Ja, ik weet het: dit onderwerp komt vaak voorbij. Echter komt en gaat men hier op ZP, dus ik ben tóch wel weer eens benieuwd. Ik heb tussen 1994-1996 vakantiewerk gedaan in Duitsland, Frankrijk en Italie, ben in 1997 naar Engeland verhuisd en van daar uit vorig jaar naar Frankrijk verhuisd. Wie nog meer? Edit: Ik ben zo gruwelijk slecht in het openen van topics... Wat ik voornamelijk wilde vragen was: waarom ben je geemigreerd? Waar woon je nu en waarom juist dáár? Ben je van plan om ooit terug te gaan naar NL, wil je altijd blijven waar je nu woont, of wil je juist je horizon gaan verbreden? En tenslotte: zijn er dingen waar je moeite mee hebt/juist makkelijk vindt, en heb je goede tips voor meiden die ook iets dergelijks willen doen?
Ja, jou kende ik inderdaad al . Ik heb trouwens nog steeds geen flauw idee wáár in FR je nou eigenlijk woont...
Ik heb inmiddels mijn OP aangepast, en hierbij mijn input waarom ben je geemigreerd? In eerste instantie omdat ik me verveelde in NL, ik wilde mijn horizon verbreden, meer ruimte om me heen/mooie natuur. Waar woon je nu en waarom juist dáár? In Bourgondie, vanwege de ruimte, natuur, zeer vriendelijke mensen, en de mogelijkheid hypotheekvrij te kunnen wonen in een huis/tuin welke we ons in een ander land niet eens mét hypotheek hadden kunnen veroorloven. Ben je van plan om ooit terug te gaan naar NL, wil je altijd blijven waar je nu woont, of wil je juist je horizon gaan verbreden? Hoewel ik vroeger dacht nóóit meer terug te willen naar NL merk ik wel dat wanneer je langere tijd in het buitenland woont je bepaalde dingen toch weer gaat missen. Echter zie ik mezelf toch nog altijd meer geneigd juist vérder weg te verhuizen dan terug naar Nederland. En tenslotte: zijn er dingen waar je moeite mee hebt/juist makkelijk vindt Ik heb moeite (momenteel) met het meertalig opvoeden van mijn zoontje. Ik merk dat ik er toch best wel onzeker van kan worden soms (doe ik het wel goed? waarom praat hij nog niet? etc etc) , en heb je goede tips voor meiden die ook iets dergelijks willen doen? Als je het 100% zeker weet: gewoon doen! Beter gefaald dan nooit geprobeerd. Als je het alleen als uitweg ziet voor huidige problemen: niet doen, je problemen achtervolgen je overal, wáár je ook heengaat.
hiero! ik woon sinds 3jaar in belgie. nu mis ik nl best wel ma dat komt meer doordat ik mijn fam mis en niet zomaar ff langs kan gaan. ook nog eens geen auto... ooit wil ik mssn wel in turkije gaan wonen maar nu nog niet ben ik achter gekomen. waarom belgie? mijn man had hier een huis en ik wilde mijn horizon verbreden. waarom turkije? mijn man komt daar vandaan en het schijnt erg mooi te zijn ( ga over 2weken voor het eerst erheen) het eten is super en de mensen zijn veel minder gestressed en zoveel gastvrijer dan hier ( kijk dan naar mijn sfam en verhalen ) tip: ga ervoor! ma zorg wel dat je wat om handen hebt, leer de taal en zoek werk . ik werk niet en voel me vaak erg eenzaam omdat ik de hele dag thuis ben met de kids.
Mijn man komt uit Zweden. Hij heeft eerst 5 jaar in NL bij mij gewoond en vorig jaar zijn we verhuisd naar de plaats waar hij voorheen ook woonde. Hij kon weer bij zijn oude werkgever terecht en genoeg vrienden in de buurt. Mij leek het ook een prima omgeving om ons zoontje op te laten groeien. We zijn in principe niet van plan om terug te gaan naar NL. Ik vind het moeilijk om vrienden te maken, maar dat ligt vooral aan mezelf Wat ik het meeste mis uit NL is mijn werk. Ik had een superleuke baan met geweldige collega's. Nu zit ik zonder werk en ga ik na mijn bevalling op zoek naar iets nieuws. Ook de taal heb ik nog niet goed onder de knie. Ik versta vrij veel, maar de taal spreken gaat nog niet zo soepel. Voor mijn zoontje is het geen probleem. Toen we in NL woonden is hij niet tweetalig opgevoed, maar alleen Nederlands. Vanaf het moment dat we hier woonden, hij was toen net 3 geworden, is hij naar het KDV gegaan en hij heeft de taal erg snel opgepikt. Zijn uitspraak is beter dan die van de andere kinderen daar en hij schakelt moeiteloos tussen Zweeds en Nederlands.
H! Meiden... Hier eentje die 4 jaar in Belgie heeft gewoond, en nu al 12 jaar in Duitsland. Hier in Duitsland blijf ik waarschijnlijk plakken...we hopen binnenkort een huis te kopen hier, dus terug naar NL is voorlopig helemaal van de baan. Ben in Duitsland terecht gekomen omdat ik hier goed kon werken en ben met mijn toenmalige vriend verhuisd. Die relatie ging uit, en ben ondertussen getrouwd, en nee, niet met een Duitser, maar met een Roemeen...Onze kinderen willen we ook 3-talig opvoeden... Dus een vraagje aan jouw Elea, hoe doe je dat? En lukt het echt goed? Ik wil Nederlands met de kindjes praten, natuurlijk zullen ze Duits leren van tv, radio, vriendjes en zodra we in bijv. winkels zijn, en als de papa thuis is wordt er Roemeens gesproken, zo leer ik dat ook. Ik mis het leuke winkelen in NL, Blokker, Xenos, Hema, Zeeman Etos...Noem het maar op...ik woon helemaal in het noorden en er zijn hier voormakelijk Deense en Duitse winkels...Ook mis ik de mooie Nederlandse supermarkten en eten als worste- saucijzebroodjes, rookworst, zoute drop, de zuivel en zo kan nog wel een tijdje doorgaan. Ook breng ik altijd een lading Zwitsel mee terug... Verder is het enigste wat ik soms mis idd. ook familie. Ben ook niet zo makkelijk in vrienden maken, en het is soms jammer dat we geen oma´s of tante´s hebben voor een kop koffie of even babysitten als ik naar de dokter moet...Schoonfamilie woont namelijk nog verder weg als mijn familie...
Ik nog niet,in 2009 mislukte poging naar Australië wil het over een jaar of 5 weer proberen maar dan naar een Pacific eiland.
Ik spreek Nederlands met mijn kinderen, mijn man (Fransman) Frans en samen spreken wij Engels. Ook in de winkels ed wordt hier Engels (naast het Arabisch) gesproken. Mijn oudste 2 dochters gaan naar de Franse school maar volgen de Bilingual stroming, waar ze les in zowel het Frans als het Engels krijgen (3 dagen Frans, 2 dagen Engels). Ook gaan ze 1 middag per week naar de Nederlandse school en probeer ik echt om regelmatig met Nederlandse vriendinnetjes af te spreken. Het is zeker niet gemakkelijk. Alle talen moeten belangrijk gevonden worden, want het vereist veel inzet van zowel de omgeving als het kind zelf en kan alleen echt goed slagen als er voldoende tijd wordt besteed aan de talen die minder aan bod komen (dus de taal die niet op school/op straat gesproken wordt), in mijn geval dus het Nederlands. Mijn dochters spreken alle drie goed Nederlands, je hoort wel dat ze meertalig zijn, maar dat is logisch. Ik vind het soms best wel lastig om ze dat Nederlands voldoende aan te bieden, maar ik ben me ervan bewust dat het nu of nooit is. En het is ook erg dankbaar, als ik zie hoe ze nu lekker Nederlands met opa en Oma en de neefjes kletsen. Liefs Elea
Ik woon sinds januari 2010 in België. Hiervoor nog 7 jaar in Frankrijk gewoond. Ik woon nu hier door mijn vriend, omdat we graag wilden samenwonen. Hij had (en heeft) een koophuis en ik niet dus de beslissing was rap gemaakt. Ik zal nooit meer terug naar Nederland verhuizen, ik ben heel gelukkig hier.
Ik woon inmiddels al weer bijna 11 jaar in Portugal. Toen ik mijn man leerde kennen, waren zijn ouders al een aantal jaar in Portugal met B&B/reikicentrum en hij wilde binnen 5 jaar ook de kant van zijn ouders op. Eerst een aantal jaar bij hun in de buurt gewoond en nu sinds 2007 in de Algarve vanwege werkaanbod voor mijn man. We willen komend jaar weer terug richting schoonouders. De zone is veel aantrekkelijker. Ik heb het wel gehad met het toeristische, bloedhete, saaie Algarve. Albufeira zelf is wel leuk hoor. Bovendien worden mijn schoonouders ook ouder en we willen er voor ze in de buurt zijn, zeker nu mijn zwager en schoonzus daar niet meer in de buurt zitten. Nee, ik wil zeker niet terug naar NL. Elke keer als ik daar op vakantie kom raak ik gewoon gestrest van die opgefokte mensen overal.
Wij wonen in "ergens" in Zuid-Oost Azië. Zijn uitgezonden door werkgever dus hebben geen werk ter plekke hoeven regelen natuurlijk. Wij hebben het verschrikkelijk naar onze zin hier, hadden het wel een beetje gehad in NL om verschillende redenen, we willen in principe nooit meer terug. Hooguit verhuizen we binnen deze regio nog één keer en later als we oud zijn gaan we rentenieren in Florida en op Bali.
Wij wonen vanwege werk in Indonesië, en hopen daar nog wel een jaar of 15-20 te blijven. Ik heb hiervoor gestudeerd in Portugal en Australië, daar ook gewerkt en in een aantal landen in West-Afrika gewerkt. Kinderen gaan naar Engelstalige school, en als ik op verlof ben in Nederland naar een Nederlandse school. Thuis praten we Nederlands, buitenshuis vooral Engels. Als ik het me goed herinner zijn hier meer moeders met banden met Zweden en Portugal trouwens.
Mijn kinderen worden ook drietalig opgevoed, maar het vergt inderdaad veel werk. Vooral om het Nederlands bij te houden. Als mijn zoontje met zijn auto's speelt, praat hij in zichzelf Duits. Ik merk dat hij steeds vaker ook in het Duits denkt. De derde taal, Russisch, is trouwens de minst ontwikkelde taal omdat mijn man de hele dag werkt. We zijn nu op vakantie in Nederland en dan gaat het Nederlands weer vooruit. En over het algemeen is men in Duitsland niet erg tolerant tegenover meertalige kinderen. Ze weten er niet zo goed raad mee. Zo zei mijn kinderarts dat ik alleen Duits moest gaan praten met de kids. Ik voed echter volgens OPOL op (one parent one language) en ik ben niet van plan daar daarmee te stoppen. @Femme Nikita, leuk dat je ook verder in Duitsland woont. Over het algemeen wonen de meeste Nederlanders aan de grens. Ik woon zelf in het midden.
waarom ben je geemigreerd? 10 jaar geleden deed ik vakantiewerk op een camping aan de Spaanse kust en heb daar mijn man leren kennen. Mijn kinderen zijn hier geboren. Waar woon je nu en waarom juist dáár? Vlakbij Barcelona. We hebben beide werk en komen goed rond. Daarnaast is Barcelona natuurlijk een heerlijke stad. Ben je van plan om ooit terug te gaan naar NL, wil je altijd blijven waar je nu woont, of wil je juist je horizon gaan verbreden? Ik zeg nooit nooit. We zitten hier nu goed en hebben geen plannen om te gaan verhuizen. En tenslotte: zijn er dingen waar je moeite mee hebt/juist makkelijk vindt? Ik vind het jammer dat opa´s en oma´s ver weg wonen vooral nu er kinderen zijn. Voor de rest heb ik nergens moeite mee.