Ik was net in de supermarkt waar een moeder haar kind heel duidelijk maakte dat hij iets niet kreeg. Ik hoorde in de rij bij de kassa veel positieve geluiden van de mensen om mij heen en ik dacht ook, kijk, niet alle kinderen krijgen hun zin en niet alle kinderen krijgen hun jengelen in de supermarkt beloond. petje af voor de vaders en moeders die dat kunnen. Dan even terugkomen op dat pesten, ik ben van mijn 8e tot mijn 17e gepest en vooral geestelijk door mijn klasgenootjes zwaar mishandeld. De scholen waar ik op zat deden er weinig aan, waarom, omdat IK niet wilde dat ze er vanaf wisten, IK hield het voor iedereen stil. Als kind laat je het niet merken, het gebeurt in stilte en tegenwoordig nog veel vaker buiten dan binnen de school. Natuurlijk willen scholen graag iets doen tegen pesten en het creeëren van een veilige leeromgeving, maar pesten gebeurt zo vaak in stilte dat niet alles door de docenten en begeleiders gezien KAN worden. Kinderen die via MSN totaal kapot gemaakt worden, die zie je niet. Het gebeurt buiten de wetenschap van de docenten om en de kinderen geven het vaak zelf niet aan. Ik maak me op school vooral sterk tegen het digitaal pesten, maar dit wordt op mijn school en ook vele andere scholen nog niet serieus genoeg genomen. De actie van SIRE is heel goed.
Precies, pesters zijn zo sneaky, ze gaan dat dus echt niet doen waar een leraar bij is of in de buurt is, dan is het koek en ei! 9 van de 10 keer valt er gewoon niks op te merken. Die van Sire is inderdaad heel goed... Hoevaak ik in het afgelopen schooljaar ruzie's zat op te lossen die op msn begonnen waren.. ontelbaar.. op school komt het soms tot uiting, maar heel vaak na schooltijd.
Ik probeer altijd aan het begin van het schooljaar duidelijk te maken dat ouders echt naar school moeten komen als ze thuis signalen krijgen van hun kind wat betreft pesten. Vaak komen ouders pas als het al een tijd aan de gang is en iedereen al flink over zijn toeren is. En dan hoor ik dat het al weken of zelfs maanden aan de gang is. Daar baal ik dan van, want ik had het liever eerder aangepakt. En echt waar ja, pesten gebeurt zo sneaky, dat ouders en leerkrachten er echt pas als laatste achterkomen.... droevig, maar waar.
Pesters weten echt wel wat ze doen ik ben ook gepest en waar? In de bus... Leraren namen het serieus, mijn ouders maar wat konden ze doen? Zijn allebei met de ouders en daders wezen praten. Daders wisten van niets en ouders zeiden dat hun kinderen dat echt niet deden hoor. Mijn ouders hebben me na een jaar bijna van school gehaald maar toen ging ik naar een andere klas (het beetje wat ze op school konden doen) en ging hte beter. maar mensen onderschatten vaak hoe het je kapot maakt.
Wat een makkelijke uitspraak toch he: het zal wel aan de opvoeding liggen! Sorry hoor, maar de meesten hier hebben zeker nog geen kind in schoolgaande leeftijd? Wij zijn beide door omstandigheden thuis en gelukkig zitten we op 1 lijn wat de opvoeding betreft, en op hier en daar een slippertje na, zijn wij behoorlijk consequent, maar allez perfecte ouders en perfect opvoeding bestaat niet. Meer als ons best doen kunnen we toch echt niet. Nu hebben wij onze zoon altijd geleerd om respect te hebben voor alles wat leeft, van dier tot bejaarde. Hij treedt mensen altijd met fatsoen tegemoet, zegt netjes meneer en mevrouw tegen vreemden, en zegt netjes dank je wel als hij iets krijgt, zoals wij, zijn ouder hem hebben geleerd. Nu zit hij op de basisischool, groep 2. Wat mij daar opvalt, daar wordt meteen een eind gemaakt aan het gemeneer en gemevrouw, daar worden de leerkrachten met de voornaam aangesproken, en je en jij is ook normaal. Ik schrok me rot toen ik mijn eigen kinde de juf hoorde roepen:'Hey Mariet kom eens hier!' WTF!!! Zó hebben WIJ hem dat niet aangeleerd!!! En het ergste van alles, de juf kwam ook gewoon naar hem toe!!!! Mijn zoon heeft een gedragsprobleem op school, kregen we te horen. Maar thuis is er niks aan de hand. Tuurlijk hij is een kleuter, hij heeft nukken, logisch toch! Maar al met al is hij thuis niet een kind met een zogenaamd gedragsprobleem. Maar op school wordt dan ook gelijk geroepen dat het dan maar aan de opvoeding zal liggen en dat we dan maar videohometraining nodig hebben! Ik ben echt geen ouder met een plank van een meter voor de kop, en als hij thuis een probleem zou vormen zou ik best hiervoor in zijn. De school is er dan van af, want het zal wel aan de opvoeding liggen. Ik zal niet zeggen dat dit voor andere kinderen geldt, en ook ik vind dat er veel mensen zijn die bang zijn om hun kind tot de orde te roepen of te straffen, dus dat 1e stukje hier in dit topic zal wel in grote lijnen kloppen, maar ik vind wel dat hier iedereen over een kam wordt geschoren. Mijn mening: Opvoeden wordt door de ouders gedaan, maar op school hoort het een verlengstuk van die opvoeding te zijn. Want als je nagaat heeft je kind op een dag meer uren met de leerkracht te maken dan met de eigen ouders. Ik vind dat scholen meer met de ouders zouden moeten samenwerken.
De school moet zeker ondersteunen wat de ouders thuis opbouwen. Jammergenoeg zitten ook daar zo veel verschillen in dat er altijd wel ouders zijn die zich niet kunnen vinden in het klimaat wat de school wil creeren. Sommigen vinden vrije omgangsnormen niet kunnen en anderen staan erop, bijvoorbeeld. Overigens, de opvoeding ligt bij de ouders, maar een kind is ook een individu, denk ik. Het is natuurlijk geen stuk klei wat je helemaal kan vormen zoals je wil. Als een kind gedragsproblemen heeft kan je niet alles terugkaatsen naar de ouders. Ik kan me voorstellen dat je als ouder ook niet overal de schuld van kan en wil krijgen. Maar ja, als het de ouders niet lukt, kan je ook niet verwachten dat de school het oplost! Als ik nou kijk naar mijn eigen familie: mijn zus was heel moeilijk, ook op school, terwijl ik een stuk rustiger was. We hebben toch echt dezelfde opvoeding gehad! Mijn moeder is daar ook wel eens heel onzeker over geweest, wat ik mij goed kan voorstellen.
Precies, ik vind de maatschappij erg van de 'hokjes' tegenwoordig, pas je niet in zo'n hokje als kind, ben je een probleemkind. Maarre ik verwacht niet dat de school dit oplost hoor, dat doen we samen, de ouders en de leerkracht en het ondersteunende team op school, zoals het in mijn ogen hoort.
Helemaal met je eens Unicorn. Ik geloof gelijk als je zegt dat je je best doet. Het je en jij dringt helaas steeds verder door in het onderwijs. Leerlingen noemen me nooit bij de voornaam, maar het je en jij zit er dan al wel in (en op hun 15e krijg ik dat er niet meer uit) Nu zit respect naar mijn idee niet in het woordje U, dat kan een leerling ook op een andere manier tonen. Probleem dat ik vaak zie is dat scholen in een spagaat liggen, aan de ene kant willen ouders dat het onderwijs vernieuwd naar een meer natuurlijke vorm van leren, de docent als coach. Aan de andere kant zien ze de leraar graag als iemand waar hun kind diep respect voor heeft. Uit ervaring weet ik dat coachen en tegelijkertijd de afstand tussen leerling en coach zo groot mogelijk houden een onmogelijke opgave is. De politiek draagt ook nog eens bij aan deze onmogelijke opgave door het Natuurlijk leren te stimuleren en tegelijkertijd van scholen een steeds groter deel van de opvoeding en opvang van kinderen verlangen. Er wordt van scholen verwacht dat ze leerlingen op een meer speelse manier laten leren, maar dat gaat niet als je ook verlangd dat een docent/leraar de complete controle over de leerlingen behoudt.
@unicorn: Ik begrijp je frustratie heel goed, waarschijnlijk ben jij zo'n uitzondering die ik bedoelde. Want natuurlijk kunnen niet alle ouders het helpen als er gedragsmatig problemen zijn met hun kind. Maar feit is dat de aanmeldingen voor het SBO (speciaal basisonderwijs) echt schrikbarend toenemen door aanmeldingen m.b.t. het gedrag. Bij mij op school zijn die gedragsmatige- en leerproblemen helaas erg vaak terug te voeren op de thuissituaties. Waar overigens ouders vaak ook niet altijd even veel aan kunnen doen door externe omstandigheden. Nu moet ik wel zeggen dat ik lesgeef in een achterstandswijk in een grote stad. Naast de toenemende aanmeldingen is het ook een feit dat veel, voornamelijk beginnende, leerkrachten het onderwijs verlaten door de hoge werkdruk en agressiviteit. Om heel precies te zijn, blijft uiteindelijk maar 40% van de afgestudeerde leerkrachten in het onderwijs werken. O, wat zouden veel van deze leerkrachten graag wat meer tijd hebben om aan alles te kunnen voldoen. Maar die tijd ontbreekt veel te vaak! (De zorg en het onderwijs zijn de beroepsgroepen met de grootste kans op een burn-out.) In 2010 gaat het onderwijs in Nederland veranderen. Dan is het de bedoeling dat ieder kind zoveel mogelijk binnen het reguliere onderwijs wordt begeleidt en dat het speciaal onderwijs (zo goed als) verdwijnt. Dat betekent dat kinderen met gedragsproblemen of wat voor beperking dan ook niet meer vanzelfsprekend verwezen worden naar het SBO. Ik zelf denk dat dat een heel mooi streven is en dat het ook zou kunnen werken. Toch heb ik al zoveel leerkrachten uit het reguliere onderwijs gesproken en er is er GEENEEN die dat hele plan ziet zitten. Ze staan er erg sceptisch tegenover wat ik mij ook weer heel goed kan voorstellen.
Het probleem is dat steeds meer leerlingen met gedrags problemen in het regulier onderwijs moeten blijven en in 2010 als de zorgplicht in werking treed moet je als school zelfs alle leerlingen accepteren (bijzonder onderwijs kan hier natuurlijk weer uitzonderingen op maken, waardoor een grote last op het openbaar onderwijs komt te drukken, maar dat is een heel andere discussie). Het probleem dat ik zie is dat er wel meer geld komt voor deze kinderen, maar dat scholen dit op heel verschillende manieren in gaan zetten. Ik zie dat ook op mijn school gebeuren met de LWOO leerlingen. De school heeft sinds vorig jaar een LWOO certificaat, dus we kunnen leerlingen met leerachterstanden extra begeleiden. Door het extra geld kunnen de klassen verkleind worden, maar wat doet de school, die gooien het geld op een hoop en maken alleen de klassen in het laagste opleidingsniveau kleiner (Basis Beroeps) heeft een kind met een LWOO indicatie de pech dat hij of zij op een hoger niveau kan werken dan komen ze gewoon in een klas van 26 tot 32 leerlingen en merkt dit kind dus helemaal niets van het extra geld dat er aan hem/haar besteed wordt, want dat gaat op aan kinderen die deze indicatie helemaal niet hebben. Dit tot grote ergernis van ons als docenten. Ik ben heel bang dat dit ook gaat gebeuren met kinderen die na 2010 in onze school gaan komen.
Zo gaat het in Engeland ook een beetje. Daar zitten kinderen met gedagsproblemen wel in een gewone klas, maar ze krijgen een soort persoonlijke coach. Soms zit die ook bij de ze in de klas. Een studiegenoot heeft daar een half jaar gewerkt en die had te maken met een zwaar gestoord Tutsi meisje dat een masker moest dragen omdat ze mensen beet. Haar coach zat altijd naast haar. Ok, wel heel extreem, maar ik kan niet anders dan dit soort taferelen voor me zien als ik aan die nieuwe wet denk. Wat moet je nou met die moeilijke kinderen die je dan toch in je klas krijgt?? Moeten docenten niet ook wat bijleren om hier mee om te leren gaan of zo?
Ik denk dat als leerkrachten zelf meer inspraak zouden krijgen in wat er gaat gebeuren met subsidies e.d. dat de scholen er een stuk beter voor stonden. Want wie heeft er uiteindelijk de beste visie op het hele plaatje, juist degene die er middenin staat, de leerkracht. Hier in de stad hebben we ook een school voor kinderen met gedragsproblemen, dus eigenlijk kids die niet meer gewenst zijn op een reguliere school. De juf van mijn zoon heeft daar stage gelopen gehad, en zij zei dus dat het heel triest is daar, want daar komen al die kinderen met gedragsprobleem op terecht, die worden zo gebundeld, en er wordt daar dus verder niks aan gedaan. Dus mijn grootste vrees is dat hij daar ooit terecht komt. Maar goed, wij hebben het getroffen met zijn 2 juffen, want zij zetten zich 100% zo niet 200% in om hem gewoon te kunnen laten meedraaien, en om naar de oorzaak te zoeken van zijn doen.
Ik lees in ieder verhaal wel een Oja en vind ik ook.... Het blijft een moeilijke discussie, zowel school als ouder heeft grote verantwoordelijkheid en het een moet t ander aanvullen.. Ik was zelf een "probleemjongere" ben van meerdere scholen geschorst en afgegooid, op de school waar ik uiteindelijk mijn diploma gehaald heb (de 7e middelbare school ) heb ik maar aan 1 man te danken mijn Leraar Nederlands, hij zag dat ik niet zo maar een probleem jongere was maar gewoon te wijs voor mijn leeftijd, teveel meegemaakt, en doordat ik mij altijd afzette tegen alles wat gezag was heeft hij mij op een andere manier begeleid met t idee, je doet t voor jezelf en niet voor een ander..dit werkte bij mij en dankzij zijn inzicht en aanpak heb ik uiteindelijk allerlei diploma's gehaald.. Ik ben die man tot op de dag van vandaag dankbaar! Wat ik hiermee wil zeggen is dat de ouders allereerst verantwoordelijkheid hebben, maar er ook gevallen zijn waar de leraar een wereld van verschil kan maken, mits hij weet hoe met zijn/haar leerlingen om te gaan.
Yess.. eindelijk een stukje bevestiging! Mijn nichtje van 8 dames en nou ja.. dames denk ik! Die danst dus ook zoals de pussycat dolls. DIT VIND IK DUS NIET KUNNEN HÈ! Ik heb dit ook met mijn moeder besproken, daar ik niet mijn zus wil vertellen wat wel kan en wat niet. Mijn moeder neemt wel wat sneller die taak op zich wat de betreft. Maar goed, gaat mijn moeder dit verdedigen??? Je kan niet bepalen wat ze zien op tv?? Ehm... JAWEL! Denk ik dan, ze is verdorie 8, wie bepaalt nu waar er naar gekeken wordt? Maar.. mijn zus (achter in de 30) is dus helemaal weg van die meider.. (die dolls) en dat verklaart dus een hoop!
Niet alleen bij 8 jarige vind ik dat niet kunnen, wij hadden voor de zomervakantie een openpodium en een aantal meiden die mee deden.. nou... ik zat me echt kapot te schamen voor ouders in de zaal... het leek wel een partijtje droogne*ken! mijn collega en ik zaten maar elkaar aan te kijken.. ik ben absoluut niet preuts maar allemachtig zeg.. en dat is dan 14 jaar...
worden we als ouders en leerkrachten dan niet een beetje met onze ruggen tegen de muur gedrukt door tv, internet, ed we kunnen helaas niet 24 uur over hun schouders mee kijken maar welke zender je ook opzet op tv er zitten altijd wel programma's tussen met rotte appels en dan doel ik niet eens op programma's voor de jeugd nee ook voor de allerkleintste ik keek van de week met Caitlin naar een peuter programma (gelukkig begrijpt ze het niet) en kijkt ze alleen naar de bewegende beelden maar wat ze daar uitkraamde ik keek me oudste zoon aan en zei is dit nu voor peutertjes? ik vond dit echt geen taal , het wordt dus ook al niet leuk voor peuters om tv te kijken dus mijn vraag is nu aan wie ligt het allemaal ? kan je dan niets meer toelaten als ouder , en dan is het nog maar tv kijken tv kan wel het huis uit dus want ik erger me 99% aan de uitzendingen maar ik zal wel te ouderwets zijn om hun te begrijpen en om even terug te komen op speciaal onderwijs, niet altijd worden die kinderen uitgekots door het regulieren onderwijs ook zijn het de ouders die inzien dat ze daar niet op hun plaats zijn maar helaas wordt er niet altijd geluisterd naar ouders, die toch zien dat hun kind verpieteren op die school ik heb bijna 4 jaar moeten knokken om mijn kind op de goede school te krijgen omdat ze op school gewoon niet naar me wilde luisteren en toen Dave daar op het speciaal onderwijs zat ging hij met sprongen vooruit eindelijk zat hij op een school waar ze hem begrepen waar ze zich verdiepte in een kind met een probleem hij voelde zich daar goed en gen buitenbeentje want hij zag daar allemaal kinderen die iets hadden lotgenoten dus en dat willen ze straks terug draaien en ze weer tussen de andere kinderen plaatsen? dan hoop ik dat er genoeg leerkrachten zijn die zich geroepen voelen om zich te onfermen over deze kinderen ik als ouder van een kind die op speciaal onderwijs heeft gezeten vind dat geen goede zaak dave doet het nu heel goed en zit op vmbo kader zover is hij al gekomen en dat door speciaal onderwijs die hem zichzelf hebben leren zoeken petje af hoor voor speciaal onderwijs leerkrachten ,trouwens ook voor de leerkrachten die hun leerlingen zien als hun werk
Jezus! Dat is absurd!! In de zomer kijken wij met ons vaste moederskliekje op school altijd onze ogen uit onze kop, wat die kids al drágen! Zie-poes-net-niet-rokjes, korte strakke topjes, naaldhakjes, dikke make-up, the full package! Lijken wel jonge volwassenen qua uiterlijk. Kan me voorstellen dat leerkrachten zich ook gaan vergissen en misschien gaan verwachten dat die kids zich ook zo gaan gedragen. Al met al heb ik alleen maar vette repect voor leerkrachten.
Ja dat is wat he?? Die enkele x dat we nog gaan stappen vraag ik me echt af hoe t allemaal kan, meisjes van 13 of 14 (vraag me niet hoe ze langs de portieren komen ) die staan daar met de kont te draaien alsof t niks is, en dezelfde leeftijd jochies staan ertegen aan te rijden van heb ik jou daar! En ook ik ben echt niet preuts, maar als ik buiten kom en zie dat ze elkaar daar echt af te staan lebberen en handen zijn waar ze volgens mij niet in t openbaar moeten zijn, daar zakt mijn broek van af!! En inderdaad Deb, t wordt ons ook wel door de strot gedrukt, in elke clip, film of serie staan er van die halfnaakte, broodmagere grietjes met cup DD rond te springen en wordt er taal uitgekraamd die ik vroeger niet thuis durfde te herhalen..en ik ben 24 dus Nee denk niet dat je ouderwets bent..
Hallo ! Ik ben zelf juf op een basisschool en mijn mening is de volgende: Kinderen brengen een groot deel van hun leven door op school en de juf of meester is voor hun daardoor ook een belangrijk persoon in hun leven. Juffen en meesters hebben niet alleen de taak kinderen leerstof bij te brengen, maar zeker ook de taak ervoor te zorgen dat ze zich op emotioneel gebied goed ontwikkelen en ook dat ze zich binnen de gestelde waarden en normen gedragen. Strakke regels, zodat kinderen weten wat wel en niet kan zijn daarvoor noodzakelijk. Deze regels worden bij ons op school samen met de kinderen vastgesteld. Verder heerst er een sfeer van wederzijds respect. Zowel van leerkracht naar kinderen als van kinderen naar leerkracht. Dat is heel belangrijk en essentieel bij het opbouwen van een vertrouwensband. Als het goed gaat (ik heb gelukkig nog nooit anders meegemaakt) is de sfeer in de klas dan perfect en voelen de kinderen zich prettig en veilig op school. Heel belangrijk. Leerkrachten kunnen de opvoedkundige taak echter niet alleen. Ouders spelen daar een hele belangrijke rol in, belangrijker dan die van leerkrachten. Gewenste waarden en normen kunnen op school wel worden ingeprent, maar als die thuis omver gewalst worden heeft dat totaal geen effect. Uitspraken als "Mijn kind doet dat niet" zijn dan zeer herkenbaar. Ouders zijn vaak blind voor wat hun eigen kind doet. Al is het gedrag nog zo extreem vervelend, ze zien het niet. Veel ouders werken beiden. Dat is in de huidige tijd helaas ook vaak noodzakelijk om alle wensen te kunnen invullen. De opvoeding van kinderen laat dan vaak te wensen over. Kindern blijven op school, gaan naar de oppas of naar opa en oma. Deze mensen dragen ook allemaal bij aan de opvoedkundige taak. Maar nogmaals: Als leerkracht kun je kinderen heel erg "kneden" en naar je hand zetten, maar als ouders waarden en normen omver walsen, dan kun je het vergeten en is het hek van de dam. Groetjes, Nikki F