Later als ze groot zijn.....

Op de naschoolse opvang (wat ook onder de kinderopvang valt) werken er ontzettend veel mannen!
En in DK heb ik met veel mannen gewerkt op de dreumes en peutergroepen. Wel wat minder op de babygroepen. Ik vond dat ze een heel natuurlijk aanvulling gaven op de KDV.

 

Zolang het niet 'hoeren', dealer, pooier of moordenaar of iets in die trant is, maakt het mij echt niet uit!!
Klusjesvrouw of kapster, in de raad van bestuur of directrice, als ze maar doet wat ze wil doen en haar eigen centen verdient en op eigen benen kan staan, dát is voor ons wat er telt.

 

Mijn dochter heeft ook een hele leuke mannelijk leider bij haar op de kinderopvang.
En bij mijn zoon op de NSO werken ook 2 mannen.
Vind er zelf niks mis mee

 

Dit had ik geschreven kunnen hebben, kortom scheelt mij weer in mijn reactie ; Mijn mening, zie bovenstaande!

 

Natuurlijk wil ik niet dat onze dochter in de sexindustrie gaat werken, daar zal ik echt alles aan doen om dat tegen te houden.
Ook zal ik een beroep die levensgevaarlijk is, zoals militair niet heel erg leuk vinden.
Maar als ze nou zal kiezen voor een mannen of echt een vrouwenberoep maakt mij niet uit.
Vrouwen die kiezen voor een beroep waar bijna alleen maar mannen werken, staan hun mannetje wel hoor tussen al die mannen.
Haar beroepskeuze is haar keuze en hoe ze de weg van opleidingen gaat bewandelen is ook aan haar.

Ik ben met mijn opleidingen ook altijd heel vrij gelaten, ik kon na de basisschool vwo, maar ben op het vbo begonnen en heb er geen moeite voor hoeven doen en ook mijn vervolgopleiding wat een piece of cake en heb uiteindelijk toen ik 28 was nog een HBO opleiding gedaan, maar kan wel zeggen dat ik een hele fijne onbezorgde jeugd heb gehad, ging altijd met plezier naar school.
En zo hoop ik ook dat mijn dochter zich gaat voelen, dat ze heel veel dingen met veel plezier kan doen in het leven.

 

Hier ben ik het niet mee eens.

Juist als het zo negatief in de omgeving is. Is dit de kans om soepeler en toloranter te worden daar heeft de samenleving meer aan en ook het intergreren van alle geloven en culturen. Daar kan je zelf mee beginnen om die dingen anders te gaan bekijken blijf je bij je stand punt dan zal nooit iets kunnen veranderen.

T.s mijn kinderen moet voor al worden wat ze zelf willen mijn keuze is dat ze gelukkig opgroeien en dat ik ze als zelfstandig mens de wereld in kan schoppen dat ze de juiste keuzes voorzich zelf maken.

Niet voor mij niet voor vaders niet voor de buiten wacht. De keuze die ze zelf maken moet de keuze zijn die het dichts bij hun hart ligt..

 

Ik zou het jammer vinden als ze haar talenten niet benut en/of haar geluk niet zoekt.... Maar wat het dan moet worden mag ze zelf weten. Of ze dan een mannen- of vrouwenberoep kiest maakt me niet uit, ik hoop dat we er tegen die tijd niet meer zo'n onderscheid in maken.


(Behalve dan dat ze natuurlijk wel topmodel én nobelprijswinnaar moet worden, maar ze mag zelf kiezen waar ze die prijs voor krijgt. Ze mag ook zelf weten of het Oxford, Cambridge of Harvard wordt. ;-p)

 

Ik zou willen dat ze gelukkig zijn. Heel cliche maar echt waar. Natuurlijk zou ik teleurgesteld zijn als hij/zij de hersens heeft om arts te worden en (ik noem maar wat hoor) hij/zij wordt kapper/kapster.

Enne.. verpleegkundige een vrouwenberoep?? Heb je al eens op een psychiatrsiche opnameafdeling gestaan

 

Haha, hier mogen ze zelf weten of ze chirurg of neuroloog worden Ik laat ze alvast ER en Grace Anatomy kijken ter voorbereiding.

Maar verder... helemaal vrij hoor!!

 

Ik hoop dat mijn kinderen later een baan vinden waar ze blij van worden. Sowieso dat ze hun leven naar eigen inzicht kunnen invullen. Of dat nu als kraamverzorger of heftruckchauffeuse is, met een gezin, alleen of in een commune. Zolang ze maar vrij kunnen zijn om hun eigen keuzes te maken. Natuurlijk zijn er keuzes waar ik niet blij van zou worden maar uiteindelijk is het hún leven en zijn het hún keuzes. Als ze ook maar met de consequenties van hun keuzes leven.

Zelf ben ik overigens ingenieur, dus ik zit er niet zo mee als een meisje een mannenberoep kiest. Vind dat zo ongelooflijk ouderwets om te denken in mannen- en vrouwenberoepen, echt niet van deze tijd.

 

ja ik moest ook effe lachen om dat verpleging een vrouwenberoep is kennelijk nog nooit in op een agressieve groep in verstandelijk gehandicapte zorg, ic, ambulance, eerste hulp, psychiatrie geweest

zou het zelfs leuk vinden als hij voor de zorg kiest, dan gaat hij zijn moeder achterna hahaha

mijn zoon mag worden wat hij wil, zolang hij maar gelukkig is in zijn werk!

 

Iedere andere gelovige kijkt anders tegen dingen aan, zo heb ik ook mijn eigen visie. Ik snap wel waar je heen wilt, maar ik functioneer perfect in de NL´se samenleving, ben zelf overigens ook gewoon Nederlandse maar heb bepaalde waarden en normen die ik wil behouden. Ik maak met iedereen een praatje, help waar nodig. Ik zeg niks over anderen, dus waarom zou iemand dat wel voor mij mogen beslissen? Waarom zou er iets moeten veranderen? Niemand heeft last van me wanneer ik liever een beroep kies wat bij mijn levensstijl past. Het 'aanpassen' betekent in mijn geval gewoon dat ik zoveel mogelijk zaken moet laten vallen, en daar pas ik voor en zou ook niet weten waarom ik jou bijv ermee lastig zou vallen.

 

Juist jij kiest een beroep die jij bij je levenstijl vind passen. Let op kiest. Je wordt niet gedwongen! Ik vind ook dat je je kinderen moet laten kiezen en niks opleggen omdat de ouders het beter bij hun (geloof) vinden passen.
Mijn kinderen krijgen dus ook gewoon keuze vrijheid!

 

wij zijn inmiddels al met dit soort dingen bezig in tweevoud. mijn dochter studeerd over 3 weken af en gaat dan mbo doen mijn zoon heeft zojuist een sectorkeuze moeten doen.

ik laat ze vrij in wat ze willen doen, mijn zoon wilde eerst militair worden. ik sta daar niet achter omdat ik tegen oorlog ben.toch vind ik niet dat het aan mij is dingen te verbieden. inmiddels is hij zelf tot inkeer gekomen en heeft een andere sector gekozen.

mijn dochter wist van kleins af aan wat ze wilde die heb ik nooit bij hoeven sturen. ze weet heel goed wat ze wil én wat ze kan en wat ze wil bereiken. ik heb veel bewondering voor de manier waarop zij zich met haar handicap door het elven vecht en het lijkt erop dat het haar gaat lukken. ze is inmiddels aangenomen op de opleiding van haar keuze hoewel dat normaliter niet voor autisten toegankelijk is. ze zal zich moeten bewijzen maar dat schrikt haar niet af. ik geloof in haar én in haar kunnen en sta dus achter haar.

ik zou mijn kinderen nooit beperken in wat ze willen, als ze er écht volledig achter staan, als ik denk dat het een kans van slagen heeft.
of het man of vrouw geralateerd zou zijn boeit me allerminst.

de ouders van mijn vriend hebben dat wel gedaan en daarom doet hij nu werk wat hij niet leuk vind. hoewel hun het zich niet eens bewust zijn dat ze het gedaan hebben, baalt mijn vriend er nog steeds van. we hebben al gekeken of het mogelijk is alsnog om te scholen maar dat is gewoon niet haalbaar meer nu. ik vind het heel erg als ouders zo voor god gaan spelen in het leven van hun kind en dus ook later bepalend zijn in zijn volwassen leven.

 

Ik zeg toch ook niet dat ze het niet mogen? Ik zou het ze gewoon niet aanraden. Zelfde voor studies waar amper werk in te vinden is, zou ik ze ook liever niet aanraden.

 

Ik denk dat je daar wel in meegroeid.
En je niet zomaar van de een op andere dag je zoon/dochter heeel anders zal zien.
Dat je al eerder kan merken en zien waar de interesses liggen. *uitzonderingen daar gelaten *

De keuze ligt geheel bij hun zelf
Waar ik kan zal ik ze steunen.

 

Mij zou het niet uitmaken.
Zij moet dat werk doen, niet ik.
Als zij daar gelukkig mee is vind ik dat prima.

 

Ja, wel of niet verbieden is natuurlijk iets héél anders dan of je het aanmoedigt. Er zijn keuzes waar ik niet over zou staan te juichen van plezier en daar zal ik dan t.z.t. ook wel met ze over praten. Omdat ik wil dat ze bewuste keuzes maken. Maar als ze ergens voor kiezen hebben ze altijd wel m'n steun.
Te verbieden heb je sowieso niks, toch? Hoe had iemand dat in de praktijk willen brengen?

 

liever gelukkig door eigen keuze
dan ongelukkig door opgelegde keuze