Mijn dochter heeft een heel goed geheugen, denk ik. Ze is bijna 2,5 jaar. Ik verbaas mij er zo over, hebben jullie kinderen dit ook of juist niet? - Gisteren in de bieb pakte ze een boekje die we minstens 6 mnd geleden hebben geleend. 'Mama wil je voorlezen? die van de poep en daarna die van de soep'. Het is een enorm dik boek! - Ze kan nog dingen van vorig jaar navertellen - Ze weet vaak de weg ook al zijn we daar maanden niet geweest! - Ik hoef echt niet in de zomer een sinterklaascadeau te kopen, ze weet het nog in dec - en zo nog veel meer!
Onze dochter (nu ruim 4) heeft dit ook van kleins af aan. Soms noemt ze dingen op die wij zo 123 echt even niet weten en pas na veel extra hints van haar, of 'mamm dat weet je toch wel' wat leidt tot heel hard nadenken dan weten we waar ze het over heeft. Verbaas me er echt over af en toe!
Ja ik herken het heel erg maar is volgens mij ook kind eigen! Ik speelde namelijk vroeger vaak memory met mn oppaskinderen en konden veel meer onthouden dan ik Maar mn dochtertje heeft ook een goed geheugen,we gingen vorige week naar een pannenkoekenrestaurant waar we vorig jaar zomer (2010) geweest waren maar ze wist alles nog te vinden en vertelde dingen over de vorige keer. Bizar soms he, maar alles maakt zoveel indruk op ze denk ik
Ik denk ook dat het heel normaal is hoor, hier is het in ieder geval niet anders. (Maar neemt niet weg dat je heel trots op dr mag zijn, ben ik ook op die van mij hoor)
Ik sta er soms ook van te kijken. En dan tot in detail alles onthouden. 'Toen we toen eens zijn wezen wandelen had die blonde mevrouw met de bruine hond ook een zwarte jas aan met witte stippen..'. Euh, ja, dat zou best eens kunnen kloppen..
Hier hetzelfde.. Ze weet nog precies dat torn ze 2 was met oma ging zwemmen en hoe/waar. De moeilijkheid hier is dat altijd alles gisteren of vorige week is. Terwijl het dus ook 2 jaar geleden kan zijn. Dat het maakt het voor ons soms lastig te bepalen waar ze het over heeft. Bijv gesprek over zwemmen en dan ineens zegt ze "dat was ik gister met oma ook". Terwijl ze al minstens een jaar niet meer heeft gezwommen met oma.
Haha, ja mijn dochter onthoudt ook alles tot in detail. "en de gordijnen daar waren geel, met lichte en donkergroene streepjes, toch? " Ja hoor schat (echt geen flauw idee meer ) Maar die kinderen zijn ook nog zo aan het leren en ontwikkelen, het zijn net sponsjes, alle informatie die binnenkomt wordt beleefd en opgeslagen. Ik denk wel eens dat onze hersenen gewoon 'lui' zijn geworden. Wij besteden aan veel dingen ook geen bewuste aandacht meer, die dingen worden volgens mij ongemerkt als zijnde 'onbelangrijk' weggefilterd. Daarom verbazen wij ons ook niet meer om zoveel dingen, een kind ziet zoveel dingen nog voor het eerst. Zij leven in een veel magischer wereld dan wij denk ik wel eens.
Haha, ze is heel normaal hoor (alleen voor mij heel bijzonder ) Maar zullen we ons eens indenken dat we de, pak 'm beet, afgelopen 30 jaar iedere dag net zoveel hadden geleerd als die kleine hummeltjes. Wanneer en waarom stopt dat snelle leren eigenlijk? Ik denk dat het net als de liefde werkt. verliefd zijn kost ontzettend veel energie. Het moet wel overgaan in houden van anders houden we het niet vol.
niet iedereen houdt daarmee op hoor! wat een doorsnee brain wel in die tijd leert is negeren, niet registereren en niet in gebruik zetten. zo leer je heel veel dingen niet op te merken,niet op letten en niet te onthouden. om het leven makkelijker te maken. allemaal is bedoelt, tenslotte, om te overleven en je kunt met veel weinig overleven. dat is dus heel iets anders dan verliefdheid. dat is dan weer om je voor te planten!
Mijn broertje van 4 heeft dit ook van jongs af aan. als we bijvoorbeeld ergens een keer zijn geweest dan kan hij daarna helemaal vertellen welke kant je op moet en ook na een jaar weet hij het nog. en als hij een boekje heeft gelezen kan hij het erna precies navertellen. hij vergeet echt nooit iets. hij verbaasd me iedere keer op nieuw