Hier fietste mijn vader tot ongeveer zijn 60ste meerdere keren in de week zo'n 50 km, ontzettend sportief, was nog op de voetbalvelden te vinden. Ja en toen kreeg hij last van zijn hart, moest hij gekatheteriseerd worden.. vervolgens een bypass operatie, nog 3 keer gekatheteriseerd, kreeg longemfyseem etc en toen ging het kaarsje met de jaren wel steeds minder hard branden. En ja, als jong persoon kun je ook ziek worden.. maar op dit soort klachten heb je nou eenmaal veel meer kans als je wat ouder bent en daar moet je ook rekening mee houden. Mijn vader was dus 54 toen ik geboren werd, toen hij 60 was was ik dus 6. Hij is vorig jaar op zijn 80ste overleden uiteindelijk maar moet wel zeggen dat ik in die 20 jaar dus weinig van mijn vader heb meegekregen door die ziektes (en nog bijkomende andere zaken).
Das echt vreselijk voor je Umm, en voor je vader natuurlijk ook. Ik kan alleen maar hopen dat dit hier niet gebeurt.
Ik denk dat het belangrijker is dat je een beetje in dezelfde levensfase zit of in elk geval goed op 1 lijn. Als de een al een fulltime baan heeft en daardoor een regelmatig leven en de ander is alleen maar aan het party-en kan dat irritatie opwekken (tenminste zo ging het bij mij en m'n ex-vriend) Maarruh... iedereen moet het lekker zelf weten. M'n vriend is 6 jaar ouder. Prima hoor!
Hier een partner die 10 jaar ouder is. Ik heb er verder geen "last" van .... al dwalen je gedachten soms wel eens en dan besef je idd dat je kinderen straks een "oude" vader.... terwijl hun halfzus dus een jonge papa heeft (mn vriend heeft een dochter van inmiddels 23) Maar ja... hij mag dan in jaren al wat ouder zijn.... hij is nog jong van geest!
Iedereen moet doen waar hij/zij gelukkig bij is vind ik. Zelf ben ik 3 jaar jonger dan mijn man. Ik ken iemand en die man was 70 en had een vriendin van 34, die man werd vader op zijn 71e. Dat vind ik dat wel weer een beetje te hoor.
Heb nu een vriend die 3 jaar jonger is, dus geen groot verschil haha, maar ik heb 2 x een relatie gehad met mannen die resp. 12 en 10 jaar jonger waren. Het was na mijn scheiding en ik was toe aan wat... plezier, laten we het zo maar zeggen. De relatie met de 12 jaar jongere heeft nog wel 9 maanden geduurd overigens, hij woonde in Engeland en we waren al min of meer bezig plannen te maken voor de toekomst. Maar hij zat nog op 'Uni' en ik was een zelfstandige vrouw met een eigen bedrijfje, totaal andere levensfases dus en dat heeft de relatie uiteindelijk wel genekt, al gaven we zelf destijds wel de afstand de schuld. Met de 10 jaar jongere heb ik een paar maandjes 'gescharreld', was leuk maar ik een Friezin, hij een Limbo... uiteindelijk wilden we allebei geen water bij de wijn doen en zijn 'teruggegleden' in onze vriendschap , die overigens nog bestaat en al een jaartje of 8 geleden begon. Het kàn goed gaan hoor, ik heb ook voorbeelden in mijn omgeving waar het gewoon goed is blijven gaan, maar het vergt misschien wat meer inzet dan in een relatie waarin je allebei in dezelfde fase zit want je moet je in elkaar kunnen verplaatsen om elkaar goed te begrijpen. Age is just a number en in de meeste gevallen is dat echt waar. Ik ken zoveel 'oude' mensen van 30 en zoveel 'jonge' mensen van 60!!
Ik heb enkele mensen in de familie met een verschil van ongeveer 15 jaar, 1 x is de man ouder, 1 x de vrouw. ik kan me er weinig bij voorstellen, omdat je in totaal andere levensfases zit als je nog wast jonger bent. Hoe ouder je wordt hoe kleiner het verschil natuurlijk. Maar dan ineens kan de ene met de VUT en de ander moet nog 15 jaar werken, verschrikkelijk lijkt me dat. Of de leeftijd waarop je kinderen krijgt. Mijn moeder was zelf 40 (ik ben de laatste en samen met 1 broer de nakomer) en ik zit in een prima situatie, maar ik zou dat nooit willen voor mijn eigen kinderen. Mijn schoonouders zijn daarentegen bijzonder jong, apart om dat verschil te ervaren. Hebben we dus ook een heel andere band mee, niet beter maar anders. Ik ben overigens 5 maanden ouder dan mijn man en ik weet nog goed dat ik in mijn tienerjaren jongens van 20 en ouder al stokoud vond op dat moment. 2 jaar mocht het max van mij schelen, maar dat was al veel vond ik.
Ik ken toch een aantal oudere stellen die geen tot weinig verschil hebben qua leeftijd,maar waarvan er wel 1 al echt oud is,en de partner nog zo fit als een hoentje...leeftijd hoeft niet altijd veel te zeggen,het gaat denk ik vooral om de manier van leven,en hoe je erin staat. Ik ben met 28 jaar mama geworden,mijn vriend was toen net 5 dagen 41,hij is dus 12 jaar en 3 maanden ouder dan mij. Hij is erg fit en vitaal,ik zelf gelukkig ook hoor,maar verschil merk ik niet bij ons...ik denk gezien mijn gezondheid dat ik sneller aftakel dan hem...
Ik hoop dat iedereen een partner vind waarmee hij gelukkig kan zijn. Ongeacht de leeftijd, of wie er nou ouder is of jonger. Je weet toch nooit hoe het leven loopt. De een overlijdt als hij 40 is, de ander wordt 100. Voor mezelf ben ik wel blij dat mijn partner en ik ongeveer even oud zijn (ik ben 1 jaar ouder). We zitten in dezelfde levensfase, en hebben ongeveer dezelfde levensverwachting. Ik hoop dat wij samen oud kunnen worden - en niet eerst de een en jaren later de ander.
Nou moet ik er wel bij zeggen dat als we mekaar eerder waren tegengekomen dat er ook wel al eerder een kindje zou zijn geweest... Hij had voor mij een lange relatie en is daarna een aantal jaar vrijgezel geweest(op wat rond scharrelen na),en ik had ook een lange relatie gehad en een vrijgezelle tijd toen we mekaar tegenkwamen... Toen we over kinderen begonnen na een tijd gaf hij ook aan er dan toch wel werk van te gaan maken,want hij had er geen zin in om op zijn 45 nog een keer vader te worden als alles goed mocht gaan...
Ik ben een halfjaar ouder dan mijn partner. We zijn beiden 28 en al 11 jaar samen. Ik denk dat leeftijd niet moet uitmaken, maar ik heb wel enorm veel vragen, wat een meid van begin of amper 20 met een kerel van in de 40 moet. Maar goed daar wil ik zeker niet over oordelen, maar mijn keus zou het niet zijn.
Mijn man is 14 jaar ouder dan ik. Nou, dat had ik niet durven denken toen ik hem leerde kennen! Er hangt geen kaartje om iemands nek, zodat je er rekening mee kunt houden om niet verliefd te worden. Dat gebeurt gewoon! Ik moet bekennen dat ik, toen ik uiteindelijk z'n leeftijd hoorde, wel twijfels heb gehad. Geen twijfels in hem als persoon, maar de meer berekendere vragen: wil ik een 'opa' voor mn kinderen? Wil hij uberhaupt nog kinderen? Als hij straks 80 is, dan ben ik net met pensioen. Wil ik dan wel zn verpleegster zijn ipv echtgenote? En ondanks al die vragen ben ik er van overtuigd: Als je geen twijfels hebt over de persoon zelf, dan hoeft een leeftijdsverschil echt geen probleem te zijn. En alle berekendere vragen... daar kom je dan met zn tweeen wel uit.
Ik ben 27 hij is 43. Verschil merk ik nu nog niet. Wie weet komt dat nog, maar misschien ook niet. Voorlopig is hij met zijn 43 jaar alles waar mijn hart om vraagt. Voor geen goud zou ik hem willen missen. Als ik hem zou laten gaan om het leeftijdsverschil en dat je dat over 10 jaar misschien gaat merken dan loop ik de 10 meest gelukkige jaren van mijn leven mis! Nee die "zorg" komt later!
Mijn vriend is 43, ik bijna 26. Was bijna 18 toen we iets kregen. (hij heeft nog geprobeerd het af te houden ) Eigenlijk denken we er maar sporadisch aan, als we het over vroeger hebben ofzo. Of ik pest hem ermee 'je wordt oud schat'
Wij schelen 6 jaar. Dat merk ik dus eigenlijk niet, maar daarvoor is het ook te weinig denk ik. Het enige is dat hij andere programma's en muziek van vroeger kent
Even een reactie op je eerste alinea...als partner A rijp genoeg is voor het bejaardentehuis en partner B nog fit dan hoeft partner A niet naar het bejaardentehuis en kan gezellig met partner B blijven wonen
Mijn ouders schelen 26 jaar en hebben het in het begin moeilijk gehad doordat familie het niet zo accepteerden. Ze zijn twee weken uit elkaar gegaan om daarna weer bij elkaar te komen en ze zijn nu alweer 34 jaar getrouwd. Met de familie is alles goed gekomen Mijn moeder was altijd al wat volwassener dan haar leeftijd en mijn vader die denkt nog steeds dat ie 20 is haha. Mijn vader heeft toen wij jong waren ontzettend veel met ons gedaan,veel op stap etc. Ik denk wel eens dat hij meer met ons heeft gedaan dan jongere vaders. Nu ik twee kids heb ben ik blij dat hij er nog is want hij is inmiddels 79 jaar. Hij geniet erg van zijn kleinkinderen en is nog steeds behoorlijk actief. Wat ik moeilijk vindt is dat hij nu op een leeftijd is waarop de gezondheidsrisico's groot zijn en soms ben ik bang dat ik ineens een telefoontje krijg....Maar volgens hem zelf wordt ie 99 dus hebben we nog wel even de tijd haha. Zelf zou ik verstandelijk nooit kiezen voor zo'n groot leeftijdsverschil vooral als ik zie hoe ''oud'' mijn vader nu is en hoe jong mijn moeder. De nadelen zijn vooral nu mijn vader ouder is zichtbaar. Maar ja liefde kun je niet dwingen en gelukkig zijn vindt ik het belangrijkst. Zelf scheel ik 4 jaar mijn mijn vriend.