Tjongejongejonge, heb ik dat weer... Ik bereid mijn sollicitatiegesprek voor morgen voor; zie ik dat er enorme fouten in mijn cv staan: dat ik een functie betrek sinds 11-2002 tot heden (dit moet zijn tot 12-2007) èn een functie van pedagogisch medewerkster van 12-2002 tot heden (dit moet zijn van 12-2007 tot heden). Ik zal wel totaal vermoeid zijn van de geboorte van mijn zoon, drie maanden geleden en bol staan van hormonen oid, een andere verklaring heb ik er niet voor. Liefst bel ik het hele gesprek af Wat moet ik nu doen??
ik denk niet dat ze dit als een probleem zien. Als je daar bent kun je het toch zeggen..zullen ze best begrip voor hebben..je bent niet de eerste vrouw met hormoontjes
oo gewoon eerlijk zijn heb ik ook het liefst met mijn mensen die ik aanneem.. eerlijkheid wordt zeer gewaardeerd. xx
Typefoutje kan toch gebeuren. Ik zou het zeker door laten gaan. Door zoiets moet je je niet uit het veld laten slaan. Ik zou er pas over beginnen als het ter sprake komt. Je wilt daar toch niet aan de slag als secretaresse, journalist of iets dergelijks. Succes met je gesprek.
Maar er staat dat ik 5 jaar langer ervaring heb als pedagogisch medewerkster en het is een baan voor het onderwijs
Ik zou toch echt de sollicitatie wel door laten gaan en als het ter sprake komt gewoon toegeven dat het een typefout is ,en je ziet dan wel hoe degene bij wie je het gesprek hebt reageerd .. het kan goed uitpakken maar ook slecht , gewoon afwachten en eerlijk zijn ..
Ik zou het meteen opengooien. Mochten ze er ooit achter komen terwijl je er al werkt en je hebt nooit wat gezaegd, haal je je nl. problemen op de hals (ontslag op staande voet in het ergste geval, is gebeurd bij een vriendin van mij). Gooi het open en leg het uit, echt geen probleem hoor.
(er staat geen smiley bij met een traan, dus dan deze maar...) Ik baal echt, zeg. Maar ja, ik ga inderdaad gewoon goed voorbereid naar het gesprek en zeg het gewoon eerlijk dat er iets mis is gegaan in het cv (ironisch genoeg had ik als openingzin: 'Helemaal in de wolken ben ik...met de geboorte van mijn jongste zoon'. Misschien zien ze er de humor nog van in). Maar beter bij aanvang van het gesprek, of op het moment dat het ter sprake komt??
gewoon meteen en idd breng het met humor ookal volet dat nu niet zo. Zwangerschapsdementie word je echt wel vergeven!
Misschien is het hen nog niet eens opgevallen. Ze hebben het ook kunnen opvatten als dat je twee deeltijdbanen vervult oid. Maar eerlijkheid duurt het langst en ik zou het inderdaad vrij snel aankaarten in het gesprek! SUCCES