Hoi allemaal, Nieuw op dit forum. Ik wil graag ervaringen met jullie delen. Mijn zoontje heeft de eerste 3 maanden van zijn leventje ontzettend veel gehuild, we hebben van alles geprobeerd, osteopatie, homeopatische druppeltjes, ritme en regelmaat, draagzak, andere voeding, inbakeren, zelfs een ziekenhuisopname ter observatie. Niets hielp echt, hij kon wel 12 uur per dag krijsen. Ik heb heel wat dagen bij zijn bedje gezeten of hem gewiegd. Toen hij 3 maanden was stopte hij plots met huilen. Nu begint voor mij het verwerken. Ik kan het niet helpen, maar ik begin mezelf nu allerlei dingen te verwijten. Waarom heb ik hem niet hele dagen bij me in een draagdoek gehad (draagzak werkte niet, maar een draagdoek misschien wel?), en hoe kon ik zo stom zijn om hem te laten huilen (volgens Ria Blom methode, gelukkig zijn we hier na 2 weken mee gestopt!). Ik denk nu dat hij gewoon bij me wilde zijn en ben bang dat ik mezelf teveel op het ritme en regelmaat verhaal heb gestort. Nu is het een supervrolijk kind, maar soms kan ik gewoon niet genieten doordat ik mezelf dingen kwalijk neem. Herkenbaar voor iemand? Jette
Noa is de eerste drie maanden ook een huilbaby geweest. Zij kon tot wel 7 - 9 uur per dag huilen. Ik weet het, het is loeizwaar en je staat gigantisch machteloos. Bij mij heeft de Ria Blom methode wel goed uitgepakt gelukkig. Maar voordat ik erachter was wat haar mankeerde? pfffff..........dacht af en toe dat ik doordraaide. Waar ik vooral tegenaan heb gelopen/ nu nog af en toe tegenaanloop is het feit dat ik de eerste vijf maanden totaal niet heb kunnen genieten van haar. Ik vond het absoluut niet rooskleurig.... en iedereen maar zeggen, je "moet" genieten...... Ik verwijt mezelf dus ook niets, want niemand geeft je een gebruiksaanwijzing mee hoe met een baby om te gaan. Voor mij staat voorop dat ik weet dat ik er alles aan heb gedaan om erachter te komen. Jij dus ook meid! Jij hebt er ook alles aan gedaan....
Ja, dat "genieten" kan ik ook niet meer horen! Mensen weten echt niet waar ze het over hebben, ze zouden eens een x moeten ruilen. Hoe lang duurde het voordat de Ria Blom methode werkte bij jou? En is er een oorzaak gevonden? Je hebt gelijk dat ik alles heb gedaan, bedankt!
Het heeft met de Ria Blom methode ruim twee weken geduurd eer het resultaat had. De eerste week heb ik mijzelf met Noa "opgesloten", dus niet naar buiten, op bezoek etc...om alle extra prikkels te vermijden. Exact gedaan dus volgens het boekje. Na een paar maanden ben ik hier wel een heel stuk soepeler in geworden uiteraard. Maar ik merk dat Noa wel een meisje is wat snel overprikkeld raakt. Daar houd ik nu dan ook rekening mee. Bij Noa ligt het dus aan het snel overprikkeld raken, aangezien zij een heel actieve meid is. Ik moet er voor waken dat ze dus niet over haar grenzen heen gaat. Ik zie haar als een kleine "pitbull", die niet kan loslaten. Ze gaat dwars door haar vermoeidheid heen, kan niet opgeven. Er is dus geen medische oorzaak, maar een persoonlijke oorzaak bij haar.
fenja huilde ook veel de eerste drie maanden. Osteopaat heeft wel iets geholpen maar de RRR werkte hier ook goed met inbakeren erbij. maar na drie maanden ging het pas echt een stuk beter. Ook ik vind het erg dat ik niet heb kunnen genieten de eerste drie maanden, vond er vaak echt geen zak aan. Schaamde hiervoor, maar vond het echt keizwaar. En bijna niemand die het begreep. Ik voelde me zo waanzinnig alleen en verdrietig. Nu ben ik ook nog steeds aan het verwerken. De beginperiode heeft er gewoon ingehakt. Eerst te vroeg geboren worden, twee weken ziekenhuis en toen het huilen. Als ik eraan terug denk kan ik zo weer huilen. Nu ben ik vaak moe, en wat labiel soms. Moet snel huilen om vanalles. Ik denk dat er nu alles uit komt van de eerste drie maanden.
Ben geen lotgenoot, want Siem huilde wel vaak, maar niet zo lang. Ik wilde alleen maar even zeggen dat het echt jouw schuld niet is. Onze kraamhulp vertelde dat haar jongste anderhalf jaar een huilbaby was geweest en dat zij toen ook nog twee oudere kids had. Ze heeft totaal niet genoten, maar voelde wel onvoorwaardelijke liefde. Dat blijft en het is helemaal goed met het kind. Die heeft ook veel liefde voor moeder. Ze heeft wel, toen de rust was weergekeerd, veel massage gedaan met het meisje, zodat de lichamelijke band weer wat zou versterken. Ik begrijp je gevoelens en ik ga niet zeggen dat je maar moet genieten. Ik hoop alleen dat dit verhaal je wat positiever stemt. Je kindje heeft geen behoefte aan schuldgevoel, maar aan alles wat je hem nu weer kan geven. Dan komt het echt goed. Sterkte!
@ Alkievalkie: Kan me idd herrineren dat ik jouw toen nog wat adviezen heb gegeven voor jouw Fenja. Goed te lezen dat het voor jouw ook goed uitgepakt heeft. Het hakt er idd hard in zo'n periode. Ik had het ook liever anders gezien, maar goed de liefde is er in elk geval niet minder op geworden...
Hier hetzelfde, alleen huilde Jesper zo'n 6 uur per dag, maar toch. Ook spijt van Ria Blom methode, gelukkig 'maar' 3 dagen laten huilen, het werd er namelijk alleen maar erger van. Bleek medisch probleem te zijn, maar voordat we daar achter waren, waren we al wel helemaal gesloopt.
Ik herken het gevoel. Merel huilde de eerste 8 weken ook zo'n 9 á 10 uur per dag. Nu is mijn schuldgevoel wat afgezakt, maar ik had het dus ook. Ïk heb haar tekort gedaan, ik heb haar niet gegeven wat ze nodig had"Ik voelde me ook ontzettenmd schuldig dat ik soms het gehuil helemaal niet meer kon aanhoren. Ik werd bijna gek af en toe. Dan reageerde ik wel eens op Merel af. Heb huilend met haar rondgelopen, beide huilen en dan dacht ik tjonge jonge wat moet jij toch met zo'n moeder.... Maar bij ons werkte Ria Blom dus wel, tenminste het inbakeren, niet laten huilen. Huilen deed ze altijd bij een van ons. Toen is er nog een tijdje geweest dat ik dacht als ze ging huilen van....o jee daar gaan we weer. Maar het bleef goed gaan. Natuurlijk huilt Merel wel eens, maar de ergste randen zijn eraf. Nu Kan ik eindelijk van haar genieten. Ze lacht en "praat" en isw zooooo lief. Maar die eerste weken zou ik nooit meer willen overdoen. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat bij jou nu de verwerking begint. heel veel sterkte ermee!
Bedankt voor al jullie fijne reacties, herkenbaar ook. Mijn zoontje was/is ook erg prikkelbaar, viel alleen in slaap als je met hem in een donkere kamer ging liggen (en dan hem al wiegend uit liet krijsen...) Ik zat vaak helemaal gestrest bij de babyfoon te wachten tot hij weer ging beginnen. Maar inderdaad, de liefde is er onvoorwaardelijk. Ik vraag me alleen af wat mijn zoontje hier aan over heeft gehouden, zou hij hier geen "schade"aan over gehouden hebben? Babymassage werkt voor ons allebei wel erg goed ook. En verder zal ik ook nog wel ff labiel blijven denk ik. Ik heb me ook erg eenzaam gevoeld en machteloos.
Jeetje dat is niet niks zeg. Wat fijn dat je nu een vrolijk mannetje hebt. Ik kan me niet voorstellen dat hij er iets aan over heeft gehouden hoor. Ik denk dat het wel belangrijk is dat jij goed voor jezelf zorgt en dus ook geestelijk. Al die emoties die je de eerste paar maanden krijgt te verwerken (na een zwangerschap en bevalling) zijn niet niks! Je zult dat een plekje moeten zien te geven. Ik heb makkelijk praten want als Louise een uurtje huilt in de week is het veel, maar ik wil je wel veel sterkte wensen. Je hebt echt niks fout gedaan, je bent juist een super goede moeder dat je alles wat mogelijk was hebt uitgeprobeerd!
Daan heeft de 1e 4 maande ongeveer 20 uur gehuild. Maar het kwam ook dat ik zoiets had van ja ieder kind huilt daan misschien wat meer als een ander. het is dat daan ineens best wel ziek werd en opgenomen werd in het ziekenhuis en we daarop werden aangesproken van nou ik hoop voor jullie dat hij snel naar huis mag dan stopt hij hopelijk met huilen. toen ik daar zei dat hij thuis net zoveel huilde snapte ze niet waarom ik niet had gemeld dat ik een huilbaby had. Wij keken elkaar dan ook vragend aan hebben we een huilbay? nu kunnen we er om lachen. Door het ziekenhuis werd dieet voeding voorgechreven en daan stopte na 1 dag met huilen maar ja dan die verdomde profucatietest. daan kan ongeveer 1 dag alles eten maar de volgende dag das een ramp en als je hem altijd melk enzo gee dan begind het huilen weer verschikkelijk en de diarre begind ook weer. Gelukkig hebben wij bij de homeopaat wel onze machtiging gekregen voor dieet voeidng. Ik heb het huilen niet hemist wel ben ik heel bang geweets omdat hij stil was. Ik ben wel giga ingestortvermoeidheid indelijk het verwerken van de "fijne" bevalling. ik heb slaappillen gehad van de ha en ik heb dagen en dagen achter elkar geslapen kwam er alleen uit voor de wc en om te eten verder alleen maar slapen en daarna is het geneten begonnen
jeetje Fleur, 20 uur? Wat deden jullie dan de hele dag met hem/ Hielden jullie hem steeds vast of liet je hem ook wel eens in bed?
@jette: je bent zeker gewoon een goede moeder hoor! en ik weet inderdaad inmiddels uit ervaring dat je echt ALLES probeert en dat ook niets helpt of zoals hier.. alles helpt maar eventjes sommige dingen werken 2 weken (bijv. hangmat in de box... ) andere maar 1x (toeval?) of 3 dagen... (zeker geen toeval.. maar na 3 dagen zit je weer) het is hier helaas nog steeds niet over.. maar het lijkt minder te worden en kregen vandaag van de wijkverpleegkundige te horen.. dat dit best eens nog 2 maanden kon gaan duren alsin.. makkelijk geprikkeld en iets te pienter was de conclusie. haar idee was dat anne meer wil dan dat ze al kan.. en dus erg gefrustreerd is daardoor. en dan maar van ons entertainment wil gevolg: ze huilt continu als ze niet op schoot zit/ligt. enige andere plek waar ze niet (nahja.. meestal dan) huilt is in bed. maareh.. slaapjes duren zelden langer dan 2 uur zegmaar dus dan is het heel kort bijtanken voor mams maar. en bijslapen komt er ook niet van gelukkig huilt ze snachts niet.. maar ik heb het eens een dagje bijgehouden en toen schrok ik wel van de hoeveelheid huilen en ondanks dat iedereen blijft roepen: je doet niets verkeerd! je kan er niets aan doen! geniet er maar van.. het gaat vanzelf weer over... (die laatste 2 kan ik inderdaad ook niet meer horen... ) en stapels goede tips van iedereen die ooit maar een kind op zn arm heeft gehad. zijn er dagen dat ik prima begrijp dat mensen de snelweg opstappen met hun baby gelukkig is er hier een forummamma die ik dan altijd even kan bellen.. die weet hoe het voelt als je kind continu huilt en die dan lekker een kopje koffie met me gaat drinken en dan kan ik er meestal wel weer even tegen. maar er zitten wel grenzen aan wat je kan doen en ik kan me niet voorstellen dat je niet alles geprobeerd hebt wat je kon bedenken. ik weet hoe frustrerend het is en hoe graag je wil dat je kindje blij is... je kan niet anders dan alles proberen en hopen dat er ook maar IETS helpt (en ja idd.. laten huilen werkt hier ook niet.. dan word ze alleen maar meer overstuur, slaapt ze nog minder en dan is ze niet enkel gefrustreerd maar ook nog eens oververmoeid.. been there, done that, won't do it again
wat wij deden lopen lopen en nog eens lopen ik ben in die 4 maanden 21 kg afgevallen. en ik legde hem ook gewoon in bed want hij sliep een half uurtje en dan kon ik gewoon even wat in het huishoude doen. me zusje liep wel eens een nacht voor ons op zodat wij konde slapen en daan heeft haast in zijn buidel geleefd dan was hij wel aardig te behappen. Maar hij kon ook heel lief zijn tussen door. Hij kon tussen de huilbuien wel heel lief zijn na zijn eten was hij bv een half uur 3 kwartier stil. Dit bleek later dat de pijn in zijn buik van het eten wat hij veel deed (advies CB) dat die fijner was dan de pijn in zijn darmen. die 3 kwartier zitten in de 20 uur. achteraf weten we natuurlijk wel dat het geen gezonde situatie was maar als mensen zeggen iedere baby huilt dan neem je aan dat het gezond is. en het frapante was als we naar iets buiten zijn vertrouwde omgevng deden was hij makkelijk stil te houden maar dan kreeg hij erg veel afleiding van andere. dus werd er geze cht een gespanne ouder geeft een huilerig kind. tja achteraf maar weer he. Bij de 2e gaan we het echt anders doen. we hebben in overleg met de kinderarts beloten dat ik bij de aanstaande baby geen borstvoeding ga geven maar gelijk strenge dieet voeding tot een half jaar en niks anders alleen maar flessen en onder begeleiding gaan we dan bij de baby eten uit proberen en niks ander. en als ik aan geef bij de kinderarts dat de baby veel huilt dan nemen ze me serieus. er is op dit moment ook eenrechtzaak bezig tegen het CB want zei hadden ons niet zo mogen laten lopen omdat ze een kind nooit zoveel eten hadden mogen geven en hem allang door hadden moeten sturen als een kind önverzadigbaar"is.
Echt vertrouwen in het CB heb ik ook niet meer. Ik neem ze het eigenlijk een beetje kwalijk dat ze meteen met het laten huilen advies kwamen in plaats van te kijken naar een oorzaak. Mijn zoontje had namelijk ook een reflux en voedselintolerantie waarschijnlijk. Ik wist als nieuwbakken moeder natuurlijk ook niet beter en als je zo wanhopig bent volg je elk advies op! Bij een tweede kind zou ik het allemaal zoooo anders doen! Saskia, dat alles even werkt, dat herken ik ook, denk je steeds het wondermiddel gevonden te hebben... Mijn zoontje is ook superallert en wil ook meer dan hij kan. Daarom dacht ik ook steeds dat ik hem zoveel mogelijk in z'n bedje moest houden ivm overprikkeling. Een troost: bij ons was het na 3 maanden bijna van de ene op de andere dag over!
Ja, dat laten huilen werkte hier ook totaal niet. Dat deed ik dus ook niet meer. 1 dag gedaan en voel me hier nog steeds verdrietig over. Wat zal mijn meissie zich alleen gevoeld hebben zeg! Voel me onwijs schuldig over het feit dat ik soms gefrustreerd was, ik het niet meer leuk vond. Fenja is nu vaak verkouden, ben gister met haar naar een kinesioloog geweest en nu mag ze geen koeienmelkprodukten meer. En wat voel ik me nu K*T zeg, want misschien kwam al dat huilen, die krampjes en verstopping wel bij KMA vandaan. Heb hier toen vaak aan gedacht maar op CB en huisarts zeiden ze dan dat niet het geval zou zijn want ze had geen uitslag. Voel me zoooooo schuldig tegenover haar, het had misschien zoveel beter voor haar kunnen zijn.
Lola huilde ook 20 van de 24 uur en, net als Fleur, ben ik daardoor ook meer dan 20 kilo afgevallen. Heel af en toe was het zo erg dat ze van de 36 uur er maar 3 sliep en niet eens achter elkaar. Heel zwaar na een keizersnede, en ook ik heb er nu nog last van. Dat gaat niet in één keer over helaas. Bij Lola bleek het ook medisch, ze had verborge Reflux. Maar voordat je daar achter bent, heb je al heel wat bezoekjes gedaan aan CB en huisarts. Groetjes, Mirelle.
Ja dat was ook wat de huisarts en cb zeiden als ik over allergie begon nee want hij heeft geen uitslag en daan spuugde niet overdreven veel gewoon een mondje. Zoalng ze niks aan de buiten kant zien dan is er toch niks aan de hand volgens de medici
ja erg he? Ze kijken echt niet verder hoor. Fenja spuugde ook maar een mondje. Maar achteraf gezien, had ze wel verschillende symptomen en hoeft een allergie natuurlijk helemaal niet gepaard te gaan met uitslag! Ben nu wel meer bezig met de homeopatische geneeswijzen. Want het reguliere circuit heb ik niet zoveel vertrouwen meer in. Ga nu even naar Fenja toe want die is Bob de bouwer aan het spelen in haar bedje!