laten huilen

O, vandaar dat jij je kind laat huilen....
Haha, nee gekkigheid. Ik roep maar vast even wat tegenstanders misschien anders zouden roepen?

 

Hahaha

 

Mag ik even een heel off topic (en misschien vreemde) vraag stellen aan de dames die kindjes hebben die veel huilen... Hebben jullie nooit gezeur met de buren? Mischa huilde namelijk nooit veel 's nachts, maar de laatste weken begint hij soms zomaar om een uur of half een keihard te krijsen(au, mijn oren!). Ik troost hem dan en ben niet van plan hem zo te laten liggen want ik geloof dat hij last heeft van doorkomende kiesjes (terwijl hij nog niet een tandje heeft maar ok) en dus pijn heeft. Maar sinds kort hebben wij weer onderburen (het huis heeft daarvoor al die tijd leeg gestaan) en die waren toen ze er drie weken woonden op de verwarmingsbuizen aan het rammen toen Mischa een keer zo hard huilde 's nachts en sindsdien voel ik me ZO vreselijk opgelaten als hij huilt! Daar zou ik me niks van aan moeten trekken natuurlijk en bovendien is het maar een keer gebeurd, maar ik was even heel erg benieuwd hoe dat bij anderen gaat eigenlijk...

 

@mamavanmischa: liet jesper niet huilen, maar als ik hem optilde ging het gekrijs hier gewoon door, dag en vaak ook nacht. Nooit heb ik gezeur van de buren gehad en had het eerlijk gezegd ook heel raar gevonden als dat wel zo zijn. Een baby kun je nu eenmaal niet dwingen te slapen zeg!

 

Mijn zoontje heeft alleen als hele jongen baby 's nachts gehuild en daarna eigenlijk nooit meer behalve toen hij 1 x ziek was. Toen was hij echt ontroostbaar. Hij bleef huilen. Ik hoorde toen de buurman (het is iemand die sowieso niemand ooit gedag zegt) keihard roepen "GVD!!!" Je kan je voorstellen dat het feit dat hij op dat moment blijkbaar geen slaap kon vatten mij geen moer kon schelen.
Maar ik ben zelf zo'n buur die soms wakker wordt van het gehuil van een buurbaby. Het is een wat oudere baby, die een paar x per nacht wakker wordt en huilt. Eerlijk gezegd vind ik het niet vervelend voor mijzelf, maar meer sneu voor de baby. Misschien komt het omdat ik zelf een kind heb en er begrip voor heb, maar ik heb er dus geen moeite mee. Ik wordt er ook zeker niet elke nacht wakker van hoor, misschien dat dat scheelt.

 

Nee dat vind ik ook, Mischa blijft dus ook zo krijsen als ik hem opgepakt heb (daarom ben ik er van overtuigd dat er iets is, dit deed hij nooit). Ik zal wel last van hormonen hebben want normaal zou ik me niet zo druk maken. (toen het net gebeurd was was ik wel woest en in staat om ze verrot te gaan schelden, maar dat heb ik maar niet gedaan ) Ze hebben nota bene zelf een klein kindje van een jaar of drie...

 

Mijn zoontje heeft nooit extreem veel gehuild, maar de buren (met wie we totaal geen goed contact hebben) hebben weleens geklaagd als hij 's nachts een keer niet stil te krijgen was als hij tandjes kreeg/ziek was ofzo.
Heb op mijn beurt gezegd dat je niet veel doet aan een kindje wat om welke reden dan ook huilt en wij hem met alle macht proberen te troosten.
Daarbij heb ik ook gezegd dat wij die k*thond van hun ook moeten accepteren met zijn geblaf en het geen kwaad zou kunnen om die eens op een gehoorzaamheidscursus te doen
Sindsdien zeggen ze niets meer over (sporadisch) gehuil......

Maar daar heb ik écht maling aan hoor als ze klagen, bovendien klagen de andere buren nooit over gehuil.....

 

Nu rijst bij mij eigenlijk meteen de vraag hoe kinderdagverblijven om zouden gaan met baby's en huilen. Zelf heb ik een dochtertje van nu bijna 4 maanden en zij gaat binnenkort 2 daagjes naar een KDV. Het is wel een antroposofische KDV en nu ben ik eigenlijk bang dat zij de Ria Blom methode gaan hanteren. Ik ben, net als enkele anderen hier op dit forum, van mening dat het karakter- en bovenal situatieafhankelijk is waarom je baby huilt. Elke situatie is weer anders en ik ben van mening dat vrijwel iedere moeder instinctmatig weet wat dan te doen, of dat nou laten doorhuilen is of juist gaan troosten. Als er boekjes en methodes worden geraadpleegd, vergeet je volgens mij vaak je eigen intuitie te volgen. En die is echt vaak feilloos. Want terecht dat iemand hier opmerkte dat een moeder haar eigen kind het beste kent.
Kortom, ik hoop niet dat op het KDV ze mijn kind in alle omstandigheden laten huilen, puur omdat Ria blom dat voorschrijft....hoe is dat op andere KDV, heeft iemand daar ervaring mee?

Liz01

 

Liz: Ik heb niets meer terug gelezen hier maar wilde even reageren op je vraag. Ik ben ook zwaar tegen het laten huilen en mijn dochter gaat 3 dagen per week naar het kdv. Mijn ervaring is dat ze haar soms wel heel even laten huilen als ze geen handen vrij hebben maar dit is altijd maar heel even. Ze zitten er ook echt niet op te wachten dat je dochtertje de hele slaapkamer wakker maakt met haar gehuil dus alleen daarom al gaan ze snel kijken wat er aan de hand is. Ik ben ook altijd heel duidelijk geweest in mijn standpunt en dit respecteren ze ook gewoon. Mijn dochter is ook erg duidelijk zullen we maar zeggen dus die laat je sowieso niet snel huilen... Maar als je gewoon duidelijk bent en goed aangeeft hoe je dochter is in bepaalde situaties komt het vast wel goed!

 

Tja, op een kdv kúnnen ze gewoon niet altijd bij jouw kindje zijn als ze huilt, er zijn immers ook nog andere kindjes die aandacht nodig hebben. Dus zal je meisje weleens even moeten wachten en dus waarschijnlijk huilen. Daar houd een baby echt niets van over hoor van die 5 minuutjes.
Ik weet niet of dit jullie eerste is? Als dit zo is en als er bij jullie een tweede zou komen zal 1 van de 2 kindjes ook weleens moeten wachten.

Maar bij ons op het kdv laten ze kindjes niet huilen, tenzij het zo'n 'ik wil niet slapen, maar ben wel moe huiltje' is. Dan laten ze ze even liggen, maar ze houden wel in de gaten of het geen hysterisch huilen word.

 

Liz01, het 'probleem' dat jij beschrijft lijkt me inherent aan het, deels, overdragen van de zorg voor je kindje aan een ander. Die ander, in dit geval de leidster(s) van het kdv, is niet de mama van het kindje en weet 'dus' niet instinctmatig wat te doen als jóuw kindje huilt (ik volg hierbij even jouw eigen redenering: mama voelt aan wat er moet gebeuren bij huilen).
Ik begrijp best dat je je afvraagt hoe zo'n kdv inspringt op huilen. Maar als je echt wilt dat er op één bepaalde manier met je kindje wordt omgegaan als het huilt, zul je zelf altijd bij je kindje moeten zijn. Dit is verder geen aanval op jou of op het naar het kdv brengen van je kindje hoor! Ik wil alleen even aangeven dat ik je vraag/probleem begrijp, maar dat je er weinig anders aan kunt doen dan 'je best doen' en dat heb je neem ik aan al gedaan: je hebt voor je kindje een kdv uitgezocht waar je vertrouwen in hebt. Anders zou je je kindje er toch niet naartoe brengen?
Over de 'burenvraag'.. Onze naaste buren hoor ik nooit over ons dochtertje. Maar ze huilt ook vooral overdag en 's avonds, 's nachts eigenlijk nooit. Ja, een minuutje als ze wakker wordt omdat ze honger heeft, en dat is al lang niet meer iedere nacht en ik reageer al vóórdat ze zo hard gaat huilen dat de buren mee zouden kunnen genieten. Wij hebben weinig contact met onze buren. We zeggen ze gedag, maar we gaan erg onze eigen gang allemaal en hebben een ander levensritme, waardoor we elkaar eigenlijk maar sporadisch tegenkomt. Typerend: onze naaste buren kregen een geboortekaartje, ze kwamen een kaartje terug brengen, en ze zeiden dat ze niet eens wisten dat ik zwanger was..
Maar om een lang verhaal kort te maken: de buren iets verderop (er zit een huis tussen) spreek ik wat meer en ze hebben ons meisje wel eens gehoord, in de avond. Buuf zei echter er totaal geen probleem mee te hebben: baby's huilen immers? En buuf zei ook dat ze allang blij was dat het niet háár baby meer was die huilde (buuf zou mijn moeder kunnen zijn).

 

Hoi,

ik ben in dit opzicht denk ik best een 'strenge'moeder (weet niet of dat het goede woord is) maar jouw zoontje is nog wel erg jong hoor! Wij hebben in het begin onze dochter vaak wel bij ons gehouden, vaak viel ze ook wel emt de fles in slaap. Wel zijn we van het: slapen is slapen end at doe je ook in je bed. Als wij echt vonden dat het tijd was te gaan slapen (al lang wakker, moe zijn, huilen e.d.) dan legden we haar in de wieg. In eht begin sliep ze niet meteen, maar was het nog aantal keren speentje geven, aai over de bol. Er uit halen deden we niet, maar dus wel naar haar toe gaan. Soms ging ze dan na een minuut weer huilen. Dan lieten we haar wel even huilen, en na een paar minuten weer naar haar toe.

Ik heb wel het idee dat deze aanpak heeft geholpen. Ze kan inmiddels goed in slaap vallen als we haar in bed leggen en ze sliep al snel door. Niet d at dit nou het recept is, maar ik denk als we haar er telkens uit hadden gehaald, was ze er aan gewend om halverwege de nacht er uit te gaan en te wiegen en zo.

Nu kan ze ook nog wel eens flink mopperen hoor, als ik haar op bed leg. De ene week gaat het heel soepel, de andere week brult ze alles bij elkaar (mevrouw is net 8 maanden ) Ook dan laten we haar even huilen, gaan na 5 minuten naar haar toe, speentje, aai over de bol, even goed leggen en dan weer gaan. Als ze heel erg overstuur is, til ik haar wel even uit bed om wat te kalmeren, maar daarna weer terug in bed.


Soms is het even doorzetten. Ik denk dat iedereen zijn eigen methodes ontwikkelt. Want ik zou helemaal gek worden van eht steeds uit bed halen als ze huilt. Mijn advies is dus om je zoontje nu nog wel bij je te nemen als hij heel erg huilt, maar om wel ene gewoonte te maken van eht naar bed brengen, dus wel eht bed te blijven introduceren en neit bij voorbaat in slaap gaan wiegen.

succes!

 

@ liz: op het KDV van mijn zoontje laten ze kinderen niet zomaar huilen. Het komt natuurlijk voor dat op moment een baby begint te huilen, ze net met een ander kind bezig zijn, maar in principe wordt daar altijd binnen het minuut op gereageerd. Ik weet dat ze mijn zoontje wel eens 5 minuten laten huilen als ze hem net in bed hebben gestopt, maar dit vind ik geen probleem. Ik weet namelijk dat als ze dit niet doen, hij er gewoon slecht zou slapen. En hij valt over het algemeen gewoon heel snel in slaap.
Die ene keer dat hij trouwens ontroostbaar was en ze dat niet van hem gewend waren, werd ik direct gebeld. Mijn ervaring is dus wel goed wat betreft het huilen en het KDV. Mijn zoontje huilt er nu vrijwel niet, maar in het begin tijdens het wennen wel eens. En dan namen ze hem gewoon op schoot. Maar hij zit op een horizontale groep, dus er is nooit sprake van de situatie waar er meer baby's huilen dan het aantal leidsters die er zijn. En de oudere kinderen zijn ook te troosten/corrigeren/etc terwijl ze een baby in hun armen hebben.

 

ik wil hier nog ff op terug komen (van een paar dagen geleden) want ik erger me hier wel een beetja aan.
Ik heb niet gezegd dat het inbakeren en bij me houden in de draagzag niet heeft geholpen. En ook niet gezegd dat ik dit tegelijk heb gebruikt.
Misschien zou je een boek moeten schrijven? Blijkbaar weet je het allemaal zo erg goed, dat ook niemand een andere 'methode' zou mogen gebruiken.
Jammer dat er zo op elkaar wordt gereageerd en niet gekeken wordt naar wat wel zou helpen want in het begin weet je het echt allemaal niet, vooral niet als het je eerste kindje is.
het laten huilen heeft bij mijn meis niet geholpen toen der tijd en je wordt radeloos omdat je het ook allemaal niet weet. bij de een werkt het wel en bij de andere niet
niet iedereen is meteen een geboren moeder.

 

Sas (en Isademi!) , mijn methode is weer heel anders
Ik heb mijn dochter altijd in slaap gewiegd/gedragen en als ze huilt, pak ik haar op. Ze werd altijd rustig wanneer ik mijn hand op haar hoofdje hield en zo heb ik vaak rondgelopen met haar op mijn arm.
Ikzelf vind warmte en genegenheid heel belangrijk en dat betekent niet dat je ze "verwent" met liefde en aandacht.
Alle kindjes zijn anders- dat weet ik- maar nu kan ik haar zo boven neerleggen om 20:00 en ze draait zich op haar zij met haar duimpje in haar mond en ik kan zo weg lopen. Ze valt vanzelf in slaap en ik heb in 9 maanden tijd 2 keer (!) 's nachts een klein huiltje gehoord. Om 08:00 haal ik haar weer uit haar bedje.
Ik geloof niet dat ik haar verwen, ik heb 2 stiefkindjes die hetzelfde zijn opgevoed en het zijn nu een leuke jongen en meid van 9 en 10 jaar die zelfverzekerd in hun schoenen staan! Niets brutaal, echt wel dicipline en ze kennen hun grenzen. Zijn het verwende kindjes geworden? Nee, absoluut niet..Zo kan het dus ook!

 

Oh ik geloof zeker dat dit ook kan werken bij een deel van kindjes. En als dit werkt zonder dat ze er "misbruik" van gaan maken, is het geweldig. Want uiteindelijk wil elke moeder haar kind troosten als het zich niet lekker voelt.
Bij mij zoontje (hij huilde alleen de eerste paar weken veel voor het slapen gaan) werkte dit juist averechts. Hoe meer ik hem oppakte en troostte hoe overstuurder hij werd. Het enige wat hielp is eindeloos mee rondlopen, geen seconde mocht ik stilstaan want dan was het brullen. En dat kon ik niet eindeloos volhouden. Het enige alternatief was even laten huilen en kijken wat er dan gebeurde. En tjah, mijn zoontje was echt een typisch voorbeeld van 10 minuutjes lekker brullen en daarna heerlijk lang in slaap vallen. Dat heeft een week geduurd en in die week merkte ik dat hij steeds rustiger werd en steeds meer een uitgeslapen indruk maakte. Na totaal 2 weken was het huilen definitief gestopt en hij heeft het nooit meer gedaan. Hierna was het hem wakker neerleggen in bed en je hoorde hem een paar uur niet meer. Echt zo'n verschil.
Ik kan mij felle reacties van zowel de voorstanders van laten huilen en niet laten huilen goed voorstellen. Als iemand tegen mij zegt dat ik mijn zoontje niet had moeten laten huilen omdat ik hem anders an zijn lot overlaat, dan schiet het bij mij in het verkeerde keelgat. Iedere situatie is anders: bij mijn zoontje werkte niets anders. Hem steeds oppakken en steeds bij mij houden zorgde er alleen maar voor dat hij niet sliep, nog onrustiger werd en nog prikkelbaarder. Hij werd er echt niet rustiger van, in tegendeel dus. Laten huilen was hier DE uitkomst. En het heeft totaal maar 2 weekjes geduurd. Hierna ging en gaat het strucuteel geweldig met slapen. Het is sinds dat hij 1 maand oud was een kwestie van slaapzakje/pyama aan in bedje leggen, kusje en weglopen. Een meer dan een juiste keuze voor ons dus.

 

En zo moet je dus ook redeneren en handelen: kijken wat bij jouw kind werkt. Als laten huilen werkt, dan doe je dat (want eruit halen KAN juist allerlei prikkels geven die ervoor zorgen dat je kind niet de rust krijgt om in slaap te vallen). Maar laten huilen KAN ook juist heel veel stress opleveren, waardoor je kind zoveel onrust gaat associeren met in bed liggen, dat het nooit van z'n levensdagen meer gaat slapen.
Hier dus ook de aanpak van eruit halen en troosten en in de periode dat het hier rustig is geweest qua slapen, ging madam ook gewoon zonder gedoe slapen. Ondanks dat we haar eruit halen als ze huilt. Thirza is dus een typisch voorbeeld van een kind dat heel veel stress ontwikkelt als we haar maar laten liggen.
Dan heb ik het wel over huilen en niet over jengelen, voor alle duidelijkheid Maar zelfs dat laatste ging hier helemaal weg nadat we voor de kiss bij de osteopaat waren geweest.
Helaas nu dus weer allemaal terug, ws door de KMA, maar we hopen op betere tijden, nu we erachter zijn wat het is

 

(Ik word overigens helemaal niet goed van alle afkortingen die op mijn kind van toepassing zijn... Hahaha. Maar dat terzijde ).

 

Wel otzettend fijn (voor zover dat kan dan) dat jullie eindelijk achter zijn waar de klachten van Thirza vandaan komen. Nu kun je in ieder geval constructief ermee aan de slag!