Toen mijn dochtertje 6-7 weken was werd zij rond 5 uur in de ochtend wakker en ging dan mopperen (niet huilen). Vanuit een automatisme haalde ik haar natuurlijk uit bed en ging haar voeden (bv). Maar na een tijdje had ik het idee dat zij gewoon wakker werd en helemaal niet echt trek had. Ik heb haar toen bij 7 weken precies een keertje even laten liggen. Ze heeft niet gehuild maar wel een minuut of 3 (!) gemopperd en toen weer in slaap gevallen. Dat was het einde van de nachtvoedingen. Bij mijn zoontje is het ook zo gegaan. Verder laten we onze kinderen nooit huilen. Gelukkig zijn het erg goeie slapers maar die enkele keer dat ze wel gaan huilen (mopperen kijken we even aan) gaan we altijd naar ze toe. Even een knuffel of een speen of een schone luier of gewoon een aai over de bol. Dat gebeurt gelukkig dus zelden. We hebben het geluk dat beide kinderen geleerd hebben om zelf weer in slaap te vallen. Hoe je dat precies doet? Weet ik niet.. ik denk dat het wel te maken heeft met ruimte bieden maar met 6 maanden is het bewust zijn wel weer een heel stuk groter... Moeilijk hoor!
Ik laat haar nooit huilen, ga altijd even kijken. Ze zal maar gespuugt hebben, in bed geplast of weet ik veel wat. Wat ik dan weer wel doe is als ik ben wezen kijken haar even laten huilen. Maar alleen als het een zeurderige toon huil is, niet als z echt verdriet heeft. Een zeurderige huil duurt bij haar nooit langer dan een minuut of 5. Eigenlijk komt dat ook neit veel voor. Als we bij haar zijn wezen kijken gaat ze nagnoeg altijd weer direct slapen.
nee ik heb fynn nooit echt laten huilen wel laten jengelen hoog uit 3 min maar verder niet. ik heb altijd het idee een kind huild niet voor niets.en hij gaat nu ook gewoon zonder huilen slapen
Ik heb haar als baby nooit laten huilen, ik ben van mening dat babytjes niet zomaar huilen. Ze kunnen zich niet anders uiten dan huilen.
ons meisje wordt morgen 1 jaar, eigenlijk laten we haar bijna nooit huilen. Ze wordt ook alleen s nachts wakker als er iets is, tandjes of koud/warm, als ze wakker werd gaven we haar het seentje en sliep ze vrijwel meteen in. Wel hebben we natuurlijk ook gedacht zou ze het nu niet gewoon proberen.. is het een gewoonte geworden... zelfde reactie als wat jij omschreef, helemaal overstuur en in paniek huilen. Dit was dus geen oplossing. Maar als we haar nu eens laten huilen omdat we al 1/2x zij geweest en conluderen dat ze geen last ergens van heeft, huilt ze even en valt ze weer in slaap. Vaak hoor ik aan het soort gejammer of er iets aan de hand is of niet, ze raakt nu dan ook niet meer overstuur, denk dat dit zo met de leeftijd groeit, en vind ze ook bijna oud genoeg om te leren zelfstandig weer in slaap te vallen.
Mijn dochter is inmiddels 22 maanden en als ze huilt gaan we er meteen naar toe. Nu is het een makkelijke slaper hoor, dus als ze huilt dan is er gewoon wat. Ik zou je kleinste dan ook zeker niet laten huilen, hij is nog zo klein en kan nog niks zelf. Misschien kun je met je 3 jarige (weet niet of ze net 3 of bijna 4 is) wel afspraken gaan maken dat als ze wakker wordt ze zelf haar knuffeltje zoekt en dekentje goed legt en dan weer even probeert te slapen en als dat niet lukt dat ze jou dan roept. En als dat lukt (waarschijnlijk word je alsnog wakker door het gestommel) haar 's ochtends natuurlijk zeggen dat ze het hartstikke goed heeft gedaan en dat ze echt een grote meid is Maar ik ben ook absoluut niet van je kinderen laten huilen, en zeker niet als ze nog zo jong zijn.