Da's niet echt gebeurd hé dames. Was een stukje voor een humoristisch programma . Ik zou me dood schamen moest mijn man dit doen. Misschien is het uit zenuwen of omdat hij zich ongemakkelijk voelde, maar het blijft zielig voor die man.
Ik denk dat je man zichzelf al wel rot heeft geschaamd en het erg genoeg vond dat hij niet kon stoppen met lachen! Als je verwacht dat iemand normaal praat en je hoort ineens die stem, dan kan ik me voorstellen dat dat een reactie is! En ja, probeer dan maar eens te stoppen. We kennen toch allemaal het fenomeen de slappe lach!??!? (tenminste, dat hoop ik voor jullie!) En het moeilijke daarvan is, stoppen met lachen! Ook al wil je dat nog zo graag! En natuurlijk is deze situatie rot en moet die man zich heel lullig hebben gevoeld, ik denk dat TS haar man zich net zo lullig gevoeld heeft! Maar hij kon er op dat moment niets aan doen! Vind alleen de titel Leedvermaak niet helemaal op z'n plek...
Loesie, precies. Nou het was voor mijn man op dat moment reden om te lachen, vandaar dat ik die titel koos. Het is alleen niet bedoeld zoals het overkomt zeg maar. Het was juist heel sneu indd. Hij heeft hem echt niet recht in het gezicht uitgelachen en deed moeite om zich in te houden begreep ik later van hem, dus sommige reacties zijn wel wat overdreven.
Ook al snap ik heel goed dat mensen van spanning (net als van ontspanning, overigens) soms moeten lachen, dan nog vind ik het in deze situatie echt gênant. Ik zou het dan in ieder geval benoemd hebben richting die beste man, zodat hij niet met een rotgevoel de dag door moet. Dus even excuus maken en als vervolgens je kindje een beetje bangig reageert, gewoon uitleggen tegen je kind hoe het komt dat 'die meneer een beetje anders klinkt' ofzo. Ik denk dat deze man voortaan wel 2 keer nadenkt voor hij iemand de weg wijst. En ook al kan zo'n lachtstuip soms opkomen als p**pen dan nog kun je, zeker als volwassene, ook zo volwassen zijn om het zelf te benoemen en tegen de man te zeggen dat je gewoon even schrok van zijn stem. Dat geeft hem ook ruimte om er wat over te zeggen en dan is het voor beiden uit de lucht.
Dat was wel op zijn plaats geweest. Mijn zoontje is overigens pas 21 maanden dus nu nog moeilijk om hem echt iets uit te leggen, toen we weg reden was het al meteen over.
Mijn zoontje is ongeveer even oud, dus snap dat uitleggen niet echt lukt, maar ik denk dat het voor mensen die 'wat mankeren' zogezegd fijner is als andere mensen daar niet zo krampachtig over doen en dus ook gewoon hardop in hun bijzijn tegen hun kind durven zeggen dat er niks ergs aan de hand is Dat is tenminste wat ik weet van mensen uit mijn omgeving.
Zou me ook schamen. Maar ik denk idd dat het van de schrik was. Lijkt me sterk dat iemand (met een hart) bewust iemand wil gaan of gaat uitlachen om wat diegene heeft/mankeerd. Is natuurlijk niet heel realistisch bij de doorsnee mens. Ik kan helaas best wel last hebben van leedvermaak. Als iemand valt of ergens tegen aan loopt. En dat haat ik van mezelf, want soms doen mensen zich echt pijn gewoon. En dan sta ik ernaast me lach in te houden. Ik help wel altijd hoor, en vraag of het gaat. Maar zoals je het uitlegt, heb ik toch ook wel even moeten lachen. Vooral je zoontje, en dat het voelde alsof je man in de klas zat en niet mocht lachen. Dat waren altijd van die heerlijke momenten in de klas haha.
eigenlijk is het heel erg maar ik las je verhaal verder en kon er ook wel om lachen... vooral het stukje van je zoon met zn leeuw.... ja sorry maar het is best komisch...
Sorry, maar ik moest ook echt hardop lachen toen ik je verhaal las... het klinkt ook vreemd zo iemand met een tracheacanule, zeker als je het niet verwacht! Kan me zo goed voorstellen hoe dat gaat... je probeert je gezicht in de plooi te houden en juist omdat je je best doet lukt t niet. Net als vroeger inderdaad dat je moet lachen in de klas terwijl het niet kan/ mag..... laatst met mn zoontje ook zoiets genants meegemaakt: We kwamen een chinese meneer tegen op straat; roept ie: poepchinees!!! ( zo noemen wij hem altijd nadat ie gepoept heeft). Ja, ik had hem een draai om zn oren kunnen geven, maar ik proestte het uit.... sorry....
haha die kinderen zeggen ook gewoon wat ze denken he.. soms leverd dat hilarische momenten op he... ik liep eens met mijn oudste in de supermarkt en daar liep een oud vrouwtje zich te ergeren aan mijn blije dochter.... dus die vrouw snauwt mijn dochter af en nog voordat ik wat wilde zeggen zegt mijn dochter: die mevrouw is een drammerd he mama? mag niet he.... haha... ik moest er ook om lachen en die vrouw zegt er nog even achteraan, de opvoeding van tegenwoordig is ver te zoeken... waarop ik antwoorde respect komt van 2 kanten mevrouw... tja sorry maar ze hoeft niet te verwachten dat mensen haar respecteren als zij zelf zo aso doet....
Van je man snap ik echt niet. Als je dat hoort denk je toch als 1e: jeetje wat heeft die? dan zie je dat pijpje en denk je : ooo wat erg. Dan lach je toch niet? En voor je zoontje vind ik het zielig, dat manneke moet zich rot geschrokken zijn.
tsja iedereen kan in de lach schieten... en het erge .. het gebeurt altijd in dit soort situaties. Niet iedereen is hetzelfde. De een kan het onderdrukken (of lacht helemaal niet) en de ander kan dat niet. Hoe meer ik het probeer te onderdrukken en tegen mezelf zeg: ik mag niet lachen.... dan proest ik het nog meer uit. Ik kan er dan ook echt niks maar dan ook niks aan doen al doe ik nog zo mijn best. Dat wil niet zeggen dat ik iemand vol in zijn gezicht uitlach hoor maar ik draai me hoofd dan weg. Maar omdat ik mijn lach dan inhou zie je me wel 'shaken zeg maar. Ik zou me echt kapot schamen maar goed ik kan het me zeker voorstellen
haha wat een leuke opmerking van je dochtertje! En inderdaad respect moet van 2 kanten komen. Super grappig!
Dat je man moest lachen is wel erg, daar had ik me ook voor geschaamd hoor en eigenlijk ook wel even mijn excuses voor aangeboden. Maar als ik de reactie van je zoontje lees, dan zou ik het later ook niet meer in kunnen houden hoor haha! Moest er zelf ook om lachen, die kinderlogica!
Hahah, ooh meid wat moet jij je ongemakkelijk hebben gevoeld!! Ik kan er zeker wel om lachen en vind sommige reacties hier een beetje overdreven! Als je man nu altijd dit soort mensen uitlacht, oke.. Maar krijg zelf eens de slappe lach, dan kun je nog zoveel respect voor iemand hebben, je lichaam doet gewoon niet altijd wat je wilt. En : een leeuw~mama! Hahaha! Oooh! Kan ook alleen jou overkomen he!
Mijn man had ik een keer met een vrouw die doof was, of gedeeltelijk.. Maar hij vroeg dus ook de weg, en de vrouw ook nog flink haar best doen om het nog een beetje uit te leggen, maar mijn man en mijn broer moest zo ontzettend hard lachen en die vrouw ging maar gewoon door.. Dus hun hadden het ook niet meer. Het is achteraf toch wel sneu, maar ook wel weer grappig. En je moet maar zo denken, je man is vast niet de eerste !!