Mijn meisje is nu 7 maanden en het wordt steeds leuker nu ze meer kan. Daarom zou ik best een tweede willen. Wat me er van weerhoudt is dat ik de babyfase die nu achter ons ligt niet heel makkelijk vond. Af en toe was het best zwaar. Dat zorgt er ook voor dat ik twijfel over een tweede. Bovendien was mijn zwangerschap ook best een zware tijd door misselijkheid en constante moeheid. Moet ik door de babyfase heen bijten en voor een tweede gaan of bij twijfel het hierbij laten? Door mijn leeftijd kan ik de vraag niet nog een paar jaar naast me neerleggen. Als we een tweede willen dan moeten we wel nu aan de bak. En dat betekent weer richting ziekenhuis en medische molen; ons meisje hebben we gekregen via iui. Ook niet iets waar ik naar uitkijk; het was een hele zware tijd om zwanger te worden door alle onderzoeken, het spuiten van hormonen en alle teleurstellingen van 'weer niet zwanger'. Het voordeel nu is wel dat ik weet dat ik zwanger KAN worden. De vorige keer twijfelde ik daar aan. Ben benieuwd wat de overwegingen van andere moeders zijn. Groetjes, Birgitte...
Hoi Ik snap je twijfels. Ik was snel zwanger maaar vond het verschrikkelijk om zwanger te zijn. Daarom hou ik me ook vast aan het idee dat ik me leven lang plezier heb van een kind en dat het eerst afzien is. Ik wil ook ooit een tweede maar kan nu al opzien tegen de zwangerschap. In jou geval is de periode er naar toe langer, maar misschien helpt het nu doordat je weet dat je zwanger kan worden en nog beter weet waarvoor je het doet (door het voorbeeld dab je dochter, zo leuk als het nu is) Ik zeg ervoor gaan! Succes met jou en jullie beslissing
Herkenbaar. Ik zou ook wel graag een 2e willen, maar ik zie alweer zo op tegen de eerste maanden met de baby. Nu had ik zelf een hele zware zwangerschap met 10 weken bedrust en na de bevalling ben ik nog heel erg ziek geweest. Dus niet echt leuke herinneringen eraan. Maar ja, het trekt me toch ook wel weer, want wie weet loopt het nu allemaal wel goed? Al met al hebben wij toch besloten om te wachten tot onze meid een jaar is en daarna kijken we verder. Meer omdat ze dan al een stuk zelfstandiger is als de baby er is, want stel dat ik weer 10 weken op bed moet liggen? Ook begrijpt ze dan meer over de nieuwe baby. Ik heb het beide gezien, mijn vriendin was zwanger toen haar oudste 8 mnd was en mijn schoonzus toen de oudste 1 jaar en 2 mnd was. Toch was dat laatste wel een stuk makkelijker. Maar als je wens heel sterk is, dan komt het uiteindelijk echt wel goed natuurlijk! Tja, en je hebt het idd niet voor het zeggen of het allemaal lukt. Ik weet niet wat ik zou doen als ik in jouw schoenen stond, qua MMM. Misschien dat ik er dan toch wel voor zou gaan, omdat je niet weet hoelang het duurt. Maar ja, het vraagt wel wat van je met een baby en het hele traject. Lastig!
Een bevalling en/of zwangerschap hoeft niet hetzelfde te zijn, idem voor het kindje en dus de babytijd. Hier 3x eenzelfde zwangerschap (heel fijn) en bevalling (snel, thuis en 'fijn'), en ook eenzelfde type babytijd. Bij M was die heel zwaar, sliep slecht en moeizaam, wel een heerlijke vrolijke baby als ze wakker was en niet hoefde te slapen (of sliep in draagdoel/wagen) Bij T was die ook zwaar door nachtvoedingen, maar hij sliep wel veel makkelijker, ook hij een heerlijke vrolijke baby S was de eerste weken een huilbaby, maar nu gaat het stukken beter. Maar ook bij hem bereid ik me voor op minstens een jaar doorbroken nachten. Maar deze keuze kan niemand anders maken dan jullie zelf. Succes met het maken van een keuze, lijkt me heel moeilijk gezien de omstandigheden van MMM en vervelende ervaringen mvt zwanger zijn en bevallen! Die babytijd, tja dat kan een paar maanden heel erg zwaar zijn, maar is ook heel mooi: die ontwikkeling van het eerst jaar is echt fenomenaal!
Ik moet er op dit moment eigenlijk niet aan denken hahaha! We hebben een superleuke baby (wel veel ziek) en ik had een prima zwangerschap (eerste paar weken misselijk maar that's it) en ook de bevalling was geen drama. Toch vind ik de babyperiode best zwaar, ook voor je relatie en ben blij dat er eindelijk wat meer regelmaat in ons leven begint te komen. Veel mensen willen/beginnen al aan een tweede als de eerste nog maar een paar maanden oud is. Ik vraag me dan echt af of zij geen last hebben van de zware maanden in het begin van zo'n klein nieuw leven! Wij wachten nog even een paar jaar voor we de beslissing nemen In jouw geval snap ik heel goed dat je niet te lang wilt wachten met het nemen van een beslissing. Het zal wederom de eerste paar maanden heel zwaar worden ivm gebroken nachten, huiluurtjes en voedingen, maar het wordt daarna ongetwijfeld weer een stuk leuker/beter. Succes met de beslissing!
Ik heb bij de eerste een zware zwangerschap gehad en een nog zwaardere bevalling waarna ik vrij lang heb moeten revalideren. Ook was mijn zoontje een huilbaby en hebben we maanden met hem opgezeten en nog slaapt hij niet altijd door. Toch hadden we de wens voor een tweede en daar zijn we dan ook voor gegaan. Deze zwangerschap was ook vrij pittig ook omdat je er al een hebt lopen, maar de bevalling was een eitje vergeleken met de eerste. De eerste 4 weken was onze dochter een droombaby, eten en slapen. Daarna begon het gehuil, dit bleek reflux te zijn. Het maakt volgens mij niet uit en zijn alle eerste maanden zwaar als je een baby hebt. Tuurlijk als je al een kleintje hebt moet je daar voor opstaan en kun je niet lekker blijven liggen na een zware nacht, maar het wordt echt beter. We genieten nu echt van onze kindertjes, de jongste sliep vanaf 4 weken door en de oudste is nog steeds geregeld wakker. Maar de echte zware tijd is voorbij, het is nu genieten. Dus als je heel graag een tweede wilt zou ik zeggen, ga ervoor, zeker als leeftijd en andere zaken meespelen. De moeilijke tijd kom je wel weer door, wat stelt dat nou ook eigenlijk voor op een mensenleven. Veel succes met je besluit. Liefs Puck.
ik zit met hetzelfde...alhoewel ik een topzwangerschap heb gehad, geen vreselijke bevalling en eigenlijk best een makkelijke baby sliep meteen goed, eet goed, is vrolijk....maar toch vond ik het zwaar...de beperking en het constant bezig zijn...niet eens een dagje lekker op de bank ploffen en niks doen... ik dacht eerst hier blijft het bij! maar nu het steeds makkelijker wordt beginnen we toch te twijfelen en heb ik weer zin in de zwangerschap en dat kleine friemeltje...dat constante zorg nodig heeft... ach we zien het wel we gaan sowieso wachten tot Max een jaar of 2 is...
Hallo, Hier ook een mama die nu 2 kindjes heeft en in MMM heeft gezeten. Ik heb altijd gezegd dat ik 2 kinderen wilde maar bij de eerste duurde het 2,5 jaar (4e IUI) voordat ik zwanger was. Ik was toen al 37 jaar. Toen mijn zoontje eenmaal geboren was moest ik nog niet denken aan een 2e kindje omdat ik ook de eerste maanden heel erg zwaar vond. Vooral de onzekerheid of alles wel goed gaat en de slapeloze nachten/nachtvoedingen vond ik erg zwaar. Gezien mijn leeftijd konden wij ook niet erg lang wachten en toen mijn zoontje 9 maanden oud was zijn we weer de MMM ingegaan. Achteraf gezien maar goed ook want ik blijk al in de overgang te zitten en het duurde 2 jaar en 3 IVF pogingen voordat ik weer zwanger was. Inmiddels ben op 24 maart bevallen van een 2e zoon en ik moet zeggen dat het wel zwaar is maar ik vind het emotioneel veel minder zwaar. Ik kan veel beter uit bed komen voor de nachtvoedingen en kan veel beter tegen het huilen van mijn 2e zoontje. Je herkent alles veel sneller en bent minder ongerust. Terwijl mijn 2e zoontje pittiger is dan mijn oudste en minder goed slaapt en doorslaapt. Nu heeft hij geen nachtvoedingen meer en slaapt tot 05.30/06.00 dus zo langzamerhand komen de 'gewone' nachten weer terug. Het is maar een paar maanden maar als je er midden inzit is wel zwaar. Ik zag heel erg op tegen deze eerste maanden maar ze zijn mij erg meegevallen al heb ik nog steeds wel eens een dag/nacht dat ik mij gebroken voel. Je weet al wat het is en dat maakt het verschil. Mijn oudste zoon is een hele goede slaper en heel erg lief voor zijn broertje en dan smelt ik helemaal. Ik ben blij dat we nu compleet zijn en 2 kindjes hebben en daar blijft het ook bij.
Hier ben ik niet de gene die twijfelt maar mijn vriend. Omdat we een rottige start hebben gehad met ons meisje. Maar de zwangerschap en bevalling waren heel fijn. Ik denk juist dat het alleen maar makkelijker wordt qua signalen van de baby ed. Die we in het begin dus steeds misten. Hier een koemelkallergie waar dan ook wel kans op is bij een tweede maar wat je veel eerder oppikt denk ik. Jouw situatie ligt wel anders want ik hoef de medische molen niet in (als het goed is) kan me voorstellen dat het dan een moeilijkere keuze is. Dat vergt ontzettend veel energie natuurlijk.
Ik twijfelde ook, ivm geen al te makkelijke zwangerschap, zware bevalling, babytijd vond ik ook best zwaar, enz. Maar uiteindelijk zijn we toch voor een tweede gegaan (met de gedachte dat het langer zou duren voor ik zwanger zou zijn en er waarschijnlijk ook behandeling met clomid zou volgen ed), want wat blauwespeen al schrijft: van een kind heb je een leven lang plezier (dat hoop je tenminste ), een zwangerschap, bevalling en de babytijd duren maar even. De zwangerschap van de tweede was hetzelfde, bevalling iets makkelijker, maar de babytijd is zo anders! Tuurlijk is het vermoeiend om er 's nachts uit te gaan (ze slaapt nog niet door), maar het is emotioneel zo anders, je weet zoveel beter wat je kunt verwachten, wat je wel en niet wilt, enz. Sinds ze er is, heb ik er er nog geen moment spijt van gehad. <3 Maar met medische molen vooraf is het natuurlijk nog wel weer wat anders...
wij begonnen op exact dezelfde leeftijd van dochter ook over een 2de. we zijn wel jong maar ik kon 'moeilijk'' zwanger worden zijn een jaar bezig geweest en gelukkig na de 2de ronde clomid wel zwanger maar toch vonden wij ook dit best al pittig al die onderzoeken en die spanning. ik was 16 wk lang ziek zwak en misselijk ook ben ik met 27 wk gestopt met werken,werk in de huishouding toen nog fulltime werd veel te zwaar. heb en vlotte bevalling gehad en ook dochter deed t goed. met 7 mnd begon t weer te kriebelen en met in ons achterhoofd het moeilijke zwanger wordn van dochter de pil weggegooid. niks bleek minder waar een mnd later was ik zwanger.. dochterlief is nu bijna 14 mnd loopt al vanaf 11 mnd als een kieviet en ontpopt zich tot een vrolijk maar heel pittig kind wat heel soms,in combi met pup,best zwaar is nu ik 27 wk ben. echter kijk ikk heel erg uit naar de baby ik bereid me wel voor op een pittige tijd maar vind he ook weer heerlijk dat ze zo kort op elkaar ziten. ik denk nu dit de 2 de is dat alles wat makkelijker zal gaan minder ongerust en minder snel gestressed. ik denk dat je de vooren nadelen goed op een rijtje moet zetten en dan het goed moet overwegen. succes met je beslissing, gr gemma
Ik heb die gevoelens ook. Had geen problemen met het zwanger worden maar heb de meest rotte zwangerschap gehad die je bijna kan bedenken. Opnames vanwege hyperemesis, zware bi, HELLP, verminderd leven en hartslagdalingen. Uiteindelijk een spoed ks gehad anders had onze meid het niet overleefd. Vooral het laatste heeft mij een (inmiddels redelijk verwerkt) trauma opgeleverd. De ks opzich zou ik zo weer doen. Maar de angst. Voor mij hoeft het niet meer, mijn man zou wel graag nog een tweede willen. Als we er nog eens voor gaan, dan doe ik het voor S. Het hele zwanger zijn, op de schopjes en bewegingen na, is niks voor mij. Ik ben heel gelukkig met onze meid en misschien is er ooit plek voor een tweede wondertje
Wij hadden hetzelfde. Zwangerschap was prima maar die eerste maanden met baby waren zooooo zwaar! Toch een tweede en doorbijten maar! Sam werd geboren maar het ging eigenlijk heel erg goed. De vk zei later ook toen ik haar tegenkwam dat dat vaak zo gaat. De overgang van geen naar 1 kind is oneindig veel groter en zwaarder dan van 1 naar 2 kinderen.
Jeetje wat heftig zeg!! Ik kan me voorstellen dat je er niet meer aan moet denken. Mijn zwangerschap was 'niet leuk' in verhouding tot jouw verhaal. Zo'm bevallingstrauma moet je idd denk ik eerst flink verwerken. Mijn bevalling ging heel goed en daar zou ik weer voor tekenen. Mijn beeld van een leven met 2 kinderen is een leven zonder tijd voor jezelf. Als de een de fles heeft gehad meot de ander het fruithapje... rennen en vliegen tot ze allebei in bed liggen en je eindelijk adem kan halen. Ik weet natuurlijk niet of dat zo is en zo ja, of ik dat wil. Ik werk ook nog 3,5 dag en het is de vraag of ik dat dan kan blijven doen. Volgens mij kun je met 2 kinderen ook niet buiten de hulp van (schoon)ouders. Met mijn vader hebben we geen contact meer en mijn moeder leeft al heel lang niet meer. Mijn schoonvader leeft ook niet meer en de enige die nog wel in de picture is, schoonmoeder, willen we op afstand houden. We staan er dus redelijk alleen voor want ik wil vrienden ook niet belasten. Ben benieuwd hoe julie daar over denken...
haha ik moet zeggen dat ik er nu voor 99% uit ben.... Ja Ik zou graag een 2e kindje mogen krijgen..... Maar die 1% twijfel.... GAAT die OOOOOOIT weg??? haha Dus nee, nog niet definitief de knoop doorgehakt voor een 2e.... maar wel bijna
Ik twijfel ook voor een 2e, of nouja twijfel, ik weet 100% zeker dat ik nog een 2e wil. Het enigste wat mij ervan weerhoud is die vreselijke bevalling.. Ik heb me eerste bevalling als vrij heftig ervaren en het idee dat ik nog een keer die pijn moet meemaken maakt me bang! Mijn man en ik hebben nu afgesproken dat ik eerst ga kijken wat ik nog met mijn toekomst qua studie en werk kan doen. Als ik na mijn studie geen baan kan vinden dan beginnen we met een 2e. Ik verwacht dat mijn studie volgend jaar Maart afgelopen is dus dan is Samiya anderhalf jaar. Ik denk dat dat wel een mooie leeftijd is voor een broertje of zusje
hier geen twijfel of we voor een 2e gaan, dat antwoord is ja. willen er niet te lang tussen hebben zitten, ik dacht zelf met 1 jaar gaan we er weer voor. mn contract loopt tot feb dus wachten tot dec/jan en dan hopen dat contract verlengd word en niet zoals vorige x niet verlengen door zwangerschap niet met zoveel woorden maar dat was wel de reden.