Wat een herkenbare verhalen allemaal! als tiener had ik altijd een ideaalbeeld in mijn hoofd dat ik op mijn 23e wilde trouwen en op mijn 25e voor het eerst een kind wilde krijgen. achteraf bleek dit beeld een beetje te naïef en te idealistisch. ik heb van mijn 16e tot mijn 24e een relatie gehad met een jongen waarbij ik echt niet aan kinderen moest denken. niet dat ik ze niet wilde, maar ik zag hem gewoon niet als de 'juiste vader' (klinkt misschien heel gek). mijn huidige man ben ik vijf jaar geleden tegengekomen, toen ik 25 was. het klikte goed, en we spraken al vrij snel over kinderen. wel was het zo dat hij net met een deeltijdstudie was begonnen, en ik de plannen toen drastisch heb omgegooid. ik wilde zelf ook altijd nog een studie doen, en dit was natuurlijk het meest geschikte moment daarvoor. nu zijn beide studies afgerond, en hebben we bedacht dat we het heel leuk zouden vinden om gezinsuitbreiding te krijgen. we hebben het zelf goed, we hebben een kind wat te bieden - zowel emotioneel als materieel -, dus laat maar komen! ik zal 31 jaar zijn als ons kind op de wereld komt, veel ouder dan ik zelf had verwacht. maar een oude moeder? nee, dat vind ik mezelf niet echt. iemand anders zei het hier al eerder: je bent immers zo oud als dat je je voelt. groetjes, wendy
Ik heb niet alle 5 de pagina's gelezen. ik had altijd een beeld van: 18jaar: verkering, 19jaar: verloofd, 20 jaar: getrouwd, 21 jaar: zwanger of al moeder. nou.........boy how wrong can you be! ben nu 33 jaar...........al 6.5 jaar met dezelfde partner, waarvan 2 jaar getrouwd, al ruim 2 jaar bezig voor een eigen wondertje, en nu dus de mmm in. ik behoor dus onderhand wel tot de 'oude' garde.
ja ik ook! ben nu 30 en 25-10-05 uitgeteld, nog maar even dus! bij mij is het zo dat ik eigenlijk nooit zo graag kinderen wilde, toen mijn zus kindertjes kreeg vond ik die wel heel erg leuk, voor even... ik heb rond mijn 21e samengewoond met mijn toemalige vriend maar ik had echt geen zin in kids, daarna ben ik tot mijn 28e vrijgezel gebleven, had ik ook wel nodig hoor, wou nog zoveel ontdekken! pas toen ik mijn huidige vriend leerde kennen begon het een beetje te kriebelen en toen bleek dat ik onverwachts zwanger was; buitenbaarmoederlijke zwangerschap, met sirene naar het ziekenhuis. toen kwamen pas bij mij de gevoelens los na de operatie. het vruchtje zat namelijk in een eileider, die was gebarsten dus is toen verwijderd samen met de eileider, dus na de operatie, 2.5 liter bloed armer begon voor mij het hele circus; een gemis van een kindje van de 1 op andere dag nu dus weer happy zwanger, denk dat het er anders misschien nooit van was gekomen....... hier boven zal wel iemand naar beneden hebben gekeken en hebben gedacht: dat exemplaar behoeft drastische maatregelen
Hi Kiki, het is zo dat na een bevalling je lichaam ongeveer 2jaar nodig heeft om zich volledig te herstellen van de zwangerschap. dus die arts zat er niet zo erg naast veronderstel ik. Ben zelf nog nooit zwanger geweest maar heb dit gevonden in medische literatuur... dit even ter info. grtjs Sigrid
ze zeggen je bent 9 mnd zwanger en je lichaam heeft ook 9 mnd nodig om te ontzwangeren teminste dat zei mijn kraamhulp altijd gr debbie
Ik wilde altijd jong moeder worden. Mijn oma was 19 toen ze mijn moeder kreeg, mijn moeder was ook 19 toen ze mij kreeg en ik vond dat wel wat, zo jong. Het hoefde niet per se op mijn 19de, maar wel vooraan in de 20. Helaas leerde ik nooit een goede 'papa' kennen en na wat korte relaties ben ik 13 jaar vrijgezel geweest. Ik had wel plannen om dan desnoods maar via een donor zwanger te worden, maar dat stelde ik ook steeds maar uit. En toen kwam ik mijn huidige vriend tegen en wist meteen dat hij de vader van mijn kind(eren) moest zijn. Maar ja, je begint er niet meteen in het begin van je relatie aan, wij niet in ieder geval. En nu zijn we bijna 2 jaar verder en zijn we er echt mee bezig. Na een miskraam is de kinderwens alleen nog maar groter geworden. Helaas zit ik momenteel zonder werk, omdat ik door spierreuma mijn eigen vak niet meer mag uitoefenen. Het warme gespreide bedje voor de toekomstige baby zal er echter niet minder warm en gespreid om zijn, ook al hebben we het niet breed. Liefde is er immers genoeg! En leeftijd? Ach, ik ben nu 37 en ik heb het gevoel dat mijn leven nu pas begint...
groot gelijk cynthia, liefde is het alllllerbelangrijkste beter dan materiele dingen, als ik soms zie hoe kinderen worden overstelpt iedere verjaardag met 100 en 1 speelgoed dingetjes en dat vader en moeders zelfs tussendoor gigantisch veel uitgeven aan onbenullige dingen, slaat bij mij er de jammer soms in hoor! die kinderen krijgen geen waarde meer bijgebracht en hebben zoveel dat ze zelf nog niet meer weten wat ze allemaal hebben. toevallig een gezin kort in de buurt waar ik deze dingen allemaal "mag" aanschouwen. als ze dan ergens anders komen is het; "oh maar die van ons is groter of beter..." zelf zitten we financieel niet verkeerd maar toch hadden wij er het grootste plezier van om 500 euro die we van mijn moeder gekregen hebben zoveel mogelijk van te doen, en dat was nogal een lijst: complete babykamer, leuke! kinderwagen, box met rieten manden eronder, badje, aankleedkussen, luieremmer, hemeltje, lampje, babyfoon, kleertjes, kruikjes, speelgoedmobiel, speelkleed, boxkleed, knuffels... etc etc! mijn moeder was verbaasd wat we er allemaal van gedaan hebben, en had er ontzettend veel plezier van, en wij ook! en geloof me, ten eerste is niet alles 2e hands (daarbij niet aan te zien) en ten tweede een beetje sparen voor de kleine is beter als een kamertje van 1000 euro..... als je tips wilt hoor ik het wel en....! het is toch ook veeeeel fijner dat je straks fulltime bij je uk kan zijn, zien ontwikkelen en ontdekken? trouwens wel veeel sterkte met je spierreuma, veel mensen wuiven dat makkelijk weg, er is toch niks te zien.....maar het is niet niks joyce-michel@home.nl
Helemaal mee eens...Iedereen die geld heeft kan een kind overstelpen met geschenken alleen een goed mens met geduld en een goed hart kan een kind overstelpen met liefde!
Even een reactie op het bericht van Bosengel. Ik denk dat het de tendens van nu is dat vrouwen op latere leeftijd zwanger worden. Dit heeft te maken met je sociale ontwikkeling, eerst studeren dan een baan en wellicht pas op een latere leeftijd een partner ontmoeten. Feit blijft dat het biologisch gezien (dus echt voor je eigen lichaam) beter is om op of rond je 25e jaar zwanger te zijn. Dat vrouwen van 30 en ouder zich ook nog jong voelen is denk ook niet meer dan normaal. Alleen lichamelijk gezien zijn er grotere kansen op een kindje met bv. een afwijking. Maar daar hebben ze dan gelukkig weer een vlokkentest voor uitgevonden. Je bent zo jong als jij je zelf voelt. Zit je lekker in je vel dan straal je dat ook uit. Geniet lekker van je zwangerschap!!! Groet, Wendy
Alleen lichamelijk gezien zijn er grotere kansen op een kindje met bv. een afwijking. Maar daar hebben ze dan gelukkig weer een vlokkentest voor uitgevonden. daar ben ik het niet helemaal mee eens de kans als oudere moeder om een kindje met een afwijking te krijgen is 1 op de 300 dus maken wij als oudere meer kans op een kindje met een afwijking? ik denk het niet ons kindje is 100% gezond en dan kan je wel zeggen goed voor jullie maar denk niet dat het met geluk te maken heeft je weet dat je allemaal een kans kan hebben op een kindje met een afwijking maar dat is ook genetisch en niet aan je leeftijd zo als wel al eens hebben kunnen lezen kunnen vrouwen van zelfs in de 60 nog voor 100% gezonde nakomelingen zorgen dus een kindje met een afwijking , we zullen maar zeggen foutje van moeder natuur en niet de leeftijd van een vrouw maar goed zo denk ik er over en zo zijn mij de cijfers gegeven door de heren artsen en dat vrouwen op latere leeftijd nog kindertjes baren heeft met de vrouw zelf te maken en haar situatie denk ik en mijn lichamelijke conditie daar is niet mis mee vroeger was het heel gewoon over je 40ste nog kindertjes te baren en in veel balkische landen zeggen ze juist als je tegen de 40 loopt dat dat de perfecte leeftijd is om moeder te worden je hebt levenservaring en je staat dan steviger in je schoenen een kind opvoeden is vandaag de dag niet niks jullie moeten niet denken dat ik me aangevallen voel hoor zo ist niet maar soms wordt er wel iets te makkelijk gedacht over het "nemen" zoals sommige dat wel eens noemen van een kindje ten eerste neem je niets je mag jezelf gelukkig prijzen als je gezegend wordt met een nieuw leventje en elke vrouw weet voor haar zelf welke tijd ze rijp vindt om zich in een ander leven te storten als moeder worden en soms kan je er niets aan doen dat je niet eerder moeder wordt omdat je lichaam het laat afweten bv sommige zijn niet zo gezegend dat het binnen een jaar raak is maar genoeg gezever hopelijk begrijpen jullie wat ik heirmee wil zeggen ik ben blij dat ik op mijn leeftijd nog mag zorgdragen voor een nieuw leven dat we met liefde ontvangen en niet in onze schoot is geworpen na 3 miskramen oef wel een heel verhaal geworden zeg maar dat waren mijn gedachten die ik toch even wilde delen met jullie gr debbie
Hai Debbie, Ben het roerend met je eens dat je nou eenmaal niet altijd de keuze hebt, en het leven een andere wending kan nemen dan je zelf in gedachten had.. Wat ik hier wel aan toe wil voegen is dat het uit diversen onderzoeken blijkt dat het vrouwelijk lichaam een zwangerschap beter aankan tussen de 20 en de 35jr dan daarboven.Op latere leeftijd neemt het risico op complicaties tijdens de zwangerschap namelijk toe. Voornaamste probleem is volgens de verloskundigen de vruchtbaarheid. Die neemt vanaf het 35ste levensjaar met rasse schreden af. Overigens geldt de waarschuwing evengoed voor mannen. Ook zij kunnen beter niet al te lang wachten met kinderen, want ook bij hen nemen de vruchtbaarheidsproblemen met de leeftijd toe. Het aantal vruchtbare spermacellen, en daarmee dus de kans om een vrouw te bevruchten, wordt met de dag kleiner. Hoe ouder je als mama en papa bent, hoe meer kans je idd hebt op een afwijking, en tuurlijk is dat (Gelukkig) nog steeds minimaal, maar wel groter als je 45jr bent dan als je 20jr bent, het is immers niet voor niks dat ze bij een 23jarige mama geen vlokkentest of standaard nekplooimeting doen, en bij een wat oudere mama wel. Ook ik wil hier niemand mee voor het hoofd stoten, en bedoel bovenstaande alleen als aanvulling op jouw verhaal..ook bij mij is het een heel verhaal geworden,en zoals in het begin aangegeven, het leven laat zich niet sturen, en sommige dingen gaan nu eenmaal zoals ze gaan!!
ik beegrijp wel wat je ermee wilde zeggen hoor voel me ook niet aangevallen maar dat de risicoos groter zijn zijn mij verteld door de gyno niet egt veel hoger dan een vrouw in de 20 zeg maar en dat je minder vruchtbaar wordt ja das toch misschien ook wel verschillend per vrouw ik heb nl 3 miskramen vlak achter elkaar gehad dus minder vruchtbaar was ik niet alleen geestelijk was ik niet in orde en ze wijten het ook daaraan dat het fout liep en die testen daar mag je gebruik van maken maar is niet verplicht wij hebben het wel gedaan omdat je toch in je achterhoofd heb stel dat ik zou het dus erg moeilijk hebben gevonden een kindje met een handicap niet dat ik het weg zou hebben laten halen hoor teminste als de handicap niet te erg was (kindje met down bv) hadden we gewoon laten komen maar ik heb nog 3 kids waar ik ook rekening mee moet houden dat zijn nl al pubers deze hummel hebben wij goed overwogen omdat mijn man geen kindjes heeft vanzichzelf en we dolgraag samen een nieuw leventje wilde maken uit onze liefde en ben ook heel blij dat we een gezond kindje mogen krijgen maar nogmaals was geen aanval op je hoor zo moet je het niet zien xxxxxx debbie
Ik was 23 toen we begonnen, 24 toen ik ben bevallen. Altijd wilde ik al graag kinderen, het liefst tussen mijn 23e en 28e. Wij hebben al 9 jaar een relatie, wonen al 5 jaar samen, dus vonden we het een jaar geleden tijd worden voor een eerste kindje. Nu is Rens 6 maanden en alles gaat super! Ik ben gestopt met werken en ben nu nog fulltime moeder en over een maand begin ik als gastouder bij mij thuis. Kan ik toch werken en mijn eigen kindje opvoeden. Het zal ook niet lang meer duren voor we aan nummer 2 gaan beginnen, ik heb er weer héél véél zin in om zwanger te zijn! Dan ben ik inmiddels 26 als nummer 2 komt. Dat is dan ook de laatste, voor mij zijn 2 kindjes voldoende. Groetjes! Selma
Nee hoor, zoals ik al zei,zo zie ik het helemaal niet, we belichten gewoon samen de stelling vanuit verschillende oogpunten, niks mis mee toch?? en het is toch harstikke interessant om een andere mening te lezen!! liefs,
ja ik was ook zeer jong en onverwachts zwanger. had het liever toen die tijd ook later gewild. maar ja ik ben nu moeder van 2 kinderen en ben 23. mijn zus is nu zwanger van haar eerste en zij is 30 dus ja daar zit wel wat verschil in maar daar moet je gewoon doorheen prikken.
Hai dames, Ik had al een tijdje mee zitten lezen en vond het nu tijd om ons verhaal eraan toe te voegen.. Wij zijn 8 jaar bij elkaar en 2.5 jaar getrouwd. Wonen 5 jaar samen en zijn 21 en 24 jaar oud/jong (de meningen hierover verschillen..haha) Sinds een jaar weten we dat we w.s.(zeer w.s., zo goed als zeker) niet zonder "hulp" zwanger kunnen worden. We wachten nu op een mega wachtlijst voor een behandeling middels ICSI. Wat kinderen betreft: Deze neem je idd niet, maar krijg je als je heel veel geluk hebt. Leeftijd zegt niks..doet zeer als mensen zeggen: "je bent nog zo jong" , zij weten niet waar wij momenteel doorheengaan Iedereen moet doen waar hij/zij zich fijn bij voelt. Als je een hummeltje hebt: Verzorg, vertroetel, heb het lief en hou onvoor- waardelijk van jullie wondertje. Geld/minder geld, als jullie maar gelukkig zijn. Liefs Elmo