nee nooit, mijn man heeft mij nog nooit uitgescholden en we zijn al 10 jaar samen, en we kennen elkaar al 15 jaar. Ik scheld mijn man ook nooit uit en we hebben ook geen ruzie. We kunnen goed met elkaar praten gelukkig.
We hebben wel flinke ruzies gehad. Niet fysiek naar elkaar, maar er is wel wel eens koffiemok gesneuveld. Laten we het er maar op houden dat we aan elkaar moesten wennen toen we gingen samenwonen Nu met de kleine in huis absoluut geen sprake meer van (heftige) ruzies.
Hier reageer ik dus niet meer (dus ook niet met scheldwoorden, of hij moet me ver ver ver over de limiet pushen). Zoals ik vanochtend al zei; we hadden ruzie en voor zover ik weet is er geen scheldwoord gevallen. Ik heb gezegd dat ik boos was, gezegd dat ik de modem stuk ga smijten als hij nog 1x zijn stomme computerspelletje boven het gezin zet en dat hij van mij af moest blijven. Want ja, ik heb helaas een schat van een kerel die op het moment van ontploffen (of net op het randje van ontploffen) ineens merkt dat hij iets verkeerds heeft gedaan en het ineens extreem nodig vind om alle zeilen OP DAT MOMENT bij te zetten en ineens poeslief de vriendelijke vent uit te gaan hangen en over mijn rug heen te aaien en extreem behulpzaam te worden. Sorry, maar dat trek ik dus zooo niet. Daar word ik alleen maar bozer van. "Blijf van me af". Ben je zo boos op me? "JA IK BEN ZO BOOS OP JE, JA". En voor de rest probeer ik dan voor ieders bestwil te zwijgen, terwijl hij dan begint van: zal ik dit of dat doen? Ik heb een idee... Ik wil blablabla, hee zeg schatje, weet je wie er dood is gegaan vandaag? En dat gaat en gaat en gaat maar door voor urenlang terwijl ik steeds meer mijn best probeer te doen om hem niet te meppen (wat ik dus nooit zal doen, maar zo voel ik me wel)... Dan ga ik meestal even een blokje om of een boodschap doen. Vandaag ben ik naar de Kruidvat gegaan om een pak babyvoeding te halen en langs de supermarkt voor koffiepads (ja, ze waren op) en bij terugkomst had ik ham/kaascroissants meegenomen. Ook voor hem dan, dat dan weer wel, ondanks het boos zijn Dus die hebben we samen gegeten - in absolute stilte. Normaal gesproken zegt hij geen boe of bah en praat ik de oren van zijn hoofd - en wanneer ik boos ben (en dan ook écht heel boos) dan zijn de rollen omgedraaid en zou ik wensen dat ik zijn mond dicht kon plakken met ducttape. Maar nee, geen scheldwoorden. Wel een spanningsveld van hier tot Tokio, want hij loopt op eieren en dat irriteert mij mateloos. Ondertussen zouden we 's middags tijd met zijn familie doorbrengen, dus het was lekker stilzwijgend in de auto. En op de één of andere manier hebben we (lees: ik) drie minuten voor aankomst gezegd wat mij dwars zat - op een hele normale toon zonder boosheid of consequenties, ik probeerde het al heel de dag te verwoorden zonder hem pijn te doen - hij beloofde beterschap en daarmee uit. Nu zijn we thuis en doet hij nog steeds voorzichtig. "Schatje, mag ik een spelletje doen?" Dat hij het durft joh Verleden week was het trouwens andersom en was hij boos op mij. Ongeveer hetzelfde scenario - voordat we op de verjaardag (waar we eigenlijk geen zin in hadden) arriveerden met de auto zei hij: ik ben boos op je. Waarop ik zei: ja dat is te merken, je rijdt als een halve gare bejaarde - volgens mij hebben alle senioren je ingehaald, bravo. En toen was het daarna ook alweer goed. p.s. ik lijk hier wel een ultra-kenau, maar voor de extra informatie: mij krijg je niet zomaar boos, daar moet je écht écht écht veel moeite voor doen. En wanneer je dat punt hebt bereikt, moet ik je voor ons beiden even negeren totdat ik het heb laten bezinken, want anders komen er toch woorden uit, joh... Geen scheldwoorden, maar verbaal ben je onder de tafel voor de eerst komende drie eeuwen. Daar heb ik cursussen voor gehad om dat te doen dimmen
Nee, natuurlijk niet. Dat zou wat zijn dat hij me uit ging schelden. We hebben soms flink ruzie en zeggen dan onaardige dingen maar nee uitschelden niet.. Wel van jij begrijpt niks of jij doet altijd dit. Of van jaja het zal wel weer allemaal mijn schuld zijn want jij doet nooit iets verkeerd..
Haha, er zijn trouwens cursussen om 'goed' te leren ruziën. Geen verwijten maken die op dat moment niet aan de orde zijn, niet alles op laten lopen, geen ergernissen meepakken, geen woorden gebruiken zoals 'altijd, nooit, alles, niks' etc. En keurig netjes op de juiste verbale manier duidelijk maken welk gedrag, actie of handeling jou boos maakte, hoe jij je daarbij voelde en wat je liever had willen zien. Nou ja, ik gebruik bovenstaande techniek dus. Maar het duurt wel even voordat ik dat kan toepassen. Totdat ik het op bovenstaande manier kan verwoorden denk ik meestal: @$#*)#$*@#(%(*!!!!!!! En als je niks constructiefs kan zeggen in een ruzie, en het alleen maar zegt om te kwetsen of om de ander onderuit te trappen, VIND IK dat je maar beter je mond kunt houden
hier wel gescheld hoor. Meestal ook wel van mijn kant. Kan me zo frustreren dat hij dan niet naar me luistert en er van alles bij haalt dat er niks mee te maken heeft. Ik raak dan zwaar geïrriteerd en daar ga ik dan... ben er niet echt trots op. misschien tijd voor therapie
Wij schelden eigenlijk nooit, maar ik kan wel echt een gemeen kreng zijn Mijn man laat zich veel zeggen, tot hij er in eens klaar mee is en dan word ik echt wel even terug gefloten. Ik werk er aan..
Het gaat niet om scheldwoorden of niet maar om de intentie. Wat ik iig niet laat doen in een ruzie is mezelf toespreken met verkleinwoordjes. Echt waar als je wil dat die ruzie nog 3 jaar gaat duren, vooral daar mee beginnen dan.