@Flexi Wat mooi dat jullie het hartje hebben gehoord. Gefeliciteerd! Wat moet dat een fantastisch moment zijn. Ik hoop voor je dat je kwaaltjes minder worden @Vulpen Klopt. Dat is echt goed wat ze zich dat beseft. Besef me zelf natuurlijk ook dat het niet altijd maanenschijn is. Ik vind het echt een mogelijke situatie op dit moment. We praten dus wel over kinderen, hoe het zou zijn, wat we als ouders zouden doen, maar over hoe dat kindje dan bij ons komt kunnen we nu niet bespreken. Dan blokkeert mijn vrouw soort van. Dat kan me best onzeker maken en angstig. We hebben afgesproken om een komend half jaar wel erover te praten maar geen beslissing te nemen. Het lukt me wel vaker om geduld en vertrouwen te hebben, maar niet altijd. Gisteren was ik even erg verdrietig en zat in tranen, dan lukt het me niet met mijn verstand mijn emoties onder controle te houden. Is dan een soort angst geen moeder te worden, een angst dat mijn vrouw tegen het gebruik van een donor kiest... ik wist hiervoor überhaupt niet dat zo een intens gevoel bestaat... tenminste heb het zo nog niet gevoeld. Echt moeilijk als je in je relatie in iets zo anders in staat en erover denkt, dat hadden we nog niet in onze relatie. We gaan nu naar relatietherapie, zijn nu één keer geweest, dat voelde goed en kan ons helpen denk ik.
Sorry beetje late reactie! Ff snel, heb een webinar nu. De IUI's vinden plaats in de ochtend volgens mij. Succes!
Ja die veranderd helemaal... Nooit meer thuiskomen en neerploffen. Maar altijd werk. Bijna geen tijd meer voor jezelf en veel minder slaap. Eerlijk maar waar. Wij lopen soms echt wel van 'pffff er is nooit kans om bij te slapen of bij te komen'. Maar ik zou mijn meisjes nooit kunnen missen! Kinderen maakt je leven zoveel rijker! Je dagen zijn langer, je ziet hele andere omgevingen, je geniet veel meer van de kleine dingetjes.
jeetje ik vind dit heftig te lezen hoor. Dat het nog steeds zo extreem is. Lijkt me zo erg, alsof je 'ziek' bent als je gay bent. Zo kortzichtig en bekrompen. Ben jij zelf ook gelovig of alleen je vrouw en ga jij voor haar mee naar de kerk?
Flexie had een kloppend hartje gehoord toch? Gefeliciteerd! Sjallie, nog een IUI gehad dan gister of nog niet? Ben erg benieuwd! Nogmaals, ik geniet enorm van onze kids hoor! De Efteling maak je nu op hele andere manieren mee bijvoorbeeld haha. Je ligt geen hele ochtenden meer op bed, je kiest voor andere dagjes uit, ontmoet andere mensen. Als wij geen kindjes hadden gehad waren we misschien op andere vakanties gegaan. Ik zou net zo'n workaholic zijn zoals ik nu ben alleen we zouden meer slapen. Maar de weekenden? Geen idee... Nu geniet ik van een bakkie koffie bij Bagels & Beans als de kids ernaast lekker aan het spelen zijn. Het is gewoon heel zwaar, zeker als je een kindje hebt wat slecht slaapt zoals wij hebben haha. Maar op de een of andere manier wen je eraan. Ik vind wel: kindjes zijn dé grootste relatietest. De vermoeidheid in de eerste maanden, het feit dat je leven helemaal verandert en later de opvoedingskwesties. Maar blijven praten en af en toe tijd voor jezelf proberen te krijgen zijn essentieel. Wij hebben om de week een repeteeravond met onze bands. 1x per 2 weken zijn we dus een avondje weg. Verder plannen we iedere maand een mama's night out. We proberen de kindjes dan uit logeren te doen. Even tijd samen. Lukt dat niet dan proberen we een avondje bioscoop of uit eten te plannen waarbij we oppas aan huis hebben. Nu de kindjes wat ouder zijn durven we dat wel aan (buurmeisje past dan op).
Nee nog geen positieve test gehad... maar mijn vrouw heeft een voorgevoel dat het morgen gaat gebeuren haha. We zullen zien!
Mijn vrouw was er ook bij, dat vond ik erg fijn. Vond het toch een beetje spannend dat gesprek aan te gaan. Hadden vanavond afgesproken met twee dames, ook een stel, die ook een kinderwens hebben maar ook nog in het proces zitten om uit te vogelen wat goed voelt. Deed goed om samen met een ander stel te praten die een beetje in het zelfde proces zitten en bepaalde struggels, twijfel en verdrietig begrijpen wat heterostellen niet echt kunnen. Relatietherapie doet ook goed. Het is wel ook zwaar. Maar het helpt ons om weer dichter bij elkaar te komen. Zijn elkaar door onze verschillende meningen over de vervulling van de kinderwens een beetje kwijtgeraakt de afgelopen manden, wat best pijnlijk was. De verschillende meningen zijn ook al pijnlijk op zich... Al die emoties rond om de kinderwens doen ook zo veel met je
Fijn dat je dat gesprek samen vent aangegaan. Ik hoop dat jullie elkaar in de komende tijd weer een beetje terug vinden. Wel heel goed dat jullie in therapie zijn gegaan. Ik ben ook gelovig opgevoed en kom uit een klein, ouderwets en bekrompen dorp waar dit soort dingen eigenlijk ook niet echt kunnen. Heb daar ook heel veel moeite mee gehad, maar ben nu sinds een jaar of negen naar 'de grote stad' verhuisd en trek me nu niks meer aan van hun meningen. Mijn vrouw is totaal niet gelovig opgevoed. Ik ben zelf eerlijk gezegd ook niet echt gelovig op de manier van de kerk. Op papier ben ik wel nog verbonden met de kerk maar sinds mijn opa en oma zijn overleden ga ik er eigenlijk niet meer naar toe. Wat ik wil zeggen is dat ik me wel ergens kan vinden in hoe het voelt om te maken te hebben met mensen die er op tegen zijn door hun geloof. Hopelijk vinden jullie er een weg in om samen gelukkig te zijn, hoe moeilijk de situatie nu ook is.
Goede stap gezet Kanne! Uiteindelijk blijft het natuurlijk jullie keuze, maar het is toch wel fijn om te weten dat je (schoon)familie je wens respecteert. Ik ben zelf gelovig (katholiek, niet streng) opgevoed maar doe er nu eigenlijk niets mee. Ik vond het wel leerzaam om gelovig opgevoed te zijn, zodat je weet waar een geloof over gaat en inderdaad uit het samenzijn 'lessen' kunt putten over normen, waarden en lief doen tegen elkaar (om het maar even zo te zeggen). Ik vind het prettig voor anderen als ze berusting kunnen vinden in het idee dat er een God over ze waakt of iets, maar zelf zie ik het meer als een samenzijn waarbij je als mensen weer even beseft hoe je met elkaar om dient te gaan. Niet dat ik nu ooit nog naar de kerk ga, daar ben ik sowieso te nuchter voor. Die 'regeltjes' vind ik dus sowieso nergens op slaan en ik snap ook nooit zo goed dat sommige gelovigen zich zo afhankelijk opstellen ten opzichte van die regels en niet gewoon met een - voor mij - logische blik ernaar kunnen kijken. @vliegje Wij hebben inderdaad een kloppend hartje gezien, niet gehoord dus, met de inwendige echo. Volgende week voor de tweede echo en intake verloskundige.
Hier ook een update (sommigen van hier kennen het verhaal al) Iui 7 leek mislukt. Op 13 dpo een ultra tuurstreep. Op 14 dpo een iets duidelijkere op een vroege test, maar ook bloedgeprikt in het ziekenhuis: maar een hcg van 7. Waarschijnlijk een biochemische zwangerschap, toch nog utro doorgebruiken voor t bizarre geval ik zo iemand aan de uitzonderlijke ondergrens ben...(sure... Me lekker nog 3 dagen valse hoop geven. Fijn ziekenhuis, heeel fijn) Vandaag moest ik dus terug. HCG moest toch wel echt minimaal verdubbeld zijn om nog een pietsie hoop te mogen houden. maar WTF!!! Was ie gewoon al 50 vanaf die 7... Geen bloedingen helemaal niets! Woensdag terug. Dan nog een keer wat waarden bekijken. Door de lage start schijnt het risico op een bbz wat groter te zijn. Dat kunnen ze blijkbaar door je bloed te vergelijken inschatten. Maar als dat dus niet zo is, ben ik gewoon zwanger!!!! Duimen jullie je echt even helemaal ter pletter mee voor woensdag???
Duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim duim enzzzz
Sjallie, spannend! Succes meiden! Laura, echt, ik snap dat je in een giga roalercoaster zit. Ongelooflijk, maar ik duim heeeeel hard!!!
Wij zijn er klaar mee: de slapeloze nachten. Ik trek het echt niet meer. We zouden Novi's kamertje veranderen op 20 januari, we moeten alles plannen ivm onze overvolle agenda maar ik ben er na vannacht zo klaar mee dat we a.s. zondag alles op alles gaan zetten haar kamertje te veranderen. Opvang voor kindjes geregeld, alleen de oude meubels hebben we te leen en moeten haar kamertje uit voor we meer kunnen. Nu komen de eigenaren van die meubels pas begin van de avond... Maar goed, overdag kunnen we dan de kasten leeghalen, bedje alvast uit elkaar, nieuwe kast alvast in elkaar. Naar de Ikea gaan voor zo'n speelgoedkist die we gebruiken als 'commode', ideaal. Dan in de avond nog het bedje in elkaar zetten en de kast inruimen. We kunnen niet meer. Het zijn van de 7 nachten, 6 nachten van 4 uur of minder slaap. Ik heb mijn hoop gevestigd op een ander bedje. Ze slaapt toch al slecht, slechter kan niet. Misschien is ze te klein voor een peuterbedje maar ze zal toch een keer over moeten. Of het nu is of 20 januari. Maakt ook niet veel uit hoop ik...