Hallo dames, Mijn zoontje wordt volgende week 1 en ik merk dat het opvoeden nu 'echt' gaat beginnen. En ik vind het soms best moeilijk.. Bijvoorbeeld.. Snapt een kind van 1 het als je hem waarschuwt en na 3x op de gang zet? Zo ja, hoe lang zet je hem dan op de gang.. en als je hem weer ophaalt, moet je het er dan nog over hebben of is hij het eigenlijk alweer vergeten? Mees begint ons, zo lijkt het althans, echt wel uit te proberen. Driftbuien als hij zn zin niet krijgt.. hoe gaan/gingen jullie hiermee om?
Hoi, Onze zoon is woensdag één geworden en ik merk ook dat hij steeds meer een eigen mening krijgt.. Ik denk eerlijk gezegd niet dat een kind van één het waarschuwen en op de gang zetten begrijpt, maar ik ben natuurlijk geen opvoedkundige. Wat ik doe als onze zoon iets niet wenselijks doet is hem indringend aankijken (oogcontact zoeken) en streng 'nee' zeggen. Onze zoon begrijpt heel goed wat nee is en meestal komt het dan wel goed. Komt vast ook wel wen fase dat ie denkt: ja daaaaaaaag, maar dat is nu nog niet zo. Verder volg ik gewoon m'n gevoel!
Persoonlijk denk ik dat op de gang zetten en strafstoeltjes nog niet werken bij een kind van 1. Het enige wat, in mijn ogen, effect heeft is: - consequent zijn - oogcontact wanneer je iets zegt - wanneer je je kind iets duidelijk probeert te maken, moet de afstand tussen jou en kind niet langer zijn dan de leeftijd van het kind (1 jaar = 1 meter afstand, etc) Dit werkte bij mij in ieder geval en ik heb een kind met temperament van 2 ouders, een eigen wil, losse handjes en ga maar door.... Het is hier btw goed gekomen (tot zo ver dan) Nu hij bijna 2 is gaat hij soms voor straf op zijn eetstoel in de hoek van de kamer en op de opvang moet hij dan op de bank zitten. Maar ik en zij hebben het idee dat dit nog niet echt werkt... Meneer gaat dan gewoon zitten spelen/praten tegen zichzelf
Herkenbaar! Zit er nu ook mee haha! Zoontje word maandag 1. Doe hetzelfde als bovenstaande. Heeft niet altijd nut, dan zet meneer het op een brullen..
Ik heb ook een temperamentvol meisje hier, maar ze heeft misschien 2x 'straf' gehad. Ik ben inmiddels van mening dat het ook anders kan, ik zet 'r dus niet op de gang ofzo als ze 'lastig' is. Maar ik geef wel degelijk grenzen; dingen die gevaarlijk zijn ofzo, dat mag gewoon niet. Ik pluk haar dan bv van de tafel af, zeg dat ze daar niet op mag klimmen omdat ze dan hard kan vallen en dat pijn doet. Soms wordt ze dan boos en verdrietig; terecht, want het is niet leuk als je op tafel wil klimmen en je vervolgens eraf wordt gehaald. Dus prima, even boos en verdrietig zijn en daarna lekker met iets anders spelen.
Consequent zijn, uitleggen, afleiden, negeren...in een notendop Hij was toen bijvoorbeeld van het bijten en gooien en als ie na twee waarschuwingen nog een keer beet of gooide dan stopte ik het samen spelen en negeerde ik 'm even, had toen nog niet de intentie 'm op de gang te zetten of iets, heeft in mijn ogen ook nog geen nut dan. Hij gaat sinds een paar weken de gang op als ie na een waarschuwing mij slaat en of het nu al nut heeft, kweetnie...daar gaat ie met het lichtknopje spelen of tegen zichzelf praten en wacht geduldig tot de deur weer open gaat...en als deze open gaat zeg ik dat slaan niet mag/niet lief is (zegt ie zelf vaak al) en dan zegt ie 'sorry mama' en krijg ik een kus, heb ik er niet eens ingestampt maar klinkt wel lief Zei overigens ook toen dat het opvoeden was begonnen maar wacht maar tot ie 1,5/2 is
1 is te klein voor "straf". Ze moeten eerst weten dat ze IK zijn en ook pas dan komt het geweten, tot die tijd zijn ouders het externe geweten. Straf zullen ze nog niet begrijpen en ook niets van leren. Misschien een boek aanschaffen over de ontwikkeling van het kind? Ik vind het zelf erg boeiend...
1 jaar is idd te klein om echt te straffen vind ik.. Emma is nu bijna anderhalf, en straffen lukt nog niet. Alleen het constant waarschuwen, NEE zeggen, handje weg halen, boos worden eventjes. Maar het echte opvoeden begint dan wel ineens ja! Als ze gaan lopen en overal bij kunnen, loop je en constant achterna
Ja idd nienkiej.. hij loopt dan nog niet los maar gebruikt wel alles om langs te kunnen lopen of mee te kunnen lopen en ik blijf bezig inderdaad.. Consequent blijven denk ik dan maar. Als je de ene dag niet aan de afstandsbediening mag zitten, mag dat de volgende dag ook niet.. Lastig.. maar wel heel leuk die eigen willetjes en ontdekkingstochten
Ze heeft hier wel ineens weer zo´n periode dat ze alles moet pakken en laten zien.. Afstandsbediening, controller van de PS3, dvd´s, games, boeken.. pfff Heel mooi om te zien schatje, maar is niet de bedoeling haha. Wel vervelend want dan moeten we weer wat harder zijn
Hahaha oh ja ook zo herkenbaar.. alles aan je willen geven. Is natuurlijk heel goed, dus 'dankjewel! Wat goed van jou!' Ben trouwens niet zo dat ik alles weg ga leggen waar hij niet aan mag komen. Hij moet gewoon leren dat hij niet overal aan mag zitten (vind ik)..
Dochter heeft twee maanden geleden pas voor het eerst in de hoek gestaan. Daarvoor was het niet nodig of begreep ze het gewoon nog niet. Ik vind 1 jaar dus ook nog te jong. Tot die tijd was het consequent zijn, haar altijd een slag voor zijn, afleiden/alternatieven geven en uitleggen. Ik merk echt dat uitleggen helpt, hoe klein ze ook was.
Mijn dochter is ook een jaar, maar ik kan me niet inbeelden dat ze het al zou vatten als ik haar op de gang zou zetten. Ze test hier ook volop grenzen, maar wij zeggen gewoon duidelijk 'nee', blijven steeds consequent en leiden haar af
Oke.. nog niet op de gang dus, daar is hij echt nog te klein voor.. Ik wist niet zeker of het al effect zou hebben vandaar mijn vraag maar gewoon consequent zijn, nee zeggen etc etc..
Hier ook hoor, Dan kan je alles wel weg gaan leggen en dat is niet de bedoeling. We waren een keer bij mijn ouders en Emma wilde telkens afstandsbediening pakken van tafel, en mijn vader legde m telkens weg. Vond mijn vriend niet oké, dus die zei: Nee je moet em laten liggen, ze moet leren er van af te blijven. Nou mijn vader keek wel gek op.. Uiteindelijk na een aantal keer nee emma of zo iets deed ze het niet meer en liet ze 'm toch maar liggen Maar goed deze week heeft dat even geen zin haha.
De jongste (16 maanden) begrijpt al behoorlijk veel, maar op de gang zetten doen we nog niet. Dat doen we wel bij de oudste (2,5 jaar) , maar zij begrijpthet allemaal al heel goed Ik houd niet zo van afleiden. Iets mag niet en ik wil ook graag dat dat overkomt. Als de jongste iets doet wat niet mag, bijvoorbeeld ergens aankomen wat niet mag, dan lopen we naar haar toe, halen haar handje er van weg en zeggen duidelijk 'Nee, dat mag niet -naam-!' Doet ze het weer dan herhalen we dit. Doet ze het weer dan zeggen we exact hetzelfde en pakken haar op en zetten haar een meter of twee weg. Loopt ze weer terug, en gaat het weer doen, dan volgt het hele riedeltje weer opnieuw. In geloof echt in het consequent toepassen van zoiets als dit. Bij de oudste hebben we dit ook zo gedaan en als er een verjaardag ofzoiets is, en de hele tafel staat vol met lekkers en drinken, zal ze nooit ergens aankomen. Ook gaat ze niet in spullen zitten graaien of kastjes opendoen als we ergens op bezoek zijn. Bij de oudste zijn we op een gegeven moment gaan uitleggen waarom iets niet mocht en als ze iets wilde van de tafel dat ze het gewoon kan vragen. Dit doet ze nu ook gewoon. Nu heeft de jongste een behoorlijk sterk willetje en moeten we veel waarschuwen en haar wegzetten, maar het lijkt steeds beter te gaan want aan heel veel dingen begint ze niet eens meer Het is vermoeiend, maar ik geloof echt dat alle energie die je er nu stopt zich dubbel en dwars laat terugzien als ze ouder zijn...
hier precies hetzelfde verhaal , ook zit meneer telkens aan het knopje om de kast van de ziggo uit te doen , zit ik even iets boeiends te kijken 5 seconden mamma tijd , drukt ie de tv uit XD of pappa zit even nieuws te kijken en mamma is met J aan het spelen , rent ie weg drukt ie ook de knop uit , Heeee zucht steun , we gaan maar weer verder meneer luisterd toch nooit