Ik moet even mijn verhaal kwijt en misschien zijn er meiden die hetzelfde hebben meegemaakt die me een hart onder de riem kunnen steken. Gisteren was een dag om niet te vergeten... Samen met mijn man vol goede moed naar het ziekenhuis. 8 weken zwanger zou ik zijn. Eindelijk was het dan gelukt wat waren we blij. Ik had al mooie foto's en filmpjes gekeken welk beeld bij 8 weken hoorde. Maar zodra ik het beeld zag op de monitor dacht ik dit is niet goed. Er zat een vruchtzakje wat volgens de arts gelijk stond aan 5 weken zwangerschap. Mijn wereld stortte in. Daar lig je dan. Elke keer als ik aan dat beeld denk lopen de tranen weer over mijn wangen. Van alles ging er door me heen. Waarom ik? Hebben we nog niet genoeg tegenslagen te verwerken gehad in het afgelopen jaar? Mag dan niet eventjes het geluk ook aan onze zijde staan? Wat heb ik toch verkeerd gedaan? Nu barstende koppijn van al het gehuil en de angst wat komen gaat. Het vruchtje zit er nog. Ben gestopt met de hormonen en weet niet hoe snel alles nu op gang komt. Hoe is dat bij anderen gegaan in een kunstmatige cyclus? Voel en merk vooralsnog niks. Ik zie er zoooooooo extreem tegenop om weer het IVF traject in te gaan. Wat kan een kinderwens je leven toch beheersen...:x
Ach meid wat ontzettend verdrietig voor jullie. Jouw vrgen kan ik me zo voorstellen....waarom, waarom.... Ik wil je heel veel sterkte wensen! Praat erover, lucht je hart.
Meissie wat erg en ontzettend verdrietig voor jullie. Helaas weet ik een klein beetje hoe je je voelt Kan niks anders dan je heel veel sterkte wensen de komende tijd. Neem je tijd om alles te verwerken maar geef de moed niet op hoor! Knuffel
Pfff, heel veel sterkte toegewenst!!! Kan het me niet voorstellen hoe dat moet zijn... Zelf nog niet het geluk gehad zwanger te mogen zijn maar als je dan zwanger bent en dan maak je zoiets mee... Ongelooflijk erg!
Och meisje, wat een verdriet. Ik weet hoe het voelt. Een MA is altijd erg, maar als al zo hard hebt moeten knokken om zwanger te worden is het nog erger. Dat gevoel weer terug te zijn bij af en weer van voor af aan te moeten beginnen, zucht... Een hele dikke digiknuffel en heel veel sterkte met dit verlies!!
Wat vreselijk! Ik heb helaas in juni (na ivf 1) hetzelfde meegemaakt. Het gezicht en de woorden van de vk "sorry dit is niet goed", zal ik nooit vergeten. Ik wens je heel veel sterkte!
Oh meid, wat vreselijk. Wat zul je je verslagen hebben gevoeld. Wat een onrecht . Er is niks wat we kunnen zeggen waardoor je je snel beter zal voelen maar misschien wel op de lange termijn; Je weet iig dat een zwangerschap op zich moet lukken; dat kan je lijf wel. Jullie willen er nog steeds voor gaan; dat zegt zoveel over jullie liefde voor elkaar en hoe sterk jullie relatie is. Hoe sterk ben jij wel niet om een dag na dat nieuws al hier te zitten terwijl veel vrouwen dagenlang alles en iedereen zouden vermijden. Heel veel respect en bewondering heb ik voor je en ik wens je veel sterkte en succes.
Wat verdrietig... Heel veel sterkte om dit een plekje te geven en voor wanneer je er weer aan toe bent; alle kracht en heel veel succes gewenst tijdens een nieuwe poging.
Verschrikkelijk! Heel veel sterkte toegewenst. Een MA is altijd al zo vervelend, maar zeker als je er dan ook nog zo voor hebt moeten knokken.
Jeeeeeetje meid, wat vreselijk! Wat moet dat heftig zijn voor jullie...dolblij dat je zwanger bent en dan intens verdrietig dat jullie dit mee moet maken! Zo oneerlijk zeg!! Heeeeeeel veel sterkte!!
He wat klote zeg! Je vraagt wat je nu verder kunt verwachten? Bij mijn mk kwam het niet op gang en ik heb uiteindelijk cytotec gebruikt. Daardoor kreeg ik n soort ban mini-weeën en verloor ik uiteindelijk dezelfde avond het vruchtje. Je kunt ook voor een curettage kiezen, maar dat vond ik zelf te klinisch... Sterkte meis!
Ach meid wat balen, dikke knuffel! Helaas herken ook ik het, ik heb 1 MA gehad (en 3 vroege miskramen) maar inmiddels heb een geweldige dochter van 15 maanden! Voor nu kan ik je alleen maar adviseren: neem afscheid van deze zwangerschap (maak bijv., een herinneringsboekje/doosje/noem maar op, heb ik ook gedaan, de test erin, echofoto, kaartjes die ik al had gekregen, enz) en ga dan, als jullie er samen weer aan toe zijn, weer het traject in. En hou je eigen tempo aan, alleen jij/jullie kunnen bepalen wanneer je verder kunt. En wanneer je uitgerouwd bent.
Bedankt lieve meiden voor alle steunende berichtjes en tips. Dat doet me goed. Fijn te weten niet de enige te zijn en ook positieve verhalen te lezen als je het zelf even helemaal niet meer positief in ziet. Wou dat ik het nu kon afronden maar helaas zit het vruchtje er nog wat niet kan blijven zitten. Ben bang voor wat komen gaat.