Hallo, Ik ben er afgelopen maand achter gekomen dat mijn vriend meerdere malen op sex chat heeft gezeten... Eerst blijf hij, natuurlijk, ontkennen. Maar op een gegeven moment vond ik een naaktfoto van hem... Mijn hart brak... Ik ben 7 maanden zwanger, we zijn bijna 3 jaar bezig geweest om zwanger te worden. We zijn zwanger via IUI. Hij wil al bijna 2 jaar geen sex meer met mij, hij heeft gewoon geen zin zegt hij... Terwijl hij ook weet dat ik dit heel graag wil en ook nodig heb voor mijn gevoel... Nu blijkt dat hij sinds augustus 2013 een paar x met iemand, steeds verschillende, heeft gechat. Ik ben echt kapot, ik slaap niet meer heb continu nachtmerries, overdag check ik continu alle sexsites op profielen, ben misselijk, mijn buik doet zeer... Bij mijn kleintje is een groeiachterstand ontdekt, waarschijnlijk door de stress... Nu is mijn allergrootste angst dat hij ook daadwerkelijk vreemd is geweest, ik kan nergens anders meer aan denken dan dat. Zodra hij over moet werken ben ik bang dat hij bij een ander is... Hij beloofd me dat dit niet is en dat hij ook nooit zijn foto heeft gebruikt, maar ik weet echt niet meer wat ik wel en niet moet geloven... Ik weet dat hij heel erg veel heeft meegemaakt in zijn leven, zijn moeder overleden naar euthanasie, zijn broer doodgeschoten bij een burenruzie. Veel meegemaakt als kind zijnde... Hierdoor heeft hij heel erg snel vluchtgedrag en ik weet dat hij heel bang is voor de bevalling en het vaderschap. Ik vermoed omdat de laatste wens van zijn moeder een kleinkindje was van ons. Dit heeft zij nooit mee mogen maken. Zijn vader heeft inmiddels een ander, dus word zij een oma voor ons kindje ipv zijn eigen moeder... Wij zijn al bijna 13 jaar samen en hebben vele tegenslagen verslagen, maar mij meer pijn doen dan dit kan niet... Ik weet niet wat ik moet doen, ik hou zielsveel van hem en wil hem niet kwijt. Maar mijn hart doet zo'n pijn, ik weet niet meer wat ik wel en niet moet geloven. En de hormonen versterken mijn gevoelens alleen maar dubbel en dwars... Heeft er iemand advies voor mij? Zonder meteen keihard te roepen, dumpen die handel... Liefde kan zo pijn doen...
Poeh meis, weet niet zo goed hoe ik hier op moet reageren maar ik wil je wel uiteraard veel sterkte wensen. En ik hoop dat jullie hier uit gaan komen!
Jeetje meid wat een verhaal, ik kreeg er zelfs een heel pijnlijk gevoel van in mijn buik. Iedereen hier kan je proberen tips en advies te gaan geven, maar jij bent de enige die echt weet wat je wilt of moet doen. Ik ben door mijn ex man meerdere malen bedrogen, en ik heb uiteindelijk voor mijzelf en de kids gekozen (er speelde bij ons ook nog andere dingen hoor) Maar ik kon gewoon niet leven met het feit dat hij met anderen naar bed geweest was, het vertrouwen was zou stuk en kapot, ik kon daar echt niet mee omgaan. Gek werd ik ervan. Ik zal niet meteen roepen dumpen die handel! Maar je bent al heel lang samen met je partner, en het "idee" van alleen nu verder te moeten zal je direct beangstigen, dat begrijp ik echt. Toch moet je denk ik op dit moment echt even voor jezelf kiezen, je bent in verwachting en jij en de baby zijn nu het belangrijkste dat telt meid! Ik denk dat je je gevoelens moet uitspreken tegen je partner en aangeven dat je misschien even wat afstand wil. Hij zou jou nu toch op handen moeten dragen, voor je zorgen en zo ontzettend blij zijn dat jij jullie kindje verwacht! Ik heb echt met je te doen meis.. Dat hij al 2 jaar niet meer intiem met je is, dat zegt naar mijn idee wel iets.. Niet dat alles daar om gaat, maar dat wil je toch delen met je partner? En niet op van die sites, echt verschrikkelijk! Kan me zo goed voorstellen dat je hem nu continu wilt controleren. Ik denk echt dat je even tijd voor jezelf moet nemen, zodat hij ook kan nadenken, wil hij wel echt met jou verder? Waarom vertoont hij anders dit soort gedrag, hij hoort jou toch geen pijn te doen in een relatie. Je mag me altijd pb sturen, als je echt je hart wilt luchten Probeer rust te krijgen voor jou en je lieve kindje in je buik
Tjee meis wat heftig... Ik denk dat hij je gevoel moet volgen denk jij dat iets zo is dans al dat wel. Waarom staat anders die naakt foto erop? Ik zou precies hetzelfde denken als jij! En al twee jaar geen sex... Ik weet niet goed waar ik je in moet adviseren hopelijk heeft een ander member wijze woorden voor jou. Maar meis wat moet jij je ellendig voelen zwanger en wel... Bah bah sterkte!!!
Ik zou je gevoelens even voor m open gooien. Zeg wat je voelt, wat je vreest en bovenal, dat hij nú eerlijk en open moet zijn. Daarna is het aan jullie, en voornamelijk jou, of je het wil doorzetten of niet. Hij moet je kunnen vertellen waarom hij dit deed, en hoe dit voorkomen kan worden. En ook hoe hij over jouw denkt Heel veel sterkte! *digihug*
Een hele belangrijke vraag: Heb je hem hiermee geconfronteerd? Dat hij al 2 jaar geen seks wil maar wel online gaat, geeft al aan dat er iets mis is. Mijn vriend doet dat ook en ik vind dit helemaal niet erg, (krijg ik ook af en toe even rust, en word hij niet gefrustreerd als ik geen zin heb) maar chatten met iemand (Wat ook nog eens heel veel geld kost vaak!!) zou ik echt niet accepteren. Ik hoef je vast niet te vertellen dat praten praten praten het aller belangijkst is in een relatie. Confronteer hem, probeer uit te vinden wat hij wil en wat jij kan doen om hem weer happy te maken. Ga echt even goed zitten voor een gesprek, en probeer je niet al te oordelend of boos op te stellen. Nog 2 maanden en dan krijgen jullie een kindje.. als jullie relatie dan niet in beter vaarwater zit, zal het erg lastig worden met de stress die er dan bij komt door de kleine. Succes en hou ons op de hoogte!
Heftig inderdaad, ik denk dat wij hier weinig in voor je kunnen betekenen. Er zullen mensen heftig reageren van ga bij hem weg, en weer anderen adviseren relatie therapie. Het feit is en blijft dat je voor jezelf moet nagaan, kan ik hem nog vertrouwen (wat veel tijd kost), wil ik met hem verder? Wat wil hij in deze doen om onze relatie te redden? Belangrijkste is om nu aan jezelf te denken, jij en je baby zijn nu het belangrijkste. Soms helpt het om even afstand te nemen om zo uit de situatie te zijn... En misschien beseft hij dan pas wat hij mist. Hoop dat je hier wat aan hebt. Sterkte!
Ik spreek uit ervaring; waar rook is, is vuur.. dus hou er rekening mee dat er meer is gebeurd. Ik zou als ik jou was sowieso goed in gesprek gaan met hem en afspraken maken (therapie?). Vooral dat vluchtgedrag is iets waar je anders je hele leven tegen aan blijft lopen, dat uit zich namelijk in verschillende dingen. Sterkte en succes!
Wat een vreselijk naar gebeuren. Het enige wat ik je kan zeggen denk aan je zelf en je wonder een groei achterstand door stress is niet niks. En 2 jaar geen seks pfff... Misschien relatie therapie of gesprekken met een sexuoloog ik weet wel een goede/fijne relatie therapeute die tevens psycholoog is pb maar als je meer info wilt. Veel sterkte meis..
Jeetje meid, wat een heftig verhaal! En wat heeft je vriend al veel meegemaakt! Ik denk dat het verstandig is dat jullie hier samen over praten, liefst met een deskundige, psycholoog of iets dergelijks. Heel veel sterkte!
Owww dit verhaal ken ik maar al te goed helaas. Mijn ex deed dit ook. Dat een man 18+ filmpjes kijkt maakt me niet uit maar zodra er contact is met een ander, via chat, telefoon of in het echt, is het voor mij afgelopen want dan laat hij een ander toe in de relatie. Maar dat is aan mij. Ik zou hem eens vragen waarom hij een ander toe laat maar jou niet op het gebied van intimiteit, wellicht durft hij het niet met iemand waar hij veel van houd, bang om degene te verliezen, maar nu jaagt hij je ook weg en dat ziet hij niet. Leg hem uit hoe jij je voelt en dat jij dit niet kan en wilt accepteren. Hij heeft veel meegemaakt maar dat is geen excuus om jou te kwetsen, het verklaart misschien het gedrag maar dat wilt niet zeggen dat het zo mag blijven. En als hij er niet in wilt veranderen zul je voor jezelf moeten gaan afvragen of je zo door wilt gaan. Sterkte in elk geval!
Zo, heftig hoor! Vind het wel heel naar dat hij dus al 2 jaar geen sex meer met je wilt maar wel op sex sites zit. Dus die behoefte is er dus wél! Om eerlijk te zijn vind ik het heel knap van je dat je om die reden al nog bij hem bent gebleven. Ik bedoel, sex (vind ik) heel belangrijk in een relatie, en er zou iets mis zijn als hij geen zin meer heeft. Zeker als dat al 2 jaar duurt. Ik begrijp maar al te goed dat je echt van hem houd, maar meis, dat moet je niet pikken hoor! Jij bent ook een mens, je behoort met respect behandeld te worden, een gevoel van eigenwaarde. Ik zou als aller eerst een heel goed gesprek met hem aan gaan. Jullie krijgen immers een kindje samen, en daarbij is het van belang hoe en wat zodra jullie kindje geboren is. Denk aan je zelf, en denk aan je kindje. Probeer dat in je achterhoofd te houden. Pfff sterkte!
Dankje wel voor de steun... Deze chat gesprekken lopen sinds augustus, het is ongeveer 2 à 3 x per maand. In september maar 1x en oktober 7x... Ik weet dat hij heel bang is voor de zwangerschap, hij wil ook per sé dat mijn moeder bij de bevalling is om hem ook te steunen. Maar waarom hij hiervoor zo bang is weet ik niet... Zowel mijn moeder als mijn tante merken aan hem dat hij schrik heeft. Mijn tante heeft het zelfde meegemaakt, alleen haar man had 'echt' sex met anderen, ook door de schrik van alles wat er gebeurd... Ik heb het er met hem overgehad en hij geeft ook aan dat hij dit doet als afleiding, om niet te hoeven nadenken. Als ik vraag waar hij aan denkt begint hij te huilen en zegt dat hij het niet weet... Ik vermoed dat het gaat om zijn verleden en dat hij bang is dat onze kleine ook zo opgroeid. Of dat hij mij verliest bij de bevalling... Ik wil alleen heel graag weten of hij sex heeft gehad met andere, hij blijft echt volhouden van niet en dat hij die foto ook niet heeft gebruikt. Deze foto stond in ieder geval niet als profielfoto, dat weet ik zeker... Maar ik ben sowieso al zeer hooggevoelig en heb heel vlug een hekel aan mij zelf, dat maakt het niet makkelijker. In de laatste 2 jaar, hebben we misschien 2 of 3x nog sex gehad. Wij zijn ook bijna 3 jaar bezig geweest voor een kleine, we zijn zwanger via iui nummer 9... Deze druk was bij hem ook heel hoog, en er was in eerste instantie verminderd zaad geconstateerd. Hierdoor vond hij echt dat het zijn schuld was dat het niet lukte denk ik, toen is hij mij seksueel gaan afwijzen... Ook weer vluchtgedrag dus... We hebben al eens in therapie gezeten voor verslaving. Eerst drugs (dit was voor mij, in zijn jeugdjaren) toen drank (toen zijn moeder ziek werd) toen gokken (torn zijn broer werd doodgeschoten). Nu ben ik zwanger en krijg ik dit... Terwijl was afgesproken bij novadic, dat het beter was om een jointje te roken om tot rust te komen om dit soort incidenten te voorkomen... Maar hij zei dat hij dacht dat hij zonder kon en goed kon omgaan met zijn gedachten. Blijkbaar niet dus... Hij is net als ik, een echte binnenvetter en wil niet praten... En nu zit ik met een gebroken hart... had hij maar gewoon gepraat...
Jeetje meid, wat heftig allemaal zeg. Ik heb hier geen ervaring mee, maar mijn advies is om goed naar je eigen gevoelens te luisteren. Misschien is het verstandig om hulp van buiten in te schakelen, aangezien dit hem in het verleden geholpen heeft lees ik in je laatste post. Heel veel sterkte gewenst.
Als ik je tweede post lees lijkt het mij verstandig dat hij (jullie) professionele hulp gaan zoeken. verder geen tips wat je moet of kan doen. Lijkt me wel verschrikkelijk voor jullie beide! Heel veel sterkte.
De grote vraag is nu dus ook of jij het wel aan kan om met zijn verslavingsdrang om te gaan en of je dat wilt. Hij valt van de ene verslaving in de andere en dat is voor iedereen heel vermoeiend en stressvol en zal zeker een grote stempel op jullie gezin zetten. Ook bij jullie kind. Als je het niet kan of wilt is dat heus geen ramp, niemand kan je dat kwalijk nemen. Hij zal echt er iets aan moeten gaan doen en dat zal hij zelf moeten willen, daar kun je hem niet toe dwingen.
Ik kan me je gevoel heel goed voorstellen Ik denk dat je jezelf vooral af moet vragen of je zélf denkt dat je hem ooit weer kunt vertrouwen en geloven. Ik ben zelf ook een paar keer bij iemand gebleven na ontrouw, maar als ik nu terugkijk op die relaties, zie ik dat ik daar alleen maar diep ongelukkig van werd en dat ik er al véél eerder mee had moeten stoppen. Ik heb het vertrouwen zelf nooit meer terug kunnen vinden en dat zou me ook niet gelukt zijn. Ik zeg absoluut niet dat je direct bij je man weg moet gaan (sterker nog; stel dat het nu binnen mijn relatie zou gebeuren, dan zou ik ondanks mijn ervaringen, waarschijnlijk ook nog steeds blijven..), maar ik denk wel dat je er heel goed over moet praten en over na moet denken. Ik vind overigens dat je man ook wel het één en ander mag doen om jouw vertrouwen terug te winnen. Doet hij dat door om het half uur te sms'en tijdens het overwerken? Dat moet hij er dan maar voor over hebben. Is er een andere manier waarop jij je vertrouwen in hem terug kunt krijgen? Vertel het hem en vraag of hij daarin mee wil gaan. Er zijn vast mensen die vinden dat je hier niet in door moet slaan, maar dit is zo vers en nog zo pijnlijk, dat je man er best wat moeite voor mag doen om je vertrouwen weer terug te winnen. Veel sterkte! *Edit* Nu ik je tweede post lees, weet ik ook niet zeker of jullie dit nog samen op kunnen lossen.. Misschien kunnen jullie inderdaad met iemand gaan praten. Misschien hoeft dat helemaal niet meteen een psycholoog of relatietherapeut te zijn, als je het fijner vind kun je natuurlijk ook eerst met een familielid gaan praten.
Ik ga helemaal mee met Shaddixxx,been there,done that zegmaar... En begrijp helemaal hoe je je voelt. Heel je veilige leventje knalt nu als het ware uit elkaar... je kijkt in 1 groot zwart gat en je weet niet waar je moet beginnen,wat je nog voelt etc.. 1 grote warboel. Denk er goed aan,of je met een kindje op komst,en die dat straks allemaal mee gaat maken natuurlijk,of je daar middenin wil zitten. Niet dat je meteen de stekker er uit moet trekken,het is meer een eye opener dat je nu niet alleen naar je eigen gevoelens moet kijken,maar dat er nu een kind in het spel zit. Juist door de komt van de kleine zou je misschien wel andere keuzes moeten maken dan wanneer je alleen was... Heel veel sterkte.
Ik weet hoe je je voelt, ik was 21 weken zwanger toen ik er achter kwam dat mijn man liep te rotzooien met een ander, een collega. Ik heb gesprekken gelezen waar ik boos en verdrietig van werd, waar mijn hart van brak. Ik heb een nacht in het ziekenhuis gelegen met harde buiken, wilde bij hem weg, wilde ons kindje niet meer. Maar ook wij hadden er 2 jaar voor gevochten. Ik liep zelf al bij een psychiater en zij hadden ook de mogelijkheid tot partner gesprekken. Die mogelijkheid hebben wij met 2 handen aangepakt. Ik herken het vluchtgedrag van jouw man, de verslavingsdrang. Als je wilt mag je me altijd een PM sturen.
Ik wil je alleen even sterkte wensen en zeggen dat ik je een sterke vrouw vindt, ik was allang weggeweest..