Wat zou jij doen?

Ik zou het niet doen omdat ik zonder mijn familie en vrienden best wel zou vereenzamen hahahha. Maarja aan de andere kant als dit jullie droomhuis is? Wat heeft voor jou meer waarde zou ik dan denken? ( die zin niet verkeerd opvatten ik bedoel hem niet rot hoor als die wel zo overkomt sorry zo bedoel ik hem dus echt niet)

 

ligt er ook een beetje aan wat de reistijd naar je familie is.
is dat te overbruggen?
ik bedoel: of je nou een half uurtje moet rijden met de auto of 2 uur moet treinen, dat maakt natuurlijk een groot verschil.
en ga eens na hoeveel tijd je doorbrengt met je familie in een week, weegt dat op tegen de tijd dat je doorbrengt in een huis waarvan je kan genieten.

bekijk het ook eens op de lange termijn. misschien is de hele familie nu heel hecht en heeft veel tijd voor elkaar maar (gezins)situaties veranderen door werk, hobbies maar ook het ouder worden van de kinderen (die er misschien bij andere familieleden nog niet zijn) waardoor er minder tijd is voor koffie-ochtendjes en borrel-avonden.

zou toch zonde zijn als je honkvast blijft op je stekkie omwille van de familie terwijl over een paar jaar iedereen roept..........druk, druk, druk.

 

Ik ben heel hecht met mijn familie en zou het nooit doen....Maar dat is puur persoonlijk!
Toen wij op zoek waren naar een koopwoning, júist binnen 10 km van familie, zijn we aardig wat huizen tegengekomen waarvan ik dacht 'wauw, dit zou perfect zijn.' Er zijn altijd mooie huizen die jij nog niet hebt gezien en die ineens te koop kunnen komen. En er zijn vele huizen, maar slechts 1 familie.
Tijdens mijn zwangerschap ben ik behoorlijk ziek geweest, ik kon bijna niks meer en omdat mijn vriend moest werken overdag, heeft mijn familie en dan met name mijn moeder voor mij gezorgd!
En nu mijn vader een halfjaar geleden gestorven is, merk ik hoe fijn het is dat ik zó naar mijn moeder en broer en zus kan rijden omdat ze dicht bij wonen. Mijn tante, zus van mijn moeder, woont toevallig naast haar. Zij heeft mijn vader die nacht gereanimeerd omdat ze er snel bij kon zijn en mijn moeder heeft ongelooflijk veel steun aan haar nu. Als een van hen laat thuis is, laten ze de hond even uit voor elkaar. Als mijn moeder op vrijdagavond alleen zit, kan ze daar gezellig eten en tv kijken. Als ik te laat thuis ben van mijn werk en mijn vriend moet weg, komt een van mijn familieleden een uurtje overbruggen. Als ik een aanhanger nodig heb, rijdt mijn oom vaak even op en neer. Ik breng mijn dochter naar mijn moeder, zus en tante als ik ga werken. Voor de zaterdagavond kan ik mijn nichtje vragen op te passen. Er was een kerkmis voor mijn vader op zondagavond waar ik nu zó naartoe kon rijden. Zo kan ik nog legio voorbeelden noemen waarom ik niet verder van mijn familie af zou willen wonen. Sommige mensen zullen zeggen; veel van dat soort zaken kun je regelen met vrienden, kennissen, met kinderopvang etc. Dat kan inderdaad ook, maar ik ben blij dat ik het zo kan doen.
Maar ik sta niet in jouw schoenen; ik weet niet hoe jij de afweging maakt. Je zegt dat je al lang op zoek bent; hoe lang bedoel je dan? Wij hebben ong 2 jaar gezocht. Wel prettig dat je met werk zo flexibel kunt zijn!
Ik wens je veel succes en alle geluk!
x San

 

Ik zou het wel doen, en ik kan een verhaal vertellen wat echt gebeurt is: een vriendin had een huis gezien een uur rijden hiervandaan, maar wel een prachthuis, na lang wikken en wegen besloten om het vanwege de familie en afstanden waarschijnlijk niet te doen.
Komt een maand later ongeveer haar broer met de mededeling dat ze gaan verhuizen en waarheen?Jawel naar dat huis waar me vriendin zo mooi vond.(ze wisten niet van elkaar trouwens) inmiddels heeft me vriendin daarna alsnog een prachthuis gevonden bij haar broer in de buurt, nog mooier als die waar haar broer nu woont haha,maar toch:

wat ik ermee zeggen wou is: familie kan ook gaan verhuizen of er kan opeens ruzie komen of gezinsomstandiheden veranderen waardoor je echt niet alleen voor je familie ergens moet blijven wonen.

 

Ik zelf zou het niet doen, wij zijn allang op zoek naar iets anders maar het moet voor mij persoonlijk liefst in een straal van 600 mtr bij mijn moeder in de buurt liggen nee het zal voor mij nooit een optie zijn om buiten mijn woonplaats te gaan wonen, nog niet eens aan de andere kant van mijn woonplaats maar dat komt voornamelijk doordat ik hier waar ik ben opgegroeid (buurt) gewoon niet uit wil.

luister naar je gevoel zou ik zeggen.

 

Ik heb wel de stap genomen ruim 2 jaar geleden maar heb spijt.
Ik mis mijn familie en vrienden verschrikkelijk,moet nu 1 uur heen rijden en dat doe je niet even met de kleine.
Maar als het huis helemaal is wat jullie zoeken,blijft een moeilijke keuze.
Wij zeggen heel vaak van konden we ons huisje maar op tillen en ergens anders neer zetten.

 

Ik zou het wel doen. Maar alleen als het niet meer dan 20 minuten rijden is.

Wij hebben 1,5 jaar in Deventer gewoond en ik kreeg wel heimwee naar mijn geboorte plaats. ( zitten we nu gelukkig weer)

Maar als het minder dan 20 minuten rijden is zou ik het wel doen. Dat is namelijk wel te overzien.

Wij gaan straks juist net buiten de stad zoeken naar een huis.

 

Wij zijn een poosje geleden verhuisd (ivm werk)naar een huurflat die op ongeveer 1 uur rijden van onze families ligt. Na een jaar hebben we een huis gekocht, bij de familie in de buurt, want we vonden het te ver weg. Je gaat toch niet zo gemakkelijk na het werk nog even op de koffie ofzo dan. Nu met het kindje vind ik het helemaal fijn weer in de buurt te wonen.

 

het ligt aan de afstand. Als het langer dan een half uur rijden is, zou ik het niet doen.

Laatst bij dat programma , uitstel van executie ook weer; een gezin dat verhuisd was, huis van hun dromen in eindhoven geloof ik. Maar de vrouw (moeder van 2 kinderen) werd ziek van heimwee.. waardoor ze echt terug moesten verhuizen. Ze kregen alleen hun huis niet verkocht...

dat is dan wel extreem, maar ik zou de gok denk ik niet wagen. Ik dacht altijd van wel, maar ik woon nu zelf een half uur van mijn familie vandaan, nog wel dicht bij (aardige) schoonmoeder. Maar dat is op het randje hoor. En m'n vrienden zie ik ook nog amper... en die mis ik wel erg.

 

ik woonde altijd in friesland.(mn hele familie ook)
toen kreeg ik een vriend in groningen(uur rijden) dat ging (gelukkig) uit.
en ik kreeg daarna vriend in de buurt van arnhem(anderhalf uur rijden)
gelukkig maakte het mn vriend niet uit waar hij woont.
dus nu wonen we weer in friesland
eerst tijdelijk bij mn ouders in.
hopelijk hebben we snel een huisje voor onszelf

 

ik ben 2,5 jaar geleden naar de andere kant van de provincie verhuisd. best een stap, maar ik heb er geen spijt van.
tuurlijk vind ik het soms wel jammer dat mn ouders ver weg wonen en dat ik er niet makkelijk naartoe kan.
ik woon nu in een lekker rustig dorpje en voorheen in een stad. ik zou voor geen goud meer in de stad willen wonen.

ik heb gelukkig de juiste keuze gemaakt.

liefs doris

 

Ik heb niet alle antwoorden gelezen maar bij twijfel gewoon niet doen!

 

als je nu al twijfelt zou ik het niet doen....

 

Ik ben, toen ik mijn man leerde kennen, zo'n 40 km bij mijn moeder vandaan gaan wonen, terwijl we daarvoor op loopafstand van elkaar woonden, en elkaar dus minstens 3 keer per week zagen...
Ik heb het er best moeilijk mee gehad, maar mijn huis is zo thuis voor me, dat ik er nooit spijt van heb gehad. Daarbij hebben we gelukkig allemaal een auto, dus als er iets is, kunnen we nog steeds snel genoeg bij elkaar zijn. Enne... Bellen is ook gezellig

Maar als je nu al zo sterk het gevoel hebt dat je er spijt van zou krijgen (of het te moeilijk vindt) dan kun je het inderdaad misschien beter niet doen... Jij bent de enige die in jouw hoofd kan kijken

 

Ik ben z'on 3.5 jaar geleden vanuit het oosten naar het midden van het land verhuisd, als we naar bijv. naar m'n ouders willen zitten we soms 2 uur in de auto als we pech hebben.

Eerst vond ik het wel prima maar nu we een kleine hebben vindt ik het soms wel moeilijk, m'n ouders zien haar best weinig (ben ook nog enig kind) en merk soms aan m'n moeder dat ze hier moeite mee heeft.

Je hebt natuurlijk wel telefoon e.d. maar even om de deur kijken zit er niet bij. Maar iedere keer als wij er zijn, dan denk ik ook weer, ach je bent er ook zo eigenlijk. Het went gewoon.

Met de rest van de familie (woont daar ook) ben ik niet zo hecht en m'n vriendinnen zijn 'toevallig' deze kant op gaan wonen. Dus (nog) geen last van heimwee.

Maar ik zeg nooit 'nooit' om ooit weer terug te gaan.
En je weet: zoals het kokje thuis tikt, tikt het nergens.....