Wat een dag....

Wat een dag...

Een dubbel gevoel van blijdschap
en droevigheid tegelijk.

Toen de dag begon besloot ik de kledingkast van
mijn kleine ukkepuk op te ruimen.
Toen ik bezig was wilde zij blijkbaar kijken waar ik mee bezig was
en ze trok zich op aan haar bedje.
Ik schrok en besloot het bedje omlaag te zetten als de kast opgeruimd was.
Wat wordt mijn kleine meisje groot en wat wordt ik daar vrolijk van.

Terwijl ik bezig was ging mijn telefoon en liet hierdoor
de lattenbodem om mijn grote teen knallen.
Flink gevloekt en was er even helemaal klaar mee.
Het nummer wat mij gebeld had herkende ik niet dus besloot
eerst te gaan stofzuigen en hierna terug te bellen.

En dan kom ik op een punt van al heel wat jaartjes geleden.

Je kent het wel , alle jongeren uit de buurt verzamelen zich.
Een vast vriendengroepje.
En toen zag ik "hem".
Ik was jong , Hij een jaar ouder dan mij.
Mijn prinsje op de scooter in plaats van op het witte paard
Mijn "eerste liefde" en ook mijn eerste vrijpartij was met hem en na een relatie van 2 jaar ging hij helaas vreemd dus was het over.

Een hele tijd niets meer vernomen tot ik naar een nagelstudio zocht op internet en uitkwam bij bleek later zijn zusje.
Dat vervelende meisje wat zich altijd sneaky in zijn kast verstopte om ons te bespioneren
Ik vroeg hoe het ging met haar broer en dus mijn ex.
Hij was op dat moment binnen maar durfde niet naar het schuurtje te komen waar ze haar studio had.
Naar omstandigheden ging het goed met hem.
Sinds kort mocht hij af en toe weer naar huis vanuit een instelling.
Hij had stemmen in zijn hoofd maar kreeg medicijnen en het leek allemaal wel goed te gaan.
Zo sprak ik hem regelmatig op fb en haalde we samen toch
wel erg leuke herinneringen op!
Het ging goed met hem maar achteraf bleek het toch weer achteruit te gaan.

Goed : Tijd om het nummer terug te bellen......

Er word opgenomen en de naam zegt me niet direct iets.
Tot er toch een lichtje begint te branden.
De vriend van mijn ex-schoonzusje [ uh oke?!]

Met het verschrikkelijke nieuws dat "J" zich afgelopen
nacht heeft opgehangen.

Niemand die het aan heeft zien komen , niemand!
Zijn familie niet , vrienden niet...Niemand.

1 jaar en 5 dagen ouder dan mij.
Wat hem bijna 31 zou maken.

Wat een klap en wat een verdriet.
Arme jongen , Wat moet hij met zichzelf hebben gezeten.

"Jij , mijn first love , Rust zacht"

 

Ja je hebt er niets meer mee maar je schrikt er toch enorm van.
Nooit verwacht en ik denk niemand niet!

Zo jammer van zo'n mooie jongen.....