Ja, hoe verwerk je zoiets? Uithuilen, wonden likken en daarna je kop omhoog en weer vooruit kijken... Ik ben beide keren trouwens niet gaan werken voor de miskraam een feit was hoor. De eerste keer zou ik dat in eerste instantie wel doen, he toen een halve dag vergadering meegemaakt, toen 's middags afspraak bij de gyn, (de twee weken ervoor had ik kerstvakantie toen), en toen ging ik de volgende dag op pad naar m'n afspraken en dacht ik iets te voelen. Onderweg gestopt, gecheckt en toen had ik bruinverlies en heb rechtsomkeert naar huis gemaakt, om vervolgens weer 2,5 week thuis te zijn, (miskraam zette toen pas zondags door, toen donderdagavond nacurettage gehad, en daarna dus nog ruim een week thuis geweest om bij te komen). Je kunt het dan ook afsluiten, want wachten op de miskraam is een erg naar niemandsland, wat er veel energie kost
O, en die ontkenning is herkenbaar hoor. Hier beide keren na toch overduidelijke echo's mezelf tot aan de daaropvolgende echo nog wijs gemaakt dat er misschien nog een wonder kon gebeuren... NOT, natuurlijk, maarja: is ook een stuk zelfbescherming en overleven, dat je het maar stapsgewijs binnen laat komen...
Ja zo herkenbaar! ik kan niemand goed uitleggen wat ik voel en nu doormaak, daar moet je helaas ervaringsdeskundige voor zijn. Woensdag moeten we terug naar de gyn en laten we alle opties goed uitleggen. Vanwege mijn ontkenning en stiekem hopen op nog een wonder wil ik graag dat mijn lichaam het natuurlijk afstoot. Dan weet ik het zeker, is het een bevestiging van mijn eigen lichaam. Maar ik kan op deze manier geen weken doorgaan. Alleen vanwege het feit dat het elk (ongelegen) moment kan gebeuren. Dus curettage is een goede optie. Maar dan geef ik toe en kan ik niet meer ontkennen. Dat is mijn innerlijk dilemma op dit moment. Ik merk wel dat mijn man er nu al op een andere manier mee kan omgaan. super fijn voor hem! Ik heb veel steun aan hem. Maar ik ben nog lang niet zover. Waarschijnlijk omdat de daadwerkelijke miskraam nog moet beginnen. stapje voor stapje erkenning, acceptatie en daarna verwerken... zoals je al zegt: huilen, wonden likken, kop omhoog en doorgaan. zit niks anders op.
Hier zette de miskraam dus door de dag nadat ik een tweede echo had gehad, (2 weken na de eerste, foute echo, ik wilde eerst ook afwachten). Toen kon ik het pas echt geloven. Of dat het zetje is geweest waardoor mijn miskraam op gang kwam, of dat het onderhand gewoon eenmaal zover was (want er zat onderhand 6 weken tussen de laatste groei en de miskraam), weet ik niet, maar goed... het kwam spontaan en dat was voor mezelf idd wel de grootste bevestiging dat het mis was. Maar goed... dat wachten heeft idd wel als nadeel dat je totaal geen controle hebt over het moment waarop het gebeurt. Behalve curettage kun je trouwens ook voor medicatie kiezen he? Dat mag gewoon thuis, alhoewel het een kans geeft op heftige bloedingen waarbij je het ziekenhuis direct moet bellen. Geeft 70% kans op een volledige miskraam, en in combi met myfegine 90%. Myfegine mag niet elk ziekenhuis voorschrijven, omdat dat een aborterend middel is en dat dus enkel kan als een ziekenhuis daarvoor een vergunning heeft. Maar je zou het dus kunnen checken bij je gyn. Het schijnt dat je myfegine ook op kunt halen bij een abortuskliniek zelf, hoe cru ook. Dus mocht je dat een betere optie vinden... (een curettage heb je weinig last van, maar is en blijft wel een operatieve ingreep). Sterkte ermee iig, zeker woensdag!
De knoop is doorgehakt. Gister bij de gyn alle opties goed doorgesproken. Het zijn drie vreselijke opties. Ik wil het liefste wachten tot mijn lichaam er zelf klaar voor is maar omdat ik nog steeds geen klachten heb kan dat heel lang gaan duren. Dus we hebben besloten om nog een week af te wachten en ik ben alvast ingepland voor curettage volgende week vrijdag. Maar gelukkig krijg ik dinsdag nog een controle echo zodat ik het voor mijn gevoel nog eens kan bevestigen. Dit was volgens de gyn niet gebruikelijk maar hij zag wel dat ik het nodig had! Dames, bedankt voor jullie reacties en adviezen! @Rozemarijke, ik zie dat je laatste echo ook weer goed was. gefeliciteerd! Probeer er van te genieten. Ik wens ons allemaal een gezond kindje in 2012!
Fijn dat je nu een duidelijk plan hebt! Kun je af gaan tellen iig! HIer de echo idd weer goed. Stond stijf van de spanning, paar nachten bagger geslapen en vreselijk liggen piekeren, kon in m'n gedachten alleen nog maar mis zijn, maar wonder boven wonder was het goed deze keer! Nu volgende week nog en dan zijn we 'ons' kritieke punt voorbij en kan de ontspanning hopelijk komen. En ook voor jou: hopelijk snel weer zwanger en een prachtig wondertje dit jaar nog!