Het onderwerp zegt het al Wat nemen jullie mee uit je eigen opvoeding en wat laat je achter? En waarom? Zat er net zelf over na te denken en ben benieuwd naar wat anderen vinden PS: Ik lees al heel lang mee op het forum, maar heb nu ook maar een eigen account aangemaakt om zelf ook te kunnen reageren.
Ik heb een heleboel dingen uit mijn eigen opvoeding meegenomen. Kinderen mogen meedenken, maar ouders beslissen. Kinderen hoeven het niet altijd met ons eens te zijn, probeer maar met argumenten te komen waarom jij vind dat je om 3 uur 's nachts thuis mag komen (de oudste is al uit huis, oudste thuis wordt volgende week 18) Over sexualiteit zijn we open, condooms liggen in de kast om maar wat te noemen. als je weg gaat en er is niemand thuis, leg je een briefje neer waar je bent, ook papa en mama. Maak je iets op zet je op het boodschappenlijstje. etc dingen die ik niet uit mijn opvoeding mee heb genomen zijn overdreven etiquette, iets waar in mijn opvoeding ontzettend veel nadruk op werd gelegd. Dit kwam met name door mijn moeders achtergrond. Ook de scheiding tussen jongens en meisjes heb ik hier niet. Ik mocht bijv absoluut niet met jongensspeelgoed spelen en mijn broers niet met mijn poppen. Verder mocht ik echt niet in bomen klimmen of fluiten bijv. Verder is er hier meer ruimte voor gevoelens. Als ik vroeger kwaad of verdrietig was werd ik gewoon naar mijn kamer gestuurd tot ik een vrolijker gezicht kon trekken. Hier praat ik met mijn kinderen.
Meenemen: regels en liefde. Wat ik anders wil doen: geen overbezorgdheid, stem mee laten tellen, openheid, gelijkheid. Maarja nu nog doen he...!
- Meer regels. Gelukkig kon ik vrij goed omgaan met het feit dat er eigenlijk geen regels waren, maar ik denk niet dat iedereen hiermee om kan gaan. - Verder zou ik mijn kind nooit in de steek laten (voor de meeste logisch) - Luisteren naar mijn kind
Wat ik mee neem : - Praten met mijn kinderen over gevoelens en situaties - Dat feestdagen ook leuk kan zijn met minder geld - Een beetje de "strenge" kant van mijn moeder. Ik accepteer geen grote monden. En er wordt netjes gegeten aan tafel. Wat ik niet mee neem : - Mijn ouders waren in huis niet heel erg netjes. Het was altijd wel een troepje. Zo ben ik dus niet. Absoluut niet. Hier moet alles op zijn plek en netjes opgeruimd zijn. En de kinderen weten dat als ze met 1 onderwerp hebben gespeeld, dat eerst op te ruimen voor ze het volgende pakken. - Ook waren ze te beschermend voor ons. Natuurlijk bescherm ik mijn kinderen wel. Maar ik probeer ze ook wat "los" te laten. De verantwoordelijkheid een beetje bij hun zelf te leggen. Zoiets als in de trant van : Jij doet dit...... dan gebeurd er dat...... En soms doen ze het toch en vallen ze bijvoorbeeld. Ik zal ze knuffelen maar ik zal er ook bij zeggen dat ik ze al had verteld dat dit zou gebeuren. - Ik had een pesthekel aan school. Mijn ouders vonden het goed dat ik van school ging.( werken ) En daar sta je dan met een mavo diploma..... waar je niets mee kan.... Ik denk dat ik mijn kinderen wel probeer te stimuleren om door te gaan leren. En ze ook probeer uit te leggen waarom. Het is zo belangrijk, scholing! - Sparen.... Mijn ouders hadden het niet breed. Verre van zelfs. Dus dat konden ze gewoon ook echt niet. Toch wil ik proberen het mijn kinderen wel mee te geven dat als het lukt, dit toch ook wel belangrijk is. Je hoeft geen 20.000 op je rekening te hebben. Al is het maar iets!
Ik neem de stabiliteit van 'thuis' graag mee. Mijn ouders waren er altijd, ik kon echt altijd bij ze terecht. En ook het vertrouwen dat ze altijd in mij hadden ( en hebben ) neem ik mee. Niet teveel tijden op leggen bij de kinderen, gewoon duidelijk (respectvolle) en logische afspraken maken. Het loslaten van mijn broertje en mij ging echt heel erg goed. Ik doe en deed alles zelf, maar ik wist en weet dat áls er iets is ik ze altijd kan bellen. Daar in tegen, mijn ouders gingen nooit iets spontaans doen. Een dagje naar de dierentuin, pretpark etc. zat er gewoon niet in. Vond mijn vader 3 x niks en mijn moeder was niet zo'n type die dan alleen met ons ging. Dat vond ik wel jammer, en wil ik absoluut niet voor onze kinderen. En dat gebeurt gelukkig ook niet. We gaan elk jaar minimaal 1 x naar de Efteling ( andere kant NL helaas ), meerdere keren naar Walibi, de Dierentuin, indoor speeltuinen, kinderboerderijen etc. En mijn ouders gingen tot ik een jaar of 10 was liever niet echt lang op vakantie, echte huismussen, wij gaan graag minimaal 2 weken in de zomervakantie naar het buitenland. Tussendoor weekendjes weg en als het kan ook in de winter een weekje naar de sneeuw.
Wat ik meeneem; - mijn kinderen leren sparen. - netjes dankjewel en u zeggen. Wat ik anders doe; - complimenten en aandacht. Bij ons draaide het vroeger om het bedrijf aan huis. - aandacht voor emoties en je kind niet dwingen om bv een hand te geven terwijl het heel verlegen is.
Wat ik meeneem: Bepaalde regels zoals opruimen voor we gaan slapen. Ouders aanspreken met je, vreemden met u. Leren sparen Wat ik niet meeneem of anders wil doen: Knutselen. Wij mochten nooit verven of kleien want dat gaf troep. Niet star zijn in het geloof Gelijkheid voor al mijn kinderen Gezonder en gevarieerder eten Nu gaat dat hier niet op maar als we twee meiden hadden gehad niet dat de jongste nooit nieuwe dingen krijgt. Open zijn over seksualiteit. Ik was 16 toen ik verkering kreeg met mijn man en het was niet zo erg dat ik dacht dat je van naast elkaar in bed liggen kinderen kreeg maar scheelde niet veel. Liefde tonen aan mijn kinderen. Wij kregen nooit een kus of knuffel.
Wat ik meeneem? Hoe mijn moeder reageerde toen ik kwam vertellen dat ik voor het eerst ongesteld wad geworden. Daar blijft het bij. De rest laat ik achter.
Wat ik meeneem: aandacht voor elkaar verantwoordelijk leren zijn voor je eigen deel, hoe klein dat ook begint aandacht voor mensen die het minder hebben gezond eten regels zijn regels, maar gaan nooit boven menselijkheid (en dus kan een uitzondering, als de situatie daar om vraagt) Nog wel meer waarschijnlijk, maar daar kom ik even niet op. Wat ik niet meeneem: niet zoveel eigenlijk. Ik merk wel dat ik een hoop logische regels in eerste instantie automatisch overneem, om dan daarna te denken: vind ik dat eigenlijk wel een zinnige regel? Voorbeeld: oudste dochter plukte bloemen uit de tuin, en eerst probeerde ik haar te leren dat niet te doen. Vervolgens dacht ik bij mezelf: waarom zou ze dat eigenlijk niet mogen? Onze tuin is bepaald geen voorbeeld van goed tuinonderhoud, ('t is ook geen complete zooi hoor, maar onkruid woekert doorgaans langer dan goed is voor de andere planten ), dus van 'geen bloemen uit de tuin plukken' ben ik gegaan naar 'geen bloemen uit andermans tuin plukken'
Zoveel mogelijk Wat ik niet meeneem zijn het lange dagen werken van mijn vader (wat financieel moest vanwege 4 kinderen). Wij kregen duidelijke regels, waarvan sommige onderhandelbaar waren (bijvoorbeeld hoe laat je thuis mocht komen). Maar het allerbelangrijkste is toch wel geweest dat ze altijd voor de volle 100% voor ons klaar stonden, hoe moe of chagrijnig ze ook waren...
Mijn moeder heeft mij geleerd om eerlijk en respectvol te zijn naar iedereen, ze is erg open over alles en altijd al mijn vragen beantwoord. Dit neem ik zeker mee in mijn opvoeding, ik hoop minder overbezorgd te zijn. Mijn man is minder beleefd opgevoed en waar hij vandaan komt word niet met elkaar gepraat en ruzies niet uitgesproken, ook mag er niet over gevoelens worden gepraat... Dit vind ik vreselijk en zou ik anders doen.
Pfoe, moeilijk. Uiteindelijk ben ik niet ontevreden met mezelf en dat is toch grotendeels door mn opvoeding, de goede en de slechte kanten daarvan. wat ik mee zou nemen is de openheid, dat me geleerd is om mezelf in een ander te verplaatsen en met diegene rekening te houden, ze hebben me geleerd wat de waarde van geld is, dat je het maar 1 keer uit kan geven, dat je moeite moet doen om iets te bereiken. Waarschijnlijk nog veel meer. wat ik niet zou meenemen is het totale gebrek aan regels toen ik tiener was. k heb bijvoorbeeld geen bedtijden gehad en presteerde het dus al gauw om doordeweeks rond 12.00 thuis te komen waardoor de volgende dag behoorlijk vermoeiend was. Nu ik erover nadenk heb ik mezelf op die manier wel snel leren kennen en dat een directe bevrediging van behoefte op de langere termijn voor vervelende consequenties kan zorgen. Maar wat ik echt niet zou meenemen is het feit dat mijn ouders weinig tot geen tijd voor zichzelf namen. Dat was vast goed bedoeld maar ik denk dat het voor een kind goed is om te zien dat de ouders een eigen leven hebben.
Wat ik graag meeneem: - mijn ouders lagen altijd op 1 lijn, althans zo voelde het voor mij - er was een goede structuur - mijn moeder probeerde het altijd gezellig te maken - mijn ouders hebben altijd gezegd: we willen dat je zelfstandig in de wereld kan zijn, dus we geven je een goede opleiding en een rijbewijs.. zo fijn!! Wat ik anders wil doen: - ik zal geen opmerkingen maken over het uiterlijk van mijn meissie. (mijn moeder heeft mijn zus en mij weleens dik genoemd toen wij in de puberteit zaten, terwijl we allebei rond de 50 kilo wogen, dat is niet goed voor je zelfbeeld) - proberen niet overal kritiek op te hebben, maar haar zelf dingen laten ervaren. (mijn ouders kraakten bij voorbaat mijn plannen al af, haha.. soms hadden ze wel gelijk trouwens ) Verder hebben mijn ouders mij naar hun beste kunnen opgevoed
wat ik niet meeneemn: vrijwel alles wat mijn moeder wel heeft gedaan. Op het verkeerde pad gekomen en had geens tabiele basis toen ze aan kinderen begon. Uiteindelijk door drugs en schulden haar kinderen kwijt geraakt Mijn vader had vroeger nog wel eens losse handjes en ik bben absoluut niet van het slaan, ook niet van de 'corrigerende tik' Werkt alleen maar averechts. Wat wel: kinderen keuzes geven, en dan vooral als ze opstandig zijn. Laten merken dat papa en mama van hem/haar houden en zoveel mogelijk quality time. Verantwoordelijkheid geven en mee laten denken en helpen met bijvoorbeeld het avondeten. En vooral consequent zijn. Ook als dat lastig zal zijn. Maar dat zeg ik nu, laat ik maar eerst ook echt een mama worden
Eerlijk gezegd heel erg weinig!!! Ik ben door mijn ouders vroeger vaak genoeg bont en blauw geslagen, uren lang opgesloten in een donkere kelder en gekleineerd tot op het bot, zo erg dat ik het liefste dood wilde! Ik heb zo mijn eigen idee over de opvoeding die ik wil voor mijn kind (eren) en gelukkig denkt mijn man er hetzelfde over want we vinden het erg belangrijk om een lijn te trekken.
Wat neem ik wel mee: - veel buitenspelen - kamperen Wat neem ik niet mee: -onderscheid maken tussen kinderen - kinderen niet accepteren zoals ze zijn - zeggen dat je geen emoties mag hebben - geen eigen keuzes laten maken Ik heb heel wat therapie nodig gehad om mijn jeugd te verwerken en ik vind voelen wat ík wil nog steeds moeilijk omdat ik nooit zelf iets mocht vroeger.
Wat ik mee gebracht hebt en verbannen heb in mijn opvoeding. Laat ik zeggen voor ik kinderen had ik een totaal andere mening had. Ik merk dat ik toch vaker op mijn eigen ouders lijk dan ik zou willen. Het ongeduld wat ik als kind heb mogen ervaren ervaar ik nu zelf ook zo bij mijn kinderen. Mijn moeder kon een kort lontje hebben en dat heb ik ook. En daar tegen vecht ik al 14 jaar omdat ik het als kind zelf nooit prettig vond en vind. Nu na jaren en na heel wat gesprekken komen we tot een bepaalde conclusie mijn moeder besprak haar ellende met mij wat betreft mijn vader ik zat midden in de oorlog.s zone. En daar tegen heb ik gevochten met mijn kinderen ik heb zo iets gehad mijn kinderen komen nooit tussen de ouders te staan wat het mij ook kost. En denk dat het mij redelijk gelukt is. Mijn moeder kan nog al vel naar mij uitvaren, Of mij zo behandelen dat ik nog wel eens met tranen zit. Dat probeer ik te voorkomen. Maar ik merk het ouderschap is echt een grote levensles je best doen is niet voldoende je moet meer dan je best doen om resultaat te behalen. Wat ik ook probeer mee te geven aan mijn kinderen is dat ze altijd bij mij te recht kunnen en ik hoop dat ik ze niet belast met bepaalde zaken voor ze er aan toe zijn. Hoe moeilijk ook. Eerlijk kon ik thuis wel zijn en dat is ook belangrijk hier in mijn opvoeding wees eerlijk.
Ik neem mee. bezorgdheid helaas, ik werd vroeger toen ik 18 was nog overal naartoe gebracht en gehaald. Kamperen en dagjes weg.