Ik zeg niet “er is altijd nog adoptie” als een reden om abortussen te mogen verbieden. Maar in Nederland is een adoptie een ingewikkeld juridisch proces. Als dat makkelijker zou worden, meer gepromoot zou worden... Ook als optie voor wanhopige wensouders die nu het internet afstruinen naar draagmoeders. Een beetje als de film Juno waar een tienermoeder op zoek gaat naar een adoptiegezin voor haar kindje. Het lijkt mij een mooie compromis, waarbij je je kindje helpt aan een goede start in het leven ookal heb je zelf niet de kracht om het op te voeden. Overigens zijn abortussen hier heel toegankelijk en toch zijn er in nl nog regelmatig gedumpte babies in het nieuws. Dus dat probleem los je niet alleen op met legale abortus.
Weet ik, ik reageerde ook niet specifiek op jou. Maar ik hoor het te vaak als argument bij tegenstanders van abortus.
Ouders kunnen een niet reanimeren verklaring geven voor hun kind. In mijn directe omgeving is dat gedaan, als deze persoon een hartaanval o.i.d zou krijgen wordt die dus niet gereanimeerd. Er is al flinke hersenschade aanwezig door nah en zal er dus altijd nog slechter uit komen. Persoonlijk ben ik tegen abortus. In sommige gevallen kan ik er begrip voor opbrengen waarom er voor gekozen wordt, dat is eigenlijk alleen het geval van een aandoening die niet verenigbaar is met leven. Dan kan ik begrijpen dat ouders er voor kiezen. Bij mijn guo was mijn schoonmoeder het er eigenlijk niet mee eens dat ik het zou doen want als ze een afwijking zien gaan ze over afbreking praten. Prima ze doen maar, maar ik breek niks af. Dat komt eigenlijk ook omdat een neefje volgens de artsen gehandicapt zou zijn maar kerngezond bleek bij de geboorte. Zit je dan al die tijd in de stress omdat je verteld is dat je geen gezond kind krijgt. En wie ben ik om te bepalen of het leven van een ander waardevol genoeg is om geboren te mogen worden? En hoe vaak lezen we hier op dit forum wel niet dat iemand zwanger is geraakt en zich onder druk gezet voelt om abortus te ondergaan? De verhalen die ik lees van schreeuw om leven waar regelmatig verteld wordt dat het onder druk gebeurd is. Dus hoe vrijwillig zijn al die abortussen? Hoe is dat pro choice? Maar weet je, wat jij doet moet jij weten ik hoef daar (gelukkig) de gevolgen niet van te dragen.
Nou hier dan een serie moordenaar. Eerste keer abortus toen ik 15 was. Door de pil heen. Daarna tijdens de abortus meteen een spiraal laten plaatsen en je gelooft het niet maar 6 maanden later, net 16 jaar, met de mirena er nog in weer zwanger. Ik was veels te jong, zat nog op de middelbare school en was er niet klaar voor dus wederom voor abortus gekozen. De beste keuzes uit mijn leven en goddank had ik ouders die compleet achter mij stonden (wat ik ook zou beslissen). Gelukkig zie ik het zelf niet als moord (was beide keren nog geen 5 weken heen toen ik de behandeling onderging) zag het niet als leven maar als hoopje cellen zonder hartslag of wat dan ook. Had ik die keuze toen niet gehad of gemaakt had mijn leven niet zo goed uitgezien als nu voor mij en die kinderen! Dus hier geen traumas verdriet of opgekropte woede maar alleen maar opluchting dat het kan in NL! En wat een ander daar van vind, of mij een moordenaar vind zal mij een rotzorg zijn daar kan ik geen seconde van wakker liggen. ik en mijn man staan er namelijk nog steeds 200% achter dat we die keuzes toen gemaakt hebben.
arme moeders? Gelukkige ongewenst zwangeren met keuze! Arme kinderen? gelukkige hoopjes cellen/feutussen die niet ongewenst in een gezin op hoeven te groeien! elk verhaal heeft 2 kanten hoewel jij zo vol bent van je eigen mening (of waanbeelden van de waarheid) dat jij hier de enige bent met oogkleppen op!
dat snap ik heel goed, dat dat kwetsend kan overkomen alsof jouw "kasplantje wat dus niet bij de geboorte zo was" maak even niet op of het om je kind gaat, minder recht heeft om te leven. Maar ik denk dat je dat te persoonlijk opvat omdat niemand het over die situatie heeft. Dat is echt iets heel anders en bijna appels met peren vergelijken.
ik heb het idee dat dat hele pro life verhaal een geval negatieve aandacht zoeken is in dit soort situaties.
Ik ook niet en ik hoop van harte dat als ik in zo een situtie terecht kom door ziekte of ongeval mijn naasten uit liefde voor mij ervoor zullen kiezen mijn leven dan te beeindigen want zo wil IK PERSOONLIJK niet leven. Ik kies voor kwaliteit van leven.
Grappig, heb je er misschien over nagedacht dat die babies gedumpt kunnen zijn omdat ze van hun omgeving geen abortus mochten ondergaan? Dat de moeders door druk van ouders/vrienden/whatever ‘overgehaald’ zijn om geen abortus te ondergaan en uiteindelijk uit wanhoop geen andere optie zagen toen het eenmaal geboren was?
Sowieso komen "gedumpte" baby's gelukkig zeer weinig voor. De redenen waarom moeders dit doen is voornamelijk speculatie. Meestal weet de omgeving niks van de zwangerschap af, dus druk van de omgeving om geen abortus te plegen, gaat dan niet op. Het lijkt mij "makkelijker" om stiekem een abortus uit te laten voeren, dan om je zwangerschap maandenlang te verbergen. Ik kom voor mijn werk regelmatig in een opvanghuis voor meiden die onbedoeld zwanger zijn geraakt en als er al druk bestaat vanuit de omgeving om geen abortus te laten doen, is die omgeving er meestal juist voor deze meiden om ze hierin te steunen. Ik heb nog nooit meegemaakt dat er vanuit de familie gepusht wordt om het kindje te houden en dat ze vervolgens de zwangere in haar sop gaar laten koken. Andersom gebeurt het vaker: de omgeving wil een abortus, het meisje wil het kindje houden. Vervolgens laat de omgeving har vallen als een baksteen.
Wat me altijd opvalt in deze discussies; Als iemand een miskraam heeft gekregen, was het een "vruchtje" of een "kindje". Het staat ook vaak met een sterretje als onderschrift bij het desbetreffende lid. Het vermelden waard. Het hoort bij het gezin. Als het echter om een abortus bij dezelfde termijn gaat is het "nog niets", of een "klompje cellen".
Klopt. En juist daarom zijn veel van jouw reacties fel en pijnlijk voor veel moeders. De beslissing om een zwangerschap af te breken is waarschijnlijk het moeilijkste wat ze hebben gedaan.
Het is toch compleet anders als iemand wél een kinderwens heeft en een miskraam krijgt dan als iemand heel bewust voor abortus kiest? En ook weer totaaaal anders als iemand vanwege bv een medische reden een zwangerschap afbreekt. Totaal andere situaties en andere emoties, dus andere woordkeuzes.
Ik snap je reactie totaal niet. Ik heb al vaker gezegd dat ik begrip op kan brengen voor het afbreken van een zwangerschap. Een vriendin heeft dit ook gedaan en aangezien het mijn keus niet zou zijn, heb ik ze volledig gesteund, stuur elk jaar nog een kaartje op DE datum. En dat noem jij fel en pijnlijk?!
Maar het gaat om hetzelfde " vruchtje", " klompje cellen", " niets", " kindje". Dus als ik het goed begrijp is een gewenst kindje bij 7 weken wel een vruchtje/ kindje, maar als het niet gewenst is, is het een klompje cellen/ eigenlijk nog niets?