Binnenkort gaan wij voor het laatst naar het cb met onze zoon. Op het programma staat ook de laatste vaccinatie. Eerlijk gezegt kijk ik hier erg tegen op. Ik ben bang dat het een drama word. Ik ben van plan hem thuis voor te bereiden eventjes van te voren. Iemand tips om dit goed te laten verlopen?
En waarom wordt het drama denk je? Zou gewoon vertellen dat ie een prikje krijgt en er verder niet veel van maken, prrrik en klaar...
Mijn jongste heeft vorige maand de laatste vaccinatie gehad. Heb het hem gewoon verteld van te voren. Hij zag er tegen op. Thuis hebben we samen een pleister uitgezocht. Die is niet gebruikt, want op het cb hadden ze ook leuke. Hij zat bij mij op schoot en was blij toen het voorbij was. Daarna was het voor hem klaar en kon hij weer ontspannen. Huilen heeft hij amper gedaan.
Mijn dochter mocht van ons, na afloop, iets kleins uitzoeken bij de intertoys. En dat werkte prima. Met dit soort dingen ben ik vrij makkelijk.
Hier vorige maand gehad. Dag van te voren gezegd wat er ging gebeuren. Wel wat bang natuurlijk, maar gezegd dat mama er bij blijft. .... en al met al viel het reuze mee. Ook geen last daarna van gehad...
Ik heb juist niets gezegd. Gewoon toen de prik gegeven werd zeggen. O ja nog 1 prik en dan mag je naar school. Hoe meer gespannen jij er zelf onder bent hoe meer kans op drama. Is altijd goed gegaan. Meiden zijn wel makkelijk moet ik zeggen. Bloedprikken gaat ook altijd prima.
Hier ook bij mijn jongste niks gezegd, heeft afgelopen week de prik gekregen. Toen we bij de dokter waren hoorde hij pas dat er een prik kwam, hij voelde de prik even en na de pleister ging hij weer snel verder spelen.
Hier beide keren niks gezegd, ze kregen een prikje en dat was dat, geen traan gelaten. Als je er zelf niet iets groots van maakt is het dat ook niet voor je kind.
Hier ook geen problemen gehad, even een traan bij de prikjes maar meer niet. Mijn zoontje was er daarna niet meer mee bezig. Een kennis liet haar dochtertje naderhand wat uitzoeken en dat werkte bij hen goed.
Hier vroeg ze het zelf al, of ze een prikje zou krijgen. Uitgelegd hoe en waarom etc, dat begreep ze. Toen het zover was, legde zij op het cb uit waarom ze een prikje moest, ze keek hoe de arts 'm zette;'Oooh dat was maar een klein prikje zeg!' en klaar. Geen drama of tranen. Terwijl ze normaal bij 1 mini spikkeltje van iets dat mogelijk bloed is al begint te gillen... Dat viel me dus enorm mee!!