Nu alweer bijna 2 jaar bezig voor een 2de! Leeftijdsverschil tussen 1 en hopelijk ooit nr. zal inmiddels ruim 10.5 jaar zijn. Geen bewuste keus helaas!
Tussen de eerste en de tweede zitten 19 maanden. Tussen de tweede en de derde zit 2,5 jaar. Ik heb het niet als druk ervaren. Mijn middelste deed alles van de eerste meteen na (en nog steeds die competitiedrang). Ze waren tegelijk zindelijk, konden tegelijk fietsen, zwommen tegelijk af (terwijl de oudste een jaar eerder was gestart), enz. Dat maakte het allemaal best relaxed eigenlijk. Toen mijn jongste geboren werd, ging de oudste net naar school. Dat vond ik wel even lastig. Nog totaal geen ritme met de baby in combinatie met de schooltijden, vriendjes, enz. Maar goed, als je er middenin zit dan doe je dat gewoon. Het is soms wel zwaar maar we hebben het toch allemaal maar gewoon gered nietwaar?
Man is 41, ik 39. Wij hebben 2 jongens. De oudste is 8, de jongste net 5. En wij hebben begin dit jaar besloten nog voor een 3e te gaan. Lijkt me heerlijk. De oudsten naar school en dan nog een baby in huis. En het lijkt me zo leuk om de oudste 2 met een klein broertje of zusje te zien.Maar goed eerst maar zien of er een 3e gaat komen... Want zo vanzelfsprekend is dat niet helaas
2,8 jaar tussen de eerste en de tweede, exact 4 jaar tussen de tweede en de derde en tussen de derde en de vierde 4 jaar en 10 maanden. Ik vind het fijner met wat meer tijd er tussen.
Tussen de 1e en de 2e zit 2,5 jaar. Tussen de 2e en 3e 20 maanden. Tussen de 3e en 4e zit dadelijk ruim 6,5 jaar. Bewust hiervoor gekozen. Ik vond het na de 3e wel even pittig met een baby en nog geen 2 jarige thuis en eentje die net naar school ging.
Hier ook strax mocht ik zwanger raken zit er ruim 8 jaar tussen. Maar maakt niet uit. Chantal jansen en zijn 1ste kind en tweede zit ook 9 jaar tussen heb ik gezien laatst
Wij zijn na ongeveer een jaar weer gestart omdat het bij de eerste lang duurde voor ik succesvol zwanger was en mijn man als at ouder is. Nu ging het vlot en meteen goed en daardoor zitten er straks 22 maanden tussen. Ik heb meerdere vriendinnen met ‘2 under 2’ en allemaal zeggen ze dat het in het begin heel erg zwaar is, omdat de oudste nog niet echt zelfstandig is en nog veel zorg nodig heeft. Dus de ene partner last de ander dan ook niet zo snel thuis in een onstuimige periode. Je doet veel samen. Aan de andere kant, je bent er ook weer eerder uit. Ik denk dat elk leeftijdsverschil z’n voordelen en nadelen heeft en dan ligt het ook nog aan de persoonlijkheden van je kinderen, je relatie, manier van opvoeden, hoe jezelf in je vel zit. Ik zou vooral je gevoel volgen hierin. Er zijn ook online veel stukken geschreven over voordelen van bepaalde leeftijden ertussen, dat kan je ook nog doornemen om je te verdiepen.
Veel ertussen: Rustiger Alles bewuster meemaken Kids kunnen meehelpen Niet alle kosten tegelijk qua zwemles, studie, rijbewijs etc. Weinig ertussen; Ze groeien samen op Je weet niet beter Dubbel zoveel baby en peuter liefde Ze hebben wat aan elkaar Heel snel uit luiers Wij hebben er tussen nr 1 en 2: 14 maanden tussen. Druk heb ik niet zo ervaren, ik weet niet beter. Ik had er 2 die kropen, 2 die niet spraken en 2 om te vertroetelen. De volgende zal komen als ze 4.5 en 3 zijn Heerlijk; 1 al naar school, 1 bijna. Heb meer tijd voor baby, ze kunnen meehelpen en maak het bewuster mee. Dus voor beiden wat te zeggen. Ben je er al uit???
Hier ziet er 1,5 jaar tussen nummer 1 en 2. Ik vind het zwaar en enorm genieten tegelijkertijd. Nu peuter naar de psz gaat en dichten steeds meer mee wil doen vind ik het wel pittig, omdat ze allebei zo enorm aan het ontdekken zijn. We hebben een grote wens voor een derde en man had dat het liefst ook weer zsm gewild. Een pnd gooide ietwat roet in het eten en ik zit nu eindelijk lekker in een traject naar mentale gezindheid en werk. We hebben besloten toch iets langer te wachten maar ook niet te lang want ik heb Pcos, dus het is niet voorspellen of we weer zoveel geluk hebben als bij zoon en dochter.
Hier scheelt het 3,5 jaar. Als het aan mij gelegen had waren we er eerder voor gegaan maar mijn man wilde wachten. En achteraf ben ik daar blij mee. Oudste was heel makkelijk, was een rustige baby en alles verliep 'gemoedelijk'. Intens genoot ik van het moederschap. Bij onze jongste heb ik een pittig eerste jaar gehad, het tegenovergestelde van de eerste. Daarom was het prettig dat de oudste al wat ouder was en ik hem kon uitleggen dat ik even geen tijd had op sommige momenten. Ik voelde me destijds heel schuldig. Hij had eerst alle aandacht en opeens ging bijna alle aandacht naar zijn broertje. Maar goed. Nu 4,5 jaar en bijna 8 jaar. Qua uiterlijk en innerlijk twee uitersten. Vier handen op één buik. Wat zijn ze leuk samen!
Ja, we zijn eruit. We gaan, als onze dochter 9 maanden is, voor een 2e. Ik lees hier veel verschillende meningen en ervaringen waar ik zeker wat aan heb. Ons gevoel zegt dat wij het liefst niet veel tijd tussen de 1e en 2e willen hebben. Ben nu weer aan de pil gegaan na de bevalling maar over een half jaar ga ik daar dus weer mee stoppen. Eens zien wat er dan gaat gebeuren. En als het lang gaat duren, is dat ook niet erg. Ben al heel dankbaar als het uberhaupt gaat lukken. Bedankt allemaal voor jullie input hier!
Bij ons zit er 1.5 jaar tussen de 1e en 2e. Ik heb het heel lang als heel pittig ervaren. Ik was heel lang heel erg moe (eigenlijk vanaf de zwangerschap van de 2e tot een dikke maand geleden), tot ik naar de huisarts ging en er achter kwam dat ik een vit D en ijzer te kort had. Nu is de jongste 1.5 jaar en gaan we voor nr3. Ik twijfel af en toe wel, maar wil er wel voor gaan.
Ik wilde weinig leeftdijsverschil maar helaas bepaald mijn lichaam anders. Maar stiekem denk ik dat ik dit ook wel fijn vind qua verschil. Dochter gaat zo naar school en ik heb dan weer alle tijd voor een kindje als het lukt net als wat ik met dochter heb gehad.
Hier 19 maanden tussen de twee jongens. Zou er zo weer voor kiezen. Ja, het is soms heftig, maar ook zó leuk! Oudste kindje is heel pittig, jongste makkelijk. Misschien scheelt dat nog. Maar ik vind het allemaal prima te doen. Dus als je een beetje nuchter ingesteld bent en je een groot gezin wilt, gewoon proberen, en mocht het lukken, dan van genieten. Gefeliciteerd nog met jullie dochtertje Overigens had ik geen makkelijke zwangerschap, de tweede dan. De eerste was appeltje eitje. De tweede veel last van de bekken gehad dus dat was wel echt balen met de oudste al rondlopen. Maar hé aan alles komt een eind
Toen mijn zoontje werd geboren was mijn dochter nog net geen 3. Dat werd ze een maand later. Heerlijk vond ik het. Ze kon ook echt ‘helpen’ in de zin van als ik zoontje aan het verschonen was en de luiers lagen ergens waar ik even niet bij kon, dan kon zij ze aangeven. Als ik hem in bad deed en ik vergat zijn handdoek boven, dan kon zij hem even gaan halen. Zat ik te voeden en had ik een doekje nodig? Pakte zij het. Nu klinkt het een beetje alsof ze alleen maar redderde of zo, maar het zijn gewoon kleine voorbeelden waardoor het allemaal lekker liep. Ik had het niet anders gewild. Had er niet aan moeten denken dat ik een tweede had gekregen terwijl de eerste nog niet eens liep. Ik heb ook nog eens late lopers ( dochter was bijna 2 en bij zoontje zit er ook nog geen schot in) Hoe had ik dat dan moeten doen? Als ik alleen met ze was had ik ze 1 voor 1 naar boven moeten tillen of naar beneden. Ik had een duo-wagen nodig gehad. Enz enz.