Hoi allemaal, Ik ga toch maar eens hier op het forum weer advies vragen, is lange tijd geleden.. Onze zoon hebben we van jongs af aan "bijzonder gedrag" dat we zien, eerst werden er symptomen van TOS gezien, net wat lager dan gemiddeld IQ en sinds 2 jaar is ASS vastgesteld. Hij heeft nu medicatie a 3.5 mg per dag. Hij is bijna 12, een puber in wording dus zeg maar. Punt is (we hebben ook observaties in huis gehad, onder begeleiding bij psycholoog voor medicatie, ouderbegeleiding, zusje begeleiding gehad over de 'blokjes' in zijn hoofd met de methodiek (brain blocks). We werden zelfs gecomplimenteerd met onze structuur in huis, consequent handelen etc. Nu zit ik zelf ook in het onderwijs en kan daar de kinderen met gedragsmoeilijkheden juist heel goed ondersteunen, Op zich gaat alles omtrent zijn autisme best ok, op school gaat het ook goed, alleen is er 1 ding waar we continu tegen aan lopen: het tot in het extreme door willen drijven van zijn zin. Als een vriendje appt, of hij mee bijv. mee wilt voetballen in de wijk, en het mag niet, is het huis te klein. Schoppen tegen meubilair, slaan met de deuren, stem verhefffen , schreeuwen, uitschelden. Dit terwijl we duidelijke afspraken over al dit soort dingen hebben, die staan ook op papier met visuele ondersteuning, handtekening van hem erbij, op zondag bijv. spreken we niet af. Maar als er iets gebeurt wat hij heel graag wilt zoals het voorbeeld van voetballen en het mag niet , we herinneren en wijzen hem aan de afspraken is het huis echt te klein. We proberen hem dan zoveel mogelijk te negeren. Hij wordt dan na een tijdje wel weer wat rustiger, maar naarmate dat hij ouder wordt duurt het steeds langer en hoeft er maar iets te gebeuren of er is een nieuwe trigger. Hij zit momenteel op 3.5 mg aripiprazol waarbij we twijfelen om op te hogen naar 4 mg samen met psycholoog. Hoe zijn jullie ervaringen met zin doordrijven bij ASS en aripiprazol? Zou dit helpend kunnen zijn om wat flexibeler om te kunnen gaan met dingen in zijn hoofd?
Mijn zoon 'verslechterde' toen hij 12 was. Hij werd agressiever en opvliegender, korter lontje, minder flexibel, meer obsessief of 'vasthangen' zoals wij dat noemen. Veel moeite inderdaad als hij niet precies zijn zin kreeg. Wij hadden sterk het gevoel dat het qua school en begeleiding (waarin helemaal niets veranderd was) goed geregeld was, konden geen echte oorzaak aanwijzen, behalve puberteit. Het fysieke opvliegende gedrag wordt veroorzaakt door testosteron en in het begin van puberteit worden kinderen erg egocentrisch (net als toen ze een peuter waren, vandaar dat die fase peuterpuberteit wordt genoemd... ze lijken qua gedrag op elkaar). Wij hebben toen op advies van psychiater inderdaad medicatie aangepast. Hij gebruikte al langere tijd risperidon (de wat meer ouderwetse 'broer' van aripiprazol) en psychiater vond dat hij daar aan maximale dosis zat, dus heeft een tweede medicijn toegevoegd (guanfacine). Dat gaf meteen weer verlichting: rustiger, vriendelijker, weer wat langer lontje. Het heeft ons goed door puberteit heen geholpen. Ik zou dus zeker uitproberen of ophoging iets gaat helpen.
Dank voor je reactie! Heel fijn om te lezen hoe jullie dit hebben ervaren! Je Wordt er als ouders Echt moedeloos van
Wij zijn ook overgestapt van aripiprazol naar risperidon. Hij doet het nu vrij goed op 0,75 mg en is nu bijna 11 jaar.
Hier een verstandelijk beperkte zoon, ook 12, en precies dezelfde 'spatjes' als jouw zoon. Zoon krijgt al Risperdal, sinds kort Abilify erbij 7,5 mg per dag. Ook de Abilify erbij gekozen voor het zin doordrijven, gedrag als er iets van een 'nee' komt.. Maar het helpt helaas niet. Op school merken ze wél verschil, ik thuis niet. Ik dénk (en dat weet ik 99% zeker) dat het komt dat hij op school de hele dag in het gareel moet lopen en zijn best doet, en dat er dan thuis uitkomt. Ook zit hij smorgens een uur in de taxi heen, dan naar school hele dag, dan uur in de taxi terug minimaal... Dus snap wel dat de koek dan ook op is. Maar hier geen positieve ervaringen op het drammen bij een 'nee' door de Abilify.