Ik heb een bijrijdster, en ik ga 3x in de week 's avonds heen, of in het weekend overdag. Mijn paard staat op een pensionstal, en komt iedere dag buiten, en straks vanaf april/mei 24/7. De bijrijdster kan in principe elke dag. Als mijn dochter mee gaat, dan is mijn bijrijdster er ook, 2 personen kunnen dan en op paard en op kleine meid letten . Mijn dochter gaat er af en toe wel op zitten, en poetst ijverig mee. Zo leuk om te zien. Ik ben blij dat ik het kan combinere en dat mijn ventje hier geen bezwaar tegen heeft.
Ik ben ook bijrijdster van een KWPN merrie. Ik rij haar 3 dagen in de week. De eigenaresse heeft al een kindje van bijna 1 en is nu in verwachting van de 2e. Voor haar is het ook druk maar met bijrijdster gaat het prima. Zelf wil ik ook heel graag een eigen paard. Wij zitten momenteel in de MMM. Als ik dit jaar zwanger mag raken wacht ik nog een tijdje, maar als ik 2009 weer afsluit zonder kindje, ga ik op zoek naar een paardje. Jij heel veel succes met de beslissingen betereft je paard. Ik ken best wat mensen met een paard en kind(eren) en dat gaat prima. Het verschilt per persoon en ook hoeveel tijd je paard nodig heeft,hoeveel je werkt, staat je paard aan huis etc...
leuk om alle verhalen te lezen. moeilijk wel dat sommigen de keus moesten maken om te stoppen (al is het misschien tijdelijk)... ik rijd al vanaf mijn tiende, en vanaf mijn 15e erg veel (4-7xpw). mijn huidige paard heb ik eerst ruim 3 jaar voor d evorige eigenaar gereden, en toen die hem weg wilde doen heb ik 'm gekocht. nog geen dag spijt van gehad; wát een superbeest is het! nu ik zwanger ben staat hij helaas stil, al longeer ik af en toe nog wel (maar valt in winterseizoen niet mee, bak bevroren etc.). hij komt wel iedere dag buiten, en vanaf april ook weer de hele dag op de wei (nu halve dag enorme paddock). hij staat in volpension, dus al kom ik weken niet, dan is het nog geen punt. heb zat stalgenootjes die dan voor me inspringen, wat heel fijn is. paard vindt het allemaal wel prima, zolang hij zijn verzorging en aandacht maar krijgt. we rijden geen wedstrijden, maar zijn meer een boscombi. hij wordt in juni 17, dus kan hopelijk nog even mee. vriendin/stalgenoot is afgelopen aug. mama geworden, en we hebben al afspraken lopen dat we onze paarden ombouwen tot kinderponies! (haha, de mijne is 1.72m! mooie pony wel). ik mis het rijden nu wel, maar als het straks mei is en ik weer kan/mag rijden is het vast heeel mooi weer, en kan ik zo het bos weer in! heerlijk. kijk er nu al naar uit. het zal wel wat meer plannen worden met de kleine erbij, maar vriend vindt het ook belangrijk dat ik tijd blijf houden voor mijn paard (want dat houdt me geestelijk fit; paard is echt mijn uitlaatklep). dus: we komen er vast wel uit samen!
Ik heb ook een paardje, een paint hengst van 10 jaar en ik heb hem sinds zijn geboorte. Helaas heb ik dus nu echt veel te weinig tijd voor hem omdat ik mijn 2 kids heel snel na elkaar heb gekregen. Gelukkig heb ik een hele lieve vriendin die heel goed voor hem zorgt en zo ben ik gelukkig, is zij gelukkig en natuurlijk ook heel belangrijk: is mijn paard gelukkig. Heb ook nog een bonte shet en die staat nu bij mijn vader, daar mogen de kids straks mee spelen.
Ik heb geen eigen paard maar ben wel bijrijdster van een Ierse merrie van 16 jaar.Ook ik ben intussen gestopt met het rijden,omdat ik gewoon teveel last kreeg van mijn buik.Maar poetsen en longeren gaat nog steeds dus dat doen we dan ook!
Ik heb ook een eigen paard. Momenteel wordt ze door een bijrijdster gereden, omdat ik tijdens mijn zwangerschap niet mag en kan rijden. Na mijn zwangerschap blijft zij ook wel bijrijden, maar ga ik er natuurlijk zelf ook weer op. Ik denk dat ik dat dan kan gaan combineren doordat ze op een pensionstal staat. In princiepe hoef ik dus alleen maar te poetsen en rijden. (wel heel kort door de bocht gezegd natuurlijk) Zodra ze meekunnen, gaan ze gewoon mee. Mijn vriend gaat nu al meestal mee, dus dat zal dan niet anders zijn. Verder staan we met veel vriendinnen, die onze zwangerschap allemaal meemaken en die hebben al aangeboden om dan even op te letten. Er zijn er bij ons op stal wel meer met kleine kindjes en dat gaat gewoon goed. Als ik weer begin met rijden zal dat steeds maar kort zijn, dus dan rijd ik na mijn bijrijdster. Ik hoef me in ieder geval geen zorgen te maken dat ze te weinig beweging krijgt of wat dan ook. Dat loopt gewoon.
ik heb ook een eigen paard en zijn ook bezig voor een 1ste kindje.en ik hoorde gelijk al hoe ga je dat dan met Nor(paard) doen? en daar heb ik ook wel aangedacht natuurlijk. nor is een paard die elke dag aandacht nodig heeft en hij moet regelmatig gereden worden vooral in de winter.ik werk 25 uur in de week en dat is elke dag tot 14:00 nu heeft me vriend wisselende diensten dus als die ochtend dienst heeft is die 15:00 thuis en dan ga ik s'avonds naar stal en als die late dienst heeft hoop ik dat ik de kleine mee naar stal kan nemen s'middags en anders zoek ik een bijrijdster. zo denk ik er op dit moment over en mischien als de kleine eris wel heel anders hoor
Ik heb ook een eigen paard, een Tinker van bijna 8. En als ik zwanger ben over een tijdje, wil ik voor eerst zo lang mogelijk door blijven rijden als het allemaal kan natuurlijk. Heel veel rijden kan ik toch niet omdat mijn paard arthrose heeft in beide voorbenen, dus doe ik het altijd rustig aan. Als ik dan niet meer kan zal mijn verloofde de zorg van mij overnemen. Hij rijdt zelf ook paard dus dat moet wel goed gaan komen. En hé tegen die tijd dat ik niet meer kan rijden kan ik nog wel langs de bak commentaar geven hihi (het moet bij mij altijd precies zo en niet anders)
Hier ook een eigen paard, die ik nu - met veeeeeel verdriet en pijn in mijn hart - te koop heb staan De combinatie alleenstaande moeder, brijrijdsters die er steeds mee stopte en paard ging niet meer... Is ook voor mijn paard niet eerlijk! Maar auwauw, t doet pijn!
@SweetAngel100: Ik kan me voorstellen dat dat heel moeilijk is! Ik kan alleen maar hopen dat ik het straks allemaal blijf redden. Gelukkig heb ik een betrouwbare bijrijdster, maar ja, die kan eigenlijk ook niet meer dan 2 dagen in de week en wil uiteindelijk (zij het wat later dan ik) ook zwanger proberen te worden. Maar, ook twee goede vriendinnen van mij staan daar op stal, en uitmesten enzo wordt gedaan, dus ik blijf er beetje vanuit gaan dat het wel goed komt. Maar ja, daar heb ik mijn partner zeker wel voor nodig (voor de kleine thuis dan, met paarden kan hij helaas niks ), dus als je alleenstaande moeder bent kan ik me goed voorstellen dat het echt niet meer gaat. Heel veel sterkte hiermee, het is toch een groot verlies. Ik hoop dat je in elk geval een koper vindt waar je een goed gevoel bij hebt, en hopelijk ook nog 1 die niet te ver weg woont! Succes, Groetjes, Gwen
auw dat is pijnlijk.. ikmoet er niet aan denken dat ik mijn paardje zou moeten verkopen... ik ben ook alleen staande moeder geweest en dan met 3 kids en ik heb gelukkig altijd mijn paardje kunnen behouden, die is juist altijd mijn drijveer geweest om verder te gaan..was mijn ontspannig in rotte tijden... sterkte...
Verkopen is een hel Wij hebben over al die jaren wel meer paarden moeten verkopen, maar de meesten bleven toch vele jaren bij ons op stal. Mijn laatste paard Hazel hadden we vanaf dat ze 5 maanden was en hebben we verkocht toen ze 17 jaar oud was. Dus je kunt nagaan wat voor beslissing dit was...Mede omdat dit het laatste paard was dat bij ons van het erf ging, na ruim 35 jaar paarden op stal... Ze heeft een superadres getroffen, wel heel ver weg, nl Belgie...Ze staat daar in principe als gezelschapspaard, maar wordt ook bereden. Vorig jaar zomer heeft ze een veulentje gekregen, mooi dier. We zijn er afgelopen november geweest en ze staat daar gewoon prachtig. Lekker ruime box, vrije uitloop naar de wei..Goed gevoel geeft dat hoor, dan is het ook veel makkelijker om los te laten....
dat lijkt me zeker heel zwaar om dan je paard te moeten verkopen. Ondanks dat het dan de beste keuze is. Het grootste nadeel van bijrijders vind ik altijd het risico dat ze zelf een paard willen gaan kopen. Gelukkig is dat bij mijn bijrijdster (nog) niet aan de orde. Verder lijkt ze behoorlijk verliefd op mijn paard, dus dat zit nog wel goed voor het komende jaar.
grootste nadeel wat mij betreft aan bijrijders is, dat ik nog nooit een betrouwbare heb getroffen (nu trek ik volgens mijn stalgenoten ook rampenprojecten aan op dat front, haha!). een kleine doorsnede door mijn bijrijdersbestand: -een kwam gewoon niet meer opdagen, terwijl we hadden afgesproken dat zij mijn paard zou rijden en verzorgen toen ik ene operatie moest ondergaan. stalhouder belde na twee weken waarom er niemand naar mijn paard omkeek! lig je daar nog minstens vier weken op bed thuis, héél fijn... -ander typje had bedacht dat ik zelf beter niet meer kon rijden, want zij wilde gaan starten en lessen met hem, en ik reed niet goed genoeg en zat haar in de weg. halloooww, wiens paard was het ook weer?!? -de laatste was ook een fraaie, die heeft mijn paard zo afgejakkerd dat hij een peesblessure heeft gekregen. ik kon zelf even niet rijden, en had aangegeven dat ze écht rustig aan moest doen. ze mocht ook het erf niet af van me met hem. is ze dus, terwijl hij al een dikkere poot had van haar gejakker (wat je dan achteraf allemaal pas hoort...) een bosrit van wel 2 uur gaan maken! écht, hoe háál je het in je hoofd, he? iemand van in de 30, echt geen pubertje... werd er zoooo verdrietig van. mijn arme paard! dus: hier komt er geen enkele bijrijder meer in. ik doe hem zelf, en er komt niemand met zijn tengels meer aan mijn paard. nu ik zelf even niet kan, staat hij stil. hij komt elke dag minimaal een halve dag (zo met mooi weer hele dag) buiten, en kan dan voluit rennen en spelen. hij krijgt top-verzorging. en hij is heel braaf, dus al rijd ik een half jaar niet, ik kan zo weer opstappen. heb met hem gemazzeld dus! ik zie heus wel bij vriendinnen dat het ook leuk kan gaan met bijrijders, maar ik durf niet meer. het is steeds ten koste van hem gegaan, en dat gun ik 'm niet. is dat dier me veeeeel te lief voor! las iets hier over verkoop van je paard: poeh, moeilijk hoor. ben blij dat ik die keus niet hoef te maken. wens je veel sterkte, en ik hoop dat je gauw een heeeeel fijn thuis voor hem vindt. knuf!
Oh mijn droom maar helaas wel een hele dure hobby. Zal wel nooit uit komen die droom maar hopen mag altijd he hahaha
@ Lien78: Wat rot dat je alleen maar slechte ervaringen hebt met bijrijders. Ik rijd dit paard sinds september ongeveer, en het gaat super goed, ik moet ook voeren en de stal doen dus de eigenaar moet er gewoon van op aan kunnen dat ik er ben. Tot nu toe zijn we beide erg tevreden het gaat heel leuk. Hiervoor heb ik 2,5 jaar een ander paard gereden, ging ook altijd leuk en meningsverschillen konden altijd normaal overlegd worden en ook beide flexibel met dagen en zo. Zij vond het heel jammer dat ik weg ging, maar ik had een paardje dichterbij huis gevonden. Anyway, ze vond het heel jammer dat ik wegging en ik ook. Dus het kan ook goed gaan. Ik wil niet zeggen dat ik de perfecte bijrijdster ben hoor, bij lange na niet. Maar ik kom mijn afspraken na, ben zuinig op spullen en gek op mijn bijrijdpaard, ik zou nooit iets doen wat haar gezondheid niet ten goede zou komen. In ieder geval fijn dat jij nu de tijd hebt gevonden om je paardje helemaal zelf te doen.
Hoi, Ik heb ook een paard, een ruin van 17 jaar. Ik heb hem al ruim 8 jaar. Hij is een vutter ( vervroegd met pensioen omdat hij iedere keer rug problemen en spierproblemen had ), dus ik hoef hem niet te rijden e.d. Hij gaat iedere dag het land op, in de zomer 24/7. Ik sta bij een superfijne staleigenaresse en hij heeft het ook echt naar zijn zin. Voorheen hing hij echt heel erg aan mij en was heel onzeker. Nu merk ik wel dat onze band anders is, hij gaat meer op in de kudde wat zo hoort en ik heb het druk met Jorrit en dalijk zijn broertje. Voorheen ging ik 7 dagen in de week naar stal ( toen hadden we nog geen kindje ) ook omdat hij toen alleen in de zomer naar buiten ging. Toen was het echt werken, thuiskomen naar het paard ( daarvoor hadden we ook nog een leasepaard voor mijn man ) daarna naar huis douche en eten enz. tussendoor nog het huishouden en je sociale contacten. Ik kan me niet voorstellen dat ik dat nu nog zo zou doen met kinderen. Ik werk niet eens meer, maar ben toch best wel moe sávonds. Ik ben dan ook blij als we kunnen bankhangen (of ik alleen als mijn man avonddienst heeft ofzo ). Ik ga dus niet iedere dag naar stal toe en soms ( zeker nu want ik heb b.i ) gaat mijn man naar stal. Dat is wel een voordeel, hij weet met hem om te gaan. Ook gaan we natuurlijk wel regelmatig met Jorrit naar stal, die helemaal wezenloos is van ons paard ( Armani ), maar dan gaan we echt met zijn allen omdat ik alleen echt niet met Armani bezig kan zijn terwijl er een peuter van 2 rondloopt. Ik vind dat ook gevaarlijk. Als je baby nog klein is is dat wel een stuk makkelijker natuurlijk. Ik denk dat je heus je draai wel gaat vinden erin. Het is bv ook makkelijker als je op een volpension stal staat. Je hoeft dan niet ook nog eens iedere dag te komen mesten, maar je hebt dan echt tijd voor je paard zelf. Het is alleen wel druk denk ik met ook nog eens een baan erbij, maar niet onmogelijk hoor Bij ons op stal is er ook iemand die 2 kleintjes heeft en haar paard. De dagen dat ze werkt komt ze niet wat dus niet uitmaakt omdat ze toch wel het land opgaat en ze dus beweegt. En wat betreft de opmerkingen, dat zijn meestal mensen die niet zoveel met paarden hebben succes ermee. Groetjes MB2005. Er staat een foto in mijn album trouwens
Ik heb die van mij ook op een volpension staan echt ideaal. Dat zijn ook hele lieve mensen die ook echt goed om mijn paardje denken. Als er ook maar iets is dan melden ze dat gelijk! Echt super. MB2005: Heb even in je album gespiekt, wat een prachthoofdje heeft jou paard!