Mijn zoontje wordt over een paar dagen alweer 1 jaar. En hoe dichter bij het komt, hoe emotioneler mama wordt. 8) De tijd is zo hard gegaan. vorig jaar rond deze tijd waren mijn vriend en ik nog met z'n tweeen en kon ik niks meer vanwege heftige voorweeen. Toen een paar dagen later de geboorte van ons wondertje. Dat kleine hulpeloze mensje is binnen een jaar tijd een ondernemend, kletsend en bijna lopend mannetje geworden. Vol met ondeugende streken, heb net de video kunnen redden van een koekje Als je hem zo lekker z'n gangetje ziet gaan smelt je elke keer weer opnieuw. ik ben zo blij dat hij er is en zo trots. sorry hoor, maar moest het even kwijt. groetjes van een emotioneel mamaatje
Ik word denk ik ook emotioneel als mijn zoontje 1 jaar wordt hoor Ik word nog steeds emotioneel als ik aan de zwangerschap/bevalling terug denk Fijne verjaardag
Ja natuurlijk ben je emotioneel. Het is toch ook een heel ontroerend mooi moment. Maar ook weer confronterend, want de tijd vliegt.
Weet nog dat ik net verhuist was en mn zoontje n jaar of 2 was. Was alle baby rommel enzo op aan t ruimen en dingen weg aan t doen die ik niet wilde bewaren voor n eventuele 3e. Heb de kleertjes in nette dozen mot dicht zitten verpakken en kon na n tijdje bijna niks meer zien... Heb me n potje zitten janken daar in mn uppie op zn kamertje... Nu ik er aan terug denk en dan aan Wendy denk dat dat ook weer zo snel zal gaan en dit ECHT de laatste zal zijn... pffff
Dat heb ik nu ook al... Ze is al 9 maanden, dus bijna 1 jaar.... *snik* Wat gaat het ontzettend hard! Dat is echt niet meer normaal.
pfffffff de tijd gaat al zo snel ik moet er echt nog niet aan denken maar denk idd at ik ook erg emotioneel wordt wordt ik nu al bij het opruimen an haar kleertjes
Ik heb heel wat traantjes gelaten op zijn verjaardag, het tijdstip dat hij is geboren en op het feestje de dag erna. Kon bijna niet zingen toen hij daar bij zijn papa op schoot zat en ik aankwam met zijn taart met 1 mooi blauw kaarsje erop. Heel mijn keel zat dicht Had er al een tijdje van te voren last van maar nu het eenmaal achter de rug is, sta ik er niet meer bij stil. Hij is nu echt een dreumesje en vorig jaar rond deze tijd was hij ook al in ons leven (ik heb de tik om vaak een jaar terug in de tijd te denken). Voor zijn verjaardag had ik zoiets van: oohhh nou was ik nog zwanger en had ik zo'n jeuk en pijn en oohhhh rond deze tijd, blah blah blah. Nu doe ik dat minder.
Lena is 'nog maar' tien maanden, maar toch. Ik had al haar oude kleertjes in een opbergdoos onder ons bed en vanmiddag besloot ik al haar kleren uit te zoeken en alvast in dozen te doen voor de verhuizing. En ze was 'vroeger' zooo klein! Al die minikleertjes, haar eerste truitje, de dingen die ze aanhad de dag dat ze uit het ziekenhuis kwam <3 Zo lief en klein! Echt maf, dat dat nog amper 10 maanden geleden is! En, wat gaan tien maanden dan snel! @ Marieke, dat is grappig dat denk ik ook de hele tijd. Vanmiddag vond ik (bij het kleren opruimen) een bonnetje van de supermarkt van vier dagen voor de geboorte, wist nog precies hoe ik me toen voelde, dat ik de chocola met mijn ma heb zitten opvreten, kleine flesjes cola kocht voor de visite.... Tja. Hoort erbij, maar het is wel even wennen