Hoi allemaal. Mijn 6 jarige dochter is hoogsensitief en helemaal vastgelopen op school. Ik hoop hier mensen te vinden die met hun kind soortgelijke problemen hebben en wellicht wat adviezen hebben en het fijn vinden om ervaringen uit te wisselen. Vanaf het begin; als baby was mijn dochter al geen makkelijke. Toen wist ze al precies wat ze wel en niet wilde, extreem alert en weinig slaap nodig. Met 6 maanden begon ze al met driftbuien. Als dreumes en peuter kwamen daar nieuwe problemen bij. Extreem gevoelig voor geluid. Heel snel overprikkeld in gezelschap. (Peuteropvang was een drama) Wilde het liefst niet van huis en vooral bij mama blijven. (Grote verlatingsangst). Aanraking alleen oke van mensen die heel dichtbij staan etc etc etc. Als kleuter ging het even een tijdje vrij goed op de basisschool. Maar halverwege groep 2 werd t heel lastig. Ze heeft een giga faalangst. Haar motto is' ik begin er niet aan want dan kan ik het niet fout doen'. Afscheid nemen werd opnieuw een groot probleem. Toen ontstonden er ook lichamelijk problemen. Van alle stress en spanning ziek worden. (Diarree, overgeven, buikpijn en hoofdpijn.) Heel slecht slapen, niet kunnen inslapen). Inmiddels groep 3. Van begin af aan ellende. Ze begon vol goede moed maar na een maand werd al duidelijk dat ze nog geen woord kon lezen (tijdens de eerste test) maar wel al haar opdrachten in de werkboeken foutloos had gemaakt. Ze heeft zichzelf een andere manier van leren aangeleerd of kan zich niet vinden en de manier die de school wenst.. net hoe je t bekijkt.. het lezen, spelling, schrijven is inmiddels enorm achter en waarschijnlijk niet meer in te halen zodat ze naar groep 4 kan. Rekenen is ze heel goed in. Al doet ze dat ook liever anders dan zou moeten volgens de leermethode. Ze is meer thuis dan op school maar is daarmee alsnog op niveau. We zijn er al vrij snel achter gekomen dat ze wel kan lezen en schrijven. Niet op het niveau van de andere kinderen denk ik maar ook verre van helemaal niet. Zolang het ongedwongen is en niemand iets verwacht schrijft ze ineens hele zinnen bij haar tekeningen. Ander interessant vb is dat ze met dingen komt die ze niet kan weten zonder iets te hebben gelezen. Ze kan meer dan ze laat zien. Ook thuis is ze volledig in de weigering geschoten. Ze wil absoluut niets meer leren in wat voor vorm of vak dan ook. Ze gaat elke dag naar school voor gym, muziek, knutselen e.d. zodat ze toch een beetje een ritme heeft. Verder doet ze er helaas niets. Eerder genoemde problemen zijn ook niet erg veranderd. We vinden het super rot dat het zo vreselijk moeizaam gaat op school (en ook thuis). Psychologen komen niet met goede tips en handvaten. We proberen met school van alles maar het mag niet baten. We beginnen ons af te vragen of ze wel thuishoort op haar huidige school. (Grote school met grote klassen) Of er niet een school is waar ze veel beter zou passen.. Ook zouden we haar sowieso graag beter willen kunnen helpen en misschien overprikkeling en angst wat meer de baas te kunnen worden. Alle tips en tricks zijn welkom. Het lijkt me sowieso fijn om eens iemand te spreken die deze problemen begrijpt. Groetjes, Linda
Je hebt het over psychologen? Heb je haar laten (breed) laten onderzoeken? (ontwikkelingsstoornissen zoals autisme, adhd, maar ook HB, IQ profiel, executieve functies e.d.) En wat kwam daar dan uit? Mijn middelste dochter is HSP (en erg introvert) en heeft het in groep 3 zwaar gehad, door een samenloop van omstandigheden thuis, op school en tav haar kwetsbaarheden. Vanwege de overprikkeling en meltdowns thuis hebben wij haar laten onderzoeken op autisme (omdat haar broer dit dus heeft). Lang verhaal kort: ze had wel wat kenmerken, maar niet genoeg voor een diagnose, maar ze was wel overspannen (door die samenloop...). Ze had ook een fors dysharmonisch IQ profiel, waardoor ze op school niet de juiste begeleiding (en uitdaging!) kreeg. Wij hebben veel geleerd over HSP (en onze aanpak aangepast), school heeft ook aanpak (flink) aangepast, ze heeft een tijdje begeleiding gehad van een kindercoach met expertise in HSP. En de omstandigheden thuis kwamen wat tot rust. Met dit alles is zij hersteld en weer gaan opbloeien. Mijn jongste dochter leek in het begin op veel vlakken op mijn middelste, maar hoe ouder ze werd, hoe ernstiger ze vast kwam te lopen (ook in groep 3). Zij heeft dus wel diagnoses gekregen. M.n. autisme (bij meisjes) kan heel sterk lijken op HSP. Maar ik heb ook vaker gehoord dat HB er zo uit kan zien. Praktisch tav overprikkeling: laat een sensory profile opstellen door een SI-therapeut (fysio of ergotherapie meestal) en laat je adviseren over hoe je haar hierin beste kan ondersteunen. En als ze nu zo weinig en zo moeizaam naar school gaat, zou ik meteen werk maken van een andere school zoeken (maar hierbij helpt het wel om goed zicht te hebben op haar sterke en zwakke punten en onderliggende problematiek).
Wat mijn voorganger ook schrijft wat voor onderzoek is er al gedaan? Het heeft namelijk meer raakvlakken zoals @Kache aangeeft. Onze zoon past ook aardig in je opsomming. Ik dacht in eerste instantie ook aan hsp. In ons geval is dat niet zo. Hij was als baby al intens. Oefende met dingen midden in de nacht om zeer boos te worden als het niet ging. Peuterspeelzaal was drama, kleuterschool door versnelling te doen. Gr 3 was vreselijk. we hebben hem laten testen en hij is hb. Geen andere dingen gevonden. ik zou dus echt breder gaan kijken dan alleen op hsp. Misschien is speltherapie iets voor je dochter. Dat heeft onze zoon in ieder geval erg geholpen. Doormiddel van spel vertellen ze meer dat dat ze met woorden zelf vertellen.
Hier een .dochter van 5 die hooggevoelig is, vooral voor geluid. Bij haar komt het vermoedelijk vanuit HB, daar wordt ze volgende week op getest. Bij ons uitte het in heel veel broekplassen omdat ze die prikkel er echt niet bij voelde tussen al die andere prikkels. Ook zij ging het eerst half jaar heel moeilijk naar school, altijd krijsen als we weg gingen. Het nieuwe schooljaar is ze in groep 2 begonnen ipv groep 1 en zijn we tegelijk met speltherapie begonnen. En nu zien we daar het resultaat van. Ontploffingen in woede of huilen zijn veel minder en minder heftig. Ze weet waar ze zichzelf mee kan ontprikkelen en herkent het soms ook al zelf dat ze het even nodig heeft. Broekplassen gebeurd eigenlijk alleen nog maar een enkele keer thuis als ze te moe is. Dus hier ook voorstander van speltherapie.
Wat vreselijk om je kind zo te zien worstelen. Voor onze dochters zijn we naar een kleine school gegaan. Heel rustig opbouwen. Had ze vaak de middag thuis, later de woe enzovoort. Zelf met leerplicht in groep 2 hielden we ze in overleg thuis. Dat jaar ook een breed iq test gedaan voor hun capaciteiten. In groep 3 ging het iets beter want kids hadden een vaste plek, maar er werd veel van ze gevraagd zoal je hebt ervaren.dat werkte dan tegen ( overvraagd op veelvlakken). We hebben ingezet op sensorische integratie bij een ergotherapeut. Zij ging met kids ‘spelen’ en op die manier leren ze ontspannen, balans vinden, omgaan met geluiden. Heeft super geholpen. Verder een plan bord en letterlijk elke dag hetzelfde. Dit gaf grip. Ook een koptelefoon op school. En het tempo naar beneden. Ze hebben groep 3 over gedaan. Lezen kregen ze de tweede keer een hoger nivo, rekenen deden ze helemaal opnieuw. Dat jaar voor een van de meiden pmt ingezet. Ze heeft heel veel geleerd. Temperament zal er altijd in blijven, maar onze kids hebben duidelijk hulp nodig om de prikkels te verwerken en aangepast werk te krijgen zo wel al hoger nivo voor taal, als ondersteuning bij rekenen. Ze weten ook steeds beter zelf wat help/ niet helpt. Kijk of je een breed onderzoek kan laten doen. Ga in gesprek met school, met de ib -er, praat ook met je kind. Waar heeft ze met stip de meeste last van. School is helaas een verplichting. Maar hoe kunnen jullie dat vorm geven zodat het voor je kind te doen is. Schrijf voor jezelf dingen op als zijnde dagboek. Maak een weekbord met je dagritme. Blijf sterk, dit is pittig. Ik wens je veel kracht in de zoektocht. Ik hoop dat jullie vinden wat nodig is voor je kind.
Herkenbaar met onze dochter. Ik zou opzoek gaan naar een kindercoach die bekend is met hoogsensitiveit / gevoeligheid en die reflexintegratie geeft. Voor een koptelefoon op school zou ik niet zijn. Geluiden worden in de loop der jaren alleen maar meer. Denk maar aan de middelbare school of later op je werk. Met geluiden leren omgaan lijkt mij praktischer i.p.v. afzonderen.
Ben ik het niet geheel mee eens. Op je werk zit je (meestal) niet met 30 mensen op kantoor. Je huiswerk op de middelbare school maak je in je eentje op je kamer. Juist door op het ene moment meer rust te pakken door een koptelefoon, kan je soms op andere momenten meer aan. Dus door tijdens het zelfstandig werken een koptelefoon te gebruiken raak je daarbij minder overprikkeld en kan je het buiten spelen op het plein wel aan. Altijd gebruik maken van noise canceling of koptelefoon zou ik dan idd ook niet doen. Maar bewuste momenten rust pakken lijkt me juist fijn.