou doen. Als je als moeder echt alles al geprobeerd hebt, tjah, dan kan je af en toe gewoon niet anders. Opvoeden moet niet ten koste van jezelf gaan... Maar nogmaals, ik denk dat elke moeder voor zich heel goed weet wat haar kind nodig heeft en daarbij is elk kind ook anders inderdaad, zoals al eerder gezegd is hier. Al kan ik me niet voorstellen dat kindjes onder de 5/6 maanden echt keihard gaan liggen huilen om niks...
jeetje dames, een dag dit topic niet gevolgd en de gemoederen zijn weer lekker hoog op gelopen . Kijk gewoon wat het beste bij je kind past, kijk niet hoe andere het doen, volg je eigen gevoel. Vroeger werden kinderen ook opgevoed zonder een 'oeiikgroei'-boek. Wat een gezeur. Zolang je maar van je kind houdt en rust, reinheid en regelmaat aanhoudt, komt je kind prima terecht. Doe gewoon wat je hart je ingeeft, en als dat laten huilen is of als je het prettig vindt dat niet te doen; BOEIEND. Sorry, maar couldn't care less. Mijn kind komt echt wel goed terecht, of ik haar nu laat huilen of niet.
@Marieke: sh*t, dat is slecht nieuws voor ons Mijn man heeft volgende maand een onderzoek om te kijken of ie adhd heeft, (nouja, is eigenlijk wel duidelijk, maar dan wordt er een officiele diagnose van gemaakt). Thirza zal het toch niet hebben, hoop ik Hahaha... ze heeft wel last van stuiterbillen in ieder geval al.... ojee... @Merijn: jij zegt het even kort en krachtig, maar dat bedoel ik idd
Ik laat meestal 10 min. en van de week zat ik op de WC en ineens ook dat hysterische en rende meteen naar boven vanaf WC en toen sliep hij!! Ik denk wel dat het effect heeft maar doe ook nooit langer dan 15 min.
Ik liet mijn zoontje op die leeftijd weleens even huilen. Daarvoor deed ik dat niet (ik haalde hem gelijk uit bed als hij huilde) met als gevolg dat hij hazeslaapjes deed van 10 minuten en dat zo de hele dag door. Hij was natuurlijk doodmoe door die korte slaapjes. Ik heb toen het advies gekregen om hem 10 minuutjes te laten huilen, stopt het huilen niet - dan even bij hem gaan kijken, aai over z'n bol en weer weg. De eerste paar dagen moest ik vaak naar hem toe en huilde hij best veel, want hij kon gewoon niet zelf in slaap komen. En soms gebeurde het ook weleens dat ik na vier keer troosten hem er weer uithaalde en het na een uur nog eens probeerde. Maar na een week ongeveer heeft het z'n vruchten afgeworpen en kwam hij veel makkelijker in slaap én hij sliep langer achter elkaar. Nu slaapt hij 9 v/d 10 x in zonder te huilen. Dus ja, ik liet mijn kindje ook weleens huilen en zolang je je kind niet onnodig lang laat huilen vind ik dat daar niks mis mee is. Maar iedereen doet het op zijn/haar manier en daar moet je respect voor hebben.
Ik heb een artikel waarin het Nederlands Instrituut van Psychologen reageert op de richtlijn van het CB bij huilbaby's (kookwekker zetten en alleen laten huilen). Hierin wordt aangegeven dat langdurig en overstuur alleen laten huilen (zodat ze baby van uitputting in slaap valt) zeker voor jonge baby's aangetoond schadelijk is! Als je een baby niet oppakt, stopt hij uiteindelijk wel met huilen, maar de stressreactie in het lichaam stopt niet. Ze noemen dit 'aangeleerde hulpeloosheid' en kan psychische schade (blijvende verhoogde gevoeligheid voor stress) tot gevolg hebben. Anderzijds is je baby bij iedere kik oppakken (overprotectie) ook niet goed, je mag hem best een paar minuten laten huilen. Het is de kunst om te leren luisteren naar de huiltjes van je baby. Sensitieve responsiviteit...
Ik heb het ook gelezen en volgens mij ging dat artikel over huilbaby's. Ow woeps, dat van de huilbaby's staat ook in je eerste zin
Vera kon toen ze nog heel jong was 's avonds altijd moeilijk in slaap komen (overdag was geen probleem). Ze begon direct met huilen als ik haar niet wiegde of voedde, 1-2 uur lang. Tot ze 3 maanden was heb ik dat iedere avond gedaan, haar dus nooit laten huilen (gelukkig). Met 3 maanden heb ik haar wel een paar keer (lang) laten huilen. Maar kennelijk is Vera een van de doorzetters die dan niet na een kwartiertje of half uur in slaap valt. Ik heb haar een paar keer echt lang laten huilen en daar heb ik nog spijt van. Ze is misschien 1 of 2 keer van uitputting in slaap gevallen. Anders bleef ze doorgaan. Het laten huilen werkte dus niet voor haar! Ook een paar minuten huilen en dan troosten werkte niet. Ik doe het dan ook nooit meer (tenzij ik helemaal ten einde raad ben, maar dan nog laat ik haar niet heel lang of overstuur huilen). Heel langzaam is het 's avonds steeds beter gegaan. Eerst moest ik haar nog even laten huilen om vervolgens in slaap te kunnen voeden (meteen in slaap voeden werkte ook niet). Nu is het zover dat ze eventjes jammert en soms in een keer zelf in slaap valt, soms moet ik haar nog een paar keer troosten. In slaap voeden is bijna nooit meer nodig. Ook het doorslapen gaat nu opeens beter sinds 6 maanden. Eerder blééf ze huilen als ze 's nachts wakker werd en niet in slaap gevoed werd. Nu kan ik haar heel even troosten en vervolgens terugleggen. Dan huilt ze een halve minuut en gaat vervolgens weer slapen (of slaapt de hele nacht door). Bij Vera was het mijns inziens dus echt een kwestie van tijd, die de oplossing bracht. Voorheen had ze gewoon nog behoefte aan mama/BV/aandacht. Ik luister goed naar haar huiltjes en beslis zo of ik moet ingrijpen of dat ze nog wel eventjes mag doorjammeren. Mijn idee is dat het absoluut voor ieder kindje anders werkt!! Tips kun je altijd geven, maar sommigen schijnen echt te denken dat als iets bij hun kind(eren) werkt, het bij anderen ook móet werken. En zo niet, dat ze dan vast iets verkeerd doen !!! Maar langdurig >30 minuten of overstuur laten huilen, zeker bij jonge baby's <12 weken --> niet doen!
Als je kindje nog zo klein is, zou ik het niet zo lang laten huilen. Het moet zich veilig en geborgen voelen. Ik liet en laat Thijs ook weleens huilen, maar nu weet ik wat voor huiltje het is. Als we een dag iets zijn wezen doen met veel prikkels, dan huilt hij zich in slaap. Ik vond dat het in het begin heel moeilijk, maar het werkt echt. Als Thijs hysterisch huilt, ga ik meteen naar hem toe. Het vervelndste vond ik als hij sliep en ik ging douchen, ik dan weer in de huiskamer kwam en hem helemaal overstuur hoorde huilen (paar keer gebeurt). Voelde me dan zo schuldig... Doe gewoon waar jij je goed bij voelt. Ga op je moedergevoel af!
Ik vind die grens nogal arbitrair. Dat is neem ik aan gebaseerd op jouw gevoel. Ik zou een jong kindje ook niet laten huilen, maar heb dit wel gedaan toen mijn zoontje (ik geloof, want weet het niet meer precies) ruim 2 maanden oud was. Om de reden die ik al eerder heb genoemd (ging steeds slechter slapen, waren steeds langer bezig hem in slaap te krijgen) en dat hielp. En ik vond hem op dat moment niet meer te jong in zijn geval, omdat er echt een verandering nodig was. En daarbij heb ik hem de eerste 2 dagen langer dan 30 minuten laten huilen (wel een paar keer tussendoor bij hem geweest en 1 of 2 keer hem uit bed gehaald toen ie echt overstuur aan het krijsen was) en ook jouw grens van 30 minuten vind ik arbitrair. Na 3 dagen was het huilen trouwens zo goed als over hier. Ik ben het met je eens hoor. Het gaat niet voor ieder kind op. Maar jouw laatste zin komt nogal als een feit uit de lucht vallen terwijl dat natuurlijk onzin is. Dat zijn jouw stelregels maar dat moet iedere ouder voor zich bepalen. De eerste week heeft mijn man ons zoontje trouwens ook een keer laten huilen (terwijl ik op bed lag) op aandringen van zijn moeder. Ik ben daar ook zo boos om geworden. Hij had toen last van krampen en ik had hem zeker niet laten huilen. Maar mijn schoonmoeder had tegen mijn man gezegd dat je baby's niet altijd moet troosten en in zijn onzekerheid durfde ie op dat moment niet tegen haar in te gaan. Nou ja, het is 1 keer gebeurd... Maar toch breekt mijn hart weer als ik eraan denk...
Dat mens is gek, mijn mening..... Ik hou er sowieso niet van dat men boeken gebruikt, ieder kind is anders en kan niet altijd volgens het boekje behandeld worden...
Merijn, heb je gelijk in, 30 minuten is zeker geen grens ofzo. Ik bedoelde dat meer om een maat aan te geven van echt lang huilen zonder er naar toe te gaan om te troosten. Soms is 5 minuten al te lang (overstuur) en soms is 20 minuten jengelen of jammeren wel ok. Het gaat erom dat je goed luistert en je kindje aanvoelt, en niet de kookwekker zet (en oordoppen opdoen ).
Haha doet me denken. Dat moest mijn moeder dus bij mij doen van haar huisarts Ik had een "huiluurtje" 's avonds en mijn moeder (alleenstaande moeder) werd er helemaal gek van (naar eigen zeggen). En volgens mij heeft ze het nog gedaan ook. Tssssk