Ik vind het ook een goede gewoonte hoor, om de overgang van kdv - naar huis gaan een beetje warm en soepel te laten verlopen. Inderdaad even kijken waar ze mee bezig was, vragen hoe het gegaan is en aankondigen dat je naar huis gaat. Zolang je -als de situatie daar om vraagt- ook wel gewoon kunt zeggen (en volhouden!) "en nu doen we het zo." Houd er wel rekening mee dat de leidster ook zal proberen om de overgang van de ene naar de andere activiteit rustig te laten verlopen. Maar in een groep is dat vaak lastiger. Als je moet wachten tot alle kindjes klaar zijn met hun spel of puzzel, kan dat te lang duren. Het ene kind heeft misschien 30 sec. nodig, de ander 5 min. Maar voor die eerste peuter die klaar is, betekent dat wel dat die lang moet wachten en niks doen. Ook niks mis mee ome en kind te leren wachten hoor. Maar vaak is het kiezen voor de gulden middenweg.
Dat snap ik. Je hebt natuurlijk gelijk. Overigens is het een beetje speculeren of dit het probleem van de leidster is. Want ik hoor steeds die twee voorbeelden - niet zomaar opruimen en niet stilzitten tijdens eten - en slechts bij een van de twee voorbeelden zou dit een rol kúnnen spelen, maar of dat ook echt zo is, weet ik niet. Ik heb nu in ieder geval goede input gekregen om dinsdag met haar in gesprek te gaan. Hopelijk krijg ik het probleem dan helderder op tafel, evenals wat zij van mij verwacht.
Janna, ik denk eerlijk gezegd dat er meer voorbeelden zijn te noemen door de leidster dan de twee die zij noemt. Ik werk zelf ook op een kdv en het is soms verrekte moeilijk om aan een ouder te vertellen dat zijn of haar kind slecht luistert. Natuurlijk is het helemaal niet leuk om nare dingen te horen over je kind. En wat jammer dat ze alleen die dingen benoemt, er zullen vast en zeker ook genoeg leuke dingen zijn om te benoemen van die dag. Als die leidster iedere week, keer, dat je dochter daar komt zegt dat ze slecht luisterde of een boefje was, dan denk ik dat er door die leidster zelf frustratie bestaat over hoe om te gaan met bepaald gedrag. Ze zal zelf niet weten hoe ze met bepaald gedrag met jouw dochter omgaat. En het is belangrijk dat ze daarover met jou in gesprek gaat. Hoe gaan ze op het kdv om met consequent zijn, welke consequenties passen ze daar toe als kinderen slecht luisteren? Wij waarschuwen bijvoorbeeld eerst, en dan bij de tweede keer is het waarschuwen en de consequentie van niet luisteren uitleggen en daarna voeren wij de consequentie uit. Het kind zit dan even op de nadenkstoel. Wel leggen we dan natuurlijk uit waarom het kind daar moet zitten. Maar bij sommige kinderen werkt dit niet, en dan is het zaak om met de ouders te gaan praten hoe zij dit thuis aanpakken en wellicht een gezamenlijke aanpak bedenken. Ik zie ook een paar reacties voorbij komen waarin gezegd wordt dat het gedrag van het kind op het kdv niet het probleem van de ouder is (in iets andere woorden). Ik snap dat niet zo goed. Ik trek het mij wel degelijk aan als ik hoor dat mijn kind slecht luistert. Al is het dan bij mijn schoonouders. Ik wil dat mijn kind het leuk heeft, maar ook dat mijn kind mee kan gaan in een groep. En als het kind vaak op de nadenkstoel moet zitten bijvoorbeeld, dan zou ik als ouder toch wel graag mee willen denken/praten over hoe ik samen met het kdv mijn kind kan leren zo goed mogelijk te functioneren in de groep. En wat ik mij nog afvraag, heb je bij het kdv al een 10 minutengesprek gehad bij het kdv? Dat zou natuurlijk een hele mooie kans zijn om dit te bespreken. En dan zou ook naar voren moeten komen hoe je dochter het doet op het kdv.. Dus onder andere het 'boefjesgedrag'.. Mijn dochter is bijna 2 en ik vind het moeilijk, hoor, opvoeden! Ik wil haar ook niet 10x per dag op de gang zetten. Maar ik merk toch ook wel dat ze ECHT slecht luistert en heel ondeugend is. En ja, dat is absoluut de leeftijd. Maar het is soms wel heel fijn om met iemand te praten over hoe je het beste kunt opvoeden. En leidsters weten echt niet alles hoor, ook als leidster zou ik het soms heel fijn vinden met ouders te praten over hoe zij met zulk gedrag omgaan bij kinderen. Er zijn altijd meerdere wegen die naar Rome leiden zeg ik maar
@mysore: Bedankt voor je reactie. Het is fijn om het persectief te lezen van een leidster op een kinderdagverblijf. Door jouw reactie - en een aantal andere reacties - is mij duidelijk geworden dat de leidster het gewoon niet makkelijk heeft met mijn dochter en dat dat haar frustreert. Daar kan ik goed inkomen, want wij vinden het ook regelmatig moeilijk om haar te laten luisteren en dat geeft ons ook frustraties. Daar staat bij ons echter tegenover dat ze ons kind is en dat we zielsveel van haar houden. Die band heeft die leidster natuurlijk niet, dus dan kan ik me voorstellen dat bij haar de frustraties gaan overheersen. Ik ben door dat besef in mijn emoties milder geworden naar die leidster en dat lijkt me een goed begin voor een gesprek met haar. Eerst was ik namelijk vooral boos op haar, maar nu snap ik beter dat als ik met haar ga praten, we samen hetzelfde doel hebben. Ik heb twee keer gevraagd wat ze doen als mijn dochter niet luistert. Beide keren was het antwoord: "dan nemen we haar mee aan het handje om op te ruimen." Ze blijft dus in het voorbeeld van het opruimen hangen en komt niet met een algemene consequentie op ongewenst gedrag. Ik heb beide keren gezegd dat wij haar thuis regelmatig een minuut op een stoel in de hoek zetten. Zij reageerde alleen met de mededeling dat ze dat daar niet doen. Ik weet dus niet of ze überhaupt een algemene "straf"maatregel hebben. Daar zal ik dinsdag nog eens specifiek naar vragen. Wij zijn van mening dat onze dochter zoiets wel nodig heeft. Op dit kinderdagverblijf hebben ze evaluatiegesprekken op vaste leeftijden. Je krijgt daarvoor een oproep, maar bent niet verplicht een afspraak te maken. Ik weet niet precies wanneer de volgende evaluatie is. Ik moet dat eens nazoeken in het contract. Ik hoop dat het heel snel is, anders ga ik zelf een evaluatie aanvragen.
@janna: ligt dat ook niet aan de groep/leeftijd? Bij ons op de babygroep (tot 2,5!!) deden ze ook niet echt aan straf. Hooguit als het echt te gek werd bij de oudere kinderen. Op de peutergroep daarentegen gebeurde het weleens als kinderen niet wilden luisteren. Die moest dan op de grond, rug tegen de muur.. Even afkoelen en nadenken. Soort nadenkplekje zegmaar.
Tja, ik lees toch best veel dingen waarbij het moet verlopen zoals jouw dochter het wil, anders is het drama. Jullie zien dat wellicht niet zo want jullie hebben 1 kind en weet al wat je moet doen om haar gilpartijen te voorkomen. Maar wat doe je als je 2 kinderen hebt waarvan 1 perse wil dat de deur dichtgaat als ze de trap op loopt, en de tweede wil het perse open hebben, anders komen er krijspartijen? Aan welk kind moet de wereld zich aanpassen? Of nog verder, als je een groep hebt met 12 kinderen? Ik ben het niet mee eens dat dit het probleem is van de lleidster. Want dan wordt het een probleem van ieder die in contact komt met je dochter op het moment dat dingen niet verlopen zoals zij het wil. Natuurlijk moet je als volwassene meebewegen met het kind, maar een kind moet ook leren accepteren dat soms dingen anders moeten. Zich daarbij kunnen neerleggen, zonder drama. Want in een groep kan het namelijk niet anders.
Wat fijn dat je tot dat besef gekomen bent, want ik weet dat het heel vervelend is als je je kind met een rotgevoel wegbrengt. Eerlijk gezegd zou ik daarom al een gesprek aanvragen. Daarin kun je ook vragen over het beleid van het kdv mbt consequent gedrag. Staat er geen pedagogisch beleid op de website van het kdv? Kdv is verplicht om ouders te informeren over pedagogisch beleid, dat wordt bijvoorbeeld door de GGD geïnspecteerd. En die inspectieverslagen horen trouwens ook op de website vermeld te worden.. Misschien kent die leidster het pedagogisch beleid niet zo. Wij werken heel nauw samen met onze medewerkers (ik ben de eigenaar) en bespreken regelmatig ons beleid. Sterker nog, iedere vergadering bespreken wij bijzonderheden van kinderen en maken hier dan afspraken over. Ik zou zeggen vraag er maar eens naar!
@saskia: Het is een verticale groep, dus er zitten niet alleen maar kindjes tot 2.5. Al vind ik wel dat er relatief veel jonge kinderen zitten. @Adi: Daar ben ik me heus van bewust. En je hebt natuurlijk gelijk dat een kind ook moet leren dat niet alles gaat zoals het wil. Het is waar dat wij van een aantal dingen weten hoe het voor haar moet gaan om een drama te voorkomen en we het dus bij voorbaat op die manier doen, zodat er geen drama komt. Ik realiseer me dat ik door de opsomming van dingen die op haar manier moeten de indruk kan wekken dat alles hier in huis moet wijken voor haar, maar dat is zeker niet zo! Zoals eerder gezegd is het echt niet zo dat ze zich nooit aan haar omgeving hoeft aan te passen. Ze heeft net nog een boterham op moeten eten, voor ze een andere boterham kreeg met ander beleg. Ze heeft zeker 10 minuten met die eerste boterham zitten tutten, hem op de grond gegooid, hem weggeschoven op tafel, de stukjes op haar vaders bord gelegd, een stukje weer uitgespuugd, enz., maar ze kreeg geen andere boterham voor hij op was. Ook mocht ze niet een tweede keer op het potje, heb ik geen verhaaltje voorgelezen voor ze ging slapen, want dat doen we alleen 's avonds en heeft ze in de hoek gezeten omdat ze na twee waarschuwingen nog een keer op haar kinderstoel ging staan. Al deze voorbeelden hebben zich net in het afgelopen uur afgespeeld en van de laatste dingen heeft ze geen drama gemaakt (alleen van die boterham dus wel, maar ze heeft niet haar zin gehad). We gaan echt niet elke confrontatie uit de weg, maar zoeken ook de confrontatie niet op als het gaat om - in onze ogen - nutteloze dingen als dichte deuren. (En laten we eerlijk wezen: in de meeste huishoudens is het juist een goede afspraak dat je de deur achter je dicht doet. Als het mijn dochter niet is die me er op wijst dat ik de deur open heb laten staan, is het mijn man wel die een paar seconden later roept: "zeg, ben jij in de kerk geboren?!" ) Mocht er een tweede kind komen dat precies het tegenovergestelde wil als zij, dan zullen we tegen die tijd wel kijken hoe we dat oplossen. Maar hoe we het ook oplossen, zij zal tegen die tijd echt wel geleerd hebben dat niet alles verloopt zoals zij het wil, dus dat zal heus wel goed komen. @mysore: Ik ben niet op de hoogte van het pedagogisch beleid hierover. Het plan staat niet op de website, maar er staat wel dat ik per mail op kan vragen. Dat heb ik inmiddels gedaan. Ik denk dat ik het ooit eens ingelezen heb, toen we voor dit kinderdagverblijf kozen, maar dan hebben we het over meer dan twee jaar geleden, dus dat weet ik niet meer precies. Ik weet wel dat we tijdens de rondleiding, voordat we voor dit kinderdagverblijf kozen, hebben gevraagd hoe zij omgaan met straf geven e.d. Zij hebben toen gezegd dat dat eigenlijk niet zo nodig was, omdat "vreemde ogen dwingen". Dit was eigenlijk het enige van alle indrukken van dit kinderdagverblijf waar wij een beetje onze vraagtekens bij hadden. Op allerlei andere gebieden was onze indruk heel goed en zeker veel beter dan bij twee andere kinderdagverblijf in de omgeving, waar we zijn wezen kijken. Vanwege het totaalplaatje hebben we toch voor dit kinderdagverblijf gekozen.
Heel goed, houd die gedachte vast ook als het gesprek soms even wat moeilijker verloopt. Er zullen heus altijd uitzonderingen zijn, maar je mag er in principe van uit gaan dat iedereen die met kinderen werkt ook echt het beste met die kinderen voor heeft. Dus ook als je van mening verschilt over HOE je iets moet bereiken, houdt altijd allebei voor ogen dat je samen wilt dat het goed gaat met het kind. Als beide gesprekspartners dat voor ogen houden, kom je het verste. (Sorry, ik ben zelf juf dus vandaar dat ik dit zo belangrijk vindt. Als het misgaat in de communicatie is het bijna altijd omdat er een soort "wij tegen zij"-sfeertje ontstaat in plaats van "wij samen".)
Snap ik hoor! Ik ben zelf ook docent, maar dan in het vo, en dit vertel ik mezelf ook meestal voor de ouderavond! Maar als het dan om je eigen kind gaat en je het gevoel hebt dat iemand je kind alleen maar negatief ziet, verlies je dat makkelijk uit het oog.
Ik ben nog niet in die situatie geweest, maar kan het me nu wel bet voorstellen dan drie jaar geleden ja. Ik merk toch dat ik oudergesprekken nu net iets anders voer.
Oei ik vind hier een aantal dingen wel heel extreem en zou haar toch leren dat jij zelf bepaald wanneer de deur dicht gaat of de deksel op de pot. Ik zou mij hier als ouder echt niet naar voegen. Nu ik dit lees en met mijn ervaring als leidster denk ik dat het voorbeeld wat ze gaf over jouw dochter eerlijk gezegd het topje van de ijsberg is. Het is als leidster nl heel moeilijk om een ouder te vertellen sat vertellen dat het kind slecht luistert of vervelend is. En als ze thuis zulk gedrag vertoont kan ik mij voorstellen dat ze dat daar ook doet. En dat de leidster het nu wekelijks vertelt omdat het dus extreem is. Ik zou er een gesprek over aangaan, maar niet schrikken als zij met nog veel meer gaan komen...dat verwacht ik nl wel. en ik zou zelf nadenken of je een 2 jarige in huis al zoveel wil laten bepalen. Je kunt het voorbeeld van de schoenen zien als: even die puzzel om de dag af te sluiten, maar met se andere dingen die ik lees kun je het ook zien als dat zij op elke handeling haar stempel wil drukken en het allemaal op haar manier moet.
Helemaal mee eens!!! Ik schrik ook nogal wat jouw dochter "bepaald" en jullie doen om drama te voorkomen. Ik kan heel slecht tegen het gehuil/gejengel van mijn dochter maar ze krijgt echt bijna nooit haar zin. Met eten en/of drinken wel. Maar dat is ongeveer nog het enige waar ze om zeurt. En tillen maar dat is wanneer ze moe is. Maar als ik bezig ben heeft ze echt even pech. Hier krijg ik ook redelijk vaak te horen dat ze haar hebben moeten waarschuwen. Tja ik hoor ook liever alleen dat ze lief is geweest. Maar als ze stout is geweest ook. Ik heb ook eerlijk gezegd dat ze haar best harder mogen aanpakken. Ik vindt leidsters van kdv juist veels te lief. En mijn meisje is niet onder de indruk van streng toespreken. En de stoel boeit haar geloof ik ook niet zo. Dus ja van mij mogen ze haar best tot huilens aan toe in de hoek terug zetten. Want dan begrijpt ze het wel.
@tuc en ikdus: Hebben jullie ook mijn latere reacties gelezen, behalve alleen die reactie die tuc gequote heeft? Want uit mijn latere reacties wordt echt wel duidelijk dat wij onze dochter echt niet alles in huis laten bepalen. Ik gaf alleen een paar voorbeelden waaruit blijkt dat het voor mijn dochter heel belangrijk is dat sommige dingen op een bepaalde, vaste, bekende manier gaan. En dat als je dat weet, het soms werkt om met zulke dingen mee te gaan met het kind, om het voor iedereen makkelijk te maken. In mijn latere reacties geef ik ook wel voorbeelden waaruit blijkt dat mijn dochter echt niet altijd haar zin krijgt. Ikdus noemt eten en drinken en tillen, maar ook dat zijn dingen waarin wij haar NOOIT haar zin geven als ze doorzeurt. Als wij haar haar zin geven in dingen die jullie extreem vinden - deuren dicht en deksel op de pot - blijven er nog tig dingen over per dag waarin we haar niet haar zin geven en dat maakt het echt niet altijd gezelliger in huis. Als ik dan ook nog strijd moet aan gaan op dingen die ik totaal onbelangrijk vindt - waarom zou ik niet de deur achter mij dicht doen, of een deksel op een pot? - maak ik in mijn ogen het onnodig moeilijk en ongezellig in huis. (Daar moet ik misschien bij vertellen dat mijn man en ik allebei al een tijd de ziekte van Pfeiffer hebben. We hebben het ook echt zwaar te pakken (gehad). Gelukkig kreeg ik het iets later dan mijn man, waardoor onze slechtste periodes niet tegelijk vielen. Anders had ik niet geweten hoe we dat hadden moeten doen. Ik denk dat we mijn dochter dan uit huis hadden moeten laten plaatsen. Het gaat nu beter, maar er zijn nog steeds dagen dat ik aan het eind van de dag weer blij ben dat ik haar niks aangedaan heb. Met dat in het achterhoofd ga ik echt niet moeilijk doen over futiliteiten als een dichte deur of een deksel op een pot.) Ik kan mij voorstellen dat mijn dochter niet makkelijk is op het kinderdagverblijf. Dat is ze thuis namelijk ook niet. Maar ik heb tot dusver steeds de twee genoemde voorbeelden te horen gekregen. Ook na doorvragen komen er geen andere voorbeelden uit. En ik hoor het dus ook alleen van deze leidster. Van haar andere vaste leidsters hoor ik dit nooit. En vorige week haalde ik haar een keer op bij een invalster die de hele dag op de groep had gestaan en die was juist heel erg over mijn dochter te spreken. Ik vraag mij dus af of dit werkelijk het topje van de ijsberg is. Wie weet is er echter veel meer. Ik ga het gesprek met de leidster gewoon open in en dan hoor ik het wel.
Haha nouja eten en drinken is hier geen zin door drijven hoor maar hoe redelijk ze al praat ze staat altijd te jengelen in de keuken. Terwijl ze gewoon eten en drinken kan zeggen etterbak. En ik snap dat een kind bepaalde regelmaat, ritme, volgorde nodig heeft en dat jij als ouder er in mee gaat. En het is natuurlijk geen enkele moeite van die voorbeelden die je gaf. Maar ik vind het persoonlijk gewoon een extreem iets dat zij bepaald dat die deksel erop moet voor er gesmeerd wordt.. Maar als echt alleen die leidster haar "stout" vindt dan is het erg vreemd. Hier was mijn dochter eerst altijd een heerlijk kind, altijd vrolijk etc etc volgens alle leidsters en nu is ze volgens alle leidsters een echte boef en moet ze mininaal 1x gewaarschuwd worden. ( ze vinden haar verder nog steeds heerlijk hoor haha) Dus of de andere leidsters hebben er geen last van dat ze een zetje nodig heeft bij opruimen. Of deze leidster is een beetje een zeur.
Misschien zouden ze het postief kunnen benaderen en je dochter een sticker laten verdienen als ze goed opruimt?? Zo doe ik dat op mijn groep. En kindjes zonder 'zitbillen' gaan in een stoel waar ze niet uit kunnen klimmen/vallen. Geen strijd, en veilig. Zo, opgelost Haha beetje kort door de bocht misschien. Ik moet idd zeggen dat het soms al heel moeilijk is om eerlijk tegen ouders te zeggen als het niet zo goed gaat met een kindje op de groep. Het is wel fijn dat ze dat eerlijk aangeeft. Liever dan dat je steeds hoort dat alles goed gaat terwijl dat niet zo is, toch? Maar naast dat zou het prettig zijn als ze ook zou vertellen wat wél goed ging of wat ze gedaan heeft die dag. Ik zou idd in gesprek gaan en proberen zonder aanval open vragen te stellen. Succes ermee!
Ik had de rest ook gelezen idd...maar dat neemt niet weg dat ik het nog opmerkelijk vind. Het zijn misschien idd dingen die voor jou niet belangrijk zijn, dat is prima, maar kan mij voorstellen dat op een kdv zulke dingen erg lastig zijn. Dus niet per se specifiek deze voorbeelden, maar een meisje dat bedacht heeft dat bepaalde dingen zo gaan. IK heb bv een keer een jongetje in de groep gehad wat dus altijd per se op het hoekje van de bank wilde zitten..(wij hadden geen losse stoelen maar 2 bankjes) ja sorry dat is echt geen doen om daar rekening mee tehouden.
@ikdus en tuc: Maar je moet niet vergeten dat zo'n behoefte van een dichte pot is ontstaan doordat ze haar vader en mij dat altijd ziet doen. Wij doen zelf altijd het deksel meteen weer op de pot. Dat heeft ze van jongs af aan gezien. En als we het nu wel eens vergeten, maakt ze een duik over tafel om te proberen het deksel zelf op de pot te doen. Of ze wijst ernaar en zegt "die, die" om ons te laten weten dat wij het vergeten zijn. Ik snap dat het extreem over kan komen, maar ik ben zelf ook wel een beetje neurotisch met hoe bepaalde dingen moeten, dus vind het helemaal niet zo gek om daarin mee te gaan. Ik heb er ondertussen al spijt van dat ik dat voorbeeld heb genoemd, omdat iedereen daaruit op maakt dat mijn dochter elk klein pietluttig detail in huis bepaald en dat is absoluut niet zo, wat uit mijn latere posts volgens mij ook duidelijk blijkt. Ik snap dat ze op een kdv niet altijd rekening kunnen houden met rare gedetaillerde wensen van kinderen, maar het zou al helpen als deze leidster zou snappen waar mijn dochters gedrag vandaan zou kunnen komen. Ik heb ook gezegd dat ze mijn dochter in de hoek mogen zetten. Dat doe ik thuis namelijk ook. De reactie van de leidster was echter dat ze dat daar niet doen. Ja, dan weet ik het ook even niet meer. @Meiske: Bedankt voor je tip van een beloonsysteem voor als ze netjes helpt met opruimen. Het is altijd handig om iets concreets als mogelijke oplossing achter de hand te hebben als oplossing. Mijn dochter vindt stickers momenteel helemaal geweldig, dus zoiets zou best wel kunnen helpen. Vastzetten in de stoel had ik ondertussen ook al bedacht als oplossing. Dat doen we thuis immers ook.
Ik zou aan de andere leidsters vragen hoe het opruimen gaat. Misschien is het wel alleen bij die leidster ? Dan kan je dat ook direct tegen haar zeggen. Hoe is jouw klik met die leidster zelf ?