Hallo iedereen, Nu het erop aan gaat komen begin ik heel erg aan mezelf te twijfelen. Ik weet dat ik er veel commentaar mee over me heen kan krijgen maar ik heb advies nodig. Ik ben bang dat ik niet van me kindje kan gaan houden! Ik heb me er 9 maanden op verheugt ( nog langer als je de tijd mee rekent met zwanger worden ) maar nu slaan de twijfels toe.. Ga ik het wel goed doen, kan ik er wel van houden.. Want de meeste kinderen van andere mensen kan ik niet zo goed hebben.. door hun gedrag etc.. Ik wil een kind absoluut niet met een huisdier vergelijken maar ik ben zo bang dat een kind alleen leuk is totdat het 'nieuwe' eraf is zoals ze wel eens zeggen bij kinderen wat een huisdier willen. Ik hoop echt dat dit mijn hormonen zijn en dat het geen werkelijkheid word want dan heb ik een groot probleem. xx
Van het moment dat ze ons zoontje op me legde was ik smoorverlief op hem! Kan geen moment zonder hem, zie hem elke dag nog liever. Die twijfels zijn normaal hoor. Ook van of je het goed gaat doen. Maar kijk eens in je omgeving, daar lukt het ook. Waarom zou het jou dan niet lukken Je gaat dat goed doen!
Ik heb ook weleens van die bevliegingen dat ik denk ; Ahhh kan ik dit allemaal wel, en inderdaad als ik me dood irriteer aan "andermans" kinderen vraag ik me weleens af; Dit mag/kan ik toch niet denken over mijn eigen kind straks? De van mij zal ook geen heilige worden.. Maar goed, ik denk echt dat je een "band" met je kindje hebt al zodra het in je buik zit en dat het echt een deel vanjezelf is.. Ik ben er van overtuigd dat als je de allereerste keer in haar/zijn oogjes kijkt je smoor bent.. En tsja wat is goed ouderschap?? Ik denk dat het net zoals een rijwewijs is.. Bij geboorte wordt je mama en papa en in de loop van de tijd zal je er steeds beter in worden, net als met rijden.. Niet te druk maken, zijn de hormonsters die met je aan de haal gaan!!
Hoi Manyana, Wat een moeilijk gevoel! Ik ben best een piekeraar en heb me hier in mindere mate zorgen over gemaakt toen ik zwanger was van mijn dochter. Ik dacht: het zal wel niet gebeuren, maar stel dat ik zo'n moeder ben die niet van haar kind gaat houden... Dat leek me echt verschrikkelijk! De posters voor me vertelden je dat ze direct smoor waren op hun kind. Dat legt wel een hoop verwachting, vind ik. Ik vond haar direct mooi en lief en leuk, maar smoor of herkenning of iets dergelijks, had ik nog niet. Je moet jezelf daarin ook de tijd geven. Sommigen voelen al direct een heel sterke band, bij anderen duurt dat iets langer. Jaag jezelf niet op en het komt echt in orde. Ik kan zeggen dat ik al erg lang vreselijk veel van mijn dochter hou. Ook als ze soms irritant is En dat je je zorgen maakt of je het wel goed gaat doen, zegt al dat je een heel goede moeder wilt zijn. Met die intentie kan je het nooit erg fout doen, denk ik. Sterkte!
Doordat het een hele verantwoordelijkheid is zul je mss ook deze gedachten / gevoelens krijgen!! en zeker ook door de hormonen... en geloof me ik kan kinderen van een ander ook heel iri vinden hoor. Maar dat komt wel goed meis!!! net wat iemand hier al zei vanaf het moment dat ze je kind op je arm leggen word je smoorverliefd, iets wat je zelf waarschijnlijk niet had verwacht!! ik gaf mijn zoon wel 1000 kusjes op een dag... en volgens mij vind iedere ouder zijn of haar kind ook heus wel ooit iritant... Dat betekend niet meteen dat je geen goede ouder bent of niet genoeg van je kind houdt. en je vraagt hier niet om commentaar maar om advies, daar is deze toppic toch voor???!!! echt meis dat komt wel goed...
Zijn hele normale gedachten, tis ook een erg grote verantwoordelijkheid, een kind, dus soms best beangstigend. Ik heb het met de 2e weer, nu denk ik steeds, kan ik van dit kindje wel net zoveel houden als van de eerste, en kan ik 2 kinderen wel aan. Maar ik hoor in mijn omgeving dat veel meer mensen dat dachten tijdens de zwangerschap, dus ik ga er maar van uit dat het goed komt
meid, dat is echt heel normaal, en bij de 2e kan het zelfs nog erger worden, ik heb het zelf niet gehad, mijn man wel, vooral bij de 2e, hij lag een keer bijna te huilen boven dat ik hem heb gevraagd wat er is, hij zei dat hij zoooooveel van ons zoontje houd, hoe kan hij net zoveel houden van zijn dochter ? hij kon zich niet voorstellen dat hij van beiden evenveel kon houden, en nu hij ze beiden heeft, kan hij zich wel voor de kop slaan dat hij dat dacht je zult het ongetwijfeld een goede mama zijn, dat je je daar druk over maakt laat al zien dat je heel graag een goede mama wil zijn.
Hele normale gedachten hoor! Had ik ook heel sterk bij de eerste zwangerschap. En herkenbaar dat je de meeste kinderen van anderen niet goed kan hebben, dat had en heb ik ook. Maar met ons zoontje is het toch heel anders en ook het gedrag van kinderen word nl voor een groot deel door de opvoeding beinvloed.. Nu bij de 2e heb ik idd dezelfde twijfels als mijn voorgangsters, of ik wel net zoveel van de 2e zal houden als van de eerste, maar twijfels horen er helaas bij en je kunt er maar beter niet te lang bij stilstaan.. Komt vast helemaal goed als jullie kleintje er is, nog even volhouden!
heel normaal had ik ook bij de eerste en nu bij de 2e weer , twijfels of ik de bev wel aan kan en of ik wel net zoveel van de 2e hou als van de eerste . en ook hoe ik t allemaal moet doen denken dat ik t niet aan kan bla bla bla , maar je rolt er vanzelf in en t komt allemaal goed
Hoi, wilde je even geruststellen, ik voelde het zelfde als jij. Was ook bang dat als het nieuwe eraf is.... Maar, ik ben nu zwanger van de derde en weet nu dus uit ervaring dat het echt zo blijft, houden van je kind is onvoorwaardelijk en ik kan ze soms wel fijn drukken uit liefde. Kan ze soms ook achter het behang plakken hoor, maar het houden van blijft. Probeer je niet te veel zorgen te maken en het over je heen te laten komen!
Ik snap je twijfels en die had ik zelf ook! Erger nog: de eerste paar weken na de geboorte van mijn zoon spookte het nog af en toe door mijn hoofd of ik er wel goed aan had gedaan moeder te worden, omdat ik zo onzeker was en twijfelde en het gevoel had dat ik helemaal geen moederinstinct had enzo. Gelukkig kreeg ik na het moeilijke begin op een gegeven moment ineens wat beter door hoe mijn kindje in elkaar stak en hoe ik met hem om moest gaan, en nu, 2 jaar later, vind ik het heerlijk en ben ik een goede moeder, die net als elke moeder af en toe fouten maakt Hou je taai en onthoud vooral dat het niet gek is om je twijfels te hebben, zelfs niet als je kindje er eenmaal is. Probeer alleen goed in de gaten te houden dat die twijfels niet de overhand nemen, want dan moet je echt aan de bel trekken (HA, VK).
Bedankt voor jullie reacties, nu ik lees dat iedereen het wel heeft gehad ben ik wat gerustgesteld, een kindje is toch afhankelijk van je dus ik hoop dat ik het goed ga doen. Het zal deels ook wel aan de hormonen liggen maar jullie hebben me er echt bovenop gepraat.. Heel erg bedankt hiervoor meiden!!