Weet even niet zo goed waar dit te plaatsen, dus ik doe het maar in dit topic. Ik had hier al een topic 'tweede miskraam' maar dit gaat weer over iets heel anders, dus leek mij handig een apart topic hiervan te maken. Afgelopen donderdag 5 mei (helemvaartsdag) ben ik met spoed geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, ik zou dan 7.3 zijn geweest volgens mijn berekeningen. Ik had een paar dagen na mijn positieve test al last van heel licht bruinverlies, ik ben hierna eigelijk meteen onder controle gegaan van de gyn (liepen we al vanwege eerdere onderzoeken, en daarna mk waarbij hcg hoog bleef en pas na 3 maanden alles weer goed was) Er werden bijna dagelijks echo's gemaakt en bloed geprikt. Uiteindelijk was mijn hcg op 4 mei 7500, en zag de gyn een verdikte eileider en wederom niets in mijn baarmoeder. De week ervoor zag hij nog een kleine zwangerschapsring dacht hij, maar die was inmiddels weer weg. Dus wat dat is geweest geen idee? Hij wilde meteen een kijkoperatie. Het gekke is dat ik nooit, maar echt nooit pijn heb gehad, alleen licht bruin verlies gedurende bijna 3 weken. 4 mei kreeg hij mij niet meer tussen de operaties gepland, dus toen maar op de spoedlijst voor 5 mei, 7 uur in de ochtend moest ik mij melden. Hij had 4 mei al verteld dat als 1 eileider werd verwijderd dat het dan gewoon werd overgenomen door de andere eileider, dus ik maakte mij niet zo heel druk. Ik werd vrij snel geholpen, werd om 8 uur al naar de OK gereden. Even later rond 10 a 11 uur was ik weer terug op mijn kamer en uitgeslapen. De anesthesist vertelde op de uitslaapkamer dat mijn rechter eileider inderdaad was weggehaald maar dat links niet goed was. Ik was nog redelijk van de kaart, dus besefte even niet goed wat hij nou zei. Even later in de middag kwam de gyn erbij en die vertelde dat ze er net op tijd bij waren. Mijn eileider stond al helemaal strak en het had niet veel langer moeten duren. Daarnaast kregen we ook het slechte nieuws dat links helemaal verkleefd is. (dus ook mede de reden dat het spontaan zwanger worden langer duurt) Ze hebben geloof ik wel iets losgemaakt, en willen daarom na mijn tweede mensturatie een hsg doen om te kijken of deze doorgankelijk is. Maar de gyn zei ook dat hoogstwaarschijnlijk alleen nog ivf een mogelijkheid is. Omdat ze er niet echt iets inziet dat links nog doorgankelijk is, maar ook omdat we al wat langer bezig zijn. 23 juni is er een info avond in het VU over ivf en daar kunnen we heen om ons alvast te orienteren. Dan zouden we tussen september en november kunnen starten. Vorige week was er nog een kleine zwangerschapsring te zien en mocht ik weer een beetje hoop hebben op een goede afloop en nog geen week later krijgen we te horen dat waarschijnlijk alleen ivf nog een optie is om een kindje te krijgen. Dat was dus een flinke domper. Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar enerzijds wil ik jullie zeggen dat een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heel veraderlijk kan zijn. Ik had haast geen bloedverlies, en al helemaal geen pijn. Dus let goed op je lichaam, en als je het niet vertrouwt vraag om die extra controle echo. Ik zou een lang weekend weg naar de wadden, dus het had ook heel anders af kunnen lopen als ik dat had gedaan. Anderzijds wil ik graag in contact komen met meiden die na een buitenbaarmoederlijke zwangerschap ook te horen hebben gekregen dat zij het ivf/icsi traject ingaan. Ik kan er nog niet echt een clubje van vinden. En als laatst zou ik graag willen weten hoe lang het herstel zou kunnen duren? Ik blijf deze week zoiezo thuis, en daarna moet ik even aankijken.
Hé Suze, Waauw het is allemaal nog helemaal niet gedaan voor je zeg... Nu weer schrikken van dat nieuws na je operatie... Je krijgt heel wat voor je kiezen de laatste periode. Ik kan je zelf helaas weinig raad geven, maar ik hoop van harte dat het ivf-traject voor jullie de juiste oplossing zal zijn en dat jullie er jullie wens door kunnen verwezenlijken! Hopelijk vind je wat lotgenoten die je meer ervaringen kunnen vertellen of waarmee je van gedachten kan wisselen! Spoedig herstel en een dikke knuffel!
Voor diegene die mee willen kletsen; http://www.zwangerschapspagina.nl/groups/ivf-traject-starten-2016-na-bbz.html
Jeetje wat heftig zeg! ik heb ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad en geopereerd. En volgens de dokter zou de andere eileider het gewoon over moeten nemen maar ook ik ben bang dat dit misschien niet gaat gebeuren. Ik vindt het hele buitenbaarmoederlijke zwangerschap gebeuren al een ding en onzeker en je kan er naar mijn idee ook weinig over vinden op internet. ik hoop dat er meiden op het forum zijn met succesverhalen.
Hoe lang duurde jou herstel? En heb je al veel rondes na je buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad?
Ik ben 29 maart geopereerd ik was toen 7.6 week. Ik heb wel veel Last gehad ben met de ambulance afgevoerd. Ik ben nu pas weer voor het eerst ongesteld. Dus begin nu weer aan mijn eerste ronde. Ik was na 3 weken weer volledig op de been. Hoe gaat het met jou?
Je bedoeld pas na 3 weken weer gaan werken? Heftig dat je me de ambulance bent afgevoerd, dan was t bij jou wel op t nippertje?
nou bij mij zei de verloskundige bij 6 weken dat ik een miskraam had gehad.. dus toen ik na 2 weken lalter dubbel lag van de buikpijn dacht ik niet aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Toen we bij de huisarts waren heeft hij met spoed een ziekenwagen gebeld en 3 uur later lag ik op de OK. best bizar. ik ben 2.5 weken thuis geweest en na 3 weken was ik weer volledig aan het werk. lichamelijk merk ik nu niks, ben net weer ongesteld geworden. maar ik vind wel dat het geestelijk wat met je doet. op het werk loopt een collega rond die net zo ver als ik zou zijn dat drukt je toch wel elke dag met de neus op de feiten zeg maar. hoe is het met jou lichamelijk? echt wel heftig nieuws wat je te horen hebt gekregen!
Hoi Suze wat een heftig verhaal zeg! Stertke met het herstel. Hier helaas ook ervaring met 2x buitenbaarmoederlijke zwangerschap. De eerste keer, in december, heb ik ook helemaal geen pijn gehad. Wel wat bruin verlies, maar dacht dat dat van de innesteling kwam. Bij onze eerste echo, net na kerst (ik zou rond de 8 weken moeten zijn), bleek dat er niks in mijn baarmoeder zat. De echoscopiste ging verder zoeken ik zag op een gegeven moment iets knipperen. Een vruchtje van 7w5d maar in mijn linker eileider. Diezelfde avond lag ik nog op de ok. Een hele achtbaan was die periode. Het idee dat ze iets levends uit me hebben gehaald heeft me lang bezig gehouden en af en toe nog...het herstel ging eigenlijk best goed. De eerste dagen behoorlijk last gehad maar een hele lieve vriend die goed voor me zorgde. Na ongeveer 2,5 was ik weer helemaal aan het werk. Neem echt je tijd voor het herstel. Het is niet niks. Zowel fysiek (het blijft toch een buikoperatie waarbij ze je buikspieren een stukje hebben doorgesneden en ze adviseren ook 2 weken rust). Helaas bleek bij mij 7 weken geleden dat ik weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had. Nu had ik al een raar voorgevoel en had wel aardig wat eenzijdige buikpijn gehad. Een aantal ritjes naar het ziekenhuis leverden niks op, totdat ik erop stond dat ze nou eens goed keken, en bloed lieten prikken. Hieruit bleek idd weer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap en op een woensdag werd ik weer geopereerd. Nu met een besparende operatie. Hierdoor blijft de kans aanwezig dat de eileider te beschadigd is en we toch op ivf uitkomen, maar we willen het toch nog een kans geven. De artsen hebben ons die kans toch ook gegeven. Heel veel sterkte meid en ik hoop dat het ivf traject voor jullie dé oplossing gaat zijn voor een mooi wondertje!
Jeetje meiden, bij jullie heftig ook! Allebei totaal anders, zo zie je maar weer dat ieder miskraam of buitenbaarmoederlijke zwangerschap anders is en niet te vergelijken met de vorige. Wat vreselijk dat je zoiets 2x moet meemaken zeg. Mijn gyn zei dat als er een buitenbaarmoederlijke zwangerschap in je eileider zat hij er niet in wilde prutsen, omdat de kans dat je dan in die eileider nog een keer een buitenbaarmoederlijke zwangerschap krijgt heel groot is (dan kan het achter de oneffenheden blijven plakken??) Ik hoop voor je dat je natuurlijk zwanger kan worden, heel fijn dat die kans er nog is. Ik neem aan dat je eerst nog een HSG krijgt voordat jullie weer mogen proberen? Eerlijk gezegd heb ik me al soort van neergelegd bij IVF, vind het ook eigenlijk wel een fijn gevoel alhoewel het mij ook wel beanstigd dat als dat niet lukt het dan klaar is. Ik weet niet of ik nog wel zin heb om zelf te proberen ook al zou mijn ene eileider toch doorgankelijk zijn. Ik heb niet echt meer vertrouwen in mijn lichaam... Ook wel heel confronterend dat je dan iemand hebt op je werk die even ver is als jou he? Dan denk je er iedere keer weer aan lijkt mij.
Hey meiden, ik heb zelf enkele jaren geleden een eileider moeten laten weghalen. Ik ging het ZH in met hevige buikpijn aan de rechterkant. Huisdokter van wacht dacht dat dit een ontstoken appendix was maar bij operatie bleek mijn rechter eileider gedraaid waardoor er geen bloed meer door stroomde en deze kapot ging. Eerste operatie hebben ze toen een klein stukje weggenomen. Maar helaas drie weken later weer op spoed beland en weer was die eileider gedraaid. Toen hebben ze deze weggenomen. De herstelperiode was bij mij vrij lang doordat er tweemaal moest geopereerd worden. Heb nog enkele weken veel pijn gehad bij gewone bewegingen. Als ik er nu op terug kijk is was dit een helse periode met veel pijn. Toen stond ik er ook niet bij stil dat dit later wel gevolgen zou hebben. Ik heb wel even gevraagd of ik nog kinderen zou kunnen krijgen. De gynaecoloog (was van wacht want gebeurde op een zondag) zei me dat dit allemaal geen probleem zou zijn omdat de andere eileider dit overneemt. Toch heb ik ergens het gevoel dat de operaties niet zo zijn gelopen als zou moeten. Ik ben na enkele controles bij hem overgeschakeld naar een vrouwelijke gynae in dezelfde praktijk. En wanneer ik nu om de zoveel maanden op controle ga kijkt hij me zeer raar aan. Misschien slechts een gevoel maar die is me nog lang niet vergeten... Door die operaties was mijn buik geïnfecteerd en de andere eileider ook beschadigd. Die beschadiging is pas aan het licht gekomen met een HSG enkele weken geleden. We kregen dus een directe verwijzing naar ivf. Vanaf volgende week start ik met decapeptyl en dan 14 dagen erna met menopur. Ik kijk er dubbel tegen aan. Natuurlijk zwanger worden zou zoveel relaxter zijn en me meer het gevoel geven dat het moederschap voor me is weggelegd. IVF maakt me dus wel onzeker. Langs de andere kant wordt ik nu wel goed opgevolgd door een fertiliteitsarts die heel ervaren is. Je weet ook (toch voor de komende weken) wat de planning is en wanneer je weet of het gelukt is. Bij natuurlijke bevruchting is het dan weer lastig om de juiste dag te bepalen voor de eisprong (bij mij toch). Ik hoop stiekem dat de eerste poging lukt zowel voor mij als voor iedereen hier. Dus succes dames !