Mijn moeder is toen ze 32 was getrouwd met mijn stiefvader die 21 jaar ouder dan haar was. Hij was toen 53 en een hele vitale, sterke man. Niemand zou toen denken dat hij al in de 50 was. Ze zijn 19 jaren samen geweest, en helaas is hij op 72 jarige leeftijd, in april dit jaar overleden. 9 jaren geleden heeft hij een beroerte gehad (hiervoor was hij altijd kerngezond) en begon zijn gezondheid af te takelen. Al een aantal jaren kon hij niet meer goed voor zichzelf zorgen, hij liep met een rollator. Ook was zijn spraakvermogen aangetast en kon je niet meer een echt gesprek met hem voeren. Mijn moeder was nog gewoon aan het werk, en hij was hele dagen thuis, wachtend op mijn moeder. De hobby's die hij had, klussen in en om het huis, kon hij niet meer doen, dus hij doode de tijd met krant lezen en tv kijken. Het laatste jaar van zijn leven kon hij zichzelf niet meer douchen en aankleden, en een broodje voor zichzelf smeren ging ook niet meer. Mijn moeder werkt in de zorg en kwam tussen door uit haar werk om voor hem te zorgen. De laatste 3 maanden heeft ze zorgverlof opgenomen. Hun relatie zie ik als echte liefde, in voor en tegenspoed. Helaas was de tegenspoed bijna net zolang als de goede jaren. Ik denk niet dat mijn moeder dit had verwacht toen ze met hem trouwde, aangezien hij toen zo gezond en vitaal was. Denk dus niet alleen aan de mooie jaren nu jullie nog jong zijn, maar denk ook eens na over 10 of 15 jaar. Zou je dit aankunnen, terwijl je zelf in de bloei van je leven bent? Mijn moeder is nu 52 en al weduwe, ze heeft het er erg moeilijk mee en mist hem nog elke dag.
Mijn vriend is erg graag alleen. Zit vaak in zn "dj-hok" aan zn muziek achter zn draaitafel of zit lekker op de bank een filmpje te kijken. Hij zal dat later ook nog wel hebben denk ik! Dat weet je voor je voor zo'n leeftijdsverschil kiest. We zitten ook altijd te grappen over het verschil. ik kan nu niet zohard lopen bijv, door mn dikke buik en dan zeg ik doodleuk: "hey loop eens niet zo hard! ik hou zometeen ook rekening met jou als je met rolator loopt!" of: "lief ik blijf je altijd trouw en blijf gewoon altijd bij je, totdat je dement wordt en me niet meer herinnerd " Dus ik weet wel waar ik mee bezig ben en als ik behoefte heb aan dingen die met mijn leeftijd te maken hebben, doe ik die met mijn leeftijdsgenoten. Andersom idemdito. en dat zal later niet anders zijn. Ik denk dat dat eerder de vrijheid is die hij me geeft, als ik die vrijheid niet gekregen zou hebben en ik altijd met hem bezig was geweest was ik idd in de knoop gekomen op latere leeftijd. Maar juist hierdoor denk ik dat dat niet het geval is. Een relatie met leeftijdsverschil is vaak (niet altijd) hechtere liefde dan degene zonder. Als je na alle bagger die je over je heen krijgt en al je vrienden die je laten stikken en alle opmerkingen van familie en problemen NOG onvoorwaardelijk voor iemand kiest. Is er niet snel iemand die dat kapot kan maken denk ik!
Lekker zelf weten.. jij moet met je man/vriend leven..niet je moeder/schoonzus/mensen op straat etc etc.. Lekker doen hoor Hier schelen wij overigens 8 jaar, ik was 15 toen ik hem leerde kennen.. zwaar strafbaar achteraf
op mn 15e had ik met iemand van 26. Dat is toen beetje uit de hand gelopen ivm zijn "losse handjes" als hij boos was. justitie zei doodleuk dat ik oud genoeg was om zelf mn relatie te kiezen en dat ze het leeftijdsverschil niet mee zouden nemen in zn straf. Maarja toen woonde ik dus al op mezelf en ik was 17 toen het escaleerde. dus dan is het ineens niet strafbaar...?
Ik ben van mening dat liefde geen leeftijd kent (als beide meerderjarig zijn natuurlijk!). Mijn ouders hadden een leeftijdsverschil van 38 jaar dus ik ben wel wat gewend. Het enige nadeel dat ik zou kunnen bedenken is dat je man dus op een gegeven moment dingen niet meer kan/wil vanwege zijn leeftijd of daarbij behorende ongemakken maar ik denk dat dat wel los zal lopen bij jullie
dat bedoel ik, maarja ik woonde dus al op mn 16e op mezelf dus toen het escaleerde woonde ik al zeker een jaar op mezelf... verantwoordelijkheid genoeg dus om je eigen vriendje te kiezen. Dat was hun rede. Hij heeft poging tot doodslag op zn naam staan maar heeft bijna geen straf gekregen en het is ook niet voorgekomen, aankomend oud en nieuw is hij van zn voorwaardelijk af. Lekker makkelijk gaat dat tegenwoordig. Dus strafbaar of niet, blijkbaar ligt het eraan hoe verantwoordelijk je bent volgens justitie!
ohhh hier kan ik me zo boos om maken he.. niet om jou hoor.. maar die stomme redeneringen van justitie.. als er een minder jarige word verkracht dan kunnen ze die vent wel bij zn lurven pakken.. maar in zo'n situatie ben je zelf verstandig genoeg
tsja het loopt zowiezo krom. Ik ben er nu alsnog achteraan hoor, loopt al 2 jaar bij de advocaat nu. het loopt nu een beetje vast omdat ik mn dossier moet hebben. ik naar politieburo, krijg ik te horen dat ik dus niet eens mn eigen dossier mag hebben : dat mn advocaat die moet opvragen. dus de agent schreef voor mij op een papiertje wat mn dossier-nr was en dat papiertje gaf ik aan mn advocaat. die erachteraan. krijgt ze te horen dat het dossiernr helemaal niet bestaat of dat ze hem niet kunnen vinden...?! Justitie is zowiezo krom. En er was verkrachting bij, hebben ze niet naar gekeken, omdat ik dat op dat moment niet aangegeven heb. Is niet raar he, als meisje van 16 even naar de politie stappen met een agressieve vriend achter je aan... justitie is het kromste wat ze uitgevonden hebben hier hahahahaha Ach het is nu achter de hand en met hulp van slachtofferhulp en maatschappelijk werk ben ik er wel weer bovenop gekropen en kan k er nu wel om grappen. MAar justitie is wat dat aangaat wel erg krom ja...
Hier ook, wat maakt leeftijd verschil nou uit? tegenwoordig maken ze daar echt een gedoe van terwijl een paar honderd jaar geleden werden de meiden uitgehuwlijkt aan oudere mannen die ook notabene verre familie waren! Dus leeftijd, kleur wat maakt het uit, als jullie maar het goed hebben met elkaar!
als je nou 15 bent en je hebt wat met iemand van 30+ is het ischien anders maar als jullie gelukkig zijn wat maakt de rest dan uit
volgens mijn ouders heb ik echt alles gedaan wat Allah (god) verboden heeft ik ben getrouwd met een man die bijna 11 jaar ouder is, plus toen ik trouwde was ik ook nog zwanger, plus het is een nederlander, ik ben zelf turkse, nou daar werden ze echt niet vrolijk van. Maar mijn man is een engel en mijn kinderen zijn de liefste van de wereld en we zijn al 7.5 gelukkig samen en 5 jaar getrouwd ook heel gelukkig. Dus komt allemaal goed.
hier effe omgekeerd IK ben 7 jaar ouder dan mijn vriend en daar hebben we in't begin ook reacties op gehad. wijzelf zien het probleem niet zo, merken het ook aan niks en zijn ma.... haar vriend is zelfs 11jaar jonger dan zij dus veel zei ze der niet op, ze had in't begin meer problemen met het feit dat ik een gescheiden vrouw met 2 pubers was en haar zoon die had nog geen kinderen. maar later is dan uitgekomen dat dit meer was omdat ze schrik had dat ze nooit geen kleinkids zou hebben ( ze heeft der nu 2 ineens ) omdat ik al zo'n grote gasten had. voor de rest is het een prachtmens hoor en van de rest trek ik me niet zoveel aan
hier kennen we mekaar al 10 jaar (hij was een collega van mijn stiefpa erg lang verhaal)om me 14 de ging ik voor het eerst met hem stappen (gewoon als vrienden hoor)na een aantal (ramp) relatie's met jongens van me eigen leeftijd liep de laatste in 2006 op de klippen we hadden altijd wel contact gehouden maar nooit echt gezegd dat ik hem wel leuk vond of anders om.toen dus die relatie strande smste ik hem of hij ging stappen dat weekend ja dat ging hij en ik kon ook blijven slapen. nou van het een komt het ander en nu zijn we al weer 2.5 jaar samen we kennen mekaar door en door we wonen ook al 2.5 jaar samen. toch schelen we 10 jaar met elkaar.en aangezien hij is jonger is dan zijn echte leeftijd en ik een stuk ouder komt het mooi overeen. ik denk niet dat je liefde aan leeftijd kan binden maar een kind van 15 en een vent van 25+ vind ik wel weer niet kunnen ook al is dat ook 10 jaar