Ik voel een "dit topic wordt gesloten op verzoek van.." aankomen. Nee dat is flauw van mij. Sorry. Ik begrijp heus dat je op een gegeven moment wanhopig kunt worden. Ik ben zelf een andere richting op gegaan maar ik kan me best voorstellen dat je schrikt van de reacties. Wat ik oprecht hoop is dat je niet met de hakken in het zand gaat en dat je beseft dat dit niet ok is. Gewoon niet. En dat je je methode verandert. Sterkte en succes!
2 uur huilen??? Dat kind heeft liefde nodig. Wat nou dan kunnen wij slapen? Ik weet niet hoor maar met kinderen dat de eerste twee jaar pittig zijn en er veel gebroken nachten zijn. Een kindje begrijpt echt niet dat het het allemaal maar alleen moet doen. Zo werk je verlatingsangst alleen maar in de hand. Want tuurlijk stopt een kind na 2 uur met huilen. Hij beseft dan vast wel een keer dat papa en mama er toch niet voor hem zijn ook al Is hij enorm verdrietig
Mijn eerste reactie was erg fel. En op zich is dat nog steeds mijn gevoel, maar ik kan me ook voorstellen dat je niks kunt met alleen verwijten.. Daarom hoop ik dat je bereid bent om het anders aan te gaan pakken. Want dit is echt geen goede manier.
Je vraagt om advies en niet om een oordeel denk ook dat je meer hebt aan een advies want het is zo makkelijk praten voor een ander. Ik zou je kleine toch wat zachter laten gaan slapen, zo lang krijsen is onnodig voor zo'n kleintje. Met 8 maanden zou ik in dit geval zeggen nog even lekker bij je nemen tot hij slaapt, en vanaf 10-11 maanden gaan oefenen met zelfstandig in slaap vallen. Het is zwaar en niet leuk als de nachten zo gaan. Maar je zult zien dat het steeds beter gaat, en je kleintje leert erop vertrouwen dat jij er voor 'm bent, dan gaat het slapen heeeeeel langzaamaan ook steeds beter. Even doorbijten nog, het wordt echt beter maar het gaat niet zo snel. Sterkte ermee!
Een niet slapend kindje is heftig! Snap je gevoel van er door heen zitten. Als wetenschapper ben ik echter ook thuis in de ontwikkeling van het stresssysteem. Veel stress op jonge leeftijd zet de biologische vorming van het stresssysteem in het brein op overalert. Lang alleen moeten huilen is echt stress en risico vol voor de ontwikkeling. Je wil echt geen kind met overgevoelig stresssysteem! Je hebt een paar keuzes: -bij je pakken -gecontroleerde training dat wil zeggen max 5-10 min alleen laten en dan weer gaan, maar dus ook steeds terugkomen! -bij je kindje gaan slapen Wij kiezen voor t eerste. In ons huis hoeft niemand alleen te huilen of zich alleen te voelen. Soms hoor je dan wel eens dat een kind dan verwend raakt? Vind jij jezelf of je partner verwend als je getrootst wordt als je je rot voelt? Onze zoon slaapt vaak nachten in eigen bed, dan weer een paar nachten vanaf een uur of 3 bij ons en dan weer gewoon in eigen bed. Dus echt niet altijd en hele nachten! Maar dat zijn wij, dus kies voor wat bij jullie past maar please laat m niet zo lang alleen!
Hoezo? De reacties zijn zo ontzettend opbouwend? Hier schiet ts toch niks mee op... Ja een klote gevoel.
Ik begrijp wat het met je doet als je baby niet wilt slapen. Ik ben namelijk ook in die situatie geweest. Tien, vijftien, tot twintig keer per nacht gewekt worden door een krijsend kind dat niet alleen verder kon slapen. Het breekt je. Maar op acht maand stonden we elke keer opnieuw naast haar bed. We sliepen afwisselend beneden, zodat een van ons wat uren slaap kon pakken terwijl de ander zorgde. En dan wisselen. Op elf maand zijn we begonnen met slaaptraining. Ik weet dat veel mama's hier dat verschrikkelijk vinden, maar voor ons was het een oplossing. Slaaptraining betekende echter niet haar gewoon laten krijsen. Dat zou ik nooit over mijn hart krijgen. Wij hebben haar stapsgewijs geleerd zichzelf te troosten. Eerst door in de kamer te blijven, tegen haar te praten maar haar niet op te pakken. Dat hielp niet. Toen zijn we begonnen met 1 min huilen, binnengaan en troosten zonder oppakken, weer weggaan zelfs als ze nog niet gestopt was met huilen, twee minuten huilen, troosten en weggaan, vijf minuten huilen... Twee nachten die erg zwaar waren, maar de derde nacht sliep ze door. Voor ons was het een redding. Maar, alweer: niet op acht maanden. En niet door alleen te laten krijsen. Wel door haar te tonen dat ze zichzelf ook kon troosten, maar dat wij altijd in de buurt waren om voor haar te zorgen. Ik sta nog steeds achter die methode.
Eh.. sorry maar ik was in de veronderstelling dat er om meningen werd gevraagd. Ik wil niemand een klotegevoel geven, en ik vind het ook typisch dat je mijn reactie eruit pikt. Aangezien mijn reactie nog een gematigde reactie is. Maar zodra iemand expliciet vraagt om meningen.. tja dan pakt het wel eens anders uit dan je gehoopt hebt.
Ieder zijn mening toch?! Ts geeft haar kindje ook een klote gevoel vind ik! Ik vind dat je dit als moeder zijn niet kunt doen tegen over een baby van 8 maanden oud. Ik hoop ook dat ts een andere manier gaat vinden.
Scheelt dat iedere ouder een gebruiksaanwijzing krijgt bij hun kind. Ik vind de reacties hier niet heul aardig, ookal ben ik het er mee eens dat het voor een kleintje verschrikkelijk is om zo 'aan zijn lot overgelaten te worden'. Mishandeling? Mensen, ooit van wanhoop oid gehoord? Ze vraagt wat ze moet doen, ze is dr wanhoop nabij... Ze geeft aan dat ze allerlei dingen probeert, maar daar reageert vrijwel niemand op! Ik zou er in de nacht toch voor kiezen om hem bij je te nemen, of bij hem te gaan liggen. Zo kom je zelf ook tot je nachtrust en er komt wel een tijd dat hij gaat doorslapen...
Ik pakte jouw reactie om je begin, dat ts topic wel zou willen sluiten dus niet jouw reactie bedoelend, maar juist jouw suggestie dit ts meer afschrikt dan helpt. Sorry als dat niet duidelijk was!!
Dat was een stom grapje. Was niet nodig. (Vandaar ook mijn sorry) Maar ik denk dat dit verhaal bij de meeste mensen hier wel een heftige reactie oproept.
Vanwaar het idee dat een baby van 8 maanden al moet doorslapen? Dit is dus kul. Een baby heeft 1 methode om te communiceren.. Inderdaad... Dat is huilen. Er hoeft niet iets medisch aan de hand te zijn. Het kindje kan ook mama honger hebben. Let wel; deze mama honger is even belangrijk voor het psychische aspect als een medische noodzaak. Ik vind het onverantwoord je kind (expres) in een andere ruimte te leggen zodat je zelf aan je nachtrust toe komt. Iedereen weet als je een kindje krijgt slapeloze nachten erbij horen. Wellicht een verkeerd (ideaal) beeld gehad waarbij je dacht dat ze met 8 weken doorslapen? Nou nee... Misschien een beetje taboe, maar meerendeel van de baby's doet dit vaak niet. Al moest ik er 10 keer per nacht uit, zelfs op de leeftijd van 15 maanden, ik deed het. En ja.. Ook ik werk 32 uur. En nee... Ik ga niet liegen als ook mij dat wel eens opbrak. Wij zijn met 18 maanden begonnen met een slaaptraining (als je interesse hebt wil ik je hierover toelichten, stuur maar een pb). Ons kindje was hier toen klaar voor want dit werkte direct. Hij heeft zonder overstuur te raken geleerd zelf te gaan slapen en is nu een voorbeeldslaper (19.30 tot 09.00). En een blije dreumes. Alsjeblieft reageer op je kind en leg hem niet in een andere ruimte zodat je hem/haar niet hoort. dit is zelfs erg gevaarlijk. Wijzig je manier van handelen.
Ts, wat je zou kunnen doen is om advies vragen bij het CB (ze hebben soms echt wel goede tips) of wellicht een pedagoog? Ik hoop dat je daar betere adviezen kunt krijgen dan hier. Vind wat hier in dit topic gezegd wordt, hoe er zo snel geoordeeld wordt, niet kunnen. Misschien kun je ook kijken naar de Kiekeboe methode?
Wanhoop?! Het spijt me, maar mijn kindje sliep niet door met 8mnd en met hem heel veel kindjes. Tot een week terug kon ik (een van de nadelen van bv) er minstens en heel vaak wel 2x uit. Mijn man en ik hebben elkaar wat afgewisseld met troosten, zittend in een stoel met die kleine tegen je aan slapen, etc etc. Toen hij 8mnd was ging ik slapen zodra hij sliep zo ongeveer. Omdat ik wist dat hij binnen afzienbare tijd weer zou komen. Ik weet wat wanhoop is. Heus. Maar nooit, echt nooit, is het in me opgekomen om mijn kind ergens te leggen waar ik hem niet zou kunnen horen als hij krijste.
Ja hoor heb ik van gehoord. Na twee huilbaby's en een reflux kind weet ik weldegelijk wat Wanhoop Is. Ik heb nog nooit mijn kinderen laten huilen. Ze zijn nu 7/5/2 en nog laat ik ze niet huilen. Dan komen ze maar bij mij zitten of komen ze bij mij op bed liggen. Laten huilen Is voor mij ongezond voor een baby een baby kan er weldegelijk schade aan overhouden. Als in een hechtingsstoornis etc etc wil je dat op je geweten hebben? Mijn kinderen hebben allemaal bij mij in mijn armen geslapen zowel overdag als in de nacht. Tot ze toe waren aan hun eigen bed. En nu heb ik de meest makkelijke slapers. Ik leg ze weg en ze gaan slapen. Worden ze wakker dan komen ze bij ons op bed liggen.
Maar ik was het dus eens met je hele reactie, daarom niet de rest van tekst verwijderd zucht, het geschreven woord kan verwarrend zijn!
Ben je al met je kindje naar de huisarts geweest ? Ons derde kindje begon vanaf 8 maanden ook te mopperen en jengelen, hier grijpen we dan niet al te snel in, slokje water aai over de bol en toedekken maar echt niet elke keer, Na een week werd het huilen, en na nog eens een week hart verscheurend krijsen, op advies van het cb laten huilen en elke 10 minuten kijken, beetje de jo frost methode, echter hield ik dit maar ene paar dagen vol, ik werd er zelf heel verdrietig van, met als gevolg dat ze na drie weken dus bij ons in bed Lag, ook hier huilde ze nog veel, maar ging uit eindelijk wel slapen, Ik heb het hier op het forum gezet en iemand gaf mij de tip mijn dochter eens te laten controleren door de kno, stom dacht ik bij mezelf ! Waarom heb ik daar zelf niet aangedacht ? Ik herkende de symptomen van onze andere dochter en toch viel het kwartje niet totdat het dus hier op het forum aangegeven werd dat ik opeens wist " ja !! Dat moet het wel zijn ! Die week kon ik nog bij de huisarts terecht en deze schreef een verwijzing voor de kno, daar konden we twee maand later pas terecht In tussen Tijd sliep onze dochter meestal bij ons in bed, Daar had ze neus keel en oor ontsteking 4 dagen later werden haar neus amandelen verwijderd en kreeg ze buisjes, keel was ze te jong voor en alleen bij acute nood zouden ze dat doen. Helaas zijn de slapeloze nachten gebleven en hielp het niet, ze had nog steeds veel keel pijn en last van looporen waardoor haar buisjes dicht gingen zitten en weer oorpijn had Afgelopen woensdag met 2 jaar en 3 maanden zijn haar keel amandelen verwijderd, haar terug gegroeide neus amandel en weer nieuwe buisjes en ze had een poliep in haar oor. Ze krijst niet extra, ze krijst zelfs niet van de pijn, bij ons in bed is ze namelijk gewoon stil, ze krijst omdat ze bang is om alleen te zijn met de pijn, ze voelt zich veilig bij ons, ik zou je dus echt willen adviseren je kindje iig medische te laten controleren Ik snap echt dat je gek word van slapeloze nachten, ik heb ze al 7 jaar niet de eerste sliep voor het eerst door van 22.00 tot 04.30 met 15 maanden, de tweede sliep voor het eerst door met 3 jaar en de derde slaapt nu nog niet door ( hopelijk helpt het dat de keel amandelen eruit zijn ) ons vierde slaapt zelfs beter maar in een andere kamer zetten zodat je je kindje niet hoort zou ik niet doen zeker niet als je niet weet of er niet iets anders aan de hand kan zijn,