Ik zou heel graag wat advies willen van andere vrouwen. Ik en mijn vriend willen over 2 maanden beginnen met proberen zwanger te worden.. super leuk en spannend dus. Al heb ik nu al huilbuien omdat mijn eigen moeder toen ik 12 was haar eigen leven heeft ontnomen en nu niet in dit spannende deel van mijn leven aanwezig is. Wat mis ik haar toch. Maar waar ik eigenlijk advies om vraag is hoe ik met mijn schoonmoeder moet omgaan mochten wij zwanger worden. Ik en mijn vriend wonen 4 jaar samen en de band tussen mij en mijn schoonmoeder is altijd wel oké geweest, we zouden nooit de beste vriendinnen worden omdat we erg van elkaar verschillen maar dat hoeft ook niet natuurlijk. Mijn vriend en zijn moeder hebben al jaren een beetje wrijving met elkaar. Hij moet vliegen voor zijn moeder, en doet hij dat niet dan doet ze zielig want ze heeft het heel zwaar met haar lichamelijke klachten, die zijn er ook wel echt en dat is ook heel rot maar ze gebruikt ze om dingen af te dwingen. En zo zijn er in het verleden nog meer dingen gebeurd die mijn vriend pijn hebben gedaan. Maar daar word bij hun niet over gesproken want ja dat doet eigenlijk niemand haar tegen spreken. Toen ik en mijn vriend in een klein appartement woonde stonden er nog veel van zijn spullen daar, had ze hem weer nodig en hij vloog niet snel genoeg dan werd er gedreigd dat hij al zijn spullen maar op kon komen halen. mijn vriend kwam geregeld thuis met ergernissen over zijn moeder en ik zei vaak ze bedoeld het vast gewoon goed. Dat zei ik ook nog toen ik door had dat ze zich met onze relatie bemoeide. Want ik kon me voorstellen dat het moeilijk is voor een moeder om haar zoon uit huis te zien gaan en ze wil natuurlijk alleen het beste voor hem. maar beetje bij beetje kreeg ik door dat ze ook gewoon negatief over mij sprak achter mijn rug om. Dat vond ik niet leuk maar dacht 'ach komt wel goed'. mijn vriend kreeg het er moeilijk mee want hij wou niet telkens horen ' weet je het zeker met An, en het moet zo zwaar voor je zijn dat ze ziek is (ja ik ben ziek maar niet zo erg ofzo) en laat jezelf niet ondersneeuwen' etc etc.. Op het begin is het bescherming, maar na jaren ook nu we verloofd zijn (en zij daar blij over deed) en na dat mijn vriend telkens aangeeft dat hij echt gelukkig en verliefd is voelt het als stoken in een relatie.. Toen ving ik een gesprek op dat ze echt op een boze toon tegen hem zei dat ik hem meer plek is huis moet gunnen en niet alles moet bepalen en ik ook eens rekening met hem mocht gaan houden... echt toen was het mijn druppel.. dit was gewoon echt negatief (ook zonder aanleiding en ik en mijn vriend kibbelen wel soms maar ieder van ons krijgt net zo veel ruimte en dat beaamt mijn vriend zelf ook). Ik heb netjes tegen haar gezegd dat dit mij pijn deed want dit klopt gewoon niet en dat ze ook altijd naar mij had kunnen komen. Nou toen barstte de bom. Ik werd nog beschuldigd dat ik mijn vriend had gedwongen een verzameling weg te gooien (al die spullen waren al weg voordat ik mijn vriend überhaupt ooit gezien had) en ik was voorlopig niet meer welkom en werd kinderachtig gelijk verwijderd van der facebook. Mijn vriend kreeg nog de volle laag hoe ik het lef had en ze dacht dat ons huwelijk toch nooit stand zou houden (leuk zij zou ook getuigen zijn dat ze dat toen niet even gemeld heeft inplaats van blij te doen). Mijn vriend is heel boos geworden en heeft alle spullen daar weg gehaald en gezegd geen contract meer te willen. Dat is nu ook al ff zo en we merken beide zoveel meer rust nu. Als mijn vriend weer contact met haar wil zou ik dat altijd steunen maar daar moet hij tot nu toe nog niet aan denken. nu zijn we dus bezig met proberen zwanger te worden en dit zet me heel erg aan het denken.. wat moet ik daar nu mee. moeten we het haar persoonlijk zeggen als we zwanger zijn of anders?... en hoe moet het dan verder?.. ik ben bang voor ruzie tijdens mijn zwangerschap daar wil ik graag zo veel mogelijk van genieten en niet in de stress zitten. Sorry lang verhaal.
Wat vervelend zeg. Tja, ik ben in dit soort situaties best hard. Pech voor haar! Jullie hebben nu geen contact, en voelen je allebei goed daarbij (in ieder geval is er rust). Bij mij zou ze het dan echt niet persoonlijk horen als ik zwanger zou zijn. Contact tijdens je zwangerschap vermijden, kan eventueel ook daarna wel weer.
Als het zoveel rust biedt dat er geen contact is, waarom zou je dat dan open willen breken? Dit zal dan alleen maar weer energie en ergernissen geven. Wat zegt je vriend hier over dan? Het is immers zijn moeder. Als hij het wel prima vindt op deze manier dan moet je je er niet zo druk over maken.
Hoi Ts, Het klinkt voor mij alsof je je verantwoordelijk/schuldig voelt om wat er gebeurd is. In jouw situatie zou ik niets doen. Hooguit je gevoelens delen met je vriend. Maar het is eigenlijk tussen je vriend en zijn moeder. Ze is ook jouw schoonmoeder, maar met die band hoef je mijn inziens pas aan de slag als ze weer in jullie leven wil zijn en jullie dat ook zien zitten. Dan zou ik wel goed van tevoren bedenken waar jullie grenzen als gezinnetje liggen en hoe zij zich daartoe verhoudt. Als dat voor jullie duidelijk is kun je dat met haar bespreken. Een (schoon) moeder is wel een moeder en ik denk dat die altijd je respect verdient. Uit je verhaal maak ik op dat je tot nu toe respectvol met haar bent omgegaan en dat zou ik blijven doen mocht ze weer in jullie levens komen.
Ik zou het voor nu gewoon zo laten. Er komt wellicht een tijd dat ze kennis neemt van een kleinkind. Dat zie je dan wel weer. Het kindje zal er z'n hele leven nog wel zijn Fijn dat je met je man op een lijn zit. Geniet van de zwangerschap! Oh en dit typende...ik bedenk me nu dat je je moeder mist en dat dit wellicht meer naar voren komt nu je zwanger bent. Daar wil ik je ook nog sterkte mee wensen. Ik typ zomaar 'geniet van je zwangerschap' maar misschien ervaar je het daardoor wel anders
Praat met jouw vriend. Open, eerlijk, wat hij wil en voelt. En dan ook over jouw eigen gevoelens en twijfels. Zoals je het nu vertelt, zit je fijn in jouw relatie met vriend. En komen jullie voor elkaar op. Of schoonmoeder nu wel of niet in jullie leven is, zolang dat jullie uitgangspunt is, geef je met ouders die er voor elkaar zijn, een fijne en veilige, liefdevolle basis aan jullie toekomstige kind.
Ps. ik weet wat het is om je moeder te missen in zwangerschap en moederschap (andere reden, ze kreeg de ziekte van Alzheimer toen ze 50 was, en was anders een enorme steun geweest bij tweeling met één kindje met ASS en verstandelijke handicap). Heel rot, sterkte met deze fase waarin je het verlies weer heftiger voelt. (Maar wat ook kan (wat ik nooit verwacht had): wat zie ik veel van mijn moeder terug in één van mijn zoontjes. Zij was haar geest bijna helemaal verloren, maar ik zie veel van haar gezicht en heldere blik terug in mijn jochie. Wat ik probeer te zeggen, is dat jouw ervaring van moeder worden en toekomstige kindjes leren kennen, nog heel veel warmte mee kan brengen )
Dank jullie voor de antwoorden, echt heel lief dat jullie de moeite nemen. Ik heb het gevoel of ik altijd mijn best heb gedaan in de band tussen mij en haar en het niet alleen van mijn kant te bekijken. Mijn vriend weet het niet zo goed.. ik zie dat hij het heel graag anders zou willen. Hij zou het zo graag willen dat ze deel uit kan maken van dit deel van zijn leven maar hij ziet ook wel dat wat hij wil en wat het zou worden 2 verschillende dingen zijn. Ze is geen slechte vrouw zeker niet en zou ook blij zijn met een kleinkind en ons willen helpen... maar manipuleren zou ze blijven doen en door wat er gebeurd is zou er altijd iets boven ons hoofd blijven hangen. Maar ik weet dat als wij er voor kiezen om voorlopig het contract nog af te houden en wij zwanger zouden zijn en haar daar niet in betrekken dat er weer een bom barst en ze dat zou gebruiken om zielig te doen bij andere dat wij haar haar kleinkind weghouden. Tot nu toe heeft ze gelukkig nog niet veel geroddeld, wat ze normaal wel doet maar zelfs haar vriend vind dat ze onredelijk is geweest en we denken dat ze bang is dat ze tegen word gesproken. Maar als wij haar niet betrekken bij zwangerschap geloof ik zeker dat ze dat tegen me gaat gebruiken en dat vind ik eng.
wat een ontzettend lief bericht! Ik ben niet zweverig of iets maar ik voel me wel heel verbonden met haar. het gekken is alles heeft ons jaren tegen gezeten waardoor proberen zwanger te worden geen optie was. En nu zit alles mee. Het voelt als een soort bevestiging van nu is het het moment.
Ik kan me goed voorstellen dat je een warme band met een moeder mist in deze periode, de wens voor een eigen kindje, en het ideaalbeeld dat er een super blije aanstaande oma is! Je geeft aan dat jullie nu het contact verbroken(/gepauzeerd?) is heel veel rust geeft. Geloof me, je wilt rust en stabiliteit tijdens de zwangerschap! Als jullie besluiten haar terug binnen laten moet je heel duidelijk en concreet afspraken hebben, met als stok achter de deur, doe je stoken of andere ongewenste handelingen, is het weer gesloten deur. Ze moet weten wat de grens is, en dat die grens echt niet meer overschreden mag worden Jullie zijn nu samen het gezinnetje, je verloofde is het nestje al uitgevlogen, en dat moet ze accepteren. succes komende maanden in ieder geval!
Ik zou het vooral aan je vriend overlaten. Het is zijn moeder, hij wil geen contact, laat hem beslissen hoe hij het aan wil pakken.
Lastige situatie! Ik ben op zich altijd groot voorstander van goede familiebanden en dat je daar je eigen gevoel/trots vaak voor opzij moet zetten. In dit geval is duidelijk dat je schoonmoeder onredelijke dingen over je heeft gezegd en het lijkt er niet op dat ze hiermee gaat stoppen zonder goede afspraken te maken. Voor nu (je bent tenslotte nog niet zwanger) zou ik het gewoon even zo laten. Even rust voor alle partijen. Wie weet wat er de komdende periode nog gebeurd wat verandering brengt in de zaak. Als je straks echt zwanger bent, zou ik eerst een goed gesprek met duidelijke afspraken willen, voordat je weer samen verder zou kunnen.
ja verbroken of gepauzeerd weten we zelf dus nog niet zo goed. ik heb daarna nog eens met haar willen praten maar toen heeft ze het al duidelijk gemaakt dat ze nergens een excuus voor aan bied en niks fout heeft gedaan. ja als je niet eens een beetje naar jezelf wilt kijken dan hoeft er ook niet gepraat te worden. ik denk ook dat ik graag die rust die we nu hebben wil houden tijdens een zwangerschap. Maar als mijn vriend iets anders wil ga ik daar in mee. Mijn vriend twijfelt alleen heel erg en ben bang dat hij later spijt krijg van iets wat hij wel of niet heeft gedaan. mijn vriend heeft al een gesprek proberen te hebben over grenzen en niet meer zo praten over zijn vriendin.. maar terwijl hij aan het praten is gaat ze hem knuffelen en huilen. Sorry het klinkt hard maar dat doet ze om te manipuleren en dat vind ik echt zo jammer. Haar zoon heeft het zo nodig om eens te zeggen wat hem allemaal pijn heeft gedaan maar krijgt nooit de kans Want hoe durft iemand negatief over haar te praten en als dat niet werkt gaat ze op de zielige tour. ik denk dat het een mogelijkheid is om met elkaar om te gaan maar ik zelf ga dat heel moeilijk vinden. Daar ga ik heel veel stress bij voelen en dat gaan andere aflezen op mijn gezicht. Dat is dan misschien weer mijn fout. in hun gezin kunnen ze dat heel goed, doorgaan alsof er niks gebeurd is. Ik kan dat niet.
Heel goed van je dat je het aan je vriend overlaat. Het is tenslotte zijn moeder en hij moet uiteindelijk beslissen of hij wel of geen contact met haar wil. Ik vind het ook zeer verstandig en moedig van je dat je, als hij weer kiest voor contact, daar zelfs in mee wil gaan. Dat is zelfopoffering! Ze heeft je best pijn gedaan en dan is het niet niks om daar overheen te stappen! Knap van je!
Je schoonmoeder is absoluut geen fijn mens. Ik herken wel het een en ander erin en ik ben blij om te lezen dat je vriend voor jullie kiest en dit niet meer accepteert. Heel goed en sterk van hem! Zeker na alles wat hij heeft meegemaakt, hij zal het niet makkelijk hebben gehad als kind. En dan krijgt hij een vriendin, die ook nog eens superlief voor haar was, en hoe ze daar mee omgaat. Niet te geloven. Dit type mensen veranderen niet, echt niet. Ze zullen af en toe een goede opleving hebben, waar je dan weer intrapt ( en het goedmaakt) maar ze vervallen zo weer in hun oude gedrag. zet je maar schrap voor haar als je een kindje hebt.. Mochten jullie toch ooit weer contact willen vanwege jullie kind. 1 tip: onder voorwaarden en heeeel goed begrenzen ( bv we komen een keer per maand 1 uur langs). En hier echt aan houden. Het klinkt hard allemaal. Maar zoals ik het lees zijn jullie 2 superlieve goede mensen ( en straks topouders). En zo n ( schoon)moeder geeft veel stress. Dit heeft ook zn weerslag op jullie ( en uiteindelijk jullie kind). Dus petje af hoor hoe jullie hebben gehandeld in deze situatie!
Wat ontzettend lief van u. Kijk als het iemand in mijn vriendenkring was geweest dan had ik waarschijnlijk de vriendschap beëindigt dus als mijn vriend er voor kiest dat ze weer deel uit gaat maken van ons leven moet ik ook eerlijk bekennen dat ik dat niet makkelijk ga vinden. Maar ik ga zeker mijn vriend niet weghouden bij zijn moeder, natuurlijk is dat soms wat ik het meeste voel maar dit zou niet eerlijk en goed zijn.. zij is wel zijn moeder en heeft hem grootgebracht, die band zou er altijd zijn. ze heeft ook zeker geen slecht hart of zo maar het is allemaal zo nep en gespeeld naar andere. Als je daar bent word er alleen maar geroddeld en zijn die mensen er zelf word er allemaal lief en leuk gedaan en iedereen word beoordeeld op zijn of haar uiterlijk. Ik ben zo anders daarin. Ik ben zeker geen perfect persoon en doe ook niet allen goed in de relatie tussen mij en mijn vriend. Maar echt met heel mijn hart hou ik van die man en zou voor hem door het vuur gaan. Je zou denken dat een moeder alleen maar blij kan zijn dat haar zoon een vriendin heeft die zo veel van hem houdt inplaats van al mijn foutjes op te zoeken en haar zoon te zien als perfect. Ik hoop het maar ik geloof ook niet dat ze gaat veranderen, ze is zo gewend alles naar haar hand te praten. Zelfs toen haar vriend een zware kaakoperatie had ging ze op facebook lopen klagen over haar arme rug die zo'n pijn deed van het lange wachten in de wachtkamer.. Denk ook dat het alleen gaat werken met goede afspraken. Dankje voor je tip!