voordat ik begin. kunnen we dit aub een net discussie onderwerp houden,zodat hij niet gesloten hoeft te worden! mijn man en ik hebben regelmatig (leuke)discussies over allerlei onderwerpen. deze keer was het onderwerp zoon of dochter homo/lesbisch en wat vinden we ervan. mijn man zegt altijd ik zal het zeker accepteren ik zal alleen even moeten wennen,want het hoort niet. man en vrouw zijn voor elkaar bedoelt want die kunnen samen kinderen maken. mijn punt is dan steeds, waarom hoort het niet? ik vind dat de mensen dat ervan gemaakt hebben dat het niet hoort, want waarom ''hoort'' het niet gewoon alle 3 (man/vrouw,vrouw/vrouw,man/man) en waarom is er zo'n gedoe met uit de kast komen? waarom moeten kinderen (vaak eerst tijden met zichzelf worstelen) aan hun ouders gaan vertellen dat ze homo/lesbische zijn? waarom is dat zo'n big deal? ik ben toch ook niet naar mijn ouders toe gegaan, man pap ik moet wat vertellen: ik ben hetero! ik zou heel graag mijn kinderen leren dat je op een man of vrouw verliefd kan worden en dat dat helemaal niet erg is (en dat de buitenwereld er misschien iets moeilijker over denkt) en dat ze er bij ons dus ook niet zo'n bil deal over hoeven te maken,maar gewoon zeggen mam pap ik heb een vriend/vriendin.. of ik ben verliefd op die en die.. ben benieuwd hoe jullie erover denken.
Ik wil graag dat mijn kinderen gelukkig worden. of dat met een man of vrouw is maakt me niet uit. En ik leer mijn kinderen, als ze een probleem hebben waar ze enorm mee worstelen, dat ze daarmee altijd bij mij terecht kunnen. Ik hoop met heel mijn hart dat ze dit ook doen, als er sprake zou zijn van gevoel voor andere meiden of vrouwen. Ik heb een vriendin die heeft 2 kinderen, een zoon van 17 , die homo is en een dochter van 14 die op jongens en meiden valt. Ik heb grote bewondering voor de manier waarop mijn vriendin er mee omgaat, en hoe open hun kinderen er allebei over mogen en kunnen zijn. Ik hoop dat mijn kinderen later net zo met mij omgaan als die kids met hun moeder!
Ik ben het met je eens dat het in deze tijd geen Big Deal meer hoeft te zijn en het belangrijkste is dat mensen gelukkig zijn, of ze nou verliefd op en man of vrouw zijn. Maar het is heel erg lang een groot taboe geweest en denk dat het nog jaren duurt voordat dat over gaat, als het al ooit over gaat.
Ik denk dat ik het een beetje op zijn beloop ga laten. Ik ben niet het type dat zomaar zal gaan zeggen dat ze ook meisjes 'leuk' mogen vinden. Maar als ze er zelf ooit mee zouden komen dan is het absoluut geen probleem. Aangezien ik die houding heb in het algemeen denk ik ook wel dat ze zullen weten dat ze zulke dingen met mij zouden kunnen delen. Mijn man is overgins netzo.
voor mezelf zal het me niet veel uitmaken op welk geslacht mijn zoontje zou vallen. natuurlijk heb ik liever dat hij op meisjes valt, als het mogelijk is wil ik ook ooit een kleinkindje hij mag het zelf uitzoeken, als hij maar oprecht gelukkig is in mijn ogen is het ook "normaal" in de dierenwereld zijn ook veel soorten die op hetzelfde geslacht vallen, dolfijnen kunnen bewust voor hetzelfde geslacht kiezen meen ik eens gelezen te hebben wat ik persoonlijk wel vind is dat homo's zich niet overdreven vrouwelijk moeten voordoen, ik heb het niet over de natuurlijke vrouwelijke trekjes die ze kunnen hebben maar om het gemaakte, het bewust willen opvallen want zo komt het soms over, die vrouwelijke trekjes die de ergste opgedutte wijven zelfs nog niet hebben dit geld ook andersom maar dit is mijn persoonlijke mening als mijn kindje transgender? is dan zou ik dat ook willen accepteren en hem er zoveel mogelijk in willen begeleiden
Ik denk er hetzelfde over als jij. Waarom uit de kast komen? Die kast zou er in eerste instantie niet moeten zijn, ik vind het verdorie nogal wat dat je je voor je geaardheid moet schamen. Dit wil ik mijn kinderen ook vroeg meegeven, uitleggen voor ze er zelf naar vragen want ik heb een aantal homoseksuele en transseksuele mensen in mijn vriendenkring
Ik kan maar 1 reden bedenken waarom ik hoop dat mijn kinderen geen homo of lesbische zouden zijn /worden en dat is de harde maatschappij waarin we leven .... Er zijn zoveel mensen die homo's haten en verrot schelden en pesten en in elkaar slaan dus dat zou voor mij een reden Zijn dat ik ze liever hetero zie Toch zou ik er geen moeite mee hebben als ze homo of lesbische zijn ik wil dat ze weten dat ze er met mij en mijn man over kunnen praten En er niet over hoeven te liegen en dat het bij ons ook geaccepteerd word en ook met vriendjes of vriendinnetjes thuis mogen komen, ze hoeven niet stiekem te doen Zouden we moeten wennen ... Ja dat denk ik wel.. Je hebt toch een bepaalde toekomst voor ogen die even bijgesteld moet worden Maar hier zou het zeker geen grote issue Zijn
Mijn oudste meid is 13 en wij hebben hier echt wel gesprekken over gehad, dat ze op jongens/meisjes of allebei kan verliefd worden al met al dus op de persoon/mens zelf ipv geslacht. Prima en geen probleem hier. Nu heb ik sowieso een open goede band met haar en ze vraagt gerust over van alles. Ik hoop gewoon dat ze iemand treft waar ze gelukkig mee word en dat ze goed voor elkaar zijn.
Als mijn kind aankomt; "mam ik ben lesbisch" Zal ik zeggen: "ja, en? zolang jij maar happy bent maakt het me niet uit of je homo, lesbisch, hetero of bi bent. Jij bent jij en dat telt "
Ik hoop juist dat Sylvano homo wordt omdat die vaak liever zijn en langer thuis blijven wonen haha. Zoenen op straat enzovoort heb ik helemaal geen last van. Vindt het ook overdreven dat Frankrijk zo'n big deal er van maakt. Vind dat het hoort graag of niet.
Ik hoop dat het voor mijn kinderen, mochten zij homo, lesbisch of bi blijken te zijn, nooit een big deal zal zijn om het aan ons te vertellen. Dat het een big deal is om naar anderen uit de kast te komen dat snap ik wel, en vind ik heel erg verdrietig. Uitspraken als 'het hoort niet' vind ik ronduit kwetsend. Ik moet er niet aan denken dat zoiets ooit over mijn kinderen gezegd zou worden, vind het al erg genoeg om het nu te horen, onder andere over andere mensen die mij dierbaar zijn. zolang je man blijft denken (en zeggen) dat het niet hoort, zal het voor een eventueel homokind van jullie waarschijnlijk wel een big deal zijn om uit de kast te komen, vrees ik.
Als ze maar gelukkig is, met een man of met een vrouw maakt voor mij echt niet uit. ik zal haar dat ook zeker meegeven en dan hoop ik dat mocht het zo zijn ze er zelf ook geen probleem mee zal hebben en het ook zonder moeite tegen ons zou durven zeggen mijn man zou er wel even aan moeten wennen maar staat hier precies hetzelfde in. nu moet ik wel eerlijk zeggen dat als we nog ooit een zoontje zouden krijgen en hij is homo dat mijn man er dan denk ik wel moeite mee zou hebben. uiteraard het wel accepteren maar het ook lastig vinden
Mij zou het niets uitmaken als de kids maar gelukkig zijn. En ik zal ze er zo goed en zo goed kwaad mogelijk in begeleiden. Mijn man is ook open wij willen met de kinderen ook open kunnen zijn over hun gevoelens. Ja ach het hoort niet maar goed er hoort zoveel niet. Sex voor het genot hoort volgens sommige ook niet alleen voor de voortplanting. En zo is er zoveel Ik ben er altijd heel makkelijk in geweest. In mijn vrienden groep was er ook een jongen die uit de kast kwam en het enige wat ik gezegd heb was " mooi kunnen we samen naar jongens kijken" waar veel mensen hem lieten vallen waren er ook4 die hem overal door hebben getrokken.
Hihi worden is er niet bij je word zo geboren hahaha En kleinkinderen er zijn zoveel mogelijkheden tegenwoordig dat daar ook een mouw aan de passen is
Natuurlijk wil ik dat mijn zoontje gelukkig is en volledig zichzelf kan zijn maar ik sta niet te springen denk ik als hij verteld dat hij op mannen valt. Een big deal is het niet, wel even een omschakeling .
Voor onze zoon was het wel even wennen dat zijn beste vriendje van school twee moeders heeft. Zijn ogen vielen bijna uit z'n koppie toen we hem uitlegden dat S. en C. allebei P's mama zijn. "Eeeecht??? Oh, dat wil ik ook! Ik wil ook nog een mama!" dat was zijn reactie. En ondanks papa's hoopvolle blik hou ik het er toch op dat die er niet bij komt Dus het is hier niet eens nodig om ze uit te leggen dat ze op een jongen of een meisje verliefd kunnen worden. Ze zien dat het kan, omdat er allerlei relaties bestaan. Er zitten meerdere homo's en lesbi's in onze vrienden- en kennissenkring, en ook in de familie. Ik heb verder geen toekomstplaatje voor mijn kinderen, qua partnerkeuze of ouderschap. Dat mogen zij helemaal zelf invullen. Ja, ik zou het mooi vinden om nog kleinkinderen te mogen krijgen. Maar of dat er in zit weet ik echt niet. Ik zal niet teleurgesteld zijn als mijn kinderen zelf geen kinderen zouden willen. (als die kleinkinderen er niet komen omdat het niet lukt zal ik hun verdriet natuurlijk delen, dat is een andere situatie). Het enige waarom ik niet meteen zou staan te juichen als ik erachter kom dat een van hen homo of lesbisch is, is het gegeven dat je dan toch minder vrij kunt bewegen in de wereld. In NL is het soms al moeilijk, maar in sommige andere landen kun je helemaal niet uitkomen voor je geaardheid. Dat zou mij wel beangstigen.
Hihi ja dat zou ook nog een optie zijn. Heb je de ene keer een schoonzoon de andere keer een schoondochter
Hier hebben wij dat ook.. Ik vind dat ongeacht op welk geslacht je valt je gewoon een mens bent.. en ik respecteer iedereen en vind alles goed. Mijn vriend daarintegen vind het nog steeds een 'ziekte' hij zal het wel accepteren en hij doet ook normaal tegen homo's maar hij vind wel dat ze ziek zijn.. Dat is een oneindige discussie, ik begin er niet meer aan
Bri; wat schattig van je zoontje! Haha, 2 mama's, das leuk! Hier maakt het niks uit, als ze maar gelukkig is, zo cliché maar zo waar