@Flexi ben je gek! Alleen maar fijn dat het zo snel is gelukt. Bij onze dochter hadden we het geluk dat mijn vrouw heel snel zwanger was. Dus het is vooral enorm frustrerend dat dat nu niet zo is omdat we graag willen weten waar dit door komt. @Lalalaura geweldige mascotte!!! Hopelijk brengt hij geluk. Vandaag follikelmeting gehad?? @denanja dat klinkt als een enorme volksverhuizing. Wat zullen jullie blij zijn als jullie ik jullie nieuwe huis zitten. Maar jullie hebben zo’n groot huis gekocht, daar wil je echt niet meer weg hoor Wbt de arts: ik hoop dat zij zo’n doorspoeling voorstelt. Of in ieder geval even een echo van de eileiders maakt. Zo’n spoeling heeft mijn vrouw vlak voor het eerste traject al eens gehad ivm een kijkoperatie. En daarna 2 vd 3 pogingen zwanger. Dus wij hebben het gevoel dat dat echt uig heeft gemaakt. Volgende week woensdag horen we meer.
@Stier86 jaaa... En het gaat weer op zijn Laura’s... Super raar. Ze wilden 2 follikels. Of 3, maar dan 2 kleintjes en een grote.. Of 2 grote en een kleintje kon ook nog wel. Maar nee, wat doe ik: Hoppa! 3 keurige! 13-13-15... Dat is wat veel van het goede. Dus moest woensdag terug voor een meting, in de hoop dat er 1 niet goed was doorgegroeid. En dan donderdag poging. Vanavond en morgen nog 1 ampul spuiten i.p.v. 1,5... Dan zou dat wel gebeuren... Maar... Werd net gebeld na t bloedprikken: Bloedwaarden waren al verhoogd. Dus morgen al weer een echo om te checken. En dan waarschijnlijk woensdag al een poging. Als ie doorgaat met drie dan...
Oh wst typisch weer, haha! Die eieren van jou verdienen hun eigen soap. Ik zal duimen voor een gunstige echo morgen!
Welkom @Reb91 Succes met de laatste loodjes, of ben je inmiddels bevallen? Hoe vindt je dochter het om grote zus te worden/zijn? Succes met de verhuizing @denanja! Fijn dat je bijna de eerste echo hebt, @Flexi! Ik duim voor je hoor, hoop dat ie helemaal goed is en dat je het daarna meer durft te geloven En hoop dat jullie (vrouws) eieren zich gauw beter gaan gedragen @Lalalaura en @Stier86!
Whaha mijn eieren maakten er weer een soap van! Er was er vanmorgen rechts nog 1 bijgekomen van 11. 4 follikels dus... Maar er was er ook 1 niet echt meer gegroeid. Dus had nu 2 kleintjes en 2 grotere. Toen wisten ze weer niet meer wat te doen. Dus weer bloedprikken Maar dat was goed en ze durven het wel aan. Dus nu woensdag pregnyl, donderdag een poging! Met 4!!! follikels... omg!
Straks om half 1. Net in het ziekenhuis. En nee, niet de laatste... uiteindelijk hebben we besloten er nog 3 te doen met meer hormonen. Dit is de eerste van die 3...
@Lalalaura oh dat is positief. Maar natuurlijk hopen we dat het deze keer gewoon raak is! Hoe gaat het met jullie relatie inmiddels?
Dat gaat al weer een stuk beter gelukkig. Inmiddels zelf de intake ook gehad bij de psych. Er is werk aan de winkel. Doodeng, maar nodig.
Gelukkig! Slaap je niet meer op de bank bij je ouders? Gaan jullie samen in therapie of jij alleen? Of beiden? Snap dat het eng is, maar goed dat je het doet!!!
Haha nee, dat heeft gelukkig maar 4 dagen geduurd. Toen mocht ik weer terug.... Oef... Maar het waren lange dagen! En baalde gewoon ernorm dat ik het zo tot het uiterste had gedreven. Had gewoon eerder hulp moeten zoeken...Ga dus ook alleen. Het probleem ligt bij mij. En het ging/gaat tussen ons stroef omdat ik gewoon echt ff niet lekker zit. Inmiddels is die hulp er dus wel en ben nu volgeplakt met labels.. Haha De psychotherapeut vroeg al direct of ik wilde nadenken over medicatie. (Voor nu een complexe angststoornis gecombineerd met chronische Ptts, was ik compenseer door controledwang (dwangmatig proberen te voorspellen wat anderen vinden en denken, haha ik hoef niet te tikken of alles in 1 kleur hahaha) En dat heeft geleidt tot een gemaskeerde depressie. Wauw. Ik ga een boek schrijven over mezelf. Hahahhahha
Reb, welkom! Spannend zeg! Ik reageer later ff. Zo moe. Voor de wachtbankdames, ik duim voor jullie! Denanja, succes met verhuizen! Louwie, respect voor jou hoor. Wat moet dat heftig zijn zeg!
Ai dat klinkt heftig allemaal. Ik heb ook een hele tijd last gehad van PTSS (niet chronisch). Heb EMDR gehad, maar dat werkte averechts. Uiteindelijk hypnotherapie gedaan en dat heeft heel goed gewerkt! Misschien is dat ook wat voor jou?
Hoi, Wij zijn nog niet zo lang bezig met onze kinderwens, het is nu ongeveer een half jaar dat we erover nadenken en ons een beetje aan het informeren zijn. Wat fijn dat dit forum bestaat, ik heb het nu pas gevonden. Ik heb al op andere foras gelezen maar daar waren alleen dames in heterorelaties of alleenstaanden die met KID of IUI bezig waren, daar kon ik ons niet echt in vinden... Ikzelf heb een sterke kinderwens, maar ook de wens om zwanger te worden. Mijn vrouw heeft ook een kinderwens, maar wil niet zwanger worden. Ze zag ook nog adoptie of pleegzorg als optie en had de mogelijkheid van een eigen gezin stichten met hulp van een zaaddonor nooit als optie gezien. Dat leverde de afgelopen tijd helaas ook flink wat spanning op tussen ons maar hieraan zijn we aan het werken en het gaat weer beter en we kunnen er nu ook weer goed over praten. We kwamen er nu ook achter dat apotie een heel lang, absuurd duur proces is en je als lesbisch stel amper een kans maakt om een kind te adopteren. Bizar eigenlijk... en pleegzorg lijkt mij een mooie aanvulling aan je gezin, maar is denk ik geen vervulling van je kinderwens en kan heel pittig zijn. En kind word natuurlijk niet zomaar uit huis geplaatst. Hoe hebben jullie als “meemoeder” (rare term) het ervaren dat jullie kindjes genetisch niet van jullie zijn? Want mijn vrouw vindt dat heel lastig en ook het betrekken dan een deerde (de donor), dat ik dan een kind krijg van een ander en mezelf. We hebben nu gelezen dat de kliniek Nij Geerten de enige is in Nederland waar we voor interrelationere eiceldonatie terecht zouden kunnen. Dat lijkt ons ook heel mooi, dan heeft ons kind genetisch de helft van mijn vrouw, lijkt me geweldig, en ik ben zwanger. Dat ons kind dan genetisch niks van mij heeft maakt me niet uit. Ik heb gelezen dat dit dan niet vergoed wordt, lijkt me ook logisch opzich... maar ik kon nog niet vinden met welke bedragen we dan moeten rekenen. In iedere geval mooi dat dit forum er is om met lot genoten te praten en informatie te praten. Al onze heterovrienden begrijpen de dilemma's niet echt, ook doen ze hun best Groetjes
Hi, Welkom! Ik ben zelf ook nog niet zo lang actief hier. Wij zijn ook al een tijdje bezig met de wens, maar beginnen over (hopelijk) twee weken pas echt met de eerste poging. We hebben allebei heel erg lang de wens gehad om zwanger te worden via interrelationele eiceldonatie. Ik zou dan zwanger worden van de eicel van mijn vrouw en een onbekende (maar niet anonieme, want dat mag niet) donor. Een romantisch idee, maar uiteindelijk zijn we er toch vanaf gestapt. We hadden de intake bij Nij Geertgen al gepland, maar ik wilde het eerst helemaal goed uitzoeken wat er wel en niet vergoed wordt etc. De eerste keer dat ik mijn verzekering belde en het verhaal uitlegde (en expliciet vermeldde dat wij géén heterokoppel zijn), vertelde ze mij dat de volledige behandeling vergoed wordt, van zowel mij als van mijn vrouw. Het enige wat niet vergoed zou worden is de zaaddonor. Wij helemaal blij. Toen hoorde ik weer verhalen dat het niet vergoed zou worden, dus weer gebeld en gemaild en gechat en alles. Nou we hebben ongeveer anderhalve week lang in een achtbaan gezeten waarbij er iedere dag weer iets anders gezegd werd. Uiteindelijk bleek het niet vergoed te worden en kregen we een bos bloemen van de verzekering als excuses voor die anderhalve week. Ik heb ook gesproken met @Killy88 met dezelfde wens, ook bij Nij Geertgen. Ik weet niet meer precies hoe duur het allemaal was, misschien dat zij je wel kan helpen daarbij. Maar wij hebben toen een keer een schatting gemaakt (wat ik dus niet meer weet), maar dat werd uiteindelijk zo'n gigantisch hoog bedrag en daarbij komt dan dus ook nog het zaad (wat ik al heel duur vind). We hebben op een gegeven moment de keuze gemaakt om het toch niet op die manier te doen. We vonden het risico te groot dat het bedrag blijft oplopen (want ja, je bent ook niet zeker van de eerste of tweede of derde keer zwanger). We hebben besloten dat we het geld beter konden gebruiken voor de kinderkamer, een auto en al het andere voor als het kindje er op een gegeven moment daadwerkelijk is. Bovendien hebben we nu niet eens zo veel geld voor die behandeling, dus dan zouden we nog langer moeten wachten. We hebben toen dus besloten om zwanger te worden zoals de meeste lesbische stellen. Mijn vrouw is geadopteerd en wil heel graag dat in ieder geval ons eerste kindje haar genen draagt omdat zij dat dus niet heeft hier in NL. Dat betekent dus dat niet ik, maar zij nu eerst zwanger wordt. Dat was wel even moeilijk voor mij. Ik snap haar heel goed en ik vind het ook een mooie gedachte en ik sta er ook helemaal achter. Maar het was gewoon even lastig omdat ik al zo ontzettend lang het idee had dat ik (eerst) zwanger zou worden en al helemaal met dat romantische idee dat het fysiek van ons beiden zou zijn. Ik snap je dus heel goed. Maar ik ben er van overtuigd dat, als we eenmaal zwanger zijn, dat ik me net zo veel moeder voel als mijn vrouw. En ook als het kindje eenmaal geboren is. Daar komt nog eens bij dat we weten hoe het is als een kind niet de genen van haar moeder draagt, aangezien mijn vrouw geadopteerd is dus. Maar haar moeder (dus haar Nederlandse adoptie moeder) is gewoon echt haar moeder en ze lijken qua karakter ook heel erg op elkaar. Daar ben ik dus niet bang voor. Nu is het wel zo dat wij bij de intake in het ziekenhuis (we gaan nu niet meer naar Nij Geertgen, want het ziekenhuis in Tilburg is dichterbij), hebben aangegeven wat ons oorspronkelijke plan was en dat er ook al een verwijsbrief en intake voor Nij Geertgen gepland was. Toen zeiden ze dat Nij Geertgen zo'n interrelationele eiceldonatie behandeling helemaal niet mag uitvoeren. Dat dat alleen bij één of twee academische ziekenhuizen in NL kan/mag volgens de wet. Maar ik weet niet hoe dat zit, want Nij Geertgen zegt dat zij het wel doen en @Killy88 gaat er ook heen, dus dat snap ik niet zo goed. Maar ik heb er verder niet meer naar gevraagd want wij gaan toch niet door met dat traject. Ik weet wel bij Nij Geertgen dat je gebruik kunt maken van hun donorbank, maar daar stellen ze wel tegenover dat jij ook je eitjes moet doneren. Als je niet gebruik wilt maken van hun donorbank zijn er in NL volgens mij ook nog wel donorbanken, maar dan sta je heel lang op de wachtlijst heb ik begrepen. Wij wilden dat niet en we wilden ook geen bekende donor, dus we zijn uiteindelijk gaan 'shoppen' bij één van de twee Deense spermabanken. Onze drie rietjes zaad zijn vorige week in het ziekenhuis aangekomen en staan nu te wachten op de eerste eisprong. Mijn vrouw is afgelopen zondag ongesteld geworden, dus ik verwacht dat we binnen nu en anderhalve á twee we(e)k(en) in het ziekenhuis zitten. Nou heel verhaal, maar hopelijk heb je er iets aan.
Welkom hier! Leuk dat jullie ook een kindje zouden willen, het zijn inderdaad lastige beslissingen om te maken over welk traject je dan in zou gaan. Jullie zullen zelf moeten kijken wat er bij jullie past. Interrelationele eiceldonatie lijkt mij bijvoorbeeld superheftig, omdat je dan allebei aan de hormonen en behandelingen moet en alles, maar wellicht zijn jullie veel dapperder Wij hebben zelf nu één dochter van net twee en in februari verwachten we nog een kindje. Ik heb zelf geen zwangerschapswens, dus mijn vrouw is zwanger (geweest) van beide kindjes. Dat mijn kinderen genetisch niets van mij zijn, maakt me totaal niet uit en speelt eigenlijk geen rol in het dagelijks leven, het is niet dat ik voortdurend denk: tsjonge jonge wat jammer toch dat haar mond niet op de mijne lijkt. Sowieso vind ik dat mijn dochter gewoon op zichzelf lijkt en vind ik het weinig zinvol om haar de hele tijd met iedereen te vergelijken, ik heb geen zin om nu al haar stempels op te drukken van: goh je bent net zo zorgzaam/lief/slim/kat-uit-de-boomkijkerig/whatever als je moeder. Misschien komt dat later meer, als haar karakter zich wat meer gevormd heeft, maar dan nog, je hebt dan ook nog de invloed van de omgeving. Ik denk wel dat het 'meemoederschap' een ander soort rol met zich meebrengt, hoewel dat ook van je dagelijkse situatie afhangt. Bij ons is het bijvoorbeeld zo dat mijn vrouw mijn dochter naar de crèche brengt, en denk ik ook net wat handiger is met de 'standaard zorgtaken' als kleren aantrekken en haar troosten en dergelijke, maar of dat nu komt omdat zij zwanger is geweest of omdat ze dat ook gewoon vaker doet of omdat dat haar nu eenmaal meer ligt dan mij, weet ik eigenlijk niet. Wel dat ik soms last heb van mijn eigen vooroordeel dat ik daardoor niet een 'echte moeder' ben, alsof ik ergens stiekem nog steeds denk dat 'echte moeders' zwanger zijn geweest en moeiteloos kinderen rompertjes aantrekken en in autostoeltjes wurmen enzovoorts. Maar het is dom eigenlijk, want bijna iedereen in mijn omgeving beschouwt mij gewoon als een van de moeders van ons Papiertje, en gelukkig vindt ook de directe familie het volledig irrelevant dat ze genetisch niet aan hen verwant is. Je schrijft: "Want mijn vrouw vindt dat heel lastig en ook het betrekken dan een deerde (de donor), dat ik dan een kind krijg van een ander en mezelf." Vervelend voor je vrouw dat ze er op die manier over denkt, dat lijkt me inderdaad heel lastig. Als je een (voor jullie) anonieme donor hebt, dan wordt die er toch nauwelijks bij betrokken? Ik ervaar het zelf in elk geval helemaal niet op die manier, dat mijn vrouw een kind heeft gekregen van haarzelf en een ander. Wij hebben samen een kind gekregen, met hulp van een donor, that's it. Maar het is natuurlijk wel stom dat je als twee vrouwen hoe dan ook afhankelijk bent van anderen om je kinderwens in vervulling te laten gaan ja. Maar bij mij overheerst toch de dankbaarheid, gelukkig. Op mijn blog kun je eventueel nog meer lezen, zie bijvoorbeeld https://www.deanderemoeder.nl/van-tevoren/later-is-nu/. Net als bij @sjallie een heel verhaal geworden, haha! Spannend @sjallie, dat jullie bijna de eerste poging hebben. En wat goed @Lalalaura dat je aan de therapie begonnen bent, dapper hoor!
Bedankt @sjallie en @Vulpen voor jullie reacties. Wat naar sjallie dat jullie zo tegenstrijdige en verkeerde informatie kregen in het begin. Vervelend zeg... ook apart dat een ander ziekenhuis dan zegt dat interrelationere eiceldonatie niet mag volgens het wet maar Nij Geerten het wel doet. Jammer dat er zo weinig informatie over te vinden is. Is al moeilijk genoeg om als lesbisch stel een kindje te krijgen en dan kom je ook nog moeilijk aan informatie. maar wel fijn om te lezen dat jullie een keuze hebben gemaakt en met iui beginnen. Hopelijk is het snel raak bij je vrouw. Ik snap goed dat het voor jou even wennen is dat jij niet als eerste zwanger word als je er eigenlijk na toegeleefd hebt. Zou ik denk ik ook even slikken zijn voor mij als mijn vrouw toch (eerst) zwanger wil worden. Maar als haar dat helpt qua genetica dan zou ik het ook goed vinden om niet zelf zwanger te worden. Ik zou het ook fantastisch vinden om haar zwanger te zien. Dankjewel Vulpen voor je link naar je blog. Mooi om te lezen. Ik denk idd ook dat in ouderschap beide een ander rol hebben, wat niet perse iets met de zwangerschap te maken heeft, misschien echt meer met kwaliteiten en interessen. Mijn vrouw is stoerder dan ik, dat is te zien als ze met ons neefjes en nichtjes aan het spelen is, en ik ben dan iets zachter. Jammer dat de wachtlijsten in klinieken voor donorzaad zo lang zijn, word er ook niet jonger door. We hadden in augustus al een webinar zijn de MCK in Leiderdorp maar nu nog geen stappen ondernomen... eerst nog zelf uitvogelen waarbij we ons beide goed voelen. Maar is wel een heel emotioneel proces , daarom vind ik het fijn om nu lotgenoten gevonden te hebben.