Ik doe overdag ook gewoon de rolluik dicht, helpt ook een beetje. Ze heeft gelukkig al wel een echt dag en nacht ritma, snachts slaapt zo weer verder na een beetje kreunen van die volle buik.
Ja, dat denk ik ook hoor. Ayla gaat echt altijd lief slapen en ik ben ervan overtuigd dat dat inderdaad komt omdat ik altijd naar haar toe ging en/of haar altijd uit bedje haalde als ze ging huilen en/of overstuur dreigde te raken. Zoals ik eerder al zei, toen ze nog wat jonger was sliep ze na de voorlaatste fles eigenlijk altijd beneden bij mij op schoot, of op de Doomoo Seat. En als ze overdag niet in haar bedje wilde slapen dan nam ik haar gewoon bij me en deden we samen een tukje. Dan sliep ze heerlijk. Toen vond ik het best vermoeiend om haar bijna altijd bij me te hebben en dat ze niet in bedje sliep, maar nu pluk ik er de vruchten van.
Ik ga ook altijd naar mijn dochter toe als ze huilt en troost of voed haar. Echter gaat ze NIET zelf slapen. naar mijn idee juist niet omdat ze gewend is dat wij haar helpen!!
Ik moet wel zeggen dat ik nooit bij Ayla gebleven ben tot ze in slaap viel (als ze in haar bedje lag hè, als ze bij me op schoot in slaap viel natuurlijk wel, haha ). Als ze ging huilen ging ik naar haar toe, stopte haar even in, speentje, knuffeltje, aai over de bol, even tegen haar fluisteren, tot ze rustig was en dan weer weg. Uiteindelijk viel ze dan wel in slaap als ik beneden was.
dit doe ik ook altijd ...alleen vaak bij die aai over de bol..of even anders neerleggen, doet ie gelijk zn ogen dicht, of valt direct in slaap...pak hem echter er nooit uit..tenzij hij overstuur moet huilen... Is dit ook "erg" eigenlijk?
Van wat vraag je je precies af of het "erg" is? Dat je hem niet uit bed haalt? Of dat je hem troost als hij in bed ligt?
Ik was niet van het laten huilen maar toen onze zoon op een gegeven moment maar niet wilde slapen hebben we toch maar eens de 10-minuten regel toegepast. Dus, 10 minuten laten huilen, ernaar toe en troosten en dan weer weg. Juist als we hem er steeds maar uit haalden bleef hij huilen, en werd hij des te onrustiger dus daar hielpen we hem echt niet mee. Het was heel moeilijk soms, maar het had binnen een paar dagen effect. Ook nu laat ik hem vaak even liggen, als hij bijvoorbeeld s avonds laat begint te huilen. Meestal stopt het dan binnen een paar minuten. Juist als we hem eruit gaan halen, wordt het één groot drama. Laten huilen is soms gewoon toch wel nodig, hebben we gemerkt.
Ik haal mijn kinderen in principe ook nooit uit het bed, ik troost ook altijd in bed. (tenzij dat echt niet lukt, dan haal ik ze uit) Wat je nu doet is juist goed om de baby te leren om wel in eigen bed in slaap te vallen, maar met een veilig gevoel.
dat ie dus eigenlijk in slaap valt als ik hem troost...jij zegt..ik wacht tot ze rustig is...maar die van mij valt soms gelijk in slaap! ik vraag me dan af, went hij hier dan aan..en kan hij dan straks niet zelf inslapen zonder mijn nabijheid
ja ik heb wel het idee dat hij zich dan gelijk veilig voelt...maar ene x wilt ie dat ik zn handjes even vasthoudt..andere x kan ik wel weglopen...en hoor ik hem na 2 min even jengelen...en dan valt ie alsnog inslaap.. maar soms loop ik er wel tig x naar toe...en dna heb ik em al even late n huilen...maar zodra ik hoor dat het over gaat in overstuur huilen, ben ik ngo verder van huis...want dan moet ik hem soms wel even eruit halen om te bedaren!
Nou prima toch juist dat hij lekker in slaap valt tijdens het troosten. Als Ayla huilde dan moest ze eerst rustig worden voor ze lekker ging slapen, maar als hij al in slaap valt terwijl jij hem aan het troosten bent is daar natuurlijk niets mis mee. En hij is nog zo klein, van ergens aan wennen is nog geen sprake. Als jij bij hem bent voelt hij zich gewoon veilig en gaat daarom lekker slapen. Dat is in ieder geval hoe ik erover denk. En in mijn ogen kan daar niks mis aan zijn.
Hier ook inderdaad in bed troosten. Maar toen hij nog een stuk kleiner was haalde ik hem er regelmatig uit. Soms was het gewoon zo simpel. Een boer die dwars zat, niet lekker liggen, slaapzak gedraaid of toch een vieze luier. Nu hij wat ouder is troost ik hem over het algemeen gewoon in bed. Maar echt hoor, ik ben er van overtuigd dat een kind niet 'zomaar' huilt. Al was het maar om de spanning kwijt te raken van alle indrukken die het overdag heeft opgedaan. En meestal was/is hij nog wakker als ik z'n kamertje uit loop.
Ik ben het er helemaal mee eens. Noah wilde de eerste paar maanden ook niet zelf slapen. Die viel bij mij in slaap, en toen legde ik hem op bed. Soms legde ik hem in de wagenbak, en toen sliep hij wel. Vanuit daar ben ik naar zijn slaapkamer toe gaan 'werken' . Dus eerst er met hem zitten, het gezellig en vertrouwd maken. Toen ging hij overdag ineens op zijn kamertje in zijn bedje slapen als ik hem er wakker inlegde. Ik had wat knuffels bij zijn hoofd neergezet, zodat hij zich niet zo alleen voelde. En zo hebben we het ook in de nacht gedaan. Wat ook hielp, was een shirtje die ik aan heb gehad bij hem neer leggen. En nu, tsjah, nu slaapt hij elk slaapje boven in zijn kamertje en hoor je hem amper. Je kan een kleintje echt niet verwennen, hij heeft behoefte aan jou, vindt het eng om daar alleen te zijn.
Ik heb even de rest van de reacties gelezen, en ik ben er dus ook van overtuigd dat Noah zo'n goede slaper is en weinig huilt omdat wij er altijd meteen staan als hij begint met huilen. Nu piept af en toe een keertje, en dan laat ik niet alles meteen uit handen vallen om er naar toe te vliegen. Maar als hij huilt, dan zijn wij er. Of ik, of mijn man. En dat geeft hem een vertrouwd en veilig gevoel, waardoor hij minder 'behoefte' heeft om te huilen. Denk ik dan hé En tot nu toe werpt onze methode zijn vruchten af. Wij hebben dit zo gedaan bij Nathan, en doen dit ook bij Noah. En beide zijn ontzettend lieve ( af en toe een peutermonster ) kinderen die amper huilen.
Iedereen doet het natuurlijk weer anders. Ik laat mijn dochter absoluut niet huilen. Soms als we bezoek hebben en ik hoor mijn dochter over de babyfoon ga ik er naartoe. Het bezoek zegt dan: ze huilt nog niet hoor! Ik kan dan horen dat ze haar speentje kwijt is en die aan het zoeken is. Ik ga er dan naartoe doe haar speentje weer in de mond en ze slaapt weer lekker verder. Dit heeft niet zoveel met jou probleem te maken, maar wat ik wil zeggen is dat het voor mij belangrijk is om op mijn gevoel af te gaan. Elke week is het weer anders en reageerd mijn dochter weer anders. Ik heb ook toen mijn dochter rond de 3,5 4 maanden was dat ze niet in bed wou slapen. Ik ging er dan toch maar zolang bijzitten tot ze sliep. Na een paar dagen ging het al veel beter. Nu is het sinds een paar dagen zo dat ze haar hoofd niet meer plat wil leggen dus doe ik haar speen in de mond en leg haar doekje op de speen. Alles kan met de dag veranderen, maar bij mij werkt het het beste om goed naar haar te kijken en mijn gevoel daarin te volgen. Als ik doe wat een ander zegt werkt het nooit. Succes en ik hoop dat het snel beter gaat!!
dat heb ik ook zo vaak gehoord, ik dacht bemoei je er toch niet mee, ik ga wanneer ik dat wil. Het resulteerde er wel in dat ze slaapjes van 3 uur achter een stuk deed, niet verkeerd lijkt mij.
Je hebt natuurlijk ook huilen en HUILEN. Als Vigo hysterisch is ga ik niet op de klok zitten kijken. Maar "gejengel" is voor mij geen reden om direct op te springen. En natuurlijk reageer je anders op een kindje van 2 maanden dan op een kind van een jaar.
Hier ook zoiets, als Tyas niet zelf in slaap valt en dat is dan vooral overdag dan is het ook drama hoor. 's Avonds is een paar keer ernaartoe lopen en de speen geven en zonder iets te zeggen een aai over zijn voorhoofdje net boven zijn neusje voldoende, we hebben zelf de grens van 20 min. huilen aangehouden..dan pakken we hem even eruit en kijken of er iets dwars zit. Meestal slaapt hij wel met die 20 min. Dat klokkijken helpt...het lijkt vaak veeeel langer dan het daadwerkelijk is vind ik zelf. Dan overdag...bij tekenen van moeheid leg ik hem op bed, dan slaapt hij meestal, maar de laatste week standaard na 20 min. tot een half uur wordt hij wakker. Kan ik zo onderhand de klok op gelijk zetten. Dan begint hij dus te huilen, en helpt die speen met aai over de bol niet!! Het gaat dan van kwaad tot erger en dan haal ik hem meestal vrij snel weer eruit (heb ook al die 20 min. geprobeerd en ook een half uur..maar hij gaat dan helemaal over de rooie en dat trek ik niet) ook wiegen op de stoel in de kamer...op de arm nemen,niet teveel prikkels geven,zodra hij zijn eigen bedje weer raakt gaat ie helemaal los. Neem ik hem dan weer mee naar beneden is het meestal wel goed, gaat hij wat in de wipper zitten kijken of speelt in de box. Dus dan krijgt hij overdag misschien bij elkaar een uur slaap, lijkt mij toch veel te weinig voor een kleintje van 3 maanden. Bij het cb zeiden ze dat als hij verder wel vrolijk is (en als hij dan weer beneden is is ie ook niet vervelend ofzo de meeste tijd) dat het dan wel goed is. Dat er slaapfasen zijn en dat hij alleen de eerste fase lijkt nodig te hebben. Hmmm...vroeg ik me af of dat wel goed is voor zijn ontwikkeling en het verwerken van dingen. Maar goed, iemand dus ook nog tips voor mij voor overdag? Eerder las ik al de kinderwagenbak..inderdaad misschien omdat hij kan zien hoe groot het ledikantje is omdat het licht is, zodra het ook donker is buiten lijken de problemen minder. Hij is ook een tijdje ingebakerd geweest..mede omdat hij eczeem had en zijn gezicht lag open te krabben.Maar ook omdat hij zichzelf wakker maaide. Maar nu vouw ik alleen nog zijn armpjes in want die zwiepen nog steeds alle kanten op als die 'vrij' liggen, komt ie helemaal niet in slaap. Dat puntje ligt het dus ook al niet aan. Veel succes met het laten slapen, het lijkt mij ook niet de bedoeling dat je een uur boven het ledikantje hangt te wrijven en sussen...want ja...soms heb je ook even tijd voor jezelf nodig toch! Voor jezelf, en voor je kindje...dat je er daarna beide weer fris en fruitig tegenaan kunt en niet vermoeid of geërgerd bent. Hoeveel moet een kindje van 3 maanden sowieso nu eigenlijk slapen overdag? Oh...en vreselijk zeg van die mensen die zich bemoeien met hoe vaak je naar je kindje gaat of hoe je dingen doet...pfff!!
Hier doen we ook niet aan laten huilen.. En het maakt me niet uit of het goed is of niet, ik kan dat zelf niet aan.. Ik ga zo meehuilen Hier proberen we het nog steeds met een speen of tut, maar als dat niet werkt gaat hij gewoon op de arm.. Zeker toen hij nog heel klein was.. Een kindje van 1 of 2 of 3 maand kun je niet 'verwennen' door hem of haar te troosten op schoot/op de arm.. Je kindje moet leren dat mama (en papa) er altijd is, geborgenheid en zich vooral veilig voelen.. Afgelopen 5 weken waren een hel qua slapen.. Overdag gewoon NIET slapen.. al met al kon hij een uurtje pakken over de dag verspreid.. Maar meneer was wel klaarwakker om 5.15uur.. Maar ik heb hem nooit laten huilen.. In die 5 weken zo vaak de opmerkingen gekregen die al eerder genoemd waren.. "Ja, zo leert hij nooit zelf slapen." "Laten huilen is goed hoor.. Leert hij gelijk dat hij niet altijd zijn zin krijgt." Ja, het zal gerust, maar zo doen we het niet.. Bewust voor gekozen.. En sinds gisteren slaapt hij zo'n 3 kwartier overdag en tussen de middag nog 2 uur.. eind van de middag is nog steeds een drama maar het ergste hebben we gehad.. Hij word nu rond 6.15 uur wakker, dus ik ben blij Ondanks het niet laten huilen en troosten in bed of op de arm, begint het gewone schema hier weer.. Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat ik een paar keer zoooo gefrustreerd en vooral wanhopig was dat ik naar beneden ben gegaan.. Lenn lag ondertussen te huilen in bed.. Maar binnen 2 tellen stond ik ook weer boven, voelde me zoo schuldig en rot..
@ Willet: Ik vind 20 min huilen persoonlijk veels te lang. Mijn idee is dat een kindje dan uiteindelijk idd wel in slaap zal vallen omdat hij/zij hartstikke moe is van het huilen. En ja, hoe lang "moet" een baby slapen... Ik denk dat als je zoontje overdag gewoon vrolijk is en 's nachts goed slaapt je je er niet te druk om moet maken hoeveel hij verder overdag slaapt. Het ene kindje slaapt nou eenmaal meer dan de andere.