Hcg was al flink gezakt. Het is nu wachten op stolsels. Kan een paar dagen tot een paar weken duren...
@Lalalaura Veel sterkte! Het lijkt me heel pittig waar jij en je vrouw doorheen gaan met jullie traject. Zoveel hoop en dan weer teleurstelling. Wel goed dat je hulp voor jezelf hebt. Fijn om te lezen dat het in je relatie ook weer beter gaat. Dat is toch het belangrijkste, dat je thuissituatie een veilige basis kan zijn. @sjallie Spannend jullie eerste wachtweken zijn erg gespannen, zenuwachtig of kunnen jullie relaxed afwachten? Sinds ik me hier in het forum heb aangemeld (nog niet zo lang) heb ik hier veel gelezen. Heb nu alles in 'lesbische moeders (to be)' gelezen, ook deel 1 vond het vooral intressant om veel verhalen te lezen, ieder verhal en proces is anders. Kon nog helemaal meeleven met geslaagde pogingen, echo's, bevallingen, wat mooi om te lezen. maar ook met verdrietige berichten gestrande relaties, overlijdens, mislukte pogingen, miskramen ... wat heftig en zwaar.
@Kanne2015 Het is hard werken. Inmiddels is het helder “wat er met me aan de hand is”. Hij noemt het een verlatingsdepressie. (Ik wist eerst ook niet wat het was, maar Google doet wonderen... https://mens-en-samenleving.infonu.nl/psychologie/188511-complex-trauma-en-verlatingsdepressie.html) Ik vind het erg confronterend, maar ergens is het fijn een soort van handleiding van jezelf (hahaha echt letterlijk) terug te vinden. Als we er niet uitkomen kan ik in iedergeval zeggen dat ik het geprobeerd heb. Afgelopen dagen waren wel erg zwaar. Het kostte me extreem veel moeite niet door te schieten in te negatieve gedachten. Ik was (ben) mezelf erg de schuld aan het geven. En mijn zelfkriticus is vrij hardnekkig. Ik vecht daartegen met man en macht. Maar dat kost ZO veel energie.
@Lalalaura Klinkt idd naar hard werken. Maar lijkt me ook soort van 'fijn' om te weten waar het vandaan komt. Is ook heftig met onverwerkte jeugdtraumas te dealen en met een onveilige hechting. Dat is herkenbaar... ben zelf ook onveilig gehecht. Ouders vroeg gescheiden, moeder me psychische problemen. Psych zei dat ik een KOPP- kind ben. Symptomen waren ook heel herkenbaar. Onveilige hechting is ook niet te genezen je zou alleen kunnen leren ermee om te gaan. Kan er als ik me niet zo goed voel minder goed mee omgaan ..Moeite hebben mensen te vertrouwen, me afgewezen en eenzaam voelen. Kan me voorstellen dat de afgelopen dagen zwaar waren. Is ook een moelijke situatie. Ik denk dat het ook oké is om je negatieve gevoelens toe te laten, als te niet te extreem word zeg maar... Veel sterke en kracht!
Ik ben ook een KOPP kind en ben bang dat mijn kindjes het ook worden... ik heb ook psychische shit (en meegemaakt... ) en wil het juist zo goed doen voor mijn eigen kids dat ik daar soms in lijk te falen Of dat gevoel heb ik.
Het is ook gewoon zo’n extra lastig ding omdat wij zo super bewust kiezen voor kinderen, dat dit soort dingen extra zwaar doorwegen...
@Lalalaura en @vliegje Ja klopt. Dan denk ik nu al dat ik het niet zwaar mag vinden omdat ik zo graag moeder wil worden. Slaat natuurlijk nergens op, natuurlijk zal ik moederschap ook zwaar vinden. Maar kan dan de lat zo hoog leggen voor mezelf. Je kan misschien nooit de perfecte moeder zijn, denk kinderen kunnen altijd iets klagen over hun ouders... maar ik hoop dat ik genoeg liefde kan geven, veiligheid, vertrouwen en ons kind zou kunnen steunen bij alles wat op zijn pat komt, juist omdat ik dat zelf gemist heb en daardoor weet hoe belangrijk dat is voor de ontwikkeling en voor je hart. Ben vanmorgen gebeld door mijn moeder. Mijn opa is vanmorgen overleden. met hem heb ik wel een aantal mooie herinnering uit mijn kindertijd en jeugd, ook was hij aan de andere kant niet erg gevoelig en wist denk ik nie zo goed hoe hij mijn broer en mij goed kon helpen in onze situatie thuis. En mijn relatie met Annelies vond hij en oma erg schaamden zich soort van ervoor... beetje dubbel. Ben nu meer geshockt denk ik. Bizarre is ook dat hij vrijdag al met spoed naar het ziekehuis kwam met de ambulance en gisteren zag het al heel slecht eruit met zuurstof toedienen via de zuurstofmasker, heel slechte nierwaarden, longontsteking... en mijn moeder beeld me nu pas. Anders belt ze ook vanwege alles... nu moeten we afwachten wanneer het begrafenis is dan dan moeten naar Duitsland, 5 uur rijden naar hun... zie er tegen op. Is sowieso niet leuk, maar hier dan ook nog extra beladen
@Kanne2015 je vroeg of het nu relaxed wachten was voor ons? Nou... niet echt haha. De eerste dagen gingen prima, toen hadden we het ook erg druk, dus werden we veel afgeleid. Af en toe wel even zo'n momentje dat je denkt wat nou als we een positieve test hebben... Maar verder oké. Maar gisteren hadden we bijvoorbeeld een hele dag eigenlijk niks gepland en toen merkte ik toch wel dat ik wat meer gespannen ben. Ik probeer mezelf een beetje voor te houden dat het toch negatief is. Zou ook wel heel bijzonder zijn dat het de eerste keer meteen raak is denk ik dan. Ik las net ook dat je opa overleden is, wat heftig! Sterkte meid! @vliegje jullie zijn gisteren met het bed aan de slag geweest? Alles goed gegaan?
Kanne, gecondoleerd Rotsituatie zeg! Ja Novi's kamertje is veranderd. Met naar bed brengen is ze onrustig nu, moeten we paar keer terug. 1e nacht is ze 1 uur wakker geweest, vannacht 1,5 uur... Het waren er altijd tussen de 2 en 4 aantal uren dat ze spookte. Hoop toch echt dat het nog beter zal gaan. Toch weer opgelopen vannacht maar ze moet natuurlijk ook ff wennen. Ze is dan nog best klein, ook al is het een peuterbedje. Maar ze komt er niet uit, dat verbaasd me dan weer echt. Sterkte met de wachtweken Sjallie!
hahahaha had mn telefoon in mn zak gestopt zonder af te sluiten.... dan krijg je dus hetgeen heirboven whawha sorry ga zo een fatsoenlijke reactie typen
@Kanne2015 gecondoleerd. @vliegje fijn dat jet iig al gehalveerd is in tijd! ik moet zeggen verbaasde mij ook dat tess toen niet uit dr bed kwam. op de een of andere manier voelen ze aan dat dat niet mag misschien. moet zeggen dat ze er niet altijd in is blijven liggen maar in t begin iig wel. succes de komende nachten. wij hebben een week van ziek zijn gehad eerst de kids, tygo 2 weken benauwd ook weer, kuur en pufje zo sneu. tess buijgriep, vee gepuugd. en ik zondag en maandag buikgriep. hoop dat nu alles weer normaal word zeg. ik ben iig weer aan t werk en kids naar de opvang .
@vliegje dan lijkt het inderdaad misschien wel te werken. Hopen dat het beter blijft gaan. Wij zitten nu op dpo 7. Voor degene voor wie het al een (of meerdere keren) keer raak is geweest, wat is jullie ervaring? Misselijk? Afscheiding? Hoofdpijn? Pijnlijke borsten? Moe? Dat lees ik allemaal dat dat wel kan gebeuren aan het begin van de zwangerschap, maar ik vraag me af vanaf wanneer je eventueel iets zou kunnen voelen.... En hebben jullie een bepaald 'goed gevoel' op basis van niks eigenlijk, ervaren en er achteraf achter gekomen dat het inderdaad raak was?
Bedankt dames. Maandag is het begrafenis, gaan dan zaterdag al naar Duitsland. Nare situatie. Zijn van plan om samen met mijn broer en zijn vrienden zelf een rozenhart- rouwboeket te maken, dat we toch nog iets persoonlijks kunnen doen. Ben benieuwd hoe het word. Zij waren teruggetrokkene mensen, die nooit ergen naartoe gingen, hadden amper contact met andere mensen, denk niet dat veel mensen komen... echt sneu ook. En Duitse begrafenissen zijn heel onpersoonlijk vind ik, alleen de domine (die mentaal de overledene niet kent) zegt iets en houdt een preek, niemand andere zegt iets persoonlijks... @sjallie succes met het wachten, spannend ook... nog een week volhouden toch? @vliegje hopelijk went Novi aan haar beetje en kan daarin goed slapen. Is natuurlijk ook een grote verandering. @denanja zo, jullie hadden het flink te pakken. Beterschap nog met de latste zieken thuis.
ik had geen symptonen op het begin voor mn nod bij de eerste (mk) en ook niet bij mn zwangerschap van tess. bij tygo was ik midden in de nacht misselijk ineens (nachtdienst) had een test mee en die ook gedaan en positief dpo 12 dacht ik. ik was trouwens ook super moe met die nachtdiensten terwijl ik daar normaal nooit last van had dus daar merkte ik het toen wel aan. bij beide kwam het kotsen niet snel erna trouwens hoop dat je dat bespaars blijft, drama was dat helaas maar hoop voor je dat t raak is!!!