Mijn kerel van 2.5 heeft weer even een periode dat ik hem 'sorry dat ik het zeg', achter het behang wil plakken. Er is echt GEEN land met hem te bezeilen. Jeetje zeg. Uittesten, uittesten en bij een 'nee' van mijn adres net zo lang door blijven drammen en dreinen tot hij denkt zijn zin te krijgen (krijgt hij lekker niet hoor). Soms is hij de ware dramaking en laat zichzelf dan lekker op de grond vallen met nog meer drama tot gevolg. Hem weg proberen te houden uit een speeltuin ofzo? Dat gaat niet zonder dat ik hem letterlijk mee moet slepen. Want meneer houdt zichzelf STIJF als ik hem mee probeer te krijgen. Of tilt zijn voeten gewoon van de vloer. Alles om het mama lekker moeilijk te maken in ieder geval . En dan de NEE-fase. Wil je wat drinken; NEE Mag ik een kusje: NEE Je krijgt je drinken in een beker: NEE Dan in een fles? NEE Je wilt vast wel een snoepje? *Even denken* JA! En dan het doordrammen. Ik zei het hierboven als even, maar jeetje zeg! Net zolang aan je been trekken terwijl je aan het koken bent totdat je komt kijken naar zijn twee opgestapelde duploblokjes. Of omdat er niets op tv is wat hem op dat moment pleziert en er van kanaal gewisseld moet worden. "Mama komt zo," heeft weinig nut. Het moet NU, want hij wilt het NU en daar is geen discussie over mogelijk. Denkt hij dan. Het zal vast wel een fase zijn hoor, maar jeetje! Wat is bedtijd een heilig tijdstip geworden op dit moment.
Houd vol het is een lange fase maar hier heeft die geduurd van 2,5 tot ongeveer 4 jaar ... sinds zijn verjaardag gaat het goed en is het bespreekbaar en is het hier in huize heel erg veel gezelliger!
Hier hebben we geen behang. Anders had hij er al even achter gezeten :-D Ik hoop dat het een fase is. Wij zitten er net in soms helpt het nog bij een kusje bijvoorbeeld in te zeggen:nou dan niet. Hij komt dan snel een kusje geven.
Zeeeeeeeeeeeeeeeeeeer herkenbaar!!! De laatste maanden is het hier ook één bonk chagerijn! En niets is goed hoor! En de laatste dagen 's middags doodmoe zijn en eigenlijk nog een dutje nodig hebben maar slapen....ho maar! Waardoor het later op de dag uiteraard niet echt gezelliger wordt. Maar goed, ik heb het bij mijn oudere nichtjes ook gezien en dat is idd vanzelf ook weer over gegaan.
hhahahahah lijkt wel of je het over mijn manneke hebt!!! Hier ook het hele erge drammen tot het moment dat als hij zijn zin niet krijgt en over de zeik gaat dan ook zo erg over de zeik gaat dat hij moet overgeven Gewoon goed de grenzen blijven aangeven hoe moeilijk dat dat ook is want als we 1 keer over ons heen laten lopen tja dan hebben we het nog moeilijker!!! Hier is het mama mag ik tutje...... Uhhh nee... mag ik tutje mama en dan net zo lang doorgaan dat ik of negeer of hem op de gang zet! laten we hopen dat het echt een fase is
Helpt omdraaien ook? Nee, ik wil geen kusje, nee echt niet hoor, geen kusje en dan hard wegrennen ! Dat wil hier nog wel eens helpen. Verder dat boek van how to talk to kids vind ik een aanrader. Blijven omdenken en het is idd een faseeeeee...
Heeel herkenbaar, ja. We hebben ook geen behang, maar zit er nu wel serieus over te denken, kan ze er meteen achter Soms werkt het wel om er grappig tegen in te gaan, dan krijg ik haar wel aan het lachen en is het weer goed. Maar vaak gaan we ook van de ene boze bui over in de andere; dan wil ze haar schoenen niet aan, dan haar jas niet, dan mogen de schoenen niet uit, dan moet ze een elastiekje in het haar, dan moet dat elastiekje weer met spoed uit, dan wil ze drinken uit een gewone beker, nee toch beter uit de rietjesbeker, oh nee, die wordt boos op de grond gesmeten... dan wil ze graag rozijntjes, zodra ze in een bakje zitten, is het ook weer niet goed. Etc etc etc. Op straat luisteren is er ook niet bij, ze rent gewoon lachend weg als een dolle hond Heb soms het gevoel dat het de hele dag alleen maar draait om 'nee' (en dat zegt zij dan dus he, zo vaak zeg ik helemaal geen 'nee') en achter haar aan rennen. Ze wordt nu iedere dag meerdere malen goed uitgelaten (haha ), lekker razen op een veilig plek buiten tot ze moe is. Winkelen doen we met de kinderwagen, want ze luistert anders gewoon écht niet en ik ben het zat om op iedere straathoek weer uit te gaan leggen dat ze níet van de stoep mag etc. Maar het is echt zoeken naar wat werkt, ik ben soms ook gewoon zooo moe dat ik even de energie niet heb om het bv grappig aan te pakken en te doen alsof ik een grote moeder-leeuw ben en zij een peuter-leeuw. Dan wil ik gewoon nú boodschappen doen en dat ze nú luistert en meegaat...
Ik leef ook mee en erin...nu is het zodra hij beneden komt dat hij naar buiten wil...en nee of straks is geen optie...ook dikke drama's, laat staan dat je ook een keer binnen wil zitten, want alleen spelen is ook geen optie.
Ik zit hier met hetzelfde probleem. Ik wil zo graag een dag vrij van het werk en lekker bij hem zijn, maar van de andere kant heb ik bij hem geen energie meer over, ook een paar uur naar buiten helpt niet. Ik schrik als ik lees dat dat nog tot 4 jaar kan duren, hij is nog geen 2 Als we tegen hem zeggen je mag bv papa geen kusje geven (met een lach, want anders neemt hij ons niet serieus als we het wel menen) Dan gaat hij een kusje geven en zegt ohhhh met zo'n ondeugende blik Ik ga nu proberen om goed gedrag te belonen en jengelend/huilend gedrag om niks te negeren. Als iemand dit al geprobeerd heeft hoor ik graag hoelang het duurde voordat het effect had. Je merkt goed dat hij denkt dat de hele wereld om hem draait groetjes