Zoveel scheel ik met m'n ene broertje en met de andere 7,5 jaar. Eigenlijk hadden wij ook in ons hoofd dat we 4 jaar tussen ons zoontje en een tweede (als dat lukt natuurlijk) zouden willen. Maar omdat we niet precies weten hoe lang het zal gaan duren voor het raak is én omdat we er niet jonger op worden (ik 35, vriend 42) gooien we de condooms in de kast als ons zoontje 1,5 is. Dan is hij minimaal 2,5 als er een tweede komt (nogmaals, als het lukt...) en kan dan in elk geval goed zelf lopen enzo, zodat het scheelt met tillen, etc.
Ik had 3 jaar mooi gevonden, maar dat gaat mij helaas niet meer lukken Het ene kindje kan lopen als de tweede geboren wordt, kan echt 'grote broer/zus' zijn als de tweede geboren wordt en ze hebben op latere leeftijd ook iets aan elkaar (als in echt samen dingen doen, al hoeft dat natuurlijk ook lang niet altijd zo te gaan)
Louise was net een maandje 3 toen Tygo kwam. Ik vond/vind het ideaal! Louise kon al veel zelf, was zindelijk en snapte dat mama soms even druk was met de baby en dat ze even moest wachten. Maar ik denk dat overal wel voor- en nadelen aan zitten.
Mij lijkt een jaar of 3/3,5 er tussen wel fijn. Oudste is wat zelfstandiger (moet er niet aan denken om met 2 kinderen te sjouwen) Begrijpt dingen beter. Gaat op een gegeven moment naar school, waardoor er tijd is met de baby. Veel langer (als het mag lukken natuurlijk) hoeft niet voor mij. Het gevoel weer opnieuw te beginnen lijkt me niet prettig. De tropen jaren Aan de andere kant voelt het of ons zoontje er pas net is (14 maanden) en geniet ik vollop van hem. Maar deze periode vind ik best pittig, dat ik denk ''even wachten nog'' Ach, het gaat weer over. We willen ongeveer stoppen met de pil als zoontje 2 jaar is.
Hier precies 2 jaar ertussen, als alles is goed is. Wij wilden ook graag 2 jaar ertussen, dus mooier kan niet voor ons.
Even over de mensen die vallen over de zin dat iemand wel vrede had met de miskraam: dat betekent natuurlijk niet perse dat diegene daar geen verdriet van heeft en heeft gehad. Maar ik snap het op zich wel: ook hier heb ik inmiddels wel vrede met hoe het gelopen is en kan ik de voordelen zien van het feit dat er door de miskramen hier veel meer tijd tussen is komen te zitten. Ook wel nadelen trouwens hoor, omdat het nu langer gaat duren voor wij meer rust in huis gaan hebben, (net als Thirza zo'n beetje naar school gaat, komt de tweede hier erbij en begint alle drukte weer van voren af aan). Maar ook hier richt ik me op de voordelen: alle tijd voor nummer twee, zonder dat Thirza daar heel veel van hoeft te merken. Thirza nog weinig hoeven sjouwen, wat voor mijn lijf, (bekkenklachten) wel zo prettig is nu. Geen hele hoge kosten van kinderopvang doordat je er 2 tegelijk voor de volle uren in de opvang hebt zitten, (Thirza gaat nu 20 uur naar gastouder, als nummer 2 naar gastouder gaat, zit zij inmiddels uitgebreid op school en heeft dan enkel nog een dag naschoolse opvang nodig, waardoor de kosten gewoon niet de pan uit gaan rijzen hier). Dus hoe verdrietig dingen ook zijn: ze hebben ook altijd weer hun positieve kanten, en die mag je dan toch ook zien?
Ik snap jou gedachtengang helemaal, maar de opmerking waar ik over viel vind ik toch wel heel anders overkomen. Voor mij klinkt hier heel duidelijk uit dat die persoon gepland zwanger raakte, er achteraf toch niet helemaal klaar voor bleek te zijn en er daarom vrede mee had dat het op een miskraam uitliep. Jij hebt achteraf door hele andere redenen vrede met de miskraam, en dat is het verschil met het andere verhaal!
Hier een kind van 9 jaar, 2 jaar en 2 mnd. Ik ben aan de ene kant wel blij dat ik een ouder kind heb, ze kan eens een keer de fles geven of even opletten als ik moet koken enzo. Had het liefst 3 jaar tussen de kids willen hebben, maar helaas gaat het niet altijd zoals je zelf graag wilt
Misschien dat zij zich gewoon niet helemaal handig heeft uitgedrukt? Dat ze haar stukje verdriet hier niet beschreven heeft en enkel de uitkomst van dat hele proces? Ik zou er echt niet 1-2-3 direct een waardeoordeel aan verbinden, toch liever eerst even doorvragen hoe zij haar woorden bedoeld heeft...?
Ze mag zich toch wel bedenken? Eerst denk je dat je graag een 2e wil en als je dan toch zwanger bent kan je er een heel ander gevoel bij hebben, ik snap best dat het een uitspraak is waar andere mensen zich aan kunnen storen maar het is het gevoel wat zij had en waarom zou ze dat niet zo neer mogen zetten? Ieder mens is anders en onderhand moet je je hier op forum gevoelsmatig anders gaan voor doen dan je bent omdat je anders iedereen over je heen krijgt...