Sinds een week of vier werkt onze kerel van bijna een jaar 's avonds op zijn zachts gezegd niet echt meer mee. Hij ontwikkelt zich goed, loopt al stukjes alleen zonder zich vast te houden, heeft al 6 tandjes en doet verder alles wat ie moet doen. Totdat het tijd is voor het avondeten. Of dit nou om 5, 6 of 7 uur 's avonds is, meneeer wil niks ! Alleen zijn fruithapje en als het pasta is wil meneer ons nog wel verblijden door een hapje mee te eten, maar oweh als het iets anders is! Eerder at hij hele borden leeg, sinds een maand niets meer. Hij valt niet af aangezien hij inmiddels al weer op 3 flessen melk zit, waarvan 2 's nachts. heb elk ritme al geprobeerd, alle tussendoortjes al laten staan, maar niets helpt. Ook het broodje dat er 's ochtends met smaak ingaat , hoef je hem 's avonds niet voor te zetten. Hierdoor verloopt het avondeten stroef en langzamerhand worden we er allemaal gek van., aangezien het ook zijn weerslag heeft op de nachten. Hij wordt sinds dezelfde periode 's nachts wel een keer of vijf wakker. Laten huilen hebben we ook al geprobeerd, maar hij wordt pas rustig als je bij hem bent geweest. Overdag zo lief(alhoewel wat huilerig) maar 's avonds? We zijn doodop. Wie heeft er tips? ale:
Ik denk zelf dat je consequent moet gaan zijn omdat hij nu weet hoe hij z'n 'zin' krijgt zeg maar. Met eten absoluut geen strijd maken.. verhongeren zullen ze nooit hoor! En s nachts gewoon geen fles geven of iedere x ietsje minder. Heeft hier goed geholpen. Heel af en toe komt ie nog voor n flesje maar das meestal na 10u slaap.
Nou, dit klinkt echt naar de beruchte 11 maanden sprong..Zelf ben ik niet zo'n sprongetjes mens, ik let er nooit zo op wanneer welk of wat voor sprongetje, maar toen Misha zo rond de 11 a 11 1/2 maand oud was, pfffooooeeeeiiii, wat een ellende..'s Ochtends ging het allemaal nog wel, maar na haar middagslaapje......geen lànd mee te bezeilen :x Janken, niet willen eten, niet naar bed willen (terwijl we daar echt nooit geen problemen mee hadden gehad) en als ze eindelijk sliep werd ze na 1 1/2 a 2 uur weer wakker, jankend en ontroostbaar..Gelukkig liet ze ons 's nachts nog redelijk goed slapen, ze werd wel eens wakker, maar ging dan zelf weer slapen... Bij Misha is het nu gelukkig weer over en ik heb mijn zachtaardige meiske gelukkig weer terug... Je kunt het beste proberen je normale patroon vast te houden, anders wordt het helemaal verwarrend voor je kindje. Ze zitten al in de knoei met zichzelf en als mamma dan ook nog eens allerlei rare dingen gaat doen, dan snappen ze er helemaal niks meer van. Ik zou dan ook zeker geen nachtvoedingen meer gaan geven, als hij ze daarvoor ook niet kreeg..Daarbij heeft hij ze echt niet nodig..Eten 's avonds komt wel weer hoor, gewoon aan blijven bieden, niet ongeduldig worden of juist overbezorgt. Gewoon net als anders, hapjes aanbieden, wil hij niet eten, nou dan niet. Toetje ook gewoon aanbieden en desnoods een fles voor het slapen gaan..Als je meer melk gaat geven (bijvoorbeeld die 2 nachtvoedingen), dan wordt de behoefte aan eten ook minder en dan raak je helemaal in zo'n visueus cirkeltje..In nachten eventueel speentje (als hij die heeft) aanbieden, niet uit bed halen en eventueel liedje zingen om hem rustig te krijgen..Niet te gezellig maken, nachten zijn om te slapen, niet om gezellig te doen met mamma of pappa. Zodra hij rustig is, weer weggaan, niet te lang uitstellen, maar resoluut welterusten zeggen, dagdag en kamer verlaten.... Klinkt allemaal wel lekker makkelijk als ik het zo optik, maar ik weet uit ervaring met mijn zoontje (Milan) dat dit wel het beste werkt, die heeft ook een hele nare 11 maanden sprong gehad
Ik kan me helemaal vinden in de andere dames. Het is vreselijk moeilijk maar probeer rustig en kalm te vinden. Hou jezelf voor ogen dat het een fase is waar hij doorheen gaat. Het eten forceren gaat al helemaal niet werken en als je dan ook nog vervangingen gaat aanbieden in de vorm van flessen in de nacht is het einde helmaal zoek. Je raakt dan inderdaad van je vertrouwde patroon. Gevolg, iedereen van slag. Probeer het eten wel aan te bieden maar maak er geen drama van. Het komt wel weer goed! De nachten kun je ook proberen om er wel even naar toe te gaan, aai over het bolletje, kusje en weer weggaan. Na een week ploeteren heb je je mannetje echt wel weer terug vermoed ik.
Ik had nog helemaal niet aan een sprongetje gedacht, maar nu ik dit lees is het wel zo'n EUREKA! moment Het klinkt echt alsof dit het is? Vraagje alleen: HOE LANG DUURT DIT ? (kan me namelijk niet herinneren dat de oudste ook een sprongetje heeft gehad met 11 maanden maar misschien heb ik dit ver weggestopt in mijn geheugen
Nou, berg je maar...Deze sprong kan een paar dagen duren, maar ook een paar wèken 8) Bij Misha heeft hij zo'n 2 weken geduurt, bij Milan langer, maar weet niet meer precies hòelang...